waarom raak ik vrienden-vriendinnen kwijt,door mijn geaardheid?

Dan zijn dit geen échte vrienden. Echte vrienden accepteren hoe jij bent, of je nou ontzettend knap bent, lelijk bent, eens een puistje hebt, soms té hard lacht, en dus ook op wie jij valt. Vraag hen wat het probleem is, zijn zij van het geslacht waar jij dan toevallig op valt, leg dan uit dat er niet meer aan de hand is dan alleen vriendschap. Misschien zijn ze geschrokken, in de war of bang dat jij op hen zou kunnen vallen. Begin een gesprek, staan ze daar niet voor open zou ik ze laten gaan, een échte vriend zou dit namelijk wel doen.

Dat klopt dat je jezelf niet moet belazeren.Als je ze het pas verteld hebt, zul je ze even kans moeten geven om aan het idee te wennen. Jij bent nog dezelfde dan voordat je het hen vertelde. Kunnen of willen ze dat niet begrijpen dan zul je andere vrienden moeten zoeken. Er is altijd wel ergens n deur die weer opengaat.

Dat ligt aan het soort geaardheid, homofilie is ondertussen officieel geaccepteerd, hoewel er helaas nog steeds potenrammers bestaan.
Een heel ander verhaal is pedofilie,dat in onze tijd absoluut not done is. Ik kan me voorstellen, als je tot de laatste categorie behoort, dat mensen zich van je afkeren.

"Dan belazer ik toch mezelf?"

-> Ja, in zekere zin wel. Ik denk ook niet dat dat de oplossing is, maar denk dat jouw vrienden helaas hier niet mee kunnen omgaan. Dat ligt ontegenzeggelijk aan hen, en niet aan jou. Een aantal van hen zul je misschien terugkrijgen als ze wat gewend zijn aan het idee, anderen zijn jou blijkbaar niet waard. Hoewel dat voor jou het meest pijnlijk is, dus eerlijk is het zeker niet.

Heb je contact met anderen met dezelfde geaardheid? Die kunnen je misschien adviseren, en anders in elk geval begrijpen en delen in je ervaringen. En verder: wees zuinig op je échte vrienden, diegenen dus die je niet afwijzen om iets wat in een vriendschap zo triviaal is als je geaardheid.

Toegevoegd na 5 uur:
Ik zie net in je profiel dat je leeftijd 70 is. Mijn vermoeden is dat dat ook nog een rol speelt, want onder 65-plussers is homoseksualiteit helaas nog veel meer een taboe dan onder jongeren. Onlangs is er weer wat aandacht voor geweest in de media, o.a. in EenVandaag, waar verteld werd dat in verzorgingstehuizen veel mensen zelfs terug de kast in gaan, uit angst om gepest en buitengesloten te worden. Nóg schokkender is dat dit (het pesten en buitensluiten van homoseksuele ouderen) ook daadwerkelijk gebeurt. Met 70 jaar ben je natuurlijk nog geen echte oudere, maar toch denk ik dat boven de 50 en boven de 60 de leeftijd al meer gaat spelen bij dit soort onderwerpen dan onder dertigers en veertigers.

Misschien is het zinvol om contact te zoeken met leeftijdsgenoten die hetzelfde ervaren? Via google vond ik bijvoorbeeld deze site: http://www.roze50plus.nl/artikelen/1/artikelen, een "gids" voor roze 50-plussers, met artikelen, activiteiten en contactmogelijkheden. Ik ken de site niet en de mensen erachter niet dus kan niet aangeven wat zij precies doen of kunnen betekenen, maar even rondkijken op zo'n site kan natuurlijk geen kwaad. Wellicht dat je er - via informatie op de site of via de contactmogelijkheden - ook handvatten vindt over hoe om te gaan met vrienden en vriendinnen die niet goed lijken te begrijpen dat geaardheid er in een vriendschap totaal niet toe doet.

Niet geheel duidelijk uit je vraag komt of je net "uit de kast" bent gekomen. Is dat zo, dan zullen je vrienden moeten wennen aan het idee, dat jij anders bent dan ze dachten. Dat is misschien vreemd, omdat je nog steeds dezelfde persoon bent als je was, maar psychologisch wel verklaarbaar. Hun ideeën en verwachtingspatroon van jou is nu voor hen anders. Dat is dus iets van hun en heeft in feite niks met jou te maken. Gun ze dan de tijd. Je kunt er met je over praten als beide partijen dat prettig vinden.

Bij grote veranderingen (en voor velen is dit een grote verandering) leer je je vrienden kennen. Dat is ook zo als je heel erg ziek zou worden of terminaal.
Dat vinden mensen "eng"... velen houden niet van verandering en weten niet hoe ermee om te gaan.
Met als gevolg, dat ze zich voor je afsluiten en sommigen vertrekken uit je leven. Dat is verdrietig, pijnlijk en moeilijk. Maar het is zo. Daar moet je doorheen, dat moet je leren aanvaarden. Het is zoals het is.
Dus mij idee: blijf je eigen keuzes maken, verzwijg niks en belazer jezelf niet en nooit!
Heel veel sterkte!!

mensen uit je netwerk kwijtraken, om wat voor reden ook, is niet leuk.
als je niet zo'n groot netwerk hebt in de vriendenhoek, dan ga je je ook nog afvragen waar het aan ligt.
als je dan uitkomt, in jouw geval, bij je geaardheid, dan is dat wel heel zuur, maar naar mijn idee kan dat best een keer of wat gebeurd zijn, in de andere gevallen zal het toch echt ergens anders aan liggen, want als je een echte vriend hebt moet er wel heel wat gebeuren voordat de vriendschap over is... laat staan om die reden.

wat je je ook nog kunt afvragen is: zijn het wel vrienden ?

en dát is een goede vraag ! want wat mij al tijden/jaren opvalt, is dat iedereen altijd maar roept dat ze zoveel vrienden hebben, terwijl als je een beetje beter naar al die "vrienden" kijkt, het eigenlijk "goede kennissen" blijken te zijn...!

antwoord: je raakt niet zoveel vrienden kwijt door je geaardheid, het verzwijgen van je geaardheid aan potentiële vrienden zou ik zeker niet doen, ook niet uit voorzichtigheid.
je kan het beter vroeger vertellen, dan dat je het gevoel hebt jezelf te belazeren.!

vriendschappen komen en gaan, ze verwateren of men raakt ze op een andere manier kwijt.

dit kan allerlei redenen hebben, en het is niet ondenkbaar dat er mensen tussen zitten die niet om weten te gaan met je geaardheid, of er een (voor)oordeel over hebben.

van de andere kant zal je eerder vriendschappen aan kunnen gaan als jij jezelf, en mensen je geaardheid niet hoeven te ontdekken omdat je hier op een gegeven moment over vertelt of ze het van een ander horen.

mensen kunnen hier van schrikken, en kunnen zich zelfs belazerd voelen omdat je het ze niet eerder had verteld (ook dat kan in een wederzijdse vriendschap)

zou het dus zeker niet verwijgen omdat het misschien zo is dat mensen hier niet mee weten om te gaan.
al zouden ze zeggen dat ze dat ze hun vriendschap willen beëindigen omdat je homo bent: wees bij dat ze er zo over denken. dit zijn dan toch de mensen niet die je in een vriendclubje wil hebben lijkt me?

je geaardheid hoeft dus niet tegen je te werken, maar door er voor uit te komen kan het juist selectief werken. (korzichte, bange, veroordelende lui hoef je je tijd dus niet aan te verspillen want die haken vanzelf al af)

dus als jij jezelf zo accepteert en aanvaard zoals je bent, en hier zelf niet om een beladen manier mee om gaat, zullen anderen hier ook niet zo snel een toestand of probleem van maken.

je kan het uiteraard ook vragen aan de mensen waarbij je je vraagtekens hebt. dat scheelt waarschijnlijk heel veel giswerk en een naar gevoel.

jou geaardheid is maar een klein onderdeel van jou als compleet persoon. als iemand niet verder wil of kan kijken dan is dat jammer,.... maar niet voor jou toch als ze je hierop afkeuren toch??

Toegevoegd na 4 minuten:
... soms hebben mensen even nodig om dingen te laten bezinken die anders zijn dan een verwachtingspatroon. (en jij het van jou kant uit stil is en blijft. dan is het het lastig om de draad weer op te pakken)

probeer dus wel op te letten dat je geen afkeuring zien als hier eigenlijk geen sprake van is.
mócht er sprake van afkeuring zijn, zegt dit niet per definitie wat over jou als persoon, maar over de andere.

Nou zie ik in je profiel dat je 70 jaar bent.
En je vraag komt mij over dat je nog niet zo heel lang geleden uit de kast gekomen bent.
In dat geval kan jij je misschien voorstellen dat je vrienden ook wel erg moeten wennen aan die verandering.

Het maakt niet zozeer uit dat je homofiel blijkt te zijn, maar misschien voelen sommigen zich ook wel een beetje teleurgesteld dat je het hen niet eerder hebt verteld. Mogelijk vonden zij dat zij met jou een fijne intensieve vriendschap hadden, maar heb je het toch voor ze verborgen gehouden (óók weer heel begrijpelijk van jou).

Toen mijn zus op latere leeftijd vertelde dat zij op vrouwen viel moest ik daar ook aan wennen, terwijl wij een zeer intense band hebben.
Het zou hetzelfde geweest zijn als ze me verteld had dat zij eigenlijk taxichauffeur is in hart en nieren terwijl ze altijd in de zorg werkt (even als voorbeeld).

Je hebt gewoon een bepaald beeld van iemand, dat komt natuurlijk mede door het gedrag van diegene zelf.
Dus, het is even wennen als het anders is dan je dacht.

Maar als men je de rug toekeert, omdat je homofiel bent, dan zijn het echt geen vrienden. Dat dacht JIJ dan misschien wel, dat beeld had jij van hén door hun gedrag, maar dat heb jij dan weer mis. ;-)

Dus als ze je de rug toekeren kunnen ze gelijk doorlopen richting uitgang. Laat die maar los.

Dan zullen er ook mannelijke vrienden zijn die zich afvragen of jij dan eigenlijk misschien wel verliefd bent op hen... Dat kan een beetje ongemakkelijk zijn in het begin tot je hen met een glimlach vraagt of zij dan op iedere vrouw verliefd worden die zij aardig vinden.
Dat zet ze hopenlijk weer terug in de realiteit.

En verder, ach, geef het tijd. De echte vrienden komen wel weer terug als ze al niet gebleven zijn.

Maar zowel jij als zij verdienen begrip dus heb maar geduld.

(ben je wel écht 70??) ;-)

Toegevoegd na 17 minuten:
Wel gewoon voor je geaardheid uitkomen als het gesprek erop komt. Je hoeft het natuurlijk niet persé van de daken te schreeuwen. Uiteindelijk is het ook niet zo dat ik tegen iedereen onmiddellijk vertel dat ik bi of hetero ben.
Maar als je het gaat verzwijgen, er omheen gaat draaien, doe je jezelf tekort.
Uiteindelijk kan er maar 1 altijd naast en achter je staan, en dat ben je zelf.

kies voor jezelf! je bent jezelf, en daarom zijn je vrienden je vrienden. jij bent niet anders omdat je eerlijk bent, want je bent nog steeds gewoon jezelf.

mensen die moeilijk doen over je geaardheid, daar moet je niet moeilijk over doen.

mochten ze verder even schrikken, kan je het wat bespreekbaarder/luchtiger maken door een grapje te maken als: maar hey nu hoef je je geen zorgen te maken dat ik achter je vriend(in) aanga...