Waarom zeggen sommige vrouwen altijd: 'Nee er is niks met me', terwijl het wel zo is en je goed kunt zien dat er iets is?

Ik kwam mijn zoon tegen 3 jaar en had net zijn vriendje geslagen twee straten verderop, toen hij mij zag lachte hij en zei: Ik heb niets gedaan hoor!!!...

Dit is precies hetzelfde...


Leuk hé ALLES...

Als ze het vertellen, wordt het opeens 'echt'. En door die angst verbergen ze het maar. Dan kunnen ze het beter onderdrukken.

Omdat ze graag met rust willen gelaten worden. Ze willen niks laten merken aan een ander, en proberen zo gewoon mogelijk te doen. Ze willen dat niemand zich met hen bemoeid.
*Denk ik*

Ze willen je niet belasten met hun sores. Maar tegelijkertijd willen ze een arm om zich heen.

Toegevoegd na 1 minuut:
Zo werkt het bij mij.

Je kunt die woorden op veel verschillende manieren zeggen..
Soms bedoelen ze er niks mee en soms wel..
Als ik dat zeg is er meestal wel iets..
En waarom..aandacht nodig;-)

Onze opvoeding en ons maatschappij hebben ons geleerd je niet zo maar te uiten.
Dus als je iemand vraagt: hoe gaat het?
dan zijn 9 van de 10 antwoorden: GOED.
Stel je voor dat je zegt, belazert, klote, zie je het dan niet aan me.
Wat denk je zelf hoe het met me gaat?

Nee, niets van dit alles we zeggen gewoon: GOED.
En vraag je wat is er?
Dan zeggen ze : NIETS.
Nou dan heb je even lekker bij gepraat en ben je van alles weer op de hoogte.

Wanneer zal dat nu toch eens veranderen , dat we gewoon eerlijk kunnen zijn tegen de ander en gewoon zeggen dat het rot gaat.
Het zal nog veel jaren duren ben ik bang voor.

Vaak zal zo'n vrouw dan geïrriteerd zijn - door degene die waarschijnlijk voorafgaand aan haar antwoord iets heeft gevraagd als "Is er iets mis?" - en dat wordt nog erger omdat die persoon niet ziet wat hij/zij fout heeft gedaan.

In de praktijk:

Een man doet iets wat zijn vriendin compleet niet bevalt, zonder dit door te hebben. Zij reageert met een semi-silent-treatment, en snauwt een beetje.
De man vraagt aan haar "Is er iets?", en zij vraagt zich af of hij zo lomp is dat hij zelf niet in kan zien wat hij haar heeft aangedaan.
"Nee, er is niks." zal dan haar antwoord zijn.

In mijn geval wil ik gewoon graag mijn eigen problemen oplossen zonder er anderen mee lastig te vallen. Pas als ik er zelf niet uitkom, dan zal ik mijn problemen delen met anderen en om raad vragen.

Misschien moet je wat meer geduld hebben. Heeft de vrouw in kwestie meer tijd nodig om te vertellen wat haar dwars zit. Moet ze eerst voor haar zelf, in haar hoofd, alles op een rijtje hebben voor ze het een ander echt duidelijk kan maken.

Op het moment dat je toegeeft dat er wat is, verlies je gemakkelijker de controle over je emoties. Daar zit je in dat soort gevallen meestal niet op te wachten.

Eerst even zelf uitpluizen, even op adem komen en je emoties onder controle krijgen. Als je je emoties de vrije loop laat kun je wel eens meer kapot maken dan je lief is.

'Er is niks met me' kun je vertalen met: 'laat me maar even met rust'. En geloof me, dat kun je dan ook maar beter even doen.
Dat ze niet woordelijk zeggen wat ze bedoelen kan te maken hebben met de emoties die dan rond gieren, 'er is niks met me' is een vrij nette uitspraak, je kunt je vast ook andere dingen voorstellen, die ze kunnen zeggen (ingegeven door emoties) om je weg te sturen.

Sommige personen luchten hun hart anderen niet. Sommige kunnen dit niet en andere willen het niet.

Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde anders werd het ook zo saai op deze aardbol. Maar als ik aan een vriendin vraag wat is er en zij geeft om welke reden dan ook het antwoord: "nee er is niks" vraag ik betreffende vriendin gewoon rechtstreeks wat jij wilt weten.

Ik vraag dus; wil je er niet over praten of kun je er niet over praten, maar zeg niet dat er niks is, want ik zie gewoon dat er wel wat is. Bij de meeste krijg je dan ook je antwoord waarom ze zeiden " er is niks".

Bij de meeste is dat geen eenduidig antwoord maar dit kan diverse redenen hebben. Of ze willen jou op dat moment niet lastig vallen met hun problemen, of ze willen juist de aandacht wekken door dit gedrag, of ze zijn er zelf nog niet over uit en kunnen er niet over praten. Diverse redenen dus.

Als je beseft dat je niet op een verzoek wilt ingaan, maar dit niet durft te zeggen, dan is dat vaak het gevolg van bepaalde gedachten en denkpatronen. Aan de hand van een aantal voorbeelden worden gedachten besproken, die in dergelijke situaties een rol kunnen spelen. Alternatieve gedachten en een andere aanpak die je kan helpen toch nee te zeggen komen vervolgens aan bod.

Met het antwoord: Nee er is niks met me, bedoelen ze eigenlijk: "Er is niks met me waar jij me bij kunt helpen" of "Er is niks met me waar jij iets mee hebt te maken".
Zelf geef ik dit antwoord aan mensen waarvan ik weet dat ze niet echt bij mij betrokken zijn, of waar ik niet de behoefte voel om mijn problemen mee te delen.
Het feit dat je aan iemand kunt zien dat er iets mis is betekent niet gelijk dat je het recht hebt om te weten wat er mis is. Deze vrouwen hebben gewoon het recht om hun problemen voor zich te houden of gewoon te delen met iemand anders dan jij.

vrouwen willen met rust gelaten worden ,dus ontkennen dat er wat is,is dan de beste manier voor sommige,ik heb daar geen last van als er iets is wat me niet zint zeg ik dat ook,alles beter dan er mee te blijven rondlopen en voor elk "probleem is er wel een oplossing

Terrible! Dit is werkelijkwaar de vreselijke dubbele tang waar wij vrouwen zo goed in zijn. Zogenaamd onopvallend de trap op gaan (BENG BENG BENG), door drie verdiepingen heen zuchten, en dan als iemand je vraagt 'Wat is er aan de hand?' 'Niks, wat zou er moeten zijn?' Gruwelijk!

Goed, dat was mijn emotionele stukje, nu een antwoord: verlies van autonomie is een belangrijke motivatie om (vooral als vrouw, die toch meer gevoelsmatig is ingesteld) je problemen niet te delen.
Een rationele redenering hierbij kan zijn dat je die ander er niet mee lastig wilt vallen, of dat je denkt dat de ander je toch niet begrijpt.

Wat met wat warrigere mensen gebeurd (wat ik zelf tenminste ervaar) is dat ze geëmotioneerd raken en dat dat direct heel erg de fantasie stimuleert, waardoor ze na een tijdje weg zitten te dromen in nirvana's, romans en films over wat je is overkomen. Als dan iemand tussendoor met een vraag komt moet je eerst weer landen. Dat wegdromen is ook een soort afweermechanisme, even de realiteit ontduiken.

Toegevoegd na 1 minuut:
Oja en je hebt natuurlijk ook vrouwen die simpelweg gekwetst zijn door een dergelijke vraag en/of die sarcastisch zijn.

Toegevoegd na 4 minuten:
Een eventuele oplossing is gewoon naast zo iemand te gaan zitten (of ergens in dezelfde ruimte). Dan heb je een neutrale houding, en dan kan diegene op haar gemak overwegen of ze het wil vertellen of niet. Als ze dat niet doet is het ook niet erg namelijk, maar dan voorkom je in ieder geval conflicten.
Soms zitten mensen daar ook op te wachten hoor, die gaan zitten hengelen en jammeren, zodat ze de eerste die dichtbij komt kunnen bijten.