Hoe ga je om met genegeerd worden? Zie voorbeeld

In ieder geval moet je je alles wat op Internet gebeurt absoluut NIET persoonlijk aantrekken, want je hebt geen flauw idee wat er aan de andere kant gebeurt.
Zo heb ik mijn kinderen al snel het chatten / MSNen verboden, omdat er de grootste ruzies ontstonden als er eens iemand naar de WC moest, van zijn moeder niet meer online mocht of een computer crashte, en degene aan de andere kant zich genegeerd of doodgezwegen voelde, terwijl er - uiteraard- niks aan de hand was.

Anders is het als de persoon in kwestie ook IRL niet veel meer follow-up aan de voor jouw leuke dag lijkt te willen geven. Ook dat hoeft niet eens aan jouw persoonlijk / aan jouw als persoon te liggen. Het kan zijn/haar (of jouw) situatie bijvoorbeeld zijn die een eventueel vervolg of zelfs verdieping van de relatie in de weg staat. En niet iedereen is bij machte dat ronduit te zeggen - hetzij uit angst, hetzij om je niet te willen kwetsen (want natuurlijk toch gebeurt, maar dat terzijde).

Relaties zijn nu eenmaal hele rare dingen (daar reken ik ook vriendschappen onder). Soms moet je er veel moeite doen om ze op te bouwen en wordt ht toch niet wat, andere keren komen ze je min of meer vanzelf 'aanwaaien'. Wat precies de klik is tussen mensen, waar die begint en waar die ophoudt is een groot mysterie, maar zeker is dat het niet altijd tweerichtingsverkeer is. Je kunt stapelgek zijn op iemand die jou 'wel aardig' vind, of een instant hekel of reserve hebben bij iemand die wegloopt met jou. Beide zijn moeilijk, maar horen 'bij het leven'.

Je hebt in zoverre gelijk dat het steeds 'gewoner' wordt om geen antwoord te geven in die zin, dat contacten vluchtiger en oppervlakkiger worden, en mensen - vooral de computergeneratie- dat doortrekken naar 'echte' mensen. Dat is jammer, maar je weet wél meteen wat je aan ze hebt : als het energie moet kosten, haken ze af.

Stop er in elk geval niet te veel energie in ; als je niks meer hoort, doet het zeer, maar als je op de man af vraagt en uiteindelijk hard afgewezen wordt, óók. En als het 'meant to be' is, komt er vanzelf wel wat uit. Dat moet namelijk van twee kanten komen, en jij hebt jouw deel inmiddels gedaan. De rest is afwachten.

1: negeer het negeren
2: spreek de ander er op aan
Hou toch eens op overal iets achter te zoeken en voor al die moraal ridders die het altijd over 'vroeger was men fatsoenlijker' hebben. Als je je genegeerd voelt is dat JOUW GEVOEL, daar kan de ander helemaal niets aan doen. Alleen JIJ kunt daar iets mee. Ofwel negeren, dan wel actie ondernemen. Online genegeerd worden is al helemaal niets zeggend. Als je zelf 1 persoon in je contact lijst hebt staan dan is het pijnlijk om geen antwoord te krijgen maar er zijn mensen die niet 1 niet 10 maar 100'en contacten hebben en onderhouden. Die hebben misschien -net nu- even geen zin of geen tijd. Niet iedereen hecht even veel waarde aan precies jouw opmerking op dat moment.
Leuk & goed gezelschap zijn werkt natuurlijk het best, maar is niet iedereen gegeven.

Kan het misschien zijn dat jij misschien te veel energie steekt in elke vriendschap die jij kan krijgen?
Misschien moet je het voortaan als je het is een keel leuk hebt met iemand een week later het vragen dan een dag later. Wat minder complimenten geven. Meeste mensen voelen zich ongemakkelijk als iemand veel complimentjes geeft en enthousiast is. Het is wel een leuke kwaliteit dus niet denken dat je hierdoor negatief bent. Waarschijnlijk ben jij gewoon een tof persoon.
Je mag best wel zo nu en dan is vragen waarom heb jij niet gereageerd op mijn mailtje? Of op mijn smsje? Als de ander persoon eerlijk is dan vertellen ze wat het is. Misschien ligt het aan hun (hoogst waarschijnlijk wel) en als het aan jou ligt dan kun je daar weer wat van leren. Negatieve kritiek is niet altijd negatieve kritiek want je kan er zoveel van leren om het voortaan anders te doen.
Het is natuurlijk niet leuk om te horen, dat heeft iedereen. Maar zorg dat je niet in de negativiteit blijft zitten! Sterkte

Je hebt een leuke dag gehad met iemand.
Daarmee begin je je verhaal.
Vervolgens begin je in je gedachten en verlangens daar je eigen emotionele invulling aan te geven en ga je daar verder op door met voorbereiden van een volgende stap: je vraagt die persoon opnieuw uit voor...
Daarmee ga je totaal voorbij aan de beleving van de ander.
Je blijft bezig met jouw gedachten, jouw emoties en vooral jouw "dromen".
De stap om die ander opnieuw uit te nodigen is niet een impulsieve gedachte, daar zit jouw beleving, jouw emotie en jouw verlangen achter. Die stap heeft voor jou een doel, heeft voor jou betekenis.
En als die ander niet weet wat jouw betekenis is van het uitnodigen, is het logisch dat jouw "droom" verstoord wordt door ieder signaal wat niet overeenkomt met jouw denkpatroon.
En dan geef je de hele maatschappij de schuld ( het schijnt steeds meer gewoonte voor mensen.....)
Je voelt teleurstelling, afwijzing, gekwetstheid en pijn.
Ga voor jezelf na wat jouw drijfveer is om contact te zoeken via diverse kanalen, wat zit er achter, wat heb jij nodig, wat zoek je?
Pas als je dat weet en dat ook kenbaar kunt maken naar een ander, is er sprake van communicatie op gelijk niveau.
En dan nog ben je afhankelijk van de reactie van die ander.
Jouw denken, jouw dromen zijn van jou en je kunt niet van anderen verwachten dat ze diezelfde gedachten direct begrijpen en daar in meegaan.
Vraag aan jezelf is dan ook:
Wat is mijn doel en op welke manier wil ik dat bereiken ?
Succes met het maken van jouw reisplan in je verdere leven.
Ik wens je al het goede, maar daar moet je zelf wel eerst aan werken.

Wat doet nu het meeste pijn?
De eerlijkheid van de andere persoon, door alle contact te verbreken, omdat het niet klikte?
Of de frustratie van jou zelf, dat het weer niet loopt zoals je dat graag zou willen?

Natuurlijk is het onfatsoenlijk zo te handelen en gewoon niets meer van zich te laten horen.
Daar lijkt deze vraag over te gaan, maar in werkelijkheid gaat de vraag over je zelf.

Laat ik het anders zeggen, de persoon in kwestie neemt wel contact met je op en er ontstaat een vriendschap en regelmatig contact.
Om dan na enkele jaren te horen, dat al die vriendschap gespeelt is en hij/ zij er al lang mee had willen stoppen maar het niet durfde te zeggen.
Dus jou al die tijd in de waan gelaten dat het een echte vriendschap was.

Mogelijk had je dan gezegd, waarom ben je niet eerlijk tegen me geweest!
Had dat dan eerder gezegd.
De pijn hiervan zou veel erger zijn geweest dan nu.
Jij hebt je vergist in die ander en niet andersom.

Veel mensen kunnen niet goed omgaan met hun gevoelens, kunnen zich niet goed uiten, dus laten ze maar niets meer van zich horen.
Ja dat is een pijnlijke ervaring, die weer ten kostte gaat van je eigen zelfvertrouwen.
Hoe je daar mee om moet gaan?
Er over praten, zoals hier op G.V.
Vragen naar een mening van een ander en je afvragen waarom het opnieuw is gebeurd.
Het leven is een grote les.

wanneer je die gene weer treft kan je het uitspreken en zeggen , ik vindt het jammer dat ik geen reactie van je kreeg .
daar mee kom je al voorjezelf op .

Je kunt het beter even na vragen checken aan die persoon , van hey ik voel me genegeerd door jou , klopt dit is ditbewust of onbewust zo gegaan ??

hiermee wordt het duidelijker voor je .

waarschijnlijk heeft die andere geen flauw idee en is zich van geen kwaad bewust .

en anders merk je het snel genoeg aan de lich houding enzv .

Dat is pas echt Kt je stelt je kwetsbaar op en als het wordt bevestigd van ja het is bewust dan is het bitter voor jou .


Het is ook vaak je eigen invulling gedachten/gevoelen die je er aan geeft .
het is erg herkenbaar .het vreet energie .je piekert je scheel en je hebt jezelf ermee .

hoe sneller iets uit de lucht en duidelijk is ,hoe minder lang jij je gekwets hoeft te voelen .

hoop dat ik duidelijk overkom .