Ik ben sinds drie jaar gescheiden maar kom niet los van mijn ex, vooral als de kindjes wenen dat ze papa zo missen, hoe kan ik verder?

Vreselijk voor je, maar toch zal je verder moeten. Dat de verwerking van het verbreken van een relatie lang duurt, is normaal. Je moet je boosheid kwijtraken, het gemis een plekje geven en je verdriet verminderen, wat nog lastiger is, omdat je kinderen van deze man hebt. Zoek hulp, ga daarvoor naar je huisarts en laat je helpen, hij/zij zal je doorsturen naar een deskundige op dit gebied die bij jou past. Laat hulp toe, niet alleen voor jezelf, ook voor je kinderen, voor hen is het verschrikkelijk te zien dat mama verdriet heeft.

ik ben altijd wat verwonderd over donderslagen aan de heldere hemel. maar zo kan het natuurlijk voor jou overgekomen zijn. Meestal vang je het wel ergens op, maar klasseert het onbewust.
hoe jij er kan uitgeraken:
- de drie belangrijkste dingen zijn tijd, tijd en tijd. niet omdat "tijd alle wonden heelt" want tijd heelt helemaal niks. maar omdat je jezelf moet gunnen dat je je tijd nodig hebt. Jouw eigen tijd.
- Wees gerust : het is niet zo dat die hele scheiding je man niks doet. hij verdringt gewoon zijn schuldgevoelens door op te gaan in die andere relatie. Ik hoop van harte dat dat niet het enige is waarop die relatie gebouwd is. Pas op : ik zeg niet dat die relatie zal mislukken of zo. Maar wel dat je niet de illusie moet hebben dat hij nu in het paradijs zit en jij in de hel. Zo simpel ligt het niet. Ik heb ooit zeven jaar voor een man getreurd. het is pas overgegaan als hij zei dat hij ook nog aan mij dacht en met me wilde vrijen. alles viel van me af. Ik dacht tot dan dat hij nu in het Nirwana zat en dat was niet zo. Puur ego van mij, maar soit.
Dat is bij je man niet anders. die scheiding wringt. misschien vangt ze hem liefdevol op, maar toch zal het van binnen blijven wringen. en ook met haar zal hij zijn demonen ontmoeten, geloof me vrij
- het doet natuurlijk pijn dat je kinderen huilen. het is een goede suggestie uit het andere antwoord om samen hulp te zoeken. bovendien : de ervaring zal kinderen ook iets leren. in plaats van je in een slachtofferpositie te hullen kan je met je kinderen erover praten en hen leren hoe het is om afscheid te nemen, los te laten. vertel gerust over je eigen gevoelens, maar stop met je slachtoffer te voelen. dat heeft geen zin.
- het klinkt héél cru, ik weet het. maar ga op een datingsite staan. ja, je bent er wél aan toe. je hoeft niet meteen iemand te zoeken voor huwelijk enz... maar gewoon contact met mannen, eens een date... Je zal je terug meer vrouw voelen. ik heb nog altijd spijt dat ik dat destijds niet gedaan heb.
- kijk ook eens naar wat je hieruit kan leren. wat is er gebeurd dat het zo gelopen is. nee, het is niet alleen zijn schuld! er is zelfs niemand schuld.
Bv. waren jullie teveel mammie en pappie en nog te weinig koppel? of was het iets totaal anders? wat het ook was, je ervaring kan bruikbaar zijn in volgende relaties...