Is het rechtvaardig om iemand te beoordelen puur om de daad ?

Nee om iemand te beoordelen puur om de daad vind ik mag je iemand niet beoordelen het kan ook zelfverdediging zijn of als je jarenlang mishandeld bent of bedreigd kan het gebeuren dat je het in een vlaag van woede doet.
Het is wat anders als je het met voorbedachte rade doet.
Dan is het geen noodweer en/of razernij.

Ja hij is ongelooflijk stom geweest, en dan? Ben jij nog nooit ongelooflijk stom geweest?
Ga eens na of hij er misschien een gewoonte van maakt en trek dan pas je conclusie.

Ik vind dat je hem best om die daad mag beoordelen. Hij is heel dom geweest, terwijl hij van te voren wist dat het gevaarlijk was. Iets stoms doen, tegen beter weten in, is echt heel dom.
Hoe vervelend ook, ik zou die verliefdheid maar stoppen, want dat soort personen zijn in staat om jou leven te vergallen. Als jij zo slim bent om bovenstaande waar te nemen, dan verdient hij jou niet eens.

Een moordenaar doet anderen zo onvoorstelbaar veel kwaad , zoveel dat het niet eens te overzien is de schade die hij aanricht.

Een persoon die zichzelf in coma drinkt doet alleen zichzelf schade aan. Zijn gedrag kan een incident zijn maar er kan ook een drang tot zelfvernietiging , of alcoholverslaving , of totale impulsiviteit in het spel zijn.
Onderzoek dat eerst, wat waren zijn motieven. Daarna vraag je af of er een kans is op herhaling. Laat vervolgens je eigen intuïtie beslissen over of jij deze persoon in je leven wilt.

Weet je...

mensen doen domme dingen. Als je hen dan om een motivatie vraagt zal het antwoord bijna nooit het juiste zijn. Wanneer men echt het probleem gaat ontleden ligt het vaak veel dieper, zo diep dat het de meest gevoelige snaar in een persoon kan blijken te zijn.

Ik heb ooit iemand gekend en die zoop zichzelf keer op keer de verdoemenis in. Hij leek me niet echt gelukkig en heb hem voorzichtig aangesproken. We zijn aan het praten geraakt en na een paar maanden heb ik iets ontdekt waar ik versteld van stond. Zijn moeder was overleden en wat hij zo erg vond was dat hij niet de kans had om haar te bedanken voor wat ze voor hem had gedaan. Hij heeft het nooit durven doen, hij had angst en nu is het te laat. Dit gaf hem zo een verschrikkelijk schuld gevoel omdat hij nooit de gemakkelijkste geweest was. Als vlucht kroop hij in de alcohol, natuurlijk met de gekende gevolgen. Ik heb samen met hem dit proberen te kaderen en stilaan heeft hij zich hierover kunnen zetten. Hij heeft vrede gevonden en heeft sinds die emotionele moment geen druppel meer aangeraakt. Reeds 3 jaar geleden.

Ik wil hier mee zeggen dat bovenliggende symptomen nooit het volledige verhaal vertellen. Vaak zijn mensen getekend door het leven. Deze mensen durven zich eenzaam voelen. Wanneer zij iemand hebben die luistert zullen ze hun verhaal doen. Stukje bij beetje kan je deze mensen vaak helpen.

Geef hem een kans en probeer te achterhalen wat de onderliggende reden is. Doe dit met het grootste respect en begrip en je hebt misschien de meest trouwe en liefdevolle vriend die je je ooit wensen kon.

nee je moet mensen niet beoordelen op hun daden, maar beoordelen op wie ze zijn.
Mensen hebben bepaalde redenen voor hun daden. Ze kunnen wel lief zijn, maar misschien willen ze dan iets van je. Ze kunnen boos zijn, maar misschien doen ze dat wel voor je bestwil.

Goed en kwaad bestaan niet; het is niet meer dan een subjectieve interpretatie. Iemand beoordelen om zijn daden lijkt me dan ook niet terecht.

De ontwikkeling van een mens wordt bepaald door diens genen, opvoeding, leefomgeving, ervaringen, etc.
De daden van de mens zijn dus hoe dan ook het resultaat van factoren waar men zelf geen (of nauwelijks) invloed op heeft.

Natuurlijk neemt dit alles niet weg dat het stom is om jezelf het ziekenhuis in te zuipen, maar de persoon in kwestie dacht aanvankelijk heus niet bij zichzelf: "Goh, laat ik mezelf eens lekker de vernieling in helpen, vandaag."

Vergissingen en fouten zijn menselijk; daar trekken we lessen uit waar we wijzer van worden. Hopelijk doet hij/zij dat ook.