hoe kan je weten of je te hoge verwachtingen hebt ten opzichte van iets of iemand?
Ik twijfel vaak of mijn verwachtingen terecht zijn of niet. Daardoor kom ik weinig krachtig over en kan mijn verwachtingen niet duidelijk maken. Het is in vele situaties, maar uiteraard vooral bij mijn partner (de mens die nu het dichtst bij mij staat in het leven).
Ik verwacht bv. eens een gesprek over de toekomst, omdat ik vind dat alles wat ik het ijle blijft hangen na 6 jaar. Tegelijk lees ik dat je dat nooit mag doen bij een man, omdat je het omgekeerde effect krijgt : hij gaat juist minder toekomst met je willen.
Ik zou ook eens graag op reis gaan gedurende lange tijd (wat hij bij zijn vorige relaties ook deed) maar hij zegt dat zijn moeder hulpbehoevend is en hij dus niet weg kan voor langer dan een week. En effectief, als we dan eens twee weken weg gingen, werd hij in die tweede week heel onrustig en was er ook geen lol meer aan.
Soms doe ik het wel om over mijn verwachtingen te praten, maar als mijn vriend kwaad en defensief reageert, bind ik in. Of maak ruzie om het dan toch weer bij te leggen en zo blijft alles bij het oude...Ik voel me dan ook vaak wat vervreemd van mezelf.
Maar zoals gezegd, het gebeurt ook in andere situaties. Doordat ik denk dat mijn verwachtingen te hoog gespannen zijn, bind ik al op voorhand in. Dus ik censureer mezelf voortdurend en sta daardoor niet in mijn kracht.
Nu mijn vraag : hoe kan ik weten of mijn verwachtingen écht te hoog gespannen zijn, dus dat ik ze mag uiten zonder iemand te bruskeren, forceren enz…?
Daarom wat vragen, niet bedoeld om hier te beantwoorden, maar heel misschien nuttig voor jezelf:
- Is het voor jou niet onderhand bewezen, dat je inderdáád veel te hoge verwachtingen hebt van je partner en dat je hem niet kunt veranderen?
- Zou het kunnen zijn, dat je al iets van 6 jaar op je tenen loopt, op je spitzen bedoel ik, bij wijze van spreken tot bloedend toe en niet meer weet wie JIJ bent tot zelfs het gevoel van vervreemding van jezelf zoals je schrijft?
- Zou het kunnen zijn, dat je nu ook in andere situaties niet altijd meer reageert vanuit jezelf, maar vanuit je aangeleerde gedrag vanuit je privésituatie?
- Mág jij levensdoelen hebben? Wensen?
- Mag je verwachtingen / eisen stellen aan mensen waar ze niet aan willen/kunnen voldoen?
Ik bedoel het niet rot hè, dat weet je hopelijk ook wel na ons geregelde contact over dit onderwerp op GV ;-)
Het punt is dat ik aan mijn levendoelen soms twijfel (niet aan alle hoor, maar aan sommigen) of deze wel kùnnen. Dus bv. of ik geen te hoge doelen stel waar iemand anders dan in moet meegaan.
En ondertussen niet geniet van wat er wel is
Dat is wat de spanning : ik zie de leuke dingen van mensen, maar ze voldoen ook niet altijd aan mijn verwachtingen natuurlijk (kan ook niet). maar als dat laatste over fundamentele dingen gaat (ttz dingen die ik fundamenteel belangrijk vind) zie ik gewoon niet meer het goed wat er wél gebeurt. ik focus me op wat ik niet krijg. En dat helpt ook geen lor.
Het zou natuurlijk super zijn mocht iedereen de vaardigheid hebben om te zeggen "sorry, maar dit wil ik niet" maar dat is juist zo vervelend: vele mensen durven of willen of kunnen dat niet.
Wat mijn partner betreft is het niet het gegeven dat hij zich niet wil binden of zo dat me ongerust maakt, maar wel dat hij niet duidelijk zegt wat hij wil : niet binden, wel binden.. ik heb er het raden naar.
en ik zie ook dat hij écht en écht zijn best doet, maar tegen zijn eigen muren botst. En dan weet ik dat de verwachtingen te hoog zijn naar die bepaalde persoon. Maar niet of mijn verwachtingen op zich te hoog zijn gespannen. Dat is dus de vraag. het gaat niet over personen in wezen, wel dat ik zou willen kunnen checken of ik te hoge eisen heb of niet.
Als jouw doelen te hoog zijn, dan is het aan anderen om te kijken of ze daarin WILLEN meegaan. Dat is dan dus niet aan jou ;-) "...over fundamentele dingen gaat (ttz dingen die ik fundamenteel belangrijk vind) zie ik gewoon niet meer het goed wat er wél gebeurt. ik focus me op wat ik niet krijg."
Als iemand niet bij je past, dan past-ie niet bij je, om wat voor reden dan ook. En dat mág. Als je dus van mensen dingen verwacht/eist die voor jou fundamenteel zijn, waaraan ze niet kunnen/willen voldoen, dan is het klaar op dat gebied. Om dan door te blijven vragen/verwachten/eisen is niet gezond voor een mens, voor alle partijen niet. Dan is er dus een fundamenteel verschil, waar jij je óf bij neerlegt/aanvaardt, of stopt met de relatie. Dat kan heel moeilijk zijn, beide opties trouwens! "ik zie ook dat hij écht en écht zijn best doet"
.... om het jou naar de zin te maken, jou te plezieren bedoel je? Moet hij daar ZO zijn best voor doen dan? "En dan weet ik dat de verwachtingen te hoog zijn naar die bepaalde persoon. Maar niet of mijn verwachtingen op zich te hoog zijn gespannen. Dat is dus de vraag. het gaat niet over personen in wezen, wel dat ik zou willen kunnen checken of ik te hoge eisen heb of niet."
Mensen jouw eisen/verwachtingen opleggen is m.i. nooit de bedoeling. Als iemand aangeeft niet te kunnen voldoen aan jouw verlangens, dan zijn jouw eisen t.o.v. die persoon te hoog, voor een ander misschien helemaal niet.
Wat ik haal uit jouw tekst onder je vraag betreffen het trouwens weldegelijk personen/relaties waar je dit probleem mee hebt. Je wilt bijvoorbeeld van je partner weten waar je aan toe bent en hij reageert boos en defensief. Dat is dus duidelijk voor hem een te hoge verwachting/eis.... maar voor iemand anders kan het juist een heel fijn onderwerp zijn om over te babbelen. Het ligt dus aan de persoon wat hij/zij met je verlangens/vragen/verwachtingen/eisen doet. Dus als jij een fundamenteel verlangen hebt die jij vervult wilt zien in jouw leven van een ander, dan zal jij op zoek moeten gaan naar mensen die jou daarin kunnen/willen voorzien, die daartoe in staat zijn. Maar dat kan je nooit van iemand eisen.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.