Hoe kan je communiceren met een binnenvetter?

Uit ervaring weet ik dat deze situatie frustrerend kan zijn doch je doet er noch jezelf noch de ander(en) een plezier mee door te beweren dat hij 'moet' praten want daarmee drijf je de ander nog meer naar binnen.

Het is geen makkie maar het loont wel degelijk als je de ander gewoon laat zijn zoals die is. Het aanvaarden van het anders zijn van de ander is het mooiste en het meest liefdevolle geschenk dat je kan geven. Als je dat kan volhouden dan komt die ander wonder boven wonder wél naar buiten.

Heb je er al eens bij stil gestaan dat de maagklachten in evenredigheid te wijten zijn aan het puch-gedrag van de omgeving? Van zodra iedereen in jullie omgeving ophoudt met kritiek over het zogenaamde 'abnormale' gedrag van jouw vriend dan kan hij rust vinden met zichzelf en in zichzelf.
Er zijn nu eenmaal mensen die van nature minder behoefte hebben aan praten doch ooit heeft iemand besloten dat dit niet normaal is en velen zijn dat gaan geloven. Ook ik dacht ooit dat je binnen een relatie alles moest kunnen bespreken, ook ik forceerde daardoor die ander. Tot ik op een dag begreep dat niet iedereen zoveel behoefte heeft aan verbale communicatie als ikzelf. Grappiger nog. Voor de binnenvetters zijn wij de babbelzieken ;-)

Sinds ik dat begrepen heb ben ik bewuster gaan zwijgen en bewuster gaan observeren. En ja hoor, het loont elke keer opnieuw. Van zodra je de binnenvetter voldoende begrip, oprechte liefde, tijd en ruimte geeft doorbreekt die zelf de stilte.

Anderen beelden altijd exact datgene uit waar wij iets van te leren hebben. De binnenvetter is een prachtig voorbeeld van wat er gebeurt als je anderen bewust of onbewust wenst te veranderen naar jouw visie op het zogenaamde normale. Dat werkt onvermijdelijk contraproductief.

Dus communiceren met een binnenvetter doe je door aanvankelijk zelf de communicatie te beperken tot zaken die de ander écht interesseren. Welke zaken dat zijn? Dat kom je onder andere te weten door die ander bewuster te observeren en door vragen te stellen. Je merkt al snel welke vragen stilte of irritatie opwekken en dan weet je dat je aan de comfort-grens van die ander gekomen bent.

Stel jezelf de vraag of je écht van deze persoon kan houden zoals die is. Maak jezelf niets wijs want als je de ander niet kan aanvaarden zoals die is dan kan je het niet blijvend opbrengen om lief, begripvol en vrolijk te zijn. Daaraan merk je dan dat jij je eigen grenzen niet respecteert.

Liefs en Succes ermee!