Hoe lang en waarom blijven wij het voor onze kinderen opnemen als we menen dat ze onterecht behandeld worden?

Als ouders zijnde zul je op gegeven moment meer aan de zijlijn staan. maar in woord en gebaar zul je het voor je kind blijven opnemen.
je kunt het niet meer in die mate dan toen de klein waren, en of ze er van gediend zijn dat je openlijk voor ze uitkomt.!!

Ik denk dat je altijd achter je kinderen blijft staan en als hen onrecht wordt aangedaan dan blijf je je daar druk over maken ook al zijn ze allang volwassen.
Hoe lang je ze nog aan kan spreken op hun gedrag ligt meer op de manier waarop je dat doet en de verwachtingen die je daarbij hebt.
Je kan je kind wel je mening geven en aangeven dat en waarom je het ergens niet mee eens bent, maar je moet niet de verwachting hebben dat ze daadwerkelijk jouw advies opvolgen, daar zijn ze volwassen voor , dat is nu hun eigen keus.

Ik denk dat dat om dezelfde reden is als je ouders of je broer of zus onterecht worden behandeld. Dan spring je automatisch voor ze in de bres. Dat is de familieband.
Daar is een spreekwoord/gezegde voor, waar ik nu even niet op kan komen :-)

Het blijven je kinderen en geen enkele ouder kan het zien dat hun kinderen onrecht aangedaan wordt...

En op enig moment zien de kinderen ook in dat de ouders de ouders zijn en dat ze ervoor mogen zorgen...

Je ouderlijke instinct komt dan boven ,maar ik laat mijn zoon die uithuis is wel zelf zijn zaken opknappen en zijn eigen keuzes maken .Als hij mijn hulp nodig heeft of advies wil zal ik hem helpen. Iedereen die volwassen is is verantwoordelijk voor zich zelf.

altijd het zijn en blijven je kinderen

Ik denk dat het opnemen voor je kinderen altijd door blijft gaan. En niet alleen voor je kinderen ook voor je ouders, broer, zus of je vrienden doe je dat. Wanneer je vindt dat iemand onterecht behandeld wordt dan neem je het voor de ander op, dus niet alleen voor je kinderen.
Wanneer je kind zich niet correct gedraagt dan spreek je ze daar op aan. Ik denk zelfs als ze volwassen zijn dat het niet verkeerd is om eens te zeggen dat ze dingen misschien verkeerd aanpakken. Je bent nooit te oud om te leren. van ouders kun je vaak nog best veel leren. Kinderen doen het ook lang niet altijd zoals ouders dat graag zien en in sommige gevallen is het wijselijk om de mond te houden.

Omdat ze een stukje van jezelf zijn en dat altijd zullen blijven. Als hun onrecht wordt aangedaan dan voelt dat alsof jou zelf dat onrecht is aangedaan, en soms zelfs nog heftiger. Daarom zul je dat ook altijd blijven doen.

Dat aanspreken kun je ook nog steeds wel doen, zolang het maar niet bekritiserend is, je het motiveert waaròm je het zegt, en er niet over 'doordramt'. Je kunt ze raad en advies geven en zij kunnen daarmee doen wat ze willen.

Natuurlijk wil je ze graag voor fouten behoeden, maar ze hebben nu eenmaal het recht om hun eigen fouten te maken, hoe moeilijk dat soms ook is om vanaf de zijlijn toe te zien. Maar zij hebben dit nu ook eenmaal nodig om te leren en te groeien, net als wij dit allemaal hebben gedaan en nodig waren -en soms nog steeds zijn- om te zijn wie we nu zijn.

Ik ben het met Rietje eens, altijd het zijn en blijven je kinderen.
Die band zal en kan nooit echt worden verbroken.