Kan een mens zich afsluiten voor liefde?

als je bedoelt voor liefde van een ander... ja dat kan maar vaak lieg je dan tegen jezelf. Je sluit je af terwijl je dat eigenlijk niet wilt. Maar afsluiten voor liefde... Iedereen heeft wel iets waar hij/ zij onvoorwaardelijk van houdt. een dier, iets dierbaars of een plek... dus helemaal afsluiten, niet bewust.

Als je bedoelt: afsluiten voor de liefde als in een relatie. Ja dat zou wel kunnen. Maar ieder mens heeft wel liefde nodig, dus in vriendschappen met mensen of dieren. Dus helemaal afsluiten voor liefde kan denk ik niet.

Toegevoegd na 4 minuten:
Negatieve ervaringen kunnen een reden zijn om geen liefde toe te laten, bewust of onbewust

Je helemaal afsluiten voor de liefde is onmogelijk. Je kunt je wel tijdelijk afsluiten voor de (gemiste) liefde van een partner (in bv. een relatie), maar liefde houd veel meer in als alleen de genegenheid naar een ander persoon. Liefde = Houden van... Ik hou van mijn pc en internet. Dit is geen geintje, ik hou daar echt van en zou het voor geen goud willen missen. Liefde is ook genieten van een lekkere maaltijd, vrienden onder elkaar en zelfs een goed boek. Zelfs als je je tijdelijk afsluit voor een mislukte liefde van een partner, dan is dit dus niet voor altijd. Je grote liefde kan nu mislukt zijn en dan ben je waarschijnlijk aan niet te spreken en geloof je toch niks van al die bemoedigende praatjes van familie en vrienden. Maar kom over 5 jaar nog eens bij mij (of goeievraag) terug en vertel me dan wie er uiteindelijk gelijk had. Je kunt je dus NIET voor de liefde afsluiten.

Ja dat kan zeker wel

Na een trauma kan iemand zich volledig afsluiten voor z'n gevoel

Toegevoegd na 3 minuten:
Een voorbeeld waar je meer informatie kan terugvinden (véél meer beschikbaar via boeken en internet)
http://fairyhome.tripod.com/de_rol_van_het_onbewuste.htm

Toegevoegd na 15 minuten:
Over verdedigingsmechanismen:

http://lichtstraaltje.punt.nl/index.php?r=1&id=450712&tbl_archief=

ja, dat kan.
als voorbeeld een (ouder) echtpaar waarvan de man overlijdt en de vrouw hulpeloos alleen achterblijft. de vrouw die altijd het huishouden deed voor hen beide, de man regelde dus eigenlijk de rest !
in zo'n situatie sluit een vrouw zich soms in haar verdriet en hulpeloosheid (rekeningen/belasting/pensioen/verzekeringen/ administratie) volledig af; en soms is dat tijdelijk...

wat ook kan is als een kind iets vreselijks overkomt, ongeluk, en de moeder stort zich op het verzorgen/redden van haar kind. vaak is er dan geen ruimte meer in de relatie en loopt een huwelijk daarop stuk, op verdriet en alles overheersende zorg voor een kind; ook dit kan tijdelijk zijn...

maar iemand kan er ook voor kiezen na meerdere ellendige ervaringen in de liefde om beter/liever geen liefde toe te laten ! in zijn/haar leven...

je vraag is ook of iemand bewust kan kiezen helemaal geen liefde toe te laten in zijn leven.
ik denk dat er altijd iets aan vooraf gaat, omdat het niet in de mens zit om vooraf te bedenken : ik laat niet iets moois toe in mijn leven !

@Kennisdelen +1 Geweldige link die eerste. De tweede heb ik opgeslagen ga ik nog rustig lezen.

Dit proces loop ik al een paar jaar door omdat ik van die kindgevoelens af wil zodat ze me niet meer belemmeren in hoe ik wel ben.
Als kind ook een trauma meegemaakt.
Gevoelsmatig weet ik wat er is gebeurt, maar verstandelijk kan ik het nog niet aan , het besef van het weten.

Dus voor mij kan ik ook de liefde van een partner niet toelaten, die liefde komt te dichtbij bij mijn ware zelf.
Dan voel ik het grote verdriet van het gemis van die liefde en dat kan ik niet aan. Dus hou ik afstand van diegene die mij wel met liefde van mij konden houden. Het gevoel van angst en verdriet wat dat opwekt (het trauma zelf) is te groot en gaat idd. je mechanisme in werking en sluit je je ervoor af. Terwijl je daar niet van bewust bent op dat moment. Dat zijn de inzichten die je pas later krijgt naarmate je meer verwerkt hebt. En dus inzicht krijgt in hoe jouw bescherming werkt. Het muurtje van het overleven toen ik een kind was.

De liefde voor en van mijn kinderen en van mijn hondje is niet beangstigend ( zij zijn geen volwassenen) en iets heel anders als de onvoorwaardelijke liefde vaneen partner en die een ouder voor haar kind hoort te hebben.
En daar is het bij mij mis gegaan. Je moeder die er onvoorwaardelijk hoort te zijn, als die in dat alles, zich uit op het moment van haar frustratie naar een klein meisje (3),
waardoor voor het kind alle veiligheid weggenomen wordt, dan houd de wereld om haar heen op te bestaan en trek je jezelf terug in je eigen wereldje waar ik dan de controle over mijzelf had zodat het niet nog een keer "fout" kan gaan.
Ik heb dus ook nooit kind kunnen zijn...

Ik heb mijn moeder ernaar gevraagd wat er ooit gebeurt is, maar ze wil er geen antwoord op geven.
Mijn vader was toen al overleden, en inhoudelijk kwam al niet eens in je op om hem iets te vragen want hij bemoeide zich niet met de opvoeding.

Maar hoop doet leven en kan ik ooit die Liefde wel toelaten.
Ik geef de moed en het geloof, dat het wel kan, niet op.

Oh ja hoor dat kan... men nemen een verslaving (drank, drugs e.d.) en je sluit je volledig af van alles. Dus ook voor de liefde.

In wezen kan je je niet afsluiten voor liefde. Ik denk dat er weinig mensen zijn die op geen moment hun hart warm voelen worden door iets wat ze horen, zien, voelen... bv. : een landschap, de lach van een baby, een lekker stukje taart... Ook dat is liefde.
Iets anders is dat je kan gaan denken: ik wil geen relatie (meer), ik wil niet meer verliefd worden, ik laat geen man/vrouw meer in mijn leven toe.... Of dat je kan geloven : geen enkel mens is te vertrouwen, de wereld is gevaarlijk ... Dit kan verschillende oorzaken hebben :
- je geeft de schuld van al je teleurstellingen, bedrogen worden etc... aan de "ander" en beschouwt jezelf als slachtoffer die er niets aan kan doen.
- je hebt als kind "geleerd" dat liefde gevaarlijk is, je ouders waren bv. inconsequent in hun opvoeding waardoor je nooit wist waar je aan toe was.
- je generaliseert enkele voorvallen naar "iedereen en altijd".
- je ouders waren bange mensen die constant vertelden hoe gevaarlijk de wereld is
-...
Nagenoeg altijd komt het zich "afsluiten voor liefde" dan ook door omstandigheden en ervaringen. Alhoewel velen je zullen proberen te overtuigen dat het een keuze is. Maar diep van binnen snakken ook deze mensen vaak naar iemand die écht van hen houdt en waarvan zij ook kunnen houden, bij wie ze zich veilig voelen en geborgen etc...Alleen zien ze vaak niet dat de weg hiernaar toe via henzelf loopt, en dat ze dus moeten ophouden anderen de schuld te geven.
Het moeilijkste allicht is loslaten wat je ouders je hebben meegegeven, omdat het je ik-bewustzijn bepaalt. Dat betekent : je bent gevormd door wat je geleerd hebt, het is geen "weten" maar een "zijn". Je weet dus op een bepaald ogenblik niet meer dat je iets uit je kindertijd hebt meegekregen omdat het een stukje van jou wordt. Zoals een arm of een been. Pas als je heel bewust aan de slag gaat met dingen uit je kindertijd kan je dat (alleszins gedeeltelijk) loslaten. Dit is niet eenvoudig : je kan erge angsten krijgen, vragen bij je identiteit, schuldgevoelens omdat je niet meer "loyaal" bent etc..
Het is trouwens niet zo dat alle mensen die kiezen om geen relatie te hebben, zich "afsluiten voor liefde". Soms kan een periode alleen zijn (en dichter bij jezelf komen) veel heilzamer zijn dan van één relatie in de andere te lopen.
Een mooi boek om je hart terug open te zetten is "Liefde is angst laten varen" van Jampolsky.

Ja je kan je gevoel voor iemand onbewust afsluiten het kan met redenen te maken hebben van vroeger door dingen die je meegemaakt hebt. Of je doet het onbewust, laat jezelf gewoon gaan.

een persoon kan zich niet afsluiten voor liefde, ook niet kort na een relatie breuk.
dit laatste lijkt soms wel het geval te zijn, maar word de liefde simpelweg niet word aangewakkerd.
wanneer iemand een relatie breuk heeft gehad zal deze afstandelijker worden voor andere personen maar niet worden afgesloten.


liefde is een reactie dmv hormonen, dit is onbewust. net als het kloppen van je hart, dit houd in dat je niet kunt kiezen om wel of niet verlieft te worden, het gebeurd je.

zelfs de echte casanova's kunnen gevoelens krijgen voor 1 of meerdere.