wat moet je doen als je dochter ineens bij der vader wil gaan wonen?

Overleggen met de vader of dat kan, met je dochter praten of ze er goed over na heeft gedacht En dan laten gaan. Geef haar de vrijheid om zelf haar weg te kiezen in het leven. Tenzij er duidelijke redenen zijn waarom de vader ongeschikt zou zijn zoals drank problemen oid.

Dat hangt erg van haar leeftijd af. Als ze een jaar of 16 is en vader zit niet in de drugsscene, lijkt mij dat je haar gewoon moet laten gaan. Als ze acht is en vader heeft haar een Barbie beloofd, moet jij beslissen wat het beste voor haar is.

Er vooral voor zorgen dat er geen loyaliteitsconflict gaat ontstaan. (In de hoop dat dat er al niet is.) Kinderen hebben toch al altijd het gevoel dat het 'allemaal hun schuld' is.

Misschien kun je er ook met haar over praten, waar dat 'íneens' vandaan komt. Maar hou het dan wel bij jezelf. "Wat is het bij mij dat? Is er iets bij mij dat?"
En niet: "Waarom wil je ineens naar hem".

En als ze blijft bij haar idee: geef haar zoals Jelle zegt de ruimte, als het geen gevaar voor haarzelf kan opleveren. Kinderen raak je vooral 'kwijt' door ze niet te durven loslaten.

Dan moet je heel goed naar je kind luisteren en proberen te achterhalen wat dat plotselinge verzoek inhoudt... Als het inhoudt, dat je vaker patat met snijboontjes moet serveren en dat dat de engie reden is, dan is het simpel... Maar je moet heel goed kijken wat het verzoek wel precies inhoudt van je dochter...

Als het werkelijk de wens is dat ze naar de vader wil, dan moet je meewerken om dat in te willigen en daar komt ook goed overleg met de vader bij kijken...

Kortom het is niet makkelijk, maar je dochter de aandacht geven waar ze NU om vraagt is een eerste vereiste...

"Om iemand vast te houden moet je loslaten." (Kan iemand mij trouwens vertellen wie dit gezegd had?) Als je op dit moment iemand gaat verbieden om te vertrekken gaat ze uiterst vervelend om juist haar zin te krijgen. Dus ik zou haar laten gaan. Misschien komt ze vanzelf wel terug, maar dan moet je wel duidelijk maken dat ze op dat moment een beslissende keuze moet maken (want je kan niet op en neer blijven). Indien er allimentatie betaald wordt voor het kind, zou dit in principe omgedraaid moeten worden.

'Rustig blijven en haar omkopen.'Dit is het antwoord van mijn achtjarige kleindochter die over mijn schouders meekeek terwijl ze voorbijhuppelde.Haar ouders zijn gescheiden.

Vooral met haar praten. Niet om het haar uit het hoofd te praten, maar om te begrijpen waarom ze dat wil.

Probeer daarbij niet te vergeten dat haar vader óók haar ouder is, net zoals jij als moeder haar ouder bent. Het is niet eerlijk om te proberen haar te dwingen tussen jullie - voor jou en tegen haar vader - te kiezen. De wens om bij haar vader te wonen is net zo valide als een wens om bij jou te wonen.

Als jij haar enige voogd bent, is het aan jou om hierover een beslissing te nemen. Deel je de voodgij met haar vader, dan moeten jullie er samen uit komen. Maar, met of zonder wettelijke plicht om met haar vader te overleggen (dat is sowieso nodig als je haar wilt toestaan bij hem te wonen) onthou dat zij kind van jullie samen is.

Het enige dat je kunt doen, is proberen te beslissen op basis van wat het beste voor haar is. Hoe graag je zelf ook wilt dat ze bij jou woont, die wens is geen argument voor wat het beste voor haar is. Wat ze zelf wil, moet wél onderdeel van de overweging zijn. Vandaar mijn advies om met haar te praten om erachter te komen waarom ze dit zegt te willen.

Haar vragen waarom ze niet bij jouw wil wonen.

Daar ook werkelijk geïnteresseerd in zijn zonder dat jij in de verdediging schiet en dat zij het niet 'mag' vertellen.
Dus je zult je even kwetsbaar moeten opstellen om je dochter haar waarheid naar boven te krijgen.
In haar ogen doe je een hoop niet goed.

Met haar vader een gesprek aangaan, en haar wens in vervulling laten gaan als het mogelijk is ,als vader het er mee eens is. Als moeder ga je hier zoveel mogelijk volwassen mee om. Laat het kind niet merken dat je er moeite mee hebt. Anders staat het kind tussen twee vuren in en voelt het kind zich verantwoordelijk voor haar moeder. Ik zou het zien als een keuze die zij maakt. En in goed overleg haar de ruimte geven en haar ook het gevoel geven dat ze bij jou altijd welkom is. Sterkte