Hoe kun je voorkomen dat je een fout maakt met het beëindigen van een relatie? Hoe weeg je de voor- en nadelen?

+ ben het helemaal met je eens. Misschien moet ik een vervolgvraag stellen over het redden van een relatie....

"Ik vind sowieso dat je in een vaste relatie te allen tijde alles op alles moet zetten om het te laten slagen." Waarom zou dat moeten? Soms is het gewoon beter voor beide als de relatie over gaat. Waarom dan krampachtig toch doorgaan.

Er zijn genoeg relatie's waarbij uit elkaar gaan óók voor de kinderen het beste is.
Verder moeten we ook de gevolgen voor kinderen niet overdrijven, natuurlijk is het ingrijpend, moeilijk enzenz.
Maar er zijn ook kinderen die er redelijk makkelijk doorheen rollen, soms zelf zien dat het de beste oplossing is.
Kinderen zullen vaker moeilijke dingen mee maken in hun leven, voor sommige kan een verhuizing net zo ingrijpend zijn. Ook kunnen ze een ouder verliezen
Uit ervaring kan ik vertellen dat kinderen heel flexibel zijn.
Een scheiding is níet het einde van de wereld. Het leven en opgroeien met ongelukkige, ruziende ouders en dus in een omgeving met spanningen is erger.

@ Nelly, ik ben het niet met je eens. Natuurlijk kan het zo zijn dat je niet bij elkaar past maar kom daar dan achter voordat je aan kinderen begint. Ik denk niet dat het echtscheidingspercentage zo hoog ligt omdat mensen zo doordacht een grote beslissing als het krijgen van kinderen nemen. Hoe vaak beginnen mensen niet aan een kind omdat ze denken dat dat hun relatie wel zal verstevigen? Natuurlijk zijn er uitzonderingen, of is er soms vooral 1 van de 2 partners iets te verwijten. Een scheiding is voor kinderen nooit makkelijk en bovendien is het van kinderen van gescheiden ouders bewezen dat zij in hun latere leven ook veel moeilijker in staat zijn hun huwelijk stand te laten houden. Daar komt nog bij dat veel ouders, in meer of mindere mate, hun grieven tegen de kinderen uiten of nog erger, de kinderen als wapen in hun strijd met de ex gebruiken. Ik krijg er echt een beetje pukkels van in mijn nek als mensen zo luchtig doen over zoiets ingrijpends, je bagatelliseert iets dat absoluut niet te bagatelliseren valt.

Ik spreek uit eigen ervaring, heb zowel een scheiding, nieuw huwelijk als het overlijden van mijn partner meegemaakt, samen met mijn drie zoons.
Het zijn nu drie geweldige pubers. Die stevig in hun schoenen staan. Wat de toekomst brengt weet ik niet maar dat had ik ook niet geweten als ik bij hun vader was gebleven. Komt 1 van de drie in de goot terecht dan zal het wel komen omdat ze 'zoveel' meegemaakt hebben, Daar geloof ik niet in, Een goed stabiele liefdevolle omgeving díe is belangrijk voor kinderen.
Studie's kunnen veel dingen uitwijzen,maar die gaan meestal uit van het negatieve.
Kinderen met problemen wordt naar gekeken en ja hoor...gescheiden ouders.
Natuurlijk is het niet wenselijk, een goed, fijn gezinsleven met je eigen ouders is het beste. Maar dé invloed die het op kinderen heeft wordt in mijn ogen nogal eens overdreven. Maar dan ga ik er wél vanuit dat beide ouders het beste voor hebben met hun kinderen. Straks komt mijn ex de jongens weer halen en drinken we samen een bakkie koffie, dat moet gewoon kunnen.
Of mensen wel of niet uit elkaar moeten gaan kan je als buitenstaander nooit over oordelen, niemand kan ín een relatie kijken. Toen ik onze scheiding aankondigde vielen er ook vele mensen van hun stoel, maar die wisten niet wat zich afspeelde in onze relatie. De keuze voor een scheiding was een bewuste, wel over wogen keuze, namelijk een beter leven voor mijn kinderen en mezelf, die beslissing heb ik bij mijn volle verstand gemaakt, daar kan niemand een oordeel over geven.
Mijn kinderen hebben meer geleden onder het overlijden van hun stiefvader, dat is níet uit te leggen namelijk, waarom iemand zo jong sterft. Maar ook daar hebben we van geleerd en mee leren omgaan.
Natuurlijk is iedere situatie anders, maar de 2 ,meest voorkomende stellingen, vind ik lang niet altijd reeel
1 ouders gaan te makkelijk uit elkaar
2 de invloed die een scheiding op kinderen heeft.