Hoe kun je leren om minder een hekel aan je ex te hebben?

Je kan hem vergeven. Niet voor hem maar voor jou. Jij bent jij, hem kan je niet veranderen. jezelf wel. Allemaal cliché's maar waar.

laat het los en sta er boven. Wees in jezelf de meerdere. Je doet het fantastisch dat je je gevoel niet omzet in daden als jullie kind bij hem weghouden, dat is al heel bijzonder!

jezelf belangrijker vinden dan hem.
Maak je leven zo prettig mogelijk, zodat je jezelf kunt bewijzen dat je het allemaal zelf kunt, dan kun je je ook niet meer laten kwetsen

tijd heelt alle wonden....
en dat hij goed is voor jullie kind, want nu is het nog een baby, maar als jullie kindje groter word , gaat ze beseffen wat er gebeurt is, en voelt jullie kindje die spanning ook, wat niet goed is..
nu ben je boos en verdrietig, maar ook dat slijt..

Begin met voor jezelf te bedenken wat die haat jou oplevert. Waarschijnlijk helemaal niets, behalve een boel stress. Als je je diep van binnen beseft dat de haat zinloos is, is dat een eerste stap.
Wat ook de reden voor jullie scheiding is, hij wil blijkbaar ook het beste voor jullie kind, dat is een positieve ingang.

Je bent ook zwaar door hem gekwetst en is het ook terecht dat je hekel aan hem hebt.
Het mooist zou zijn als je je hart kan luchten, tegen iemand,over je je ex en hoe je je voelt daardoor, al is het honderd keer!! en die ander geduld voor je heeft.( Doe dit wel zonder dat je kind het kan horen). Op een gegeven moment wordt je het zat om het er steeds over te hebben en heb je het verwerkt en geaccepteerd dat het zo gegaan is tussen jullie.
En erger je je (nu nog) aan de aftershave geur, dan doe je je kindje toch lekker in bad.
Je hebt recht op je verdriet om het te verwerken en dan zal je zeker niet een gefrustreerde moeder worden, hoor. Want je bent nu ook goed bezig in het belang van je kindje, top!
Maar vergeet jezelf hierin niet, want ook dat is in het belang van je kind!

Je zou zelfs, als je ex jullie kindje komt halen, het samen kunnen doen met een familielid of goede vriendin die je dan steunt op dat moment om de spanning wat bij je weg te halen. En dan komt er vanzelf wel een moment dat je het alleen kan of zonder spanning.
Zet de situatie naar jouw hand (gevoel) dan heb je minder strijd voor jezelf.
Heel veel sterkte!

Je bent nu heel boos op hem en dat is waarschijnlijk ook terecht maar denk ook eens aan de goede tijden en je kan nu wel een hekel aan hem hebben maar bekijk het van de andere kant en bedank hem voor de goede tijden die jullie hadden. Als je het positief gaat zien weet ik zeker dat het binnenkort beter gaat ! Succes

Als eerste wil ik opmerken dat ik het heel erg goed van je vind dat je dat omwille van jullie kind doet ook al heeft hij je nog zo gekwetst.Het feit dat je zoekt naar een manier om minder een hekel aan hem te gaan krijgen wil zeggen dat je hierin al een 1e stap hebt gezet.İn deze fase kun je jezelf ' veranderen' door het van je af te praten (vrienden/familie),het van je af schrijven.Die grote hekel zal dan wat gaan slijten, en de situatie zal langzamerhand hanteerbaarder voor je gaan worden.Gun jezelf tijd,en sta die woede en verdriet gevoelens toe,deel het met anderen.Een cliche..maar tijd heelt alle wonden. Succes !

ik herken je situatie zeer goed. ben ook gescheiden met een baby, en heb ervoor gekozen om de vader blijvend een rol te geven bij het opvoeden van het kind. Maar het was zeker niet altijd makkelijk, temeer omdat de oude patronen bleven hangen tussen ons. Ik was ook zo stijf als een strijkplank als hij kwam, puur van de spanning.
Dat je zo een hekel hebt aan je ex, komt omdat
- de dingen wellicht nooit echt uitgesproken zijn tussen jullie. Hij heeft je gekwetst en begrijpt dat niet ten volle (al beweert hij misschien van wel).
- je op dit moment nog niet in staat bent hem los te laten. hij doet je gewoon nog iets. Mocht hij je niks meer doen, zou je er zelfs geen hekel aan hebben. Misschien hou je zelfs nog van hem...al zal je nu waarschijnlijk hard het tegendeel beweren
Wat je kan helpen is beseffen dat alle ervaringen leermomenten zijn en dat de schuld nooit of te nimmer bij één van beiden ligt. Niet dat je jezelf ook maar over iets schuldig moet voelen, maar als een koppel uit elkaar gaat heeft het altijd met beiden te maken. nooit met één iemand. Dit geldt ook in geval van bedrog, mishandeling, leugens etc. !
Beschouw je ex als iemand die jou iets geleerd heeft, en probeer er achter te komen welke mechanismen de huidige toestand in gang gezet hebben.
En vooral : wees hééél hééél mild voor jezelf. Je doet wat je kan en je bent ongelofelijk goed bezig als je een onderscheid kan maken tussen jullie relatie en de relatie van hem en het kind. Er zijn heel wat vrouwen die dit niet kunnen, het kind als wapen gebruiken en daardoor hun kind enorme schade toebrengen.
Kam je op geen enkel ogenblik af als je weerstand voelt tov hem. Blijf rustig jezelf observeren zonder oordeel. Maar zet ook geen masker op: je hoeft bv. echt niet luchtig en vriendelijk te doen als je dat niet voelt. dat creëert een conflict in je lichaam en in je geest en dat is nergens voor nodig. Je hoeft hem ook niet in huis te laten als je dat niet wil. Stel duidelijk je grenzen voor jezelf en tov hem.
Bekijk voor jezelf wat je nodig hebt om hem los te laten. Moet er nog eens een gesprek zijn waarin hij je wél begrijpt? Waar zijn de dingen die je nodig hebt om een stap verder te kunnen zetten?
Met een kleine baby vergt de opbouw van een "nieuw" leven wel wat organisatie : met je baby'tje kan je bv. onmogelijk een resem hobby's gaan doen om je gedachten te verzetten of andere mensen te leren kennen. Maar wellicht is hiervoor wel een oplossing te vinden...?

door dingen los te zien:

van de ene kant is het de vader van jullie kindje, hij is goed voor het kindje.
hij heeft het recht om zijn kind te zien, en het kindje heeft recht op contact met zijn/haar vader.

het kindje gaat dus boven alles, en dat doe je prima. je staat er immers 100% achter, dus hier kan je trots op zijn.

jou gevoel, verwarring, frustratie, boosheid, verdriet is een ander ding. wat je kan doen is aangeven dat je het lastig vind om spontaan tegen hem te reageren.
confrontatie men hem roept uiteraard e.e.a. op bij je.
vertel hem dat dit niet aan hem ligt, maar dat je het er zelf moeilijk mee hebt op dit moment. het is dus niet persoonlijk bedoeld tegen hem.

wat mogelijk kan helpen is praten over de kleine. iets nieuws, iets grappigs, info wat van beland is (ontlasting of pukkeltje in de gaten houden bv)

verder heb je tijd nodig om het voor jezelf op een rijtje te krijgen. ik heb hetzelfde meegemaakt en mijn 'wraak' bestond uit laten zien dat het me goed ging, dat hij geen impact meer had op mijn doen, laten, emotie etc.

met deze instelling was ik zelf verrast met welk gemak het me eigenlijk afging. het emotionele aspect (aanvaarden, accepteren, toepassen) heb ik buiten hem om gedaan.
omdat ik zelf ook zag dat het prima zonder hem kon ging dit eigenlijk ook veel makkelijker en sneller dan ik verwacht had van mezelf.

het is niet niets om bedonderd te worden, je zo te voelen, boos te zijn of welke emotie dan ook.
je ex is je ex, en hier verander je niets aan. het heeft tijd nodig om hem te accepteren zoals ie is, en de situatie te accepteren zoals het is. verwachtingen die je had zijn van de baan dus laat deze los.
het enige wat je wel kan veranderen is je eigen houding en gedachten over je ex.
en dit heeft tijd nodig. gun jezelf die tijd.