Moet ik zeggen dat ik hem toch nog niet vergeven heb?

Als je vader nu goed bezig is, heeft het denk ik geen meerwaarde om hem nu te vertellen dat je hem nog niet vergeven hebt. Wat kan hij als reactie geven? Je vertelt zelf al dat hij niet goed is in de communicatie. Een goed gesprek zal waarschijnlijk niet volgen. Hooguit geef je hem een slecht gevoel.

is het nodig, dat je vader zich na al die jaren weer slecht gaat voelen, terwijl hij nu zo zijn best doet, om het goed te doen?

Ga je je zelf daardoor beter voelen?

Ik denk dat je moet proberen, om de zaak te laten rusten. Misschien heb je hier wel professionele hulp bij nodig.

Ik zou het hem dus niet vertellen.

Het is duidelijk dat je hier heel erg mee zit. Wat gebeurd is kun je helaas nooit meer terugdraaien. Je houdt van hem anders zou je hier niet mee zitten en kunnen zeggen barst maar ik ben er klaar mee. Maar dat ben je niet. Ik weet niet of je ooit met een psych hierover hebt gepraat maar dat kan helpen. Wat jou nog veel meer zou helpen is EMDR. Je hebt namelijk een trauma overgehouden aan wat er gebeurd is. Deze therapie helpt daar enorm bij. Het helpt zelfs veteranen die vreselijke dingen hebben moeten doen om iets een ' plekje' te geven. ( zal zo de link geven) maar wat belangrijker is: je moet nu voor jezelf de beslissing nemen of je het hem wilt vergeven en wat je daarmee wint. ( niet verliest) als hij er misschien een keer niet goed vanaf komt met een hartaanval, dan ga je het jezelf nog afvragen van... oh had ik maar... Daarom moet je heel duidelijk zien dat je iemand kunt vergeven maar daarom het niet hoeft te vergeTen! Praat er over en probeer hem daarbij niet als dader, maar jou meer als slachtoffer neer te zetten. ( de drank was natuurlijk een grote factor waarom hij zo was) waarschijnlijk toen al doodongelukkig en nu nog meer... Maar ook hij zou er heel goed aan doen om in therapie te gaan als jullie dat kleine beetje leven wat er nog over is samen leuk door te brengen. ( die trein gaat alleen maar vooruit, nooit achter uit.

Het zal niet gemakkelijk zijn dit zonder tools te doen, maar Je kunt alleen maar tellen wat je hebt. Niet wat je mist...

Ik kan je als je wilt wel wat voorbeelden via PM sturen van mensen in mijn omgeving die persoonlijk met EMDR alles een plekje hebben kunnen geven.
Veel sterkte.

Toegevoegd na 1 minuut:
Moet ik ook dat linkje niet vergeten natuurlijk :p hier komt die:

http://nl.wikipedia.org/wiki/EMDR

Vergeven is een proces in jezelf. Het gaat om aanvaarden en accepteren, dat wat gebeurd is, is gebeurd....
Bijvoorbeeld inzien, dat jouw vader ook redenen heeft gehad om zo te zijn, dat zijn gedrag ook is gevormd door problemen die hij had/heeft.
Vergeven heeft ook te maken met begrip hebben voor die ander. En er zijn mensen, die daar heel ver in kunnen gaan, bijvoorbeeld de moordenaar van hun kind ècht kunnen vergeven.
Vergeven heeft ook te maken met begrip hebben voor jezelf! Want de effecten, die zijn gedrag op jou hebben en hebben gehad, zijn er natuurlijk. Daar kan jij, en jij alleen, aan werken.

Pas als jij er ècht klaar voor bent, kan je hem zeggen, dat je het hem hebt vergeven. Het verleden kan niet veranderd worden, wèl jouw houding t.o.v. wat er is gebeurd.
En dat is vaak niet simpel; soms heb je daar deskundige hulp voor nodig.
Je schrijft dat je verder wilt: dat gebeurt, ook zonder dat je aan jezelf werkt. M.i. is het "geheim", dat jij je verleden moet verwerken en het een plekje geven in het NU.

Wat ik supergoed vind van je vader is, dat hij kennelijk heeft ingezien, dat zijn gedrag verandering nodig had.

Een poosje verleden heb ik deze vraag op GV gesteld: http://www.goeievraag.nl/vraag/verschillende-manieren-vergeven-graag-toelichting.288258
Misschien heb jij ook, net als ik, iets aan de antwoorden en reacties.
Heel veel succes en een + voor je vraag!

Toegevoegd na 1 minuut:
Voor de duidelijkheid: het lijkt mij niet zinvol, om je vader te confronteren met het nu nog niet kunnen vergeven.

Het klinkt misschien erg hard, maar ....schiet je er iets mee op als je nu tegen hem zegt dat je hem toch niet vergeeft? Ik denk dat je beter je energie kunt stoppen om alles voor jezelf goed op een rij te krijgen en eventueel kijken of professionele hulp jou daarbij kan helpen. Op een gegeven moment moet je proberen zaken los te laten en dat klinkt echt heel makkelijk maar dat bedoel ik echt niet zo. Als hij nu niet meer drinkt moet je proberen om het beste eruit te halen. Natuurlijk, als het nog eens naar boven komt in een of ander gesprek, mag je zeggen dat je het er nog steeds moeilijk mee hebt. Maar het er moeilijk mee hebben en iemand iets vergeven zijn 2 verschillende dingen. Jij moet in ieder geval gaan proberen om positieve dingen te gaan doen en niet te blijven hangen in het verleden want je moet verder met jou leven! Als je dit niet loslaat blijf je in die vicieuze cirkel hangen en daar moet je uit. Dingen die jij in het verleden hebt meegemaakt kunnen ervoor zorgen dat jij zelf niet die fouten gaat maken en aan de drank gaat. Juist omdat je weet wat voor impact het heeft. Probeer om iemand/professional te vinden die je vertrouwd en waar jij jou verhaal aan kwijt kan. Nogmaals probeer om de negatieve dingen los te laten het is gebeurt en je kunt er niets meer aan doen. Ik wens je veel sterkte toe om die herinneringen te verwerken.

Ach Wil, weet je, het is heel naar als je je bewust wordt van je frustraties en kwetsuren die je hebt opgelopen vanuit je jeugd. Ik ken haast niemand die die ervaring niet kent. Ook ik kon met mijn vader niet overweg, ik was bang voor hem en wist later ook heel goed dat o.a. mijn grote onzekerheid en onzelfstandigheid en angsten daar vandaan kwamen.

Het kost grote moed (en zweethandjes) om het op te kunnen brengen erover te praten met een ouder. Jij hebt het gedaan, jij hebt gezegd dat hij jou pijn heeft gedaan met zijn houding ten opzichte naar jou. En je hebt hem die brief geschreven en zelfs gezegd dat je hem vergaf.
Je vader heeft geluisterd en doet nu zijn best (gelukkig)ondanks zijn onvermogen het te bespreken met je.
Het is echter niet zo dat je jezelf onmiddelijk na zulke acties weer helemaal fijn en geheeld voelt.
Iets wat jaren kwetsuren op je heeft achtergelaten doet er vaak ook jaren over om geheeld te kunnen worden.
Hoewel er al goede suggesties gegeven zijn in andere antwoorden om het mogelijk sneller te verwerken .

Eigenlijk heb jij naar je vader gedaan wat nodig was voor jezelf. En je vader doet op zijn manier zijn best om niet meer diezelfde fouten te maken.

Vanaf nu zou het goed zijn om de verantwoordelijkheid voor je eigen kwetsuren in je eigen handen te nemen.
Weet je: op een bepaalde leeftijd is het goed om te stoppen met de schuld voor jouw kwetsuren en eventuele contactstoornissen bij een ander te leggen (hoe waar het ook is dat het daar vandaan komt! Ik bagatelliseer dat niet).
Op een dag ben je volwassen en neem je jouw eigen heling in je eigen handen. Heling hangt dan niet meer af van je vader (of wie dan ook die jou diep gekwetst hebben).
Dan hangt je heling van jou af, en vaak zal het gebeuren dat je daar hulp van buitenaf bij nodig hebt.

Verwijt het jezelf maar niet dat je hem vergaf en nu toch weer boos bent op hem. Je hebt het geprobeerd en geoefend in vergeven. Ook vergeven gaat in vlagen, soms kan je er emotioneel achter staan, soms helemáál niet.
Het is een proces, laat het jouw proces zijn.
En niet meer dat van je vader. Jij kan hem en het verleden niet veranderen, accepteer dat.

Je kan wel je visie op het verleden veranderen.
De mensen die ons de grootste emotionele pijn bezorgden zijn vaak tegelijkertijd onze grootste leermeesters.
Iemand zei eens tegen mij:
Dank aan al degenen die mij lieten vallen zodat ik op kon leren staan.

Ik denk dat je je vader wèl vergeven hebt en ik bewonder je daarvoor zeer zeker ook.

Want het is niet niets dat jou overkomen is en wat jij hebt moeten doorstaan.

Maar naast het feit dat je hem vergeven hebt, ligt het feit dat je nog altijd de doorstane pijn en het verdriet niet, of niet geheel, verwerkt hebt.

Wat je nu te doen staat is: Accepteren dat dat feit er nu eenmaal ligt èn daarna proberen heel die verdrietige herinnering een plaatsje in je leven te geven.

De vergeving die je je vader geschonken hebt opende alleen maar een weg voor jou.

Daarmee was je nog niet klaar..doch heb je slechts voor jezelf de weg vrijgemaakt om alles te kunnen gaan verwerken.

Kom nooit terug op jouw, eenmaal gegeven, vergeving dat zou niet eerlijk zijn tegenover je vader.. maar ook niet tegenover jou zelf.

Want als je nu je vergeving zou intrekken..vergeef je jezelf dat nooit als je vader later overleden zou zijn..

Vergeef hem dus, innerlijk en van harte en tracht naar de toekomst te kijken om later zonder wrok te kunnen omzien naar het verleden.

Ik wens je heel veel kracht toe en veel liefde.. maar dat laatste zit wel goed bij jou.

Groetjes,

Ton