hoe maak je het goed met broer en toon je goedheid jegens ouders

Dan zal je toch moeten praten met je broer. Misschien met een "neutraal" iemand erbij. Iemand die jullie allebei vertrouwen en waar je respect voor hebt. Dat kan een van je ouders zijn, of een oom of opa, of iemand buiten de familie.

Goedheid tonen aan je ouders: misschien door het eerst goed uit te praten met je broer, je ouders zullen ook niet blij zijn met de situatie

Kun je me één 'domme reden' opnoemen om vier jaar niet meer met je broer, een ander familielid of een vriend(in) te praten? Ik kan me daar niets bij voorstellen... Jullie zien elkaar dagelijks en hebben allebei 4 x 365 dagen de tijd gehad om na te denken over de ruzie en hoe je die kunt goedmaken. En nu ga je aan óns vragen hoe je dat moet doen...? Schaam je!

Het antwoord is heel simpel (en dat weet jij net zo goed als ik): hem gewoon aanspreken en zeggen dat je eens rustig met hem wilt praten. Op een moment dat het hem uitkomt. Tijdens dat gesprek vertel je je broer dat je hem, en het normale contact met hem, mist. Dat broers zo niet niet elkaar om moeten gaan. En dat je niet wilt dat dit ooit opnieuw gebeurt. Verder is het altijd goed om na te gaan wat hem en jou precies dwars zit en dat op tafel te leggen, zonder elkaar ergens van te schuldigen. Veel mensen (en vooral Moslims staan daarom bekend) hebben er moeite mee om gewoon 'sorry' te zeggen. Als je iets verkeerd doet of een ander per ongeluk kwetst, mag je daar best spijt van hebben en dat ook uitspreken. Kleine moeite, groot gebaar! Als je de ruzie op die manier kunt bijleggen, kun je meteen met elkaar afspreken om binnenkort samen eens iets leuks te gaan doen.

Als je broer geen gesprek wil (en dat zou best kunnen als hij net zo koppig is als jij), doe dan voortaan normaal tegen hem. Daarmee laat je zien dat jij je best doet om het goed te maken. De bal ligt dan bij hem.

Je ouders blijmaken? Dat kan op heel veel manieren. Als jij en je broer nou binnenkort samen eens een ontbijtje-op-bed voor hen klaarmaken? Daar worden ze vast vrolijk van! Of gezellig in het weekend met z'n allen ergens heengaan, b.v. een picknick in het park? Dat lijkt me een mooi 'nieuw begin'!

Oei oei, vanaf dat jullie 12/13 waren dus? Kom op zeg, jullie zijn broers! Hoeveel heb je er daarvan in je leven? Jongens die al zo lang bij elkaar wonen en samen van alles hebben meegemaakt en dan al zo jong niet meer normaal met elkaar praten. Ga eens lekker samen wat mannelijks doen en begraaf die strijdbijl. Jongens praten sowieso niet met elkaar over gevoelens en daarom moeten jullie samen wat gaan DOEN. Ga niet zitten en praten, dat voelt te stijf.

Doe eens moeite en verzin een uitje en nodig hem uit en zeg dat je weer als echte broers verder wil met hem en dat je niet eens meer weet wat de reden is. Nog even en jullie wonen op jezelf en je ziet elkaar nooit meer!

Je ouders is simpel: doe eens wat in huis of zoiets. Laat zien dat je ze waardeert!

Jongen, ik heb hetzelfde gehad met mijn broertje, maar dan een half jaar. (Hij is 15 ik 17).

Mijn broertje wilde zelfs tijdens de slachtfeest niet met mij praten, ik voelde me erg rot. Vervolgens zij ik aan mijn ouders dit, zij gaven mij gelijk, ik ben ouder, hij is jonger, hij zou de eerste stap moeten zetten om het goed te maken, maar ik heb toch wel twee keer geprobeerd om het goed te maken, maar hij heeft me twee keer genegeerd.

Mijn vader heeft zo veel geprobeerd om het goed te maken, maar omdat wij al zolang niet met elkaar praatten, had ik een afkeer gekregen jegens mijn broertje(!).

Ik zei aan hem dat ik hem niet meer hoefde te zien, dat ik wilde dat hij maar in de wc moest slapen en zijn spullen uit onze kamer moest halen. Als we in dezelfde kamer waren, was er altijd wel een spanning tussen ons.

Op een gegeven moment ging mijn vader naar mijn broertje, hij zei hem dat hij het moest oplossen of anders maar ergens anders moest wonen (bij een familielid), dit meende hij natuurlijk niet, maar dit zei hij om hem op denken te zetten.

Zomaar kwam mijn broertje naar mij toe, hij zei dat hij naar Albert Heijn ging en vroeg mij of ik wat wil. Dit zag ik als een kans om mijn broertje weer terug te winnen. Ik gaf hem dus een tientje en zei haal .... en houd de rest (9euro ofzo).

Sindsdien kan ik weer met mijn broertje praten, (ik hoef hem geen geld te geven btw om met hem te praten XD) zijn we weer hechter met elkaar en kunnen we wel weer lachen.

Kortom, wat ik je aanraad is om je ouders te vertellen dat je het goed wilt maken, zei zouden je moeten helpen hiermee, want als je heel lang met iemand niet meer praat, ga je geen affectie meer tot hem voelen, dat heb ik begrepen. Probeer hem aan het denken te zetten om te vergeten wat er is gebeurd, ikzelf ben zelfs de reden vergeten waarom we ruzie hadden (waarschijnlijk had het iets te maken met geld of omdat iets verkeerds zei). En als je het goed wilt maken moet je je kans ook echt grijpen, zeg kom laten we naar de film gaan, laten we karten of kom even een potje FIFA spelen.

Ik had een goede band met mijn moeder en mijn moeder ook wel met mijn broertje, maar mijn vader weer niet met mijn broertje, mijn broertje heeft eigenlijk wel een probleem met het onderhouden van banden, daarom is het bij ons ook zo snel misgegaan.

Heb ook ooit zoiets meegemaakt.
Als niemand de eerste stap zet of zijn/haar trots opzij zet zal er weinig veranderen.
Omdat wij destijds niet tegen elkaar spraken heb ik mijn gedachten over de situatie op papier gezet, gewoon vanuit m'n hart.
Bij ons ging het ook nergens over (achteraf gezien, een meningsverschil) waardoor we 5 jaar niet hebben gesproken met elkaar.

Misschien is dat een optie.
Schrijf hem wat je te zeggen hebt, geef het aan hem en ga daarna naar buiten ofzo.
Dan weet je broer ook hoe jij erover denkt en zal hij beseffen dat het ook wel zinloos is, aangezien deze situatie soort van "normaal" is gewoon tussen jullie.
Als je thuiskomt krijg je wel enige reactie van hem.
Suc6!

Het eerste wat bij me opkomt is het volgende.
Schrijf op papier hoe jij je vandaag voelt bij deze situatie en schrijf er zeker ook bij dat jij al lang niet meer weet hoe deze situatie is ontstaan maar dat je wél weet dat je deze situatie wil veranderen. Stel in deze brief ook de directe vraag aan jouw broer of hij jou AUB tegemoet wil komen om op leuke wijze met elkaar om te gaan. Geef hem duidelijk aan waarom dit zo belangrijk is voor jou.
Het is mijns inziens belangrijk dat je hem een papieren brief geeft en geen sms of email omdat een tastbare brief véél dieper raakt dan eender welk ander communicatiemiddel waarmee je woorden verstuurd.
Kies ook bewust voor een zachte kleur van papier, bijvoorbeeld okergeel of zacht lila of... als je weet welke van de lichtere kleuren zijn lievelingskleur is ga dan op zoek naar een papiersoort die deze kleur benadert.

Maak er een prachtig en weldoordacht ritueel van (van broederhart tot broederhart) in de hoop dat jouw broer deze brief jaren later nog bewaart. Schrijf dus vanuit je hart en tracht jouw toekomstvisie aan jouw broer mee te geven op een wijze die hem zo diep raakt dat hij de essentie van jouw boodschap nooit meer vergeet.

Wat jouw ouders betreft zou ik hetzelfde doen. Schrijf ook hen een brief vanuit je hart en geef aan dat je van hen meer aanwijzingen wenst om, naar jouw gevoel, een respectvolle zoon te kunnen zijn.

Haast je niet maar overdenk alles héél goed, het zal nu plots niet op één dagje meer of minder aankomen hé ;-)

Het is gewoon belangrijk dat je noch jezelf noch de anderen verwijten maakt over de scheefgetrokken situatie en dat je duidelijk de focus legt op hetgeen Jij het liefst van al wil bereiken.

Indien jij mijn broer of mijn zoon zou zijn dan zou ik mij de gelukkigste mens ter wereld voelen omdat jij uit jezelf iets op touw wil zetten om de sfeer in huis te verbeteren.
Hopelijk beschikken jouw broer en jouw ouders een even grote mate van dankbaarheidgevoelens en evenveel vermogen tot tegemoetkoming als ik, dan kan jullie Geluk straks niet meer op ;-)

Liefs, Succes en Mega Big Smile van me

Het is heel knap om zo lang vol te houden dat je niet echt met elkaar praat. Daarom ben jij vast heel sterk in het contact met je broer en in ieder geval heel consequent.

Kijk gewoon wanneer je je broer een compliment kan geven. Bijvoorbeeld als hij zegt: "mama roept". Dan kun je hem bedanken dat hij jou waarschuwt. Je zegt dan zoiets als: "bedankt dat je me dat zegt". Dat is een manier om het gesprek weer op gang te brengen. Laat merken dat je je broer waardeert. Reageer positief op wat hij zegt of doet.

Dat kan je ook met je ouders doen, laat merken dat je ze waardeert. Wil daar iets extra's voor doen, help ze dan met iets waar ze graag hulp bij hebben. Als je dat doet zonder dat ze daar om vragen zullen ze het zeker waarderen.

Succes