De dochter van mijn vriend (17 jaar) moet mij niet. Hoe ga ik hier het beste mee om?

Ik heb dezelfde situatie doorgemaakt met de vriendin van mijn vader nog niet zo lang geleden (ik mocht haar niet).

Als advies zou ik geven, probeer niet meteen beste vrienden te worden, dit heeft gewoon tijd nodig. Ga haar ook niet uit de weg, probeer regelmatig in de aanwezigheid van de vriend en zijn dochter te zijn zodat zij er aan kan wennen.

Heb het er met je vriend over.

Misschien wel de belangrijkste tip die ik kan geven en waar ik mij vroeger het meest aan heb geërgerd:
Ga haar niet straffen en bemoei je niet met de regels in het huis en de situatie van je vriend. Verander niet zijn manier van opvoeding...

Als het lang voortduurt probeer er met haar over te praten.

Groet,
Bryan

Er vanuit gaande dat je vriend al geruime tijd gescheiden is en niet elk half jaar een andere relatie heeft geef ik dit antwoord.

Prima dat jullie rekening houden met de kinderen, maar je hoeft het ook niet te overdrijven.
Waarom houden jullie de twee gezinnen zo strikt gescheiden? Kinderen mogen hun mening hebben maar hoeven daarmee niet het leven van de ouders te bepalen. Dat is wat ik een beetje ' proef' als ik je vraag lees.
Ouders zijn ook gewoon mensen.........
Als jij al niet aanwezig bent bij je vriend als zijn kinderen komen hoe kunnen ze jou dan gaan zien als nieuwe relatie van hun vader?
Ik denk dat jullie eens samen moeten bespreken hoe jullie omgaan met de hele situatie, hoe het anders/beter kan en dan duidelijke afspraken maken. Maar vergeet niet jezelf en jullie relatie, want naasy ouders zijn jullie een stel wat bij elkaar wil zijn.

Moeilijk, kinderen en een relatie, zorg dat je zeker niet vervreemd van het gezin van je vriend, met het kiezen voor elkaar kies je automatisch voor zijn kinderen, dat geeft vaak problemen, jullie zijn het niet eens over de opvoeding, of zoals hier, het contact en vertrouwen krijgen gaat moeilijk,
probeer in ieder geval niets te forceren, maar vraag haar eens hoe zij het graag zou willen zien, dan kun je proberen om samen daarover te praten om meer op 1 lijn te komen, jij levert iets in, maar zij ook.
Over een tijdje kunnen jullie samen iets leuks gaan ondernemen, een workshop taarten bakken of visagie bijvoorbeeld, dat kan de band aardig verbeteren.
Doe vervolgens iets met die workshop thuis, ga daar ook een keer per maand een taart bakken, of elkaar opmaken, praat tijdens deze bezigheid met elkaar over dagelijkse dingen, maar ook over de afspraken die er gemaakt zijn, moet er iets aangepast of veranderd worden, wat wil jij en wat wil zij, hoe kunnen jullie er samen voor zorgen dat het weer gezellig wordt, het moet echt van 2 kanten komen, dus vraag haar medewerking.

vergeet niet dat deze reactie van de dochter normaal is.

heel kort:

. niet op reageren
. niet met opvoeding bemoeien
. vriend niet, nee nooit voor het blok zetten (zij of ik)
. eigen kinderen niet voortrekken
. niet laten merken dat het je hindert/pijn doet/stoort
. niet in het huis van je vriend dingen veranderen zonder
dat je vriend dat weet/goed vindt
. dochter normaal behandelen, niet extra voorzichtig
. wel met je vriend bespreken, wat eventueel anders
doen?
en als laatste, heel belangrijk
. niet te veel van aantrekken

natuurlijk is het heel moeilijk en misschien niet allemaal haalbaar.

sterkte.

Ihob, op dit moment ben jij mogelijk voor de dochter een indringer, niet meer en niet minder.
Natuurlijk is het niet jouw schuld, maar haar verdriet/onbegrip? om de scheiding, haar hoop dat haar vader en moeder misschien ooit weer samen komen wordt teniet gedaan door jou, of door om het even welke nieuwe vriendin ook van haar vader.

En als ze jou aardig gaat vinden, laat ze gevoelsmatig haar eigen moeder in de steek.

Dus reageert ze het nu op jou af als de puber die ze is.

Als je aardig bent probeer je te slijmen, als je niet aardig bent wist ze allang dat je een bitch bent.
Je zal het voorlopig nooit goed doen ...

Dus, probeer niet te veel. Laat haar maar. Want hoe meer je probeert hoe meer macht zij (onbewust) voelt om jouw emoties te manipuleren, en dan hopenlijk tot op het punt waarop je weggaat zodat zij zich niet meer bedreigd voelt en haar vader weer voor zichzelf heeft.

Ja natuurlijk voelt zij zich bedreigd. Haar vader is de hele week bij jou en je kinderen, en zij hangt er maar een beetje bij (voor haar gevoel dan he, niet dat ik geloof dat het zo is). In vergelijking is haar vader veel meer bij jou dan bij haar en heeft hij nu met jou een gezin waar zij niet (meer) bijhoort. Dat kan je proberen weg te praten maar zo werkt dat niet.

Wat haar vader kan doen is ook gewoon eens met zijn dochter op stap gaan, zodat zij ervaart dat hij ook echt graag met haar alleen is.

En probeer haar vooral niet steeds te vertellen dat het niet is zoals zij het voelt. Dan voelt zij zich niet gehoord en serieus genomen.

Verder, geen uitjes verzinnen om haar erbij te betrekken, maar gewoon lekker met het hele gezin erop uit en wil zij niet mee? Ook goed. Vader kan zeggen dat hij het niet leuk vindt als ze niet mee gaat maar dat hij haar niet wil dwingen. Wil ze dan misschien iets lekkers halen als ze thuis blijft?

Weet je, zij zal de dag proberen te blokkeren, om jullie te laten weten dat zij boos, dus verdrietig is.
Laat het los. Leef jullie liefdevolle leven samen, met elkaar, betrek haar erbij en laat los zodra ze niet wil maar laat er niet je relatie door beinvloeden.

En als haar afwijzende gedrag echt de spuigaten uitloopt is het heus niet erg als de vader zich eens uitlaat naar haar dat hij daar boos om wordt, baalt als een stekker. Dat kan de lucht soms op doen klaren.

En jij dient je inderdaad buiten beslissingen etc. houden als het om haar gaat.
Wees "gewoon" jezelf en ontloop haar niet te vaak.
En heb een lange adem...

Sterkte.

ik heb op een gegeven moment zelf aan mijn stiefdochter aan gegeven dat ik er mee zat. Dat ik zelf niet wist hoe ik er mee om moest gaan en of zij zelf wilde aangeven hoe zij er over dacht. Dit pakte voor mij positief uit.