Hoe moet ik omgaan met mijn vader?

Question

Vroeger heeft mijn vader zich nooit met ons bemoeit. Vond ik niet erg, had mijn moeder wel. Maar nu gaat hij zich soms ineens wel ergens mee bemoeien. Dat stoort mij dan. Maar soms ook totaal niet. Ik ben een beetje bang voor hem, omdat hij als hij boos is ook met dingen gaat lopen smijten enzo en zich eigenlijk niet echt onder controle heeft. Vorig jaar wist ik niet eens wanneer ik wel of niet 'hoi' tegen hem mocht zeggen. De ene keer werd hij kwaad omdat ik het juist wel zei, en een andere keer weer omdat ik niets zei. En ook is het zo dat ik van hem altijd om zijn grapjes zou moeten lachen, of er wordt weer gezegd dat ik chagrijnig ben, maar ik vind zijn humor walgellijk. En als ik zijn mening niet deel dan raak je in een vreselijke discussie belandt, waarbij hij niet echt naar mij luistert en met 20 duizend keer hetzelfde argument komt en je kan alleen maar wegkomen als je toegeeft en niet eerder zelfs al moet je ergens heen ofzo.
Als er een keer visite is dan kan hij zich ineens wel aardig gedragen. (tenzij 1 kant van de familie, die volgens hem niets goed kan doen, terwijl ze juist altijd ontzettend hun best doen voor iedereen).
De beste verassing als ik thuis kom, is als hij dan opeens weg is en pas een paar dagen later weer thuis komt. Dan is de sfeer is ontspannen. Wat mij dan wel weer stoort is dat tegen ons gezegd wordt dat er geen geld is, maar hij kan tig keer per jaar op vakantie. Hij heeft ook geen werk en zoekt er ook niet naar.

 · Accepted Answer

Wat een moeilijk iets. Een totaal onberekenbare vader en een moeder die geen kracht meer heeft. En dan bij jou uithuilt. Begrijpelijk, maar ze zou jou daar beter niet voor kunnen "gebruiken" want jij bent 16 jaar. Door de problemen al vroegwijs lijkt me, en je houdt veel van je moeder, maar toch... Je bent te jong om het leed van je moeder (mede) te dragen.  
Ik krijg de indruk dat je moeder uit angst niet weg wilt bij je vader, omdat ze niet weet wat hij gaat doen als ze weg is. Misschien denkt ze dat hij gewelddadig wordt. Nu ken ik je vader totaal niet maar wat ik uit jouw verhaal kan opmaken zou het inderdaad niet ondenkbaar zijn. 
Hoe je moet omgaan met je vader vraag je. Er zijn mensen waar je niet mee om kan gaan, hoe je het ook probeert en wat je ook probeert, er zijn mensen waarbij iets maar zelden goed is, en zo te lezen is jouw vader er één van.
Eigenlijk zou je moeder een besluit moeten gaan nemen. Jullie zouden eens naar de huisarts kunnen gaan, die heeft geheimhoudingsplicht, en aan hem/haar vragen om raad.
Ik ben er van overtuigd dat die weet welke volgende stappen je moeder en jij het beste kunnen nemen. Doe stap voor stap, eerst de huisarts en dan de volgende stap. Ga niet te ver vooruit denken dan wordt het al gauw overweldigend en lijkt het niet te doen. Met de stap voor stap methode blijft het "behapbaar".
In die tussentijd zou ik je vader een beetje uit de buurt blijven, hem zo min mogelijk prikkelen. Dat is altijd iets makkelijker wanneer je weet dat je aan een oplossing werkt, maar het blijft moeilijk. Ook moet je proberen niet het verdriet van je moeder over te nemen, zij is een volwassen vrouw. Ook al is zij depressief, bang, zij is volwassen. En jij zou wat vaker leuke dingen kunnen doen. Lekker als een puber met je vrienden/vriendinnen weg. Even iets drinken op een terrasje in de zon, of waar jij dan ook maar blij van wordt.

Hoe dan ook, ga professionele hulp zoeken, niet alleen voor je moeder, ook voor jouzelf want ik heb het gevoel dat jullie dat echt nodig hebben. Je vader ook natuurlijk maar dat is niet te dwingen. Zorg voor jezelf en laat je niet door angst weerhouden. 
Als je niets doet ben je angstig en boos en verdrietig,
als je wel iets doet ook. Dus doe dan maar iets, dan komt er ook een keer een einde aan.

Heh, ik wilde dat we meer voor je konden doen, 
sterkte.

 · Answer

Wat een verschrikkelijk verhaal. Probeer bij jezelf te blijven als hij er is, probeer je onafhankelijk van hem op te stellen, probeer voor ogen te houden hoe je wilt zijn en doen, probeer niet te reageren zoals hij wil. Als hij jou daarbij in de weg zit, probeer dan meer afstand te nemen - emotioneel, geestelijk en/of fysiek. Blijf ademen. Verzin een mantra (bijvoorbeeld een waarin je jezelf een vrij mens verklaart) en herhaal dat zachtjes voor jezelf als je het moeilijk met hem hebt.

 · Answer

Oke, dit klinkt misschien absurd, maar als je echt helemaal radeloos ben moet je gewoon met je moeder verhuizen. Desnoods snachts, als je vader niks merkt. Het klinkt misschien dom, maar ik ken iemand die dat gewoon heeft gedaan en het luchtte echt op voor hem. Zijn vader weer niet waar hij is en zijn moeder woont samen met hem in een flat. Ze zijn nu gelukkig en hij heeft nu een (aardige) stiefvader.
Dit klinkt raar, het is maar een suggestie maar je kunt t gewoon flikken. Je jebt niks te verliezen.

 · Answer

Ga anders eens ergens logeren, ben je even weg. Dat lost natuurlijk niets op, maar toch. En als je vader weer zomaar  zonder reden boos wordt, bedenk dan dat het niet aan jou ligt. Hij is zo, je kan het toch niet goed doen. En omdat je het voor hem dus toch nooit goed doet, doe dan maar wat voor jou het beste voelt. 
En heb je ook broers of zussen, misschien kunnen jullie elkaar helpen.

Hoe moet ik omgaan met mijn vader?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (3)

Bekijk alle vragen in deze categorieën: