is het een duidelijke boodschap als je tegen iemand zegt "kom maar eens terug als je me serieus kan nemen"? of ben je dan egoïstisch?

Waarom zou het egoistisch zijn om achter iemand aan te rennen? Ik vind het meer een beetje dom. Jij zegt toch dat die dan maar moet gaan. En als je telkens zulke drama's met elkaar maakt.. Kun je jezelf misschien af vragen of dat de relatie wel waard is? Of dat je beter af bent alleen. Geen idee waar jullie ruzie over maken, daar kan ik niet over oordelen. Maar kan je wel zeggen.. Waar er twee zijn hebben twee schuld. Dus gun jezelf even de tijd dat die weg is. Er goed over na te denken wat er nou precies aan de hand is. Ook kwa jou zelf. En of deze ruzies het allemaal wel waard zijn.

Dit is een veel voorkomende situatie die je (naar mijn mening) zeer goed hebt aangepakt en alles behalve egoïstisch opgelost hebt.

Natuurlijk ken ik jullie totale situatie niet, maar ik kan me goed verplaatsen in de situatie zoals je hem schrijft.

Na een 5 jarige relatie weet iemand precies wat hij van de ander kan verwachten. (met welke woorden hij iemand "de mond snoert" oid, met welke vragen je een bepaald antwoord los kan trekken, hoe de andere reageert in bepaalde situaties, enz enz.) Vooral dit laatste zal bij hem een rol hebben gespeeld, met de gedachte; och, ze komt me toch wel weer op hangende pootjes achterna. Dit ging dus voor hem iets anders dan gepland.

Wat jij nu precies gedaan hebt, is DE manier om zo'n mensen goed aan het denken te zetten. Je hebt hem laten merken dat je het meent en genoeg hebt van jullie woordenwisselingen die op niets uitlopen. Hij weet nu niet meer goed wat hij van je kan verwachten en zal meer vanuit zijn hart moeten gaan spreken dan vanuit zijn "strategie". Als je niet gedaan had wat je deed, had je deze zelfde situatie nog meer kunnen verwachten. Je hebt laten zien waar je grens ligt en hij zal hierdoor (als je dit blijft doen, en dus niet de volgende keer weer achter hem aan hold) zeker meer respect voor je krijgen en je acties beter kunnen accepteren.

Een soort van; wie niet horen wil, moet maar voelen. Je hebt zeer slim gehandeld en bent dus niet, absoluut niet egoïstisch geweest.

Duidelijke boodschappen die in het vuur van de strijd worden geuit komen niet voort uit egoïsme, maar uit zelfbehoud en, speciaal in dit geval, uit het verlangen om de relatie te redden. Ik denk dat je een vrouw bent, en vrouwen hebben nogal de neiging alles te willen bespreken, ook achteraf. Mannen zijn meer van: we hebben ruzie gehad, maar nu is het weer klaar en we gaan gewoon lekker door, hup, geen probleem!

Vrouwen willen altijd alles uitpraten. Prima, niks mis mee, ik ben zelf een vrouw en weet hoe die dingen gaan.

In een relatie is het niet egoïstisch om het gesprek aan te willen gaan en tegelijkertijd klaar zijn met je (gespreks)partner die niet luistert, die niet openstaat voor een rustig gesprek van mens tot mens. Het lukt niet, dat heet gewoon een relatieconflict. Niets menselijks is jou vreemd!

Ik weet niet wat er speelt in jullie relatie en daar meng ik me ook niet in, maar neem allebei even een time out. Laat het bezinken. Dit conflict mag niet zwaarder wegen dan jullie liefde. Als dit soort dingen zich gaan herhalen, als het wel steeds zwaarder wordt, dan is het tijd om er een punt achter te zetten, maar ik hoop dat het zo ver niet komt.

Van egocentrisme is geen sprake. Je kunt je afvragen wie hier de egocentrist is. Een man die jou dom, jaloers en achterlijk noemt, tja, daar zou ik toch even over nadenken...wil ik met zo iemand wel verder?

Kies voor je eigen geluk. Dat heeft niets met ego te maken.

ik wist zeker dat ik een antwoord heb gegeven maar die zie ik nu niet staan. egocentrisch en egoïstisch zijn twee losstaande dingen maar als je al zo ver bent dat het je niet meer raakt als je geliefde zo tegen je praat denk ik dat je er goed aan gedaan hebt. even wat ruimte. geniet daar van en laat het even zo. aan de hand van je vorige vragen vind ik dat heel goed van jezelf. wees trots en je bent volwassen genoeg, dat blijkt hieruit!

Dan ben je m.i. niet (negatief gesteld) egoïstisch. Je stelt je grens, je komt op voor jezelf: dat is goed zijn voor jezelf.

"Er zijn twee soorten egoïsme.
Egoïsme in morele zin Dit is egoïsme waarbij een persoon meer aan zijn eigen bevrediging denkt dan aan de bevrediging van anderen. Dit wordt algemeen als een negatieve eigenschap beschouwd.
Egoïsme in andere zin Dit is het zorgen voor het eigen welzijn. Dit soort egoïsme heeft over het algemeen geen negatieve connotatie, omdat het een vanzelfsprekende zaak is dat organismen op hun eigen welzijn letten."
http://nl.wikipedia.org/wiki/Ego%C3%AFsme

Ik vind dus, dat jouw handelen valt onder de 2e soort.
Jij bent jij en als je partner je daarin niet kan respecteren, je afkeurt, je uitscheldt etcetc., dan gaat hij duidelijk over jouw grenzen heen. Je zou dát juist egocentrisme kunnen noemen...

Als ik je verhaal zo lees, ben ik eigenlijk geneigd om te zeggen: "goed zo, mooi!" Als je al tijdenlang de gewoonte hebt om ruzies niet uit te praten en jij je niet serieus genomen voelt, is dit misschien wel precies wat je móet zeggen. Vooral dat je zegt dat dit de eerste keer is dat je niet achter hem aan ging, doet mij vermoeden dat je ook pas nu jezélf serieus begint te nemen.

Dan het vervolg. Allereerst: nee, je bent niet egoïstisch. Je moet alleen óók even nadenken over wat je precies wilt bereiken. Als je vriend niet het type is dat maar een half woord nodig heeft en snel begrijpt wat je bedoelt, loop je het risico dat hij ook nú niet begrijpt wat je bedoelt. Dat hij niet snapt in welke zin hij jou niet serieus neemt, en dat hij ook niet weet wat je nu van hem verwacht. Dan kan er een ingewikkeld spel ontstaan waarbij jij op zijn reactie wacht en hij op de jouwe, en je niet weet wat je aan elkaar hebt.

De vraag is natuurlijk of dat jouw probleem is. Op zich niet, maar: als je koste wat kost de relatiee wilt behouden, zul je er iets mee "moeten". Dat kan op allerlei manieren: je zou met hem kunnen afspreken (bijv. over een paar dagen) en rustig uitleggen waarom je dit zei, en wat je concreet van hem verwacht aan verandering. Je kunt ook een brief schrijven, een e-mail, etc. Ook in zo'n contact kun je - als je wilt - precies hetzelfde doen als wat je daarnet hebt gedaan: de boodschap geven dat hij eerst jou serieus moet nemen, en dat jullie dán pas verder kunnen. Maar dan geef je wél een duidelijke, concrete uitleg bij die boodschap, en check je bij hem of hij het begrijpt. Als je denkt dat zo'n gesprek tussen jullie tweeën niet lukt, zou je kunnen kijken of er een derde persoon is die daarbij aanwezig zou kunnen zijn om ervoor te zorgen dat jullie elkaar uit laten praten (beter niet iemand die zich in het gesprek mengt m.i., dan wordt het twee-tegen-één).

Je kunt er natuurlijk ook voor kiezen om nu eerst af te wachten, dat is helemaal aan jou. Misschien zijn er nu even andere dingen belangrijker dan je relatie, en dat kan heel legitiem zijn. Ik wil dus niet zeggen dat je het zus of zo moet doen, maar alleen aangeven dat als je zeker wilt weten dat hij begrijpt wat je van hem wilt, daar misschien meer voor nodig is.

Wat je ook doet, onthoud dat je samen in een relatie investeert. Als dat uit balans raakt en de één meer geeft dan ontvangt, is daar aandacht voor vragen niet egoïstisch, maar een poging om de balans te herstellen.

Je hebt gehandeld volgens jouw vermogen van dat moment. Of anderen dat egoïstisch vinden of niet doet in feite niet ter zake. Dat moet jij voor jezelf uitmaken vind ik.

Je vraagt of de boodschap (kom maar eens terug als je me serieus kan nemen) duidelijk is.
Ik ben geneigd om te zeggen dat je daarmee gesolliciteerd hebt naar een identieke reactie van jouw vriend.
Misschien neem jij zowel jezelf als bepaalde situaties soms wel té serieus en hoeft het voor jouw vriend allemaal niet zo gedetailleerd onderzocht te worden?

Ik schrijf dit omdat ik de jongere versie van mezelf herken in jouw situatie. Ik voelde me destijds ook niet begrepen en wilde dat ook allemaal uitpraten maar mijn partner had een heel andere manier om hetzelfde te verwerken. Daardoor leek het dat hij bepaalde zaken niet serieus nam maar toch, later bleek dat ik gewoon wat meer geduld en vertrouwen aan de dag diende te leggen.

Met andere woorden, het is niet omdat jij het gevoel hebt dat jouw vriend jou en de relatie niet serieus neemt dat dit ook echt zo is.

Probeer minder emotioneel te reageren dan ben je beter in staat om openhartig naar zijn kant van jullie verhaal te luisteren. Je zal merken dat hij niet meer zulke nare uitdrukkingen naar jouw hoofd gooit. Van zodra jij meer vertrouwen hebt in een relatie met minder woorden dan stopt ook de stroom van alles wat je in wezen niet wil aantrekken of activeren.

Met andere woorden, focus je op hetgeen wél goed verloopt en bouw daarop verder. Kan jij dat niet meer opbrengen dan is het aan jou om daar je conclusie uit te trekken en het contact met jouw vriend te verbreken of te verminderen maar verwijt het de ander niet dat jij diens gedrag niet kan aanvaarden.

Begrijp je wat ik bedoel?
Voor elke vinger die je naar de ander wijst komen er een veelvoud naar jou terug.

Ik vermoed dus dat jouw vriend evengoed zou kunnen zeggen dat jij hem en zijn standpunten niet serieus neemt.

Denk hier rustig over na en neem niet enkel ruimschoots de tijd om je af te vragen of je bereid bent en/of in staat bent om van jouw vriend te houden zoals die is. Maar neem minstens zoveel tijd om je af te vragen in hoeverre jij van jezelf kan houden zoals je bent.

Dit klinkt misschien oubollig maar het is als het ware een must om jezelf bewust te confronteren met dit soort gesprekken met jezelf. Het bespaart je oh zoveel ellende als je het doet. Wat dat betreft ben ik een ervaringsdeskundige á la carte hoor ;-)

Anyway... Have Fun Any Way!