is het normaal dat mijn man mij voor de voeten gooit dat hij het meeste betaalt?

mensen zullen hier verschillend over denken , allereerst ik vind dat niet normaal en als ik het zo lees jij ook niet. Ik zou persoonlijk een keer met hem praten hierover als je er geen ruzie over hebt ( misschien zelfs een afspraak maken , klinkt gek maar kan goed werken) leg hem uit dat dit jouw raakt en dat je misschien niet evenveel verdient maar daar wel evenveel voor doet.
Wellicht is het voor te rekenen wat het zou kosten als jij al die dingen niet zou doen , een simpel rekensommetje met schoonmaaksters, kinderopvang etc etc .
Daarnaast zou je ook gewoon zijn hulp kunnen vragen , kinderen zijn van jullie samen en ook het huis , maak samen een verdeling , misschien is het wel reeel dat jij wat meer doet. maar geef aan dat je het nodig hebt dat hij ook zijn deel doet
Geen idee welke van bovenstaande kan werken of misschien een combi want dat is lastig inschatten als je iemand niet kent .

Als je man van mening is dat een vrouw en kinderen teveel geld kost dan kan hij op zijn minst zichzelf voor zijn kop slaan dat hij er ooit aan begonnen is.

Aan jou de keuze: Wil je wel samenwonen en gehuwd blijven met een man die jou als werknemer ziet en zichzelf als werkgever die arbeid van jou eist voor het salaris wat hij jou betaald? Ik persoonlijk ben van mening dat het in een huwelijk om de liefde hoort te gaan die 2 mensen onderling voor elkaar voelen en dat het inkomen dat jullie delen slechts een bijzaak is. Jouw man denkt hier duidelijk anders in, jij bent zijn huishoudster waar hij voor betaald.

Hoewel het een mooi sprookje is wil jij toch niet in de rol van Assepoester zitten? Geef duidelijk aan dat je zijn vrouw bent en dat je niet bij hem gesolliciteerd hebt, dat je geen salarisstrook van hem ontvangt en nooit een vrije dag van hem hebt gekregen laat staan vakantie en vakantiegeld. Als dit niet tot hem doordringt en hij je op deze minderwaardige wijze blijft behandelen kan je overwegen of je niet gelukkiger bent alleen met de kinderen en of je kinderen ook niet beter af zijn in de situatie zonder ruzies.

Een echte werkgever behandelt jou beter hoor....die behandeld jou zoals je die verdient.

Toegevoegd na 47 minuten:
Vraag je man eens naar het CAO! :-)

Ik vind het niet meer dan normaal dat de ene partner meer in het huishouden of de zorg van kinderen doet als hij / zij geen baan heeft of minder werkt. Werkt hij 40 uur per week en jij 20 uur per week, dan hou je inderdaad meer tijd over voor huishouden en kinderen. Neemt niet weg dat hij ook zo zijn verantwoordelijkheid heeft en best kan helpen met stodzuigen, de afwas en dat soort dingen.

Werken jullie beiden 40 uur per week, dan verlangd hij teveel van je.

Als er geen sprake [meer] is van liefde in je relatie dan moet je niet opzoek naar hoe je dit financiele argument kunt winnen, maar hoe je jouw relatie weer liefdevol krijgt.
Sterkte.

Je man heeft het toch niet helemaal goed begrepen: als je getrouwd bent deel je!! Zowel als je het breed hebt als dat je het niet breed hebt. Alles is van ons en er is geen ongelijke machtstrijd, "ik heb meeste geld, dus ik mag het zeggen".

Gelijkwaardigheid is mijn inziens belangrijk in een goed huwelijk.

Terwijl jouw man een dik salaris krijgt en erkenning, wordt jou werk ( waar je nooit ziek kan zijn en 24 uur per dag beschikbaar bent voor de komende 18 jaar) helaas niet door veel mannen als echt werk gezien. Ik ben bang dat als je er nu geen enorm punt van gaat maken, je de rest van je leven mag schrobben.... Heibel maken dus!!!! De meeste kerels zullen toch altijd bewust/onbewust onder huishoudelijke taken uit proberen. Heel herkenbaar met de meest stupide argumenten. Van "ik werk al zo hard" tot "ik kan niet afwassen aan zo een laag aanrecht"

Ik scheld mijn man regelmatig uit voor taliban-fosiel. Gelukkig zijn wij vrouwen voorzien van een terroristisch-scherpe tong.

Roep maar dat hij nog harder mag werken voor een extra huishoudster/oppas. Jij gaat lekker werken want huishouden is geen hobby waar je je al je hele leven op verheugd. Misschien dat hij dan bijdraait, maar anders kan je vast wel iets bedenken. Het is 2012......

Gezien het feit dat hij dit zakelijk bekijkt kan je hem alleen overtuigen door hem reeel en zakelijk een lijst met bedragen te laten zien van wat hij zou moeten betalen aan hulp etc. wanneer jij er niet zou zijn om dat te doen.
Inclusief met wat jij zelf financieel bijdraagt door jouw financiele inbreng. En natuurlijk wat jij al die tijd meer dan hij hebt betaald toen je nog wel meer verdiende dan nu. Om hem even helder voor te leggen dat jij in verhouding jaren meer hebt betaald dan je hoefde. Dan kan je het daarna financieel eerlijk verdelen.
Niet door hem emotioneel te laten weten dat het niet eerlijk is. Hij lijkt me niet het type die daar door begrip zal krijgen. Zolang hij geen bedragen heeft gezien en geen notie heeft hoe duur een hulp in de huishouding is en een nanny is zal hij steeds met tegenzin blijven betalen.

Zijn benadering komt mij liefdeloos over, alsof hij alimentatie voor jou moet betalen terwijl jij zelf verdient...zo oneerlijk.... Alsof hij je als zijn ex beschouwd terwijl je nog getrouwd bent.

Maar ik besef dat ik alleen jou kant hoor.

Houdt hij van je?

Ik wens je oprecht een liefdevol huwelijk toe met een man die graag samen met jou voor jullie gezin zorgt, in alle facetten.

Het is niet normaal dat jouw man je dat voor de voeten gooit.
Ik verdien in ons huwelijk alleen het geld, mijn vrouw doet het huishouden (geen kinderen) maar ik zou het niet in mijn hoofd halen om dat als argument te gebruiken, zelfs niet bij ruzie.
Sterker nog ik help zelfs in het huishouden.
Als ik jou was, maar dat is als man zijnde misschien makkelijk gezegd, dan zou ik toch eens heel hartig met hem praten. En laat hem maar goed beseffen dat de keuze aan hem is, of jij, of een werkster.

Huishouden en zorg moet toch gedaan worden. En waar hij dit laat , vul jij dit op. Je kunt niet anders dan dit maar doen. Dat is een patroon

Zo te lezen is je man niet echt van 'wij', maar 'jij', en 'Ik'.
Maar een gezin/huishouden is toch echt een 'wij- ding'.
Of het nou om de financiele of de actieve kant gaat. De verantwoording ligt bij beide. Zo deel je tijd en financien om het geheel te vormen.

Als je redeneringen en 'het recht hebben' hierin wilt gebruiken ben je op eenzelfde manier bezig. 'jij-en en ikken'. Gebruik dus ook geen redeneringen, maar spreek vanuit je gevoel. Wat het met je doet.

Toegevoegd na 3 minuten:
p.s als dat niet werkt; scheiden of een schoonmaakster/ oppas, en de facturen naar je man ;-)

In een relatie is de bereidheid verantwoordelijkheid en verantwoording te dragen voor de partner essentieel. Als een der partners signalen af geeft die bereidheid niet meer te willen verstrekken, dan is het moment daar om het voortbestaan van de relatie in overweging te nemen. De kritiek van uw echtgenoot op de financiele verhouding kan een dergelijk signaal zijn. Ik wens u inzicht en daadkracht toe.

Dat het niet is zoals het hoort te zijn, daar zijn we het allemaal wel over eens geloof ik.
Ik zou als ik jou was eens een uurtarief gaan hanteren voor het werk wat je verzet, zoek uit wat een werkster kost en breng dit gewoon in rekening en stop met werken op het moment dat zijn geld op is.
Neem ook eens een vrije dag zoals iedere werknemer moet kunnen.
Wil je nog verder gaan, zeg hem dan dat je de kinderen op zijn werk af komt leveren omdat zijn geld voor de kinderopvang op is.
Dit laatste natuurlijk nooit echt doen, want dit mag niet over de rug van kinderen uitgevochten worden.

Ja, geld is een bijzonder ding. Een vriendin van mij geeft relatietherapie, en zegt dat het thema 'geld' ongelofelijke emoties losmaakt. Zelfs meer dan bv. vreemd gaan. Geld is een symbool voor veel diepere dingen, bv. angst.
Hoe dan ook : je man heeft een typische oermannen-redenering. Hij vindt het niet eerlijk dat jij minder betaalt dan hij, en daardoor moet jij dus de tekorten inhalen door in natura dingen te doen. Voor hem zal dit helemaal niet onredelijk zijn, zo zijn de zaken in zijn ogen in evenwicht.
Vrouwen en mannen met iets "hoger" verstand bekijken liefde meer als onvoorwaardelijk. Het maakt niet uit wie wat betaalt of wie wat doet, je houdt van elkaar en bent bezig met een gemeenschappelijk project : de relatie.
Wat het beste is wat jij kan doen, is niet meer mee te gaan met zijn redenering. Ik weet, dat zal je een hoop ruzie en boel kosten, maar zolang je meegaat met hoe hij het ziet zal er ook niks veranderen.
Dus stop met redeneren, want mensen met een oermannen-redenering zijn daar niet vatbaar voor. Stel daden. Als hij zegt "dat moet jij maar doen" , dan doe jij het lekker niet. Je hoeft daar geen ruzie om te maken, je zegt gewoon "nee". Als hij zegt dat je moet omdat hij meer betaalt, zeg jij gewoon "ik zie dat anders".
Met andere woorden : ga voor jezelf na hoe JIJ het ziet en laat je niet in een hokje dringen.
Als hij echt niet wil veranderen in dezer, kan je hem zeggen dat je alleen wil gaan wonen met een regeling voor de kinderen natuurlijk (co-ouderschap of anders). Hij kan dan eens uitrekenen wat hem dat zal kosten. Je moet dit niet als dreigement brengen maar als geld voor hem belangrijker is dat familiegeluk is dat een te overwegen optie.

Een huwelijk is een verbintenis aan elkaar.
Samen een leven opbouwen (met of zonder kinderen) en ieder draagt zijn of haar steentje bij waar het maar kan.
Als de 1 werk en de ander niet dan doet de (werkloze) logisch het huishuiden maar de werkende hoeft dan niet te zeiken dat ie ook is wat moet doen. Samen weet je nog? Ieder doet wat ie kan binnen het redelijke en ik denk dat jou man best zijn steentje bij kan dragen buiten het financiële.Assepoester was een leuk sprookje en laat dat zo blijven :) succes