Explosieve ruzies met partner, wat te doen?

Ik ben zelf ook nogal explosief van aard tijdens een ruzie. Wat ik zelf doe (of probeer te doen, het lukt niet altijd) is een time-out nemen als ik die woede voel opkomen.
Ik heb overigens wel op een vredig moment tegen mijn partner gezegd dat ik tijdens een ruzie woede voel opkomen, dat de woede ervoor zorgt dat ik op een gegeven moment explodeer en dingen zeg die ik normaal gesproken nooit zou zeggen (je kent ze wel.. van het type 'zo kwetsend mogelijk'). Ik schaam me daar ook voor, dus ook dat heb ik tegen hem gezegd - gevolgd door de opmerking dat ik hem niet onnodig wil kwetsen en daarom een time-out wil in lassen wanneer ik dit gevoel krijg met de vraag of hij die dan ook wil respecteren (door bijvoorbeeld op dat moment ook even niets meer te zeggen).
Tijdens zo'n time-out ga ik even naar boven of een stukje wandelen. Eerst om even rustig te worden en dan ga ik eens nadenken over waarom ik zo boos ben geworden (gekwetst door iets? Het gevoel dat ik niet gehoord of gezien word, etc). Zodra ik (en hij ) dan weten waar de boosheid vandaan komt en we dit onder woorden kunnen brengen kunnen we dit op een rustige manier bespreken.
Misschien het proberen waard? Veel succes!

Misschien kun je de afspraak maken dat als het weer zo uit de hand loopt, een van jullie 2 naar een andere kamer gaat, of een wandelingetje gaat maken. Als je allebei afgekoeld bent kun je misschien normaal er over praten. Als er echt geen verandering in zit moet je, hoe leuk en lief hij andersook is, gaan bedenken of je je hele leven die uitbarstingen wilt doorstaan

Wanneer er geen ruzie is, met hem samen een oplossing zoeken dat jullie beide een punt vinden om te kalmeren . Vb eens een toertje met fiets gaan doen of eens in bad gaan e elkaar even met rust laten? Maar veel succes en weet ieder huisje zijn kruisje

Er is maar 1 oplossing om de explosiviteit in te dammen. En dat is, op het moment dat 1 van jullie zo'n woedeaanval voelt opkomen, een time-out nemen. Ga even wat anders doen. Maak een ommetje. Zorg dat je iets gaat doen waarvan je weer rustig word.
Ik had vroeger ook zulke ruzies met mijn vrouw. Ik ben zelf niet explosief van aard, maar werd dat wel doordat zij wel ging tieren en door het onbegrip naar mij toe. Om verdere escalatie te voorkomen ging ik dan een ommetje maken. Of als het erg slecht weer is de koptelefoon op en even muziek luisteren. Dat soort dingen. Later, als de ergernis gezakt is, begrijp je elkaar ook veel beter en kom je er vaak samen wel uit.

Herkenbaar!! Zo na ongeveer de drie jaar kom je in een andere fase in je relatie.
Na alle leukigheid en nieuwigheid komen nu ook de nare kanten van een relatie naar boven. Je bent langer met elkaar en zo ga je elkaar ook behandelen. En je komt er achter dat leuke mannen na een tijdje niet elke dag leuk zijn. (Dit geldt ook andersom...)

Frustraties komen naar boven, en je kunt je wezenloos gaan ergeren aan elkaar. Je komt nu ook op een punt waar je je eigen frustratie kan gaan projecteren op de ander. Dus als jou iets dwars zit, kun je de ander daar de schuld van geven. Een heel goed voorbeeld is bijvoorbeeld de ander de schuld geven van gemaakte rotzooi, en dat achteraf toch beseffen dat je het zelf gemaakt had. Of je gewoon afreageren op de ander om dat je een rotdag hebt gehad,

Het is heel belangrijk dat je in zo een ruzie niet over je heen laat lopen. dus als hij zich dominant opstelt, laat je je niet afschepen. Want met agressief ruziemaken win je geen discussie. Wat je ook kan beseffen is dat op het moment dat iemand zich zo opstelt, er eigenlijk geen land mee te bezeilen is. Er is geen redelijke discussie mogenlijk.

Daar komt bij dat jij je ook steeds bozer maakt. Dat is op zich prima want daar maak je wel ECHT mee duidelijk dat jij ook boos bent, en daar mag de ander ook wel eens aan herinnerd worden. Maar uiteindelijk worden jullie er allebei niets wijzer van.

1: Zulke ruzies los je niet op door op dat moment te gaan praten. Je moet eerst afkoelen, allebei. Ga weg, wandelen, fietsen, boodschappen doen.

2:Pas als alles weer bedaard is moet jij bedenken wanneer het een goed moment is om er over te praten. Dat zijn meestal de Koek-en- Ei- momenten.

3: De ruzies hebben eigenlijk altijd de zelfde aanleiding. Het gaat om het zelfde ding: rol in huishouden, verdeling inkomen, verantwoordelijkheden relatie of het beruchte tandpastadopje. Bespreek deze dingen ( en je ontevredenheitjes hierover) als je geen ruzie hebt.


Vanaf hier ga je je relatie uitbouwen en meer diepgang geven, of er komt binnenkort een einde aan. Het kan twee kanten op en je moet er aan werken, samen.
Want een langdurige relatie kabbelt niet vanzelf de goede kant uit.

Ga eens (samen) met een mediator praten.

Ik heb zelf woede problemen waar iedereen U tegen zegt, dus ja, ik heb er ontzettend veel ervaring mee.
Weet je, het is toch zo vervelend als je totaal niet begrepen wordt en je een gesprek probeert te voeren die van beide kanten wel wat begrip mogen hebben. Mannen kunnen nou eenmaal heel erg kortzichtig zijn en daarbij totaal vergeten hoe jij je erover voelt. Als iets me echt kwaad maakt, dan is dat het wel.

Ik heb ook ontzettend veel ruzies met mijn zus en vader gehad, die echt heel erg opliepen. En als ik dan achteraf terug kijk waar het fout ging, dan weet ik dat ook. En nu, op een heel ander punt in mijn leven, weet ik ook dat moment te herkennen en te stoppen. Gaat echt niet altijd goed, maar is een stap in de juiste richting.

Mijn advies voor jou is dan ook, ga alle ruzies nog eens af en kijk voor jezelf, waar het bij jou mis ging. Als je dat kan herkennen, voel je het ook als het weer gaat gebeuren. En als je dan in een ruzie zit en je voelt dat moment aankomen, dan hou je gewoon op met praten en neem je even een moment voor jezelf. Mijn advies daarbij wel is, ik zou niet zomaar de deur uitstormen als je boos bent, mensen worden dan alleen maar ongerust. Ga in een andere kamer zitten. En ja, ik weet dat dat gevoel je gaat bekruipen dat je je zegje wil doen, dat je je gelijk wil halen en vooral het begrip. Maar je zal dat echt van je af moeten zetten en voor jezelf een manier moeten vinden om dat te doen. Ik ga dan gewoon met een boekje in een andere kamer zitten en schrijf alles op wat ik zo graag zou willen zeggen, het van me af schrijven. En als ik dan later (bij mij kan dat echt uren duren helaas) weer kalm ben, ga ik nogmaals het gesprek aan en zeg ik direct dat ik graag wat begrip zou willen hebben.
Je kan alleen veranderen wat jou aandeel erin is, ook al doet de ander het ook fout... Ik weet dat dat het moeilijkste is van wat ik heb moeten leren. Ik wou steeds dat de ander het aanpaste, zodat ik het niet hoefde te doen, maar ik kan alleen mezelf veranderen. Wat jou man wel en niet moet leren is aan hem.

Uiteraard vergelijk ik het met mij zelf, maar ik snap dat dingen uiteraard anders kunnen zijn. Ik hoop dat ik je toch een stap in de goede richting heb gegeven.
En dan heb ik nog een ander goed advies, eentje die je echt op je hart moet schrijven. Bijt je niet teveel vast in dingen, probeer ook dingen te laten gaan en van je af te laten glijden. Dat heb ik ook moeten leren, loslaten, ondanks ik ontzettend boos kan zijn. Sterkte.

Oefenen, oefenen en nog eens oefenen om héél dicht bij jezelf te blijven.
Oefenen, oefenen en nog eens oefenen om langer te zwijgen in eender welke situatie.
Oefenen, oefenen en nog eens oefenen om beter te luisteren naar wat de ander écht zegt.
Oefenen, oefenen en nog eens oefenen in het kanaliseren en/of het in toom houden van jouw emoties en dat doe je onder andere door te
oefenen, oefenen en nog eens oefenen in constructief denken, bewuster en regelmatiger ademhalen en op tijd eens een ademSTOP in te lassen zodat de ongewenste interacties geen voeding meer krijgen.

Verder inderdaad héél goed naar jouw eigen evenredig aandeel kijken want dat is er 'Altijd' en het aandeel van de ander misschien wel in vraag durven stellen maar niet dik in de verf te zetten want...
die ander weet als geen ander wat die zelf ook anders had kunnen zeggen of doen
maar...
wanneer de hersenpan overkookt heeft niemand nood aan nog wat ranzige olie op de troep (verwijten)... dan heeft iedereen nood aan rust om de eigen troep weer te onderscheiden van hetgeen de ander er de afgelopen tijd bewust of onbewust bij heeft gegooid.

Leer om jezelf en jouw onvermogen lachen want lachen reinigt de hersenpan beter dan Mister Proper of Spic&Span ;-)
Het gezegde van "jouw miserie weglachen" is op ervaring van zovele anderen geschoold en ze heeft ook bij mij haar diensten ruimschoots bewezen.

Van zodra we onszelf en onze persoonlijke mening op gelijke tred zetten met die van anderen raken we minder snel uit balans en veroorzaken we automatisch minder en minder hevige conflicten.

Maar...
het blijft dus:
Oefenen, oefenen en nog eens oefenen om oude ongewenste gewoontes te overlappen met nieuwe gewenste gewoontes ;-)

Als je het écht wil dan slaag je daar redelijk snel in hoor.

Liefs, Succes en Mega Big Smile van me

Heb jij vaker dat gevoel 'niet begrepen te worden' ?
Zo ja, dan is het waardevol om hier naar te kijken. Want meestal komt dit gevoel voort uit een overtuiging, opgebouwd tijdens je gehele leven. Jouw partner of het gedrag van jouw partner, is niet de oorzaak van dit gevoel. Maar is wel een geweldige gelegenheid om er aan te werken.
Ik kan je aanraden om hiervoor hulp in te roepen van een deskundige (coach,therapeut) samen of alleen.

Het is een zeer bizzare situatie waarin ik zelf ook heb gezeten
maar als ik u goed begrijp gaat dit nog enkel over ruzies en
niet over partnergeweld.
Het grote probleem is dat je van bijde kanten uit probeert een oplossing te zoeken met als gevolg dat de ene de andere niet meer begrijpt.Het beste is dat je eerst zeer kalm en ontspannen met elkaar gaat zitten en het probleem bepraat zonder verwijten naar elkaars hoofd te gooien, dit moet je wel vooraf zeer goed afspreken.B.v.b. als een van bijde voelt dat het iets te warm word steek dan een hand op als teken van stop en tracht terug als in een spel naar AF te gaan. Het is veel werk maar het loont de moeite tenminste als je echt van elkaar houd.

Zeer herkenbaar jou verhaal! Zo ging het bij ons ook altijd. Mijn man kan hoewel hij erg lief is ook erg dominant als we het niet eens zijn... en inderdaad dan sla ik soms ook door en zeg ik dingen waar ik spijt van heb..

Ik denk dat het komt doordat je het gevoel heeft dat hij niet naar je luisterd en daarom haast ontploft. Waarschijnlijk als hij rustig zou blijven en een gesprek aanging zou je dat niet hebben. Ik denk dat je zelf niet zoveel anders kunt doen dan weglopen op het moment dat je voelt dat het te ver gaat en dat gewoon bij hem aangeeft dat je er later over door praat.

Wat ik de laatste jaren ook bij mijn man ingepeperd heb:
´JIj hebt een mening én ik heb een mening. En jou mening is niet meer waard dan mijn mening... Dat heeft echt geholpen.
Ik weet niet hoe je in elkaar zit, maar bij ons wat het vroeger ook zo dat ik in het dagelijks leven te veel deed wat hij wilde, nu niet meer en dat scheelt ook in de ruzies. Dat hij mijn mening serieuzer gaat nemen.

Probeer ook regelmatig over serieuzer onderwerp te praten. Juist praten verbindt, zorgt dat jullie meer een eenheid gaan vormen en voorkomt ook ruzies.

Veel succes en maak je niet te druk! Ruzies komen overal voor en als het goed zit dan overwint de liefde alles.

Ik ben zelf tijdens woordenwisselingen altijd vrij rustig dus uit ervaring kan ik niet spreken maar ik lees dat het steeds beter gaat. Als jij daar nou gewoon over blijven praten en met hem oplossingen bedenkt komt het vanzelf goed. Om jezelf rustig te houden kan je altijd gewoon diep ademen en eventjes naar je eigen paradijsje gaan waar jou perfecte wereldje is.