Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Ik heb steeds het goevoel dat niemand van mij houdt, Wat kan ik daaraan doen?

Ik ben vroeger een tijdje gepest en een tijdje depressief geweest en nu heb ik steeds het gevoel dat mijn ouders me niet mogen en mijn vriendinnen, ookal laten ze dat wel merken dat het wel zo is, toch kan ik dat maar niet geloven. Ook als iemand iets iets minder vriendelijk verteld reageer ik daar heel fel op, terwijl dat vroeger nooit zo was. Wat kan ik hieraan doen?

Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Antwoorden (5)

Rust.

Je moet rust zoeken. Zoek een hobby, doe een teamsport. Je moet dingen samen met mensen doen.

En denk positief.. Soms moet je gewoon doen, en niet denken. Let op wat voor dingen je doet, welke muziek je luistert, met welke mensen je om gaat, en daarmee hoe je leeft.


De het lukt je wel, niemand is tegen je. Jij moet ook niet tegen mensen zijn, anders denken zij juist dat JIJ niet van ze houdt.. En dit doe je wel toch?

Veel succes!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
hoi daar,azzi koop een boek basispsyhologie,gewoon lezen,het zal je helpen om het gedrag van de mensen te begrijpen,daardoor gaan vele vragen beantwoord worden, doeiii
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Zeggen dat iemand positief moet denken is zoiets als zeggen tegen iemand die zich met een loodzware hamer op de duim heeft geslagen dat het geen pijn doet. Waar het om gaat is dat je REËEL bent in je denken. Is het reëel te denken dat niemand van je houdt?
Ook is het zinvol te kijken in welke situatie je zo'n irreële gedachte krijgt, wat dat met je gevoel doet, en wat je daar tegenover kunt stellen als geruststellende gedachte of uitdaging (RET-methode). Een boek lezen over basispsychologie, zou ik niet aanraden als je zelf niet goed in je "vel" zit. Je zou gevaar kunnen lopen problemen naar je toe te trekken door valse herkenning bijvoorbeeld. Of gaan zoeken naar de overlap. Beter is gewoon hulp vragen bij GGZ of andere bevoegde therapeut.
Hoi Azzi,

Dat is heel vervelend voor je. Waarschijnlijk heb je een laag zelfbeeld. Daar kun je wel iets aan doen, maar dat moet je dan ook wel willen doen. Ga in gesprek met een professioneel hulpverlener van het GGZ. Je kunt daar alleen maar beter van worden.

Mogelijke oefeningen die je kunt doen zijn de RET-methode toepassen. Of een G-schema uitschrijven. Heb je nog ooit een RET of G-schema uitgewerkt? Je kunt hier hulp bij krijgen bij het GGZ of vraag het iemand die daar ervaring mee heeft. En niet te vergeten: PRAAT erover met je ouders, je vriendinnen, je vertrouwenspersoon. Blijf daar niet alleen mee zitten!

Verder helpt het als je wat aan je zelfvertrouwen kunt werken. Ga dingen doen waar je EN goed in denkt te zijn EN/OF die je gewoon leuk vind om te doen. Iemand opperde al een hobby zoeken. Dat is perfect, zeker als het ook "onder de mensen" is.
Sporten is ook heilzaam. Ga hardlopen. Er komt dan een stofje vrij dat je een goed gevoel over jezelf geeft.

Zoek naar de liefde voor jezelf in jezelf. Je moet het met jezelf doen, dus wees lief en mild voor jezelf, meer nog dan dat je ooit voor een ander bent of zult zijn. Dat is wat ik ook mijzelf dag in dag uit vertel.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Hoe oud ben je azzi?
Belachelijk dat je ouders dat niet willen, ik zou het je ook aanraden.
Vanaf je 16e mag je gaan en staan waar je wilt binnen de gezondheidszorg, dus ook de psycholoog. Wel is het zo dat het natuurlijk geld kost. Als je naar een tweedelijnspsycholoog gaat heb je een verwijzing van de huisarts nodig. Voor de eerstelijnspsycholoog niet, maar toch zou ik even langs de huisarts om te praten.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
+ van mij trouwens Arendkoning
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Dat is een goede vraag. Maar ik zou gewoon gaan. Dit is zooo belangrijk voor je! Wat na je eerste afspraak gebeurd, dat zie je daarna wel weer. Aan jezelf denken nu. Jij bent even belangrijker dan de mening van je ouders. Bovendien is de hulpverlening professioneel en is het niet zomaar een kwakzalver die je eventjes gaat behandelen. Bel eerst eens met de GGZ bij jou in de buurt en leg je probleem aan hen voor. Schrijf van tevoren op een blaadje wat je problemen zijn en waar je graag mee geholpen wilt worden. Vertel ook hoe je ouders tegen de hulpverlening aankijken. Ze zullen je denk ik wel uitnodigen voor een gesprek. Zeg er, zo nodig, bij, dat, als je dat graag zo wilt, je ouders daar in eerste instantie niet van komen te weten en dat ze daarom geen post naar je thuisadres moeten sturen. Je kunt ook een vertrouwenspersoon van je school laten bellen als je dat moeilijk vindt. Ik wens je veel succes.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Ytje heeft gelijk over de gang van eerste en tweede lijnspsychologische hulp. Zeker als je onder de 16 bent, eerst eens met je huisarts praten.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Als je onder de 16 jaar ben heb je geloof ik wel toestemming van je ouders nodig, daarboven niet. Alleen moet je dan even uitzoeken hoe het zit (want dat weet ik niet) met de zorgkosten. Deze komen als het goed is wel bij je ouders terecht.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Volg dan het advies van Arend, bel ggz op of een psycholoog (mailen kan ook) voor informatie en eventueel aanmelden. Jij mag zelf beslissen.
Je moet proberen om je niet zo gesloten te houden. Wees open voor andere mensen, maar niet te open natuurlijk,alleen als je ze vertrouwd. En natuurlijk houden je ouders en vrienden van je, anders zouden ze je vrienden niet zijn, ze proberen er voor je te zijn, maar jij duwt hun telkens weg. Probeer hen uit te leggen wat er in je omgaat, ze zullen je begrijpen! :)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Wat vervelend, wanneer je steeds denkt dat zelfs je ouders je niet echt mogen. Laten ze je wèl blijken , dat ze van je houden?
En ben je ook tevreden met jezelf? Want wanneer je jezelf accepteert zoals je bent, straal je dat ook uit. dan wordt het voor anderen gemakkelijker om ook jou aardig te vinden.
Wanneer je op bovenstaande vragen een antwoord hebt, kun je misschien besluiten hoe je verder gaat. Daar kan ik je misschien bij helpen, afhankelijk van de uitkomst van de antwoorden :-)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Wat ik mij afvraag is: Hou jij eigenlijk wel van jezelf? En zo ja..dan weet je in elk geval zeker dat er iemand is die van je houdt. Maar deze conclusie is een beetje flauw.

Ik vermoed dat degenen die jou een tijdje gepast hebben iets in je innerlijk beschadigd hebben. Je gevoel van eigenwaarde aangetast, je onzekerheid hebben toe laten nemen en jouw zelfbeeld naar omlaag gehaald.

Aldus heb jij een een soort angstcomplex ontwikkelt en zie je elke onvriendelijkheid als een aanval op je innerlijk. Tot hiertoe de oorzaak, c.q. de oorzaken.

Wat je eraan doen kunt is: Geloof krijgen in jezelf, zelfverzekerder worden èn je minder kwetsbaar opstellen tegenover anderen. Laat anderen maar respect voor je krijgen en..als ze niet van je zouden houden (wat ik overigens niet geloof)dan ..komt dat vanzelf dan wel.

Groet,

Ton
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Bekijk alle vragen in deze categorieën: