ik heb bij mijn man steeds het gevoel dat ik uit mijn kracht ga staan, wat kan ik eraan doen?
Ik ben nu reeds meer dan tien jaar gehuwd met een man van mijn leeftijd. het is nooit eenvoudig geweest tussen ons.
maar meer en meer heb ik het gevoel dat ik als ik bij mijn man ben niet meer in mijn kracht sta. ik bedoel : ik voel mijn grenzen niet meer bij hem, in tegenstelling tot bij andere mensen. over het algemeen sta ik nl. wel in mijn kracht in het leven en ben een liefdevol persoon.
dit komt omdat mijn man heel dominant is, hij wil de hele tijd bepalen wat wij doen.
ook op vlak van lichaam houdt hij helemaal geen rekening met mijn grenzen . hij weet dat ik bepaalde dingen niet leuk vindt maar doet ze toch en lacht me dan uit als hij ziet dat ik me er niet goed bij voel.
"overmeesteren" noemt hij dat. Als hij me aanraakt is het altijd met een seksuele lading, nooit lief en teder. hij zegt ook nooit iets liefs.
Maar zo is hij nu eenmaal en hij laat wel op een andere manier zien dat hij van me houdt, bv. door dingen voor me te doen.
Nu zou het al veel helpen mocht ik bij dit alles in mijn kracht blijven staan. maar als ik bij hem ben begint het wel krachtig en na tien minuten ben ik mijn kracht kwijt. Ik zou graag bij hem mezelf minder verliezen.
Misschien komt het wel doordat ik als kind misbruikt ben, dat vooral die lichamelijk aanrakingen me zo verwarren. Maar ik ben zeker niet frigide, wil gewoon een beetje respect.
Hoe pak ik dit aan om ondanks alles toch mezelf te blijven?
en leg daar een grote kei in en laat het zachtjes koken.
Leg er een briefje bij, waarop staat geschreven,
als hij gaar is kom ik bij je terug.
Dan zal hij toch wel wakker worden.
Ook geen verwijten aan jezelf. Gewoon beseffen dat je hier beiden wat van te leren hebt.
We worden niet toevallig geconfronteerd met eender welke situatie.
We worden gewoon getest op ons vermogen om te "Blijven Houden Van" ... zowel van onszelf als hetgeen we buiten onszelf ervaren of waarnemen. Van zodra onze EigenLiefde effectief groeit activeren we bij de ander geen dominantie reacties en/of hormonen met dominant karakter meer.
We activeren dan hormonen met een reactie patroon dat op 100% gelijkwaardigheid gebaseerd is. Lekker aan jezelf en jouw eigen 100% Liefdevolle positie werken dus en de ander daardoor automatisch in zijn/haar 100% waarde laten. Dat is niet altijd een even makkelijke klus doch wel een lonende voor wie er dagelijks werk van maakt. Veel Succes beiden want het kan soms héél snel de gewenste richting uitgaan hoor van zodra je zonder enige verbale interactie jouw eigen energieveld bewust met intenties van zuivere Liefde vult. Het werkt écht snel effectief als je er openminded mee aan de slag gaat. Moge de Liefde ook bij jullie zegevieren!
Er is ook geen open communicatie mogelijk.
Ik weet dat de sleutel zelfrespect is, en dat is niet altijd zo makkelijk voor me. Maar als ik hem uitnodig om de dingen eens anders te bekijken, en een compromis te zoeken ipv dat we zijn zin doen, dan wordt hij woest.
Nu heb ik dus gevraagd me niet voortdurend seksueel aan te raken, en hij antwoordde dat ik dan maar eens een tijdje zonder seks moest kunnen.
Hij zegt nooit iets positiefs over me, breekt me heel veel af.
Maar natuurlijk wil ik ook leren zien hoe hij wel toont dat hij van me houdt, door dingen voor me te doen.
Het is inderdaad zo dat ik bij hem in zowat dezelfde situatie geraakt ben dan bij mijn ouderlijk huis. Daar ook mocht ik nooit mijn mening geven zonder dat men razend werd, daar ook werden mijn grenzen voortdurend overschreden, en werd ik belachelijk gemaakt als ik iets voelde of over iets van streek was. Daarom ben ik als ik nog jong was van thuis weggegaan.
Het is dus moeilijk om in mijn kracht te blijven. Mijn kracht is de kracht van de liefde, en daar wordt hij door één of andere reden juist heel woest over. Hij heeft het liefst dat ik schrei en van streek ben. Maar dan ook kaffert hij me verder uit "zie je nu wat ervan komt". En dat allemaal gewoon omdat ik iets wil uitpraten. Er is nooit een "goed moment" hiervoor. Gelijk wanneer ik iets ter sprake wil brengen wordt hij boos. en dan is hij heel grof, bv. "niemand is goed voor je, je ouders hebben je zogezegd misbruikt enz..." Gelukkig weet ik dat dit onmacht is, maar wat me het meeste pijn doet is dat degene die van me houdt me niet wil zien zoals ik ben.
En dan ook nog zeggen dat je het maar een tijdje zonder sex moet doen,alsof het allemaal hierom draait.
Ik denk eerder dat hij niet zo langer zonder kan dan jij.
Ik vind het te bizar voor woorden hoe je man jou behandeld.
Eigenlijk zou je wat meer voor jezelf op moeten komen op dezelfde manier zoals hij bij jou doet,gewoon gevoelloos en keihard.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.