Een ex-vriendin heeft longkanker , nog een paar maand! Ik ben uit zelfbehoud met haar omgang gestopt een jaar geleden , wat nu te doen?

Ik zou kontakt met haar opnemen en als eerste vragen of ze jouw aandacht op prijs stelt. ALs dat zo is, zou je jezelf niet vergeven geen kontakt opgenomen te hebben. En wil ze het niet, dan kun jij rustig verder.

Deze vriendin maakt deel uit van jouw geschiedenis, of deze nu positief of negatief was.

Bedenk eerst voor jezelf waarom je zou gaan?

Is het omdat je het doet omdat er nog een stukje liefde/bezorgdheid ligt, of doe je het uit schuldgevoel of uit medelijden?
Als het om het laatste gaat, moet je geen contact opnemen, want met medelijden schiet niemand iets op, de zieke patiënt al helemaal niks.

Ook vanuit schuldgevoel heeft het geen zin. Dit is puur alleen voor je eigen gemoedstoestand belangrijk. Jij wilt iets doen om van het vervelende geweten af te komen...daar heeft de patiënt ook niks aan.

Komt het voort uit liefde en bezorgdheid? Dan moet je gaan! Want een terminale patiënt heeft alleen enorm veel aan oprechte liefde en steun en toeverlaat om zich heen.........



Sterkte!

Ik zou niet gaan, je hoeft jezelf niet te verwijten, dat je al veel eerder contact verbroken hebt. Je moet het vooral niet doen om dat je het zielig voor haar vind, nog sterker je loopt zelfs het risico weer meegesleurd te gaan worden.
Bovendien kan enkele maanden net zo goed enkele jaren worden. Dus niet doen, daar heeft niemand profijt van.

Probeer je voor te stellen
- dat je geen contact met haar opneemt en dan over een tijdje hoort dat ze is overleden. Hoe denk je dat je je dan zou voelen? Voel je liefde, spijt, gemis, opluchting, verdriet, mededogen of nog iets anders?
- dat je wel contact opneemt en dan op een of andere manier bij haar betrokken blijft tot ze overlijdt. Zou dat je een goed gevoel geven of zou het je belasten (om dezelfde reden waarom je het contact indertijd hebt verbroken) of nog iets anders?
Probeer deze twee scenario's uit in je hoofd en neem dan een beslissing.
Je kunt ook een tussenweg proberen: stuur een kaartje en vertel haar over je dilemma - je vindt het vreselijk dat ze ziek is, maar je hebt niet voor niets het contact verbroken. Misschien zal haar reactie je helpen bij het nemen van een beslissing. Zorg er wel voor dat het jouw beslissing is en dat het niet haar dwang of iets dergelijks is die jou ertoe brengt iets te doen waar je later spijt van hebt.

alex, wat een loei moeilijke vraag!
maar daarom gooi je het ook in de groep, logisch.
ik denk nu aan een tijdje terug, toen met je buurvrouw, was anders, maar dat lag ook niet makkelijk.


de vraag is natuurlijk: waarom zou je wel naar haar toe gaan?
iemand die heel erg ziek is, doodziek.
met wie je heel bewust geen contact meer wilde.
die jou zo kon beïnvloeden, dat je toch weer een paar keer onderuit ging.

dit zou de laatste kans zijn,
als je haar nog één keer wilt zien.
als je weer behoefte hebt aan contact.
en als jij zeker weet dat jij nu sterk genoeg bent, sterk voor jezelf, sterk genoeg om tegen verleidingen in te kunnen gaan,

dan zou je nog één keer contact op kunnen nemen, je zou kunnen afspreken op neutraal terrein, ergens in de stad een kop koffie gaan drinken met haar en vooraf goed bedenken wat je eventuele antwoord zou zijn als zij bijvoorbeeld een poging zou doen om bij jou thuis nog een keer een feestje te plannen/te bouwen...

aan de andere kant, misschien is ze wel veranderd en maak je je zorgen om niets, dat weet je niet, nog niet.

denk goed na waarom je haar wel of niet weer wilt zien en wat de consequenties zouden kunnen zijn.

misschien kan je nog iets voor haar betekenen of voor haar doen, misschien zou zij met jou over vroeger willen praten, over 15 jaar geleden, 16 jaar inmiddels.