Waarom vind men het normaal als je partner bij je blijft als je een lichamelijke ziekte hebt en niet/minder als je depressief bent?

Question

Het eerste wordt meestal bewonderd. Bij het tweede wordt er soms gezegd dat je de ander niet met je problemen zou moeten opzadelen, omdat hij/zij toch ook een eigen leven heeft.

 · Accepted Answer

Lichamelijk ziek is meestal zichtbaar, vandaar de bewondering van anderen, want men kan zich voorstellen hoe zwaar het is voor de partner.
Geestelijk ziek is niet direct zichtbaar voor de buitenwereld  en als je er geen enkele ervaring mee hebt
is het niet mogelijk je er een voorstelling van te maken hoe zwaar het is om er mee om te gaan en zeker voor de partner. er is ook niet altijd begrip voor, want een leek zal denken en soms zeggen; "hij/zij moet zich niet aanstellen, wat heeft die nou te klagen, die heeft toch alles"enz.
Daardoor is het normaler voor deze mensen dat zo`n partner weggaat. Het is hard maar zo is de gedachte gang
bij mensen die er ver vanaf staan. Als het jezelf overkomt en je houdt echt van je partner, blijf je natuurlijk bij hem/haar en als dan de zieke partner weigert naar de psycholoog of zelfs de psychiater ( omdat er medicatie nodig is) te gaan, kan ik me voorstellen dat je op gegeven moment zelfs een hekel aan de partner krijgt, waar je ooit zelfs je eigen leven voor had willen geven omdat je zoveel van hem/haar hield. Dat gaat dan ineens over en het kan zelfs omslaan in haat. Dan moet je voor jezelf kiezen en weggaan, want dan wil de partner niet anders.
Maar als hij/zij er zelf alles aan doet en er echt vanaf wil    komen, dus ook zich aan het advies van de artsen houdt, dan wordt het door de rustgevende medicatie al beter en het kan lang duren, maar dan kost het minder moeite om bij elkaar te blijven, want er is hoop dat het ooit beter wordt en heel vaak is dat ook zo.

 · Answer

Dat is een veralgemenisering die wat mij betreft niet klopt.

Ik heb niet het gevoel dat het in mjin omgeving een verschil maakt of iemand fysieke of geestelijke problemen heeft.

Ieder persoon heeft recht op geluk. Maar als je een partnerschap aan gaat heb je een morele plicht je partner in moeilijke tijden bij te staan. Weglopen als het moeilijk wordt vind ik niet acceptabel.

 · Answer

Hm, ja. Niet dat dat in het algemeen zo is naar mijn idee, maar ik kwam het laatst inderdaad ook tegen.

Ik denk dat het te maken heeft met wat iemand aankan. Iemand kan zich voorstellen dat het heel zwaar is om met iemand samen te leven die emotioneel of psychische een probleem heeft en probeert vanuit zijn/haar eigen idee dan een advies te geven om vooral voor jezelf op te komen en te kiezen.
Natuurlijk is het veel makkelijker om met iemand die fysiek niet in orde is samen te leven. De onderlinge steun aan elkaar is er van nog gewoon, alleen fysiek is het voor de gezonde persoon zwaarder. Bij psychische problemen is het zowel fysiek als psychisch zwaar voor de gezonde persoon.
Voor mij is het geen reden om bij iemand weg te gaan. Ik zou dat iemand ook nooit adviseren. Die keuze moet iemand zelf maken aan de hand van wat die persoon aankan.

 · Answer

Bij een lichamelijke ziekte kun je het 'zien' en er misschien beter mee omgaan.
Terwijl, als je depressief bent, de ander meestal niet weet, of geen begrip heeft voor deze situatie, omdat hij/zij er niet weet mee om te gaan.
Gelukkig heb ik een kanjer van een man, die mij al die tijd dat ik depressief was, heeft gesteund en mij heeft bijgestaan om mezelf weer terug te vinden.
Zulke mensen verdienen een dikke medaille van mij.

 · Answer

Ik vind,dat je in alle gevallen je partner moet blijven steunen. Dat zal in het geval van een depressie idd niet mee vallen,vooral omdat je je wel in de lichamelijke klachten kunt verplaatsen,maar moeilijk in geestelijke. Ik kan hier niet goed antwoord op geven,omdat ik gelukkig geen depressie van mijn partner hebt meegemaakt,maar nogmaals mijn gevoel zegt dat je elkaar moet blijven steunen!

itsme · Answer

In essentie is het grootste misverstand dat depressie geen ziekte is. Want het is simpelweg een ziekte waar je echt voor behandeld moet worden en waarvoor je verzorgd moet worden.

 · Answer

Gedeelde vreugde is dubbele vreugde, gedeelde smart is halve smart.

De vreugde die je ontvangt van iemand die van je houdt en van wie jij houdt is een sterke motor in de relatie.
Bij lichamelijk lijden werkt dit.

Mensen met een depressie beleven moeilijk(er) vreugde
en beantwoorden dat dan ook minder.
Het is dan ook moeilijker om de smart met deze mensen te delen, ze hebben immers meestal ook grote moeite met affectie,
Ze missen dus (MEESTAL TIJDELIJK) eigenschappen die een relatie in stand houden.
Komt deze persoon echter uit de depressie , dan zal deze ook beseffen welke inspanning /trouw hem/haar door de parner bewezen is en welke grote LIEFDE de partner heeft

Depressie komt echter vaker voor dan we denken, sommigen weten niet eens dat ze een depressie hebben
en (erger) blijven onbehandeld het leven van patient en partner verzieken.

Mocht uw partner erg lang  in een dip zitten, check dan eens op onderliggend psychisch lijden.
Mensen met een depressie, schaam je er niet voor maar DOE ER WAT AAN.(huisarts /psycholoog)

 · Answer

Sterker nog, bij mij was het nog anders, bij mij was de reden om te stoppen met de relatie omdat ik depressief was... Ik lag 24 uur op mijn bed en kwam er niet uit... Ze hebben me eruit geslagen en op straat geduwd en toen de sloten verwisseld... Ik stond op straat terwijl ik niets kon... Zo kan het ook...

Waarom, I really don´t know... En ik ben nog eens boos of zo... It just happend in an imaginary past...

Waarom, I really don´t know... En ik ben nog eens boos of zo... It just happend in an imaginary past...

 · Answer

Personen met een lichamelijke ziekte willen over het algemeen genezen of vinden acceptatie.
Vaak weet men bij een lichamelijke ziekte waar men aan toe is.

Bij een depressie is dit heel anders.
Een depressief persoon is destructief tegenover zichzelf en de omgeving.

Iemand die depressief is heeft nergens waardering voor, zo ook niet voor een eventuele partner, zal niet zo snel affectie tonen, of interesse, zal geen 'leuke dingen' willen ondernemen, geen gemeenschap willen hebben, niet wakker willen worden of willen ophouden met drinken.

Als je partner zulk gedrag vertoont is het geen volwaardige relatie meer.

Nog moeilijker wordt het als de partner in kwestie suïcidaal gedrag vertoont.

In een depressie wordt geen rekening gehouden met de gevoelens van anderen, daarvoor is depressieve persoon te druk bezig met negatieve gevoelens van zichzelf. 
Je moet wel van steen zijn wil je daar als partner mee om wil kunnen gaan, want je hart wordt door een gehaktmolen gehaald.

 · Answer

Het is mogelijk dat de depressieve persoon dusdanig veranderd door zijn/haar ziekte, dat de partner niet meer de persoon terug krijgt van "vroeger", waarop hij/zij verliefd raakte.
Dit kan heel diep gaan. 
Voor beide partijen is dit heel zwaar. maar hierin moet je ook eerlijk eerlijk kunnen zijn.!

 · Answer

Omdat als iemand lichamelijk ziek is, je diegene kan helpen met bepaalde dingen.
Op het moment dat iemand depressief is, kan je proberen om te helpen met adviezen enzo, maar dat word vaak niet in dank afgenomen omdat de meeste goedbedoelde adviezen niet werken.
Daarbij word er vaak afgereageerd op de partner en die heeft die dus een heleboel begrip en geduld nodig om bij zo iemand te blijven.

Wat alleen de meeste mensen niet begrijpen is dat het zorgen voor een (ernstig) ziek persoon, ook (geestelijk en lichamelijk) heel zwaar kan zijn.

Ik denk dat dit de reden is.

Waarom vind men het normaal als je partner bij je blijft als je een lichamelijke ziekte hebt en niet/minder als je depressief bent?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (10)

Weet jij het beter..?