Waarom gaan mensen vreemd? ondanks dat ze alles al schjinen te hebben. Bijv leuk vrouwtje,kids en een mooi huis, goeie baan...en toch vreemd gaan?

Om de kick.. om dat ene dat ze niet hebben..de spanning.. net even iets meer willen dan een ander.. denken dat ze net dat ene nog tekort komen...om erbij te willen horen..misschien wel om er over mee te willen praten....
En heel, heel, heel af en toe ook omdat ze gewoon verliefd worden op de ander...

Omdat ze ergens niet hebben geleerd zichzelf te beheersen als er een impuls in de opkomt, en ze niet de beschaving hebben om vantevoren na te denken over de eventele consequenties voor vrouw en kinderen. Of het intersseert ze geen reet natuurlijk, dat kan ook.
Plausibele, acceptabele redenen voor iets dergelijks kan ik in elk geval niet verzinnen, alleen maar slechte.
Blijkbaar denken ze nog steeds dat het gras aan de overkant groener is, dat die andere man zijn sokken en onderbroeken na een paar weken niet laat slingeren of die vrouw wel jarenlang opwindend blijft.
Kwestie van niet verder kijken dan je neus lang is en respectloos met je achterban omgaan. Ik zou zo'n vent /vrouw niet willen in elk geval, die thuis een gezin heeft. Brrr...ben jij gegarandeerd de volgende waar hij/zij op uitgekeken is als er weer iets nieuws langs komt huppelen....

Puur voor de spanning.
Als mensen alles al hebben slaat de verveling toe.
Daarbij: buurmans gras is altijd groener, buurmans buurvrouw misschien ook wel :)

Ik ga mee in Congoleo's antwoord, maar ik wil er ook aan toevoegen dat het hebben van een "perfect" leventje voor veel mensen niet genoeg is.
Ook al is hun partner hartstikke leuk en hebben zij niet echt problemen, toch kan de verliefdheid en zelfs liefde voor diegene over gaan en beginnen sommigen zich te vervelen.
Dan hebben ze weer zin om die verliefdheid en spanning te ervaren die er in het huidige leven niet meer is.
Soms zijn ze zelfs volledig uit gekeken op de andere partner.

Het leven is hen misschien "te" perfect. Niets meer om naar te streven, niets meer om twijfelachtig over te zijn, niets meer om spannend te vinden of echt naar uit te kijken.

Ik heb iets ontdekt en dat is het volgende...

Een vrouw in een stromende (dus goede) relatie verlaat haar man niet voor een vreemde (dus vreemdgaan)...

Een man in een stromende (dus goede) relatie verlaat zijn vrouw wel voor een vreemde (dus vreemdgaan)...

Het is een lemma, maar wellicht is het de waarheid...

Dan is er toch ontevredenheid met de huidige situatie. Veel mensen blijven zoeken naar meer en meer.

Omdat het gras altijd groener is aan de overkant. Althans. dat denken we.

Leven bestaat uit keuzes maken, en ieder mens heeft dus zijn/haar eigen redenen om bepaalde wegen te kiezen. Op een vraag, die zo ruim en algemeen is als jouw vraag, krijg je dus ook ruime, algemene antwoorden , die bijna cliché-matig zijn.

Ook je toevoeging, dat je 'alles' op het spel zet als je vreemdgaat, is natuurlijk lang niet in alle gevallen waar...

Zoveel relaties als er zijn, zoveel afspraken zijn er, zoveel verschil in ruimte die je je partner laat, of juist niet - elke relatie is anders.

Voor de één is vreemdgaan iets heel anders dan voor de ander : internet-porno, een innige zoen, een one-nightstand, of een minnaar/minnares voor vele jaren.

Op jouw vraag is dus geen duidelijk-omlijnd antwoord te geven.

Mensen kunnen om veel redenen vreemdgaan; de kick naar wat nieuws, geen nee kunnen (willen?) zeggen, verveling, of een bevestiging van wat men al heeft; door het vreemdgaan merkt men eigenlijk dat het thuis helemaal zo slecht niet is.

Het zal mij weer niet populair maken maar ik vind vreemdgaan echt zo laag bij de gronds. Vooral als men ooit getrouwd is en waar je voor elkaar en voor god de ander trouw belooft tot in de dood.Als je niet gelukkig meer bent met je partner(of je vrouw begrijpt je niet)dan moet je daarover praten en desnoods een eind aan je huwelijk maken maar niet achter de rug van je partner om het met een ander aanpappen.In mijn ogen is het ''hoog verraad''.Echt slappelingen die zoiets doen en vroeg of laat wordt ''de bedrieger bedrogen''.

Er zijn veel mensen, mannen en vrouwen, eenzaam in hun relatie en gekwetst. Veel relaties sukkelen maar door, zonder dat er knopen doorgehakt worden of veranderingen plaatsvinden. Een relatie is een moeilijk ding, dat onderhoud nodig heeft en dat eens in de zoveel tijd ook weer eens opnieuw gereviseerd moet worden.

Vooral in moeilijke tijden, waarin zowel mannen en vrouwen eenzaam kunnen zijn in hun relatie kan het heel problematisch zijn als je iemand anders ontmoet die wel aandacht en warmte voor je heeft. Persoonlijk kan ik mij dan voorstellen dat het mis gaat. Een mooie vrouw, mooi huis en goeie baan geven geen warmte. Kinderen zijn niet om problemen mee te bespreken.

Het is makkelijk om dit zomaar te veroordelen, maar als je niet in de schoenen hebt gestaan van die persoon, dan weet je niet waarom of hoe. Ik zou erg verdrietig zjn als mij dit zou overkomen en gelukkig hebben wij het nooit meegemaakt, maar je kunt niet alle gevallen over 1 kam scheren.

Er kan een heftige verliefdheid ontstaan en dan kan het vreemd gaan gebeuren.

De mens is ontwikkeld uit een soort waarin langdurige zorg voor kinderen nog niet noodzakelijk was. In die omstandigheden kon de vrouw het opvoeden wel alleen af en lag de prioriteit voor mannen bij zoveel mogelijk nageslacht creëren. Later werd door de langzame ontwikkeling van het kind tot volwassene de zorgfunctie van de man steeds belangrijker en daarmee een monogame relatie. Onze hersenen hebben zich aangepast aan de ontwikkelingen, maar bij die aanpassingen zijn de oorspronkelijke lagen behouden en de aanpassingen zijn daar bovenop komen te liggen.
Zo kan het voorkomen dat oude reacties optreden die in de huidige situatie geen nut hebben of zelfs ongewenst zijn.
Bijvoorbeeld: stress geeft natte handpalmen; dat is handig als je in een boom wilt vluchten voor een leeuw, maar niet als je op een examen zit.

Ik vind jullie reakties echt lief en aardig. En jullie GV 'ers hebben echt het beste over voor jullie ander...

Echter in het leven gebeurt er soms iets onverwachts . Een persoon of een setting maakt zo veel indruk dat al het "oude " van je leven , verleden tijd lijkt.

Het is echt een heel sterk fenomeen . Het leven zelf roept jou aan om te durven leven , te durven veranderen. Je partner en je kinderen zijn je lief , je laat hen niet aan hun lot over. Je gaat praten . Je laat blijken dat dingen zijn veranderd , maar dat je van hen houdt.

Dan ga je op zoek naar het onbekende in jezelf die door de ander naar boven zijn gebracht. Diegenen die je lief zijn moeten maar even geduld hebben .Het leven vraagt met zo'n grote energie om je te ontwikkelen , ook met een nieuwe ander. Ongekende nieuwe aspecten van jezelf komen boven water. Je verbaast jezelf over jezelf.

En dan is het over. Je hebt jezelf de tijd gegeven met een ander een nieuw stuk te vinden van jezelf. Je hebt je ontwikkeld. Je weet nu hoe het ware leven smaakt.

Dan keer je terug naar diegenen die je lief zijn , want je houdt van hen . Je partner accepteert het . Je bent vreemd gegaan . Maar nu kan je er weer zijn voor diegene die echt van je houdt.

Ze zeggen altijd: Het gras is altijd groener aan de overkant! Dat is natuurlijk niet voor niets, toen ik jong was vond ik het eten van mijn oma veel lekkerder van mijn moeder, inmiddels weet ik wel beter. De ander heeft altijd wel iets wat jouw partner niet heeft maar alles is heel betrekkelijk. Je weet pas wat je mist als je het niet meer hebt maar dan is het te laat. Al met al, het is gewoon spannend, je adrenaline-gehalte stijgt en je voelt je beter. Je krijgt het idee dat diegene jou veel aantrekkelijker vind dan je eigen partner en dat je veel beter overweg kun met diegene. Dat is allemaal schijn! Gelijdelijk aan wordt alles in een relatie minder en vooral als je kinderen hebt maar de liefde blijft er altijd ( als het goed is) en uiteindelijk beteken je veel meer voor je huidige partner omdat je daarmee al het een en ander hebt meegemaakt en opgebouwd. De ander heb je voor je plezier. Wat is dan het meeste waard?