Waarom is vergeven soms zo moeilijk?En waarom lukt het soms niet?

Vergeven lukt alleen als HET ECHT is, je kunt namelijk nooit iemand vergeven als je het niet ECHT doet...

Daar zit hem nu net de kneep...

Als je kunt vergeven, dan mag je vergeten...
dus als je iets NIET vergeet, dan heb je het dus nooit vergeven...

Geloof me niet, maar controleer zelf of ik de waarheid spreek...

Wanneer je te erg gekwetst bent en je al meerdere keren vergeven hebt, dan houdt het echt een keer op.

Omdat je sommige dingen alleen kunt "vergeten"...

Omdat je de pijn die je had, op dat moment even terug voelt.
En daarom is vergeven soms heel moeilijk...

Vergeven is een werkwoord.Je moet het ''verwerken''wat iemand je heeft ''aangedaan''.Dat is niet altijd gemakkelijk omdat het je meestal is aangedaan door iemand die jou dierbaar is en waarvan jij altijd had gedacht dat diegene jou dit nooit zou kunnen aandoen.Het is een proces van langzame herstelling en voor jezelf een opluchting wanneer je kunt zeggen''Ik vergeef het je''.

Soms kun je een ander niet vergeven omdat de ander alleen "formeel" om vergeving vraagt, die persoon liegt dan in feite ook nog eens tegen je en neemt je in de maling, en claimt vergiffenis, wetend dat diverse religies het vergeven dan voorschrijven.
Als iemand echter oprecht berouw heeft, wat je vaak heel zuiver aan kunt voelen, is vergeven wel veel gemakkelijker
en dan vergeet je het ook werkelijk.
Vergeven is een oprecht proces, welke zich niet door valse spijt laat misleiden.
Het oprecht berouw hebben en dan vergeving ontvangen is een van de mooiste geschenken die je dan mag ontvangen of geven.
Veel sterkte gewenst,

Vergeven is een onbewust proces. Je kunt het niet 'doen'.

Het gebeurt, of het gebeurt niet.

Op het moment dat je toch actief wilt vergeven, is het een oneigenlijk proces van bewust in een vakje 'vergeven items' plaatsen, en dat lukt dan niet omdat dat vakje niet echt bestaat. Dat vakje heet eigenlijk 'ik wil het vergeven' maar niet 'ik heb het vergeven'.

Toegevoegd na 10 minuten:
Je kunt het een beetje vergelijken met 'vertrouwen'. Je vertrouwt iemand, of niet...

Vergeven is ook loslaten.
Als je iemand oprecht hebt vergeven, dien je dat ook los te laten, en er later niet meer op terug te komen.
Het vertrouwen zal zich wel weer moeten herstellen met die persoon die je hebt vergeven, maar geef dat de tijd.
Vul je gedachten met positieve gedachten van de persoon, en het universum zal je helpen en tegemoet komen.

Sommige dingen kun je gewoonweg niet vergeven. Als jouw hele leven nutteloos is geworden omdat iemand bewust een geliefde van jou vermoord heeft, als iemand met zijn dronken kop jouw kind heeft gedood of gehandicapt heeft gemaakt, als iemand jou heeft mishandeld zodat je voor de rest van je leven in een rolstoel moet doorbrengen. Als iemand je bedriegd en jouw geld erdoorheen draait, waar je zelf hard voor gewerkt hebt en zo kan ik wel doorgaan. Dit soort ingrijpende dingen, bewust door iemand jou aangedaan, zou ik nooit kunnen vergeven. Dingen die niet bewust door iemand jou zijn aangedaan, maar door een bepaalde gemoedsstemming van diegene zijn gebeurd en diegene ziet het ook in en heeft oprecht spijt, dat kan ik dan wel vergeven en vergeten.

Dat komt door de pijn die er dan nog zit. De pijn die ons gedaan is, blijft zo'n pijn doen, dat je er niet meer omheen kunt kijken. Zelfs als je een ander perspectief hebt gekregen kan het zijn dat het TE pijnlijk is om iemand zijn daad te vergeven.
En wat mij betreft hoeft niet alles vergeven te worden. In elk geval niet tot je er zelf klaar mee bent. Vergeving is niet iets wat je DOET, het is wat mij betreft iets waar je aan toekomt, nadat je je pijn hebt proberen te verwerken.

Alleen als hij/zij schuld belijdt, kan ik vergeven. In de bede zin wordt gesproken van vergeving schénken aan onze schuldenaren. Daar wordt niets aan toegevoegd. Er wordt niet bij gezegd: alleen wanneer er ook bij de ander sprake is van enig schuldbesef, of zo. Het gaat in de bede om onvoorwaardelijk vergeven. Zeker, dat is niet gemakkelijk: iemand vergeven, die mijn leven bedorven en stukgemaakt heeft. En wie daar gemakkelijk over spreekt naar het slachtoffer toe, kan de schijn op zich laden dat hij/zij het aangedane leed niet serieus neemt.
Maar wat is het alternatief? Niet vergeven? Wat richt het voor schade aan in mijn leven als ik niet kan vergeven? Wat kan het je van binnen opjagen. Wat kunnen je emoties beschadigd zijn. Je kunt er letterlijk ziek van worden,
Een mens vergeven die opzettelijk iets bij je brak? Zonder dat het gebrokene weer heel gemaakt is? De wond bloedt nog, het gat is nog open, de pijn is er nog.
Laat je niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.”