Mijn familie vormt een pact tegen een van mijn zussen. Terwijl ik als enige haar kant heel goed begrijp. Wat kan ik doen om de situatie te verbeteren?

Laat hun maar, als ze maar geen geweld of zo iets gaan gebruiken. Als jullie allemaal bij elkaar wonen is het erg moeilijk. Kies zelf voor waar je het veiligst bij voelt.

Misschien is het een idee om eens op een andere manier contact te zoeken met je moeder om het uit te leggen. Je kunt bijvoorbeeld eens een brief schrijven en opsturen of een filmpje van jezelf maken/je zus die het wil uitleggen.

Ik ken natuurlijk de situatie niet. Misschien moet je het eens bespreken met een familielid die wel wil luisteren?

Als eerste blijf de steun van je (half)zus! En blijft volhouden tot je zus de erkenning heeft waar ze recht op heeft. Wat zo in dit verhaal naar voren kom is dat je moeder en zussen niet geconfronteerd wil worden, want als ze dat doet stort haar leven misschien wel in.

U weet ervan, je zus weet ervan en je vader heeft het toegegeven haal er een derde partij bij (zorg, psychiater) om langzaam maar zeker je moeder en zussen er ook bewust van te maken.

Oei, hier word ik ff stil van... Wat je moeder doet is niet goed. Ze is niet eerlijk en ze snoert jou de mond. Ze neemt jouw gevoelens -en dus jou- niet serieus en ze maakt misbruik van haar ouderlijke "macht". Dat alles bij elkaar opgeteld vind ik dit echt een ernstige zaak!
Ik zou je willen adviseren om heel dicht bij jezelf te blijven. Bij wat jij vindt en geloofd. Als je moeder over jouw grenzen gaat, geef dat dan rustig aan of ga weg. Probeer geen ruzie te maken.
Op dit moment gaat het niet meer alleen om jouw zusje en wat er met haar gebeurd is, maar ook om jou en hoe er met jou om wordt gegaan. Zorg goed voor jezelf!!!

wat een rot situatie voor jou en in de eerste plaats voor je zusje, maar wat we ook niet moeten vergeten: voor je moeder, die hier ook niet om gevraagd heeft !

je moeder die jou en je zusje nu zoveel verdriet doet, je moeder die angstvallig probeert haar situatie veilig te stellen (als een moederleeuw verdedigt zij haar nest). zij probeert iedereen aan dezelfde kant te krijgen, zodat je zusje geen gevaar meer kan opleveren voor haar (je moeders) situatie: dat is moeder in een gezin.
als de stiefvader aangeklaagd zou worden voor misbruik, is er dikke kans dat het gezin gevaar loopt.

dat lijkt dus haar reden om op jou in te blijven praten.
zij is een slimme vrouw, die probeert en doet wat ze kan om de zaak te redden !

wat jij doet dan wel moet doen, is je hart volgen en je zusje bijstaan. dat je geen harde confrontatie aangaat met je moeder is heel begrijpelijk.
als je dat wél zou doen, is de kans dat je daarna geen contact meer zou hebben met je moeder heel groot en ik weet niet of je dat eigenlijk wel wilt, ik denk het niet.

je vraagt wat je kan doen aan deze hele situatie ? ik zou zeggen neem je zusje mee naar een mogelijkheid van behandeling als ze dat nog niet gehad heeft, behandeling/verwerking van wat haar overkomen is, dat is de helft, de kans dat er een excuus komt van de kant van de stiefvader dan wel moeder lijkt te verwaarlozen!

wat je nog kan doen is haar blijven steunen ondanks je moeder die moet je maar ontlopen, natuurlijk zou zij je zusje moeten verdedigen, maar sommige vrouwen kiezen voor de man en niet voor het kind.

sterkte, ook voor je zusje.

uiteraard kan je zus zich er niet bij neerleggen als ze zich door haar moeder en stiefpa verraden voelt na wat ie heeft gedaan.

ze moet zich enorm klote voelen nu zij als lastig persoon en degene die verkeerd is wordt behandeld.

geef haar aan dat je je zus snapt, en niet wil kiezen tussen haar, je vader en je moeder.
je zus is je zus en je snapt haar. als anderen dit niet doen is dat HUN probleem en niet dat van jou.

wees hier wel duidelijk in hoor, want anders blijft je moeder er idd over doorgaan, en maakt ze van haar probleem dat van jou omdat je achter haar en je pa moet staan ipv achter je zus.

het is geen kwestie van kiezen, maar van begrijpen.

ik denk dat je moeder zelf niet weet hoe ze hier mee om moet gaan, en er op deze manier een draai aan heeft gegeven om dingen die niet kunnen te 'aanvaarden'.

feit dat ze aangeeft dat ze geen halve gare is die in praatjes trapt zegt m.i. wel genoeg. dat is ze ook niet, en blijkbaar durft ze zelf niet te zeggen wat ze ervan vindt, want ze weet echt wel dat een man met zijn vingers van een ander af moet blijven.

haar reactie is m.i. totaal niet fair t.o. je zus. een moeder hoort voor haar kinderen op te komen, ze te beschermen en een kind hoort de ouder in vertrouwen te kunnen nemen en zich prettig en veilig te voelen.

op al deze gebeiden heeft ze grof gefaald m.i. nog los van het feit dat ze het eerder misschien niet wist. nu weet ze het wél en wil blijkbaar koste wat het kost blijven geloven in 'hoe het had moeten zijn'.

als ze wil dat je zus eroverheen moet stappen heeft ze dit zelf ook te doen. laat haar vertellen waarom ze je zus zo heeft laten barsten, en laat je pa ook vertellen waarom hij nu wel inziet dat ie gewoon ziek bezig was, en tonen dat ie nu veranderd is en er spijt van heeft.

wie wel of niet klaar is met je zus, en het wel of niet met haar heeft gehad doet helemaal niet ter zake. het is enkel zo dat ze mensen die je zus niet meer zo mogen om zijn gepraat en dat je moeder en je vader zich hier prima achter kunnen verschuilen om de zwartepiet naar de verkeerde persoon te spelen. je zus dus, en als je niet met ze meegaat hierin krijgt jij waarschijnlijk ook die zwarte piet toegeschoven.

Het enige wat jij volgens mij kan doen om de huidige situatie te verbeteren is afstand nemen. Er gewoon zijn voor degenen waarvoor jij er van harte wil zijn en van de anderen op beleefde, vriendelijke en liefdevolle wijze afstand nemen.

Ik neem geen standpunt in over hetgeen gebeurd is want daar was ik niet bij. Ik heb uit ervaring geleerd dat je dit soort zaken door de direct betrokken partijen zelf moet laten oplossen. Want weet je, op een dag slaagt jouw halfzus er op één of andere manier in om toch vrede te hebben met de hele zaak en dan sta jij daar in je eentje omdat jij vandaag niet in staat bent om je neutraal op te stellen.

Volgens mij wil jouw moeder niet doen alsof het niet gebeurd is maar later zal je nog wel leren wat het is om te moeten kiezen tussen oordelen en scheiden dan wel luisteren, begrip tonen en een herkansing aanbieden.

Geloof me, zulke zaken zijn niet simpel op te lossen als iedereen jaren na de feiten er nog steeds zijn/haar zegje wil over doen. Zulke zaken zijn niet weg te vegen met een simpelen sorry. Om vredig met elkaar te leven dienen we eens goed na te denken wat nu het belangrijkste is. Willen we zowel onszelf als anderen de kans ontzeggen om te leren uit bepaalde onvolmaaktheden of willen we zowel ons eigen leven als dat van anderen verder vergallen door degenen die naar onze mening iets fout heeft gedaan met woorden en vuile blikken aan het kruis te willen nagelen?

Besef heel goed dat de natuurwet van actie en reactie een feilloze én rechtvaardige boemerang-wet is. Wij ervaren niet toevallig wat we ervaren. We worden élk moment geconfronteerd in verhouding tot hetgeen we zelf de universele ether in stuurden via gedachte-intenties, woorden en daden.
Sommigen noemen het de wet van karma afwerking.

Iedereen krijgt de kans om die wet te hanteren naar eigen believen. Kwaad denken en kwaad spreken trekt uit diverse richtingen gelijkaardige intenties en ervaringen aan. Want de natuurwet van actie en reactie houdt in dat de intenties waarmee je iets uitstuurt in veelvoud naar je terug keren.

Je hoeft dit niet van mij aan te nemen maar sinds ik bewuster ben gaan denken, verwoorden en handelen in Liefdevolle termen zoals Begrip tonen, Begripvol luisteren, Aanvaarding, voordeel van Vertrouwen schenken enz. trek ik steeds minder ongewenste zaken aan.

Op een dag zal je begrijpen dat niet alles even werkelijk is als het aanvankelijk lijkt en dat enkel zuivere Liefde alles opheldert!

Liefs, Succes en Big Smile van me

Hier is sprake van ontkenning en chantage.
- Familietaboe
Een familie is een "systeem", iets wat aan elkaar hangt en waar ieder zijn eigen rol heeft. In een systeem spelen loyaliteiten. Jullie systeem is erg symbiotisch. In dergelijk systemen zijn taboes gangbaar.
Iedereen ontkent het gebeuren om de symbiose niet te doorbreken, en dus wordt jij onder druk gezet om loyaal te zijn aan je familie en niet aan je zus.
Hoewel de hele familie wel weet dat er kwaad is geschied, kiest men ervoor om het "ongewenste" element te elimineren ipv kleur te bekennen. Loyaliteit kan ook totaal anders spelen, maar hier is er duidelijk sprake van gemeenschappelijke ontkenning.
- Narcistische ontkenning
Je moeder ontkent haar betrokkenheid op het gebeuren, waardoor ze de innerlijke confrontatie vermijdt dat ze flagrant te kort geschoten is als moeder. Daarom "ziet" ze jouw frustratie zogezegd ook niet en ontwijkt échte gesprekken.
- Chantage
Je moeder gebruikt zeer subtiele middelen (wapens) om je in het gareel te houden (of te krijgen). "Ik vind het zo erg voor jou" "Iedereen is met haar klaar, nu jij nog" "Waar zeurt ze nog over" etc. om zo de ontkenning(en) in stand te houden.
Ontkenning doorbreken is hier niet eenvoudig. Eigenlijk moet het hele gezin op therapie, maar dat is niet haalbaar. Blijven tegen de stroom ingaan zal er enkel in resulteren dat de ontkenning toeneemt.
Het enige wat je kan doen, is het gegeven op een totaal andere manier te benaderen.
- vergeving
Wat je vader deed en je moeders reactie is niet okee. Maar uiteindelijk zal je zus dit allemaal binnen in zichzelf moet oplossen. Erkenning zal de wrok e.d. die ze voelt misschien even minderen, maar deze zal terug komen. Misschien is ze er nog niet aan toe, en misschien moet ze eerst (best met een deskundige) het gebeuren (zowel het misbruik als de ontkenning) verwerken. Maar hoe dan ook staat vergeving los van hoe de omgeving reageert en is het de enige weg naar heling voor je zus.
- loslaten
Een familietaboe doorbreek je niet zomaar. Het enige wat je NU kan doen is het loslaten. Gezien het gedrag van je moeder is het idd m.i; niet slecht om je familie tijdelijk écht los te laten. Daden zeggen vaak veel meer dan woorden. Als jij uit een systeem stapt, zet je de symbiose onder druk. Ontkenning zal dan minder makkelijk zijn.
Belangrijk is dan ook dat je het op dat moment echt helemaal loslaat. Je kan je zus steunen in haar heling, maar doe dit los van wat je familie op dit moment zegt of doet...