Wat bedoeld men met, je moet het een plekje geven?

dat als er bv iets is gebeurt wat je even moet verwerken en er mee leert omgaan.
dan geef je het een plekje zeg maar,

Als je iets een plekje geeft betekent dat dat de gevoelens recht hebben van bestaan. Ze hoeven dus niet weggedrukt te worden, of vergeten.
De gevoelens mogen er zijn, maar jij gaat ondertussen verder met je leven door het doen of beleven van andere hopelijk positievere dingen. Die nemen dan ook een plek in.
Alle gevoelens bij elkaar maken jou dan tot de persoon die je bent.

iets een plaats geven van het verlies of de narigheid wat je hebt mee gemaakt
Maar iedereen verwerkt zijn narigheid op zijn eigen manier.

Dingen die je hebt meegemaakt, kun je niet zomaar vergeten, verbergen of wegstoppen. Als je dat probeert, kom je het steeds weer tegen.

Als je alles wat je hebt meegemaakt vergelijkt met een voorwerp, dan is het noodzakelijk om af en toe op te ruimen. Je pakt het even vast en legt het op een plek waar je er geen last meer van hebt. Het is in feite het opruimen en ordenen van je hoofd.

Een mens doet heel zijn leven niet veel anders dan de wereld om zich heen proberen te begrijpen. Dat doe je door alles wat je meemaakt te relateren aan jezelf, aan de wereld én aan de dingen die je eerder hebt meegemaakt. Alsof je enorme jig-saw puzzel aan het leggen bent. Begrip van dingen is niets anders dan dingen vergelijken en verbinden met andere dingen. Zolang iets onbegrepen blijft, is het moeilijk er vrede mee te hebben, blijft het knagen en ‘past’ het niet in je wereldbeeld en je eigenbeeld.
‘Het plekje’ is het plekje tussen de andere puzzelstukjes waar dít puzzelstukje past. Dan volgt begrip, en acceptatie.

Als je het geaccepteerd hebt zo erg als het is ,dan heb je het een plekje gegeven.

Als je iets een plekje moet geven, dan betekent dit dat je de gebeurtenis op een goede manier moet verwerken. Niet ontkennen, maar erover praten. Wees bewust dat je dit hebt meegemaakt, en leer er mee omgaan.

Vaak is het een hele vervelende gebeurtenis, zoals het overlijden van iemand uit je naaste omgeving. Dan zal je toch moeten accepteren dat het leven verder gaat zonder die persoon, maar dat betekent niet dat je die persoon verplicht moet gaan vergeten. Nee, je leert om bewust je verdriet te verwerken, en je leert om verder te gaan op je eigen manier. De gebeurtenis heeft een plaats gekregen in jouw geheugen, in jouw reeks van ervaringen, in jouw manier van verder leven.

Ik denk zomaar dat het met acceptatie te maken heeft. Sommige dingen zijn heel moeilijk te accepteren en sommige weer heel makkelijk. Als je je gaat afvragen waarom iets voorgevallen is en waarom een ander dit gedaan heeft, of waarom het zo gelopen is, kan je je misschien in de beweegreden van die ander vinden en voila... het heeft een plekje in jou eigen beweegwereld en kan je zoiets misschien ook makkelijker accepteren. Het heeft dus sterk te maken met acceptatie.

Veel mensen hebben het idee dat 'het een plekje geven' betekent dat je gewoon verder kunt. Het verleden achter je laten en doorgaan. Dat kan niet en dat moet ook niet. Je verdriet is een deel van je leven. Stel je voor dat je 20 miljoen wint in de loterij, dan zeggen mensen toch ook niet dat je dat maar een plekje moet geven en gewoon moet doorgaan alsof er niks veranderd is? Met de verschrikkingen die je op je pad tegen komt is het precies het zelfde. Je komt er nooit meer los van, maar uiteindelijk kun je wel verder.

Voor mij betekent 'een plekje geven' dat ik op zodanige manier met m'n verdriet leer omgaan dat het geen gat in mijn hart meer is die me belemmert in alles wat ik doe, maar dat er een stevig laagje op komt waardoor mijn leven door kan. Dat ik niet meer een snotterend wrak ben dat dood wil, maar een mens dat kan genieten, blij zijn, leren, liefhebben, afstand nemen. Ook al is het verdriet altijd aanwezig.

Hoe ik dat doe? Geen idee. Vroeger schreef ik verhalen, dat hielp. Ik heb een tijdje in een halve fantasiewereld geleefd, toen het aan de buitenkant te erg was. Tijd is volgens mij het belangrijkste. En je zegeningen tellen, elke dag opnieuw.

"Wat bedoeld men met,
je moet het een plekje geven?"

Velen doen ervaringen op,
die een enorme indruk kunnen maken;

meestal, als die ervaringen vervelend,
onprettig, of traumatisch zijn (of waren),
kan/ wil men dat moeilijk loslaten,
anders gezegd:
men kan/ wil dat (nog) geen ‘plekje geven’.

dit is vanwege een gebrek aan begrip;

door een gebrek aan begrip
is men (nog) niet- of moeilijk in staat,
om het ‘vervelende, onprettige, of traumatische’
te accepteren, te verwerken, los te laten,
en ‘een plekje te geven’;

en hoe doet men dat?

om iets ‘los te kunnen laten’,
of om iets ‘een plekje te kunnen geven’
is het volgende nodig:
BEGRIP, GENADE, GEDULD en LIEFDE;

-begrip voor hetgeen wat is gebeurt;
-genade schenken naar de situatie;
-geduld hebben met de verwerking;
-liefde tonen om het juist af te sluiten;

deze vier begrippen
leiden namelijk naar ACCEPTATIE,
hetgeen wat nodig is,
om iets ‘een plekje (in jezelf) te kunnen geven'.

Want wie 'iets' leert accepteren,
die kan dát ook 'een plekje geven'

Maar owkeej, zó zie ik dat…

Met je moet het een plekje geven bedoeld men je moet het accepteren en verwerken.

Je hoeft het niet te vergeten maar het kan nu rusten..
Je geeft het een plekje.

Er is vrede nu..

Toegevoegd na 45 seconden:
En hoe je dat doet..

Gewoon accepteren hoe moeilijk dat ook is en verder gaan met je leven..

Iets een plek of plekje geven (in je leven) werd nog niet zolang gelden gerekend tot de grootste taalergernissen in het Nederlands, maar blijkbaar is de uitdrukking inmiddels zo algemeen geaccepteerd, dat de NOS kopt: 'Met excuses kan ik het een plek geven'. Een dag eerder stond dezelfde uitdrukking eveneens in een nieuwsmedium. Naar aanleiding van zijn vertrek bij DSB zegt voormalig minister Frank de Grave op 18 mei in Quote: ‘Ik werk nu 30 jaar en dit is een nieuwe ervaring voor mij. Ik moet dit een plek geven en dan gaan nadenken.’