Ik heb 7 jaar geleden de diagnose Asperger gekregen. Nu herken ik me veel meer in ADD. Hoe kan dat? (Zie beschrijving)

Asperger kan niet veranderen in AD(H)D. Beide stoornissen zijn stoornissen in de hersenontwikkeling, ten dele aangeboren of ontstaan in de vroege jeugd. De stoornissen zijn van elkaar te onderscheiden: het zijn twee verschillende stoornissen.

Wat natuurlijk wél zo is, is dat mensen veranderen. Zeker in de puberteit maak je een enorme verandering door, en je hersenen zijn ook nog niet uitontwikkeld als je 16 bent. Van een aantal stoornissen is bekend dat bij sommige kinderen/jongeren de symptomen veel minder kunnen worden als zij eenmaal de puberteit voorbij zijn. Bij zowel autisme als ADHD is dit ook het geval. Let wel: ik zeg niet dat dit altijd zo is, en ook niet dat mensen over hun autisme heen zouden kunnen groeien. Wat ik wél zeg, is dat de klachten kunnen verminderen. Je hersenen ontwikkelen zich verder, en doordat je jezelf beter leert kennen inclusief je eigen valkuilen, krijg je ook meer inzicht in je functioneren en de manier waarop je interacteert met je omgeving.

Heel in het kort is bij Asperger sprake van beperkingen in de sociale interactie, en stereotiep gedrag. Bij ADHD (inclusief het type dat in de volksmond wel ADD wordt genoemd) is sprake van een aandachtstekort, en hyperactiviteit-impulsiviteit. Om een diagnose te mogen stellen, moeten die beperkingen zich uiten op verschillende gebieden van het functioneren, moet het duidelijk beperkend zijn voor de patiënt, en moeten de symptomen te herleiden zijn tot de vroege jeugd, terwijl er geen andere verklaring is voor de symptomen.

Dat laatste is nu juist het meest moeilijk om vast te stellen. Zo kan het voorkomen dat iemand met een sociale fobie het etiketje 'autistisch' krijgt, of dat iemand met een schildklierstoornis als ADHD'er wordt gezien. Achteraf blijkt er soms een andere oorzaak te zijn voor de klachten.

Wat jij hebt, weet ik niet. Misschien heb je Asperger en heb je daar nu gewoon veel minder last van dan eerst, misschien is er een verkeerde diagnose gesteld en heb je eigenlijk ADHD. Of misschien heb je nog wel een andere stoornis. Als je vragen hebt over je diagnose, kun je die het beste stellen aan je behandelaars. Ben je op dit moment niet meer onder behandeling, dan kun je bij je huisarts terecht. Die heeft sowieso je dossier, en als die weinig nieuw licht op de zaak kan werpen, zou hij/zij je door kunnen verwijzen naar de GGZ om opnieuw te kijken naar jouw klachten, en te bepalen welke diagnose van toepassing is.

Er werd al verteld dat beiden onder dezelfde 'familie' vallen door stippel. Hoewel stoornissen in tekstboekjes altijd prachtig van elkaar te onderscheiden zijn, is dat in werkelijkheid helemaal niet zo; daarom gebeurt diagnostiek, zeker bij jongeren en kinderen die nog volop in ontwikkeling zijn, vaak voorzichtig of met een slag om de arm (i.p.v. 'je hebt diagnose x' zegt men dan 'er zijn grote overeenkomsten zichtbaar met diagnose x', 'van diagnose x zijn veel kenmerken herkenbaar aanwezig' of iets in die geest.
Het goede nieuws is echter, dat dat niet zoveel uitmaakt. Zo'n diagnose geeft alleen maar grofweg een richting aan behandeling. Goede behandelaars zullen hum behandelkeuzes baseren op jouw persoonlijke situatie. Jij was nooit precies et zelfde als alle andere mensen met Asperger, want jij was de enige die JOU was. En dat blijkt nog steeds zo te zijn; jij ent de enige JIJ, en daarmee de grootste expert. Want jij bent de enige die voelt wat jij voelt. Dus als je nu last hebt van andere kenmerken dan 7 jaar geleden: overleg dit met je behandelaar (of als je die niet hebt, je huisarts). Je bent nu 16 en mag voor een groot deel meebepalen welke behandeling je krijgt. Als jij al klaar bent met het hoofdstuk 'angst' maar juist meer last hebt van het hoofdstuk 'concentratieproblemen', mag jij meebepalen dat je niet aan angst gaat werken, maar aan je concentratie.

Succes!

Toegevoegd na 2 minuten:
*zucht* mijn motoriek past slecht bij mijn smartphone. Sorry voor de typfouten...

Lieve Eef,

Op jouw vraag kan Asperger veranderen in AD(H)D is het antwoord: NEE.
Asperger is een pervasieve ontwikkelingsstoornis en die heb je vanaf je geboorte.
Op dezelfde as in de DSM-IV komt ook AD(H)D voor.
Gelukkig voor jou is er al op jonge leeftijd gekeken wat jij nodig hebt en waar je tegen aan loopt.
Het vervelende van de diagnosestelling volgens de DSM-IV is dat er maar één diagnose gesteld kan worden en dat was in jouw geval Asperger.
Naderhand kom je er zelf achter dat er meer dingen zijn die "anders" zijn, waar jij anders op reageert dan jouw omgeving. Je gaat zelf op onderzoek uit en herkent veel in het ADD hoofdstuk.
Tegenwoordig is het mogelijk om naast een hoofddiagnose ook een aanvulling te krijgen. Bijvoorbeeld: Diagnose ASS, specifiek symptomen vallend binnen het syndroom van Asperger en kenmerken van AD(H)D.
In de nieuwe DSM-V die binnenkort verschijnt komen er specifiekere diagnosestellingen.
Maar... of je nu A, B of C hebt, het gaat er om welke vorm van ondersteuning jij nodig hebt en welke voorwaarden aanwezig moeten zijn om een zo "gewoon" leven te leiden, zonder dat je geregeld vastloopt.
Op internet vind je heel veel info, maar zoek aub de serieuze sites op.
Niet een site waar je binnen 5 vragen een "diagnose" hebt.
Ik heb zelf vorig jaar ( op mijn 56ste!) diagnose ADHD gekregen, na een leven vol ups en downs en onbegrip.
Naderhand is daar PDD-NOS bijgekomen.
En dat kan prima samen. In de bijlage heb ik een overzicht gezet, waarin je ziet dat er overlappingen zijn. In de ene situatie komt het een naar boven en in een andere situatie het andere.
Afgelopen week was ik op een lezingavond en hoorde een verhaal van een jonge vrouw, die op haar 23 ste diagnose Asperger kreeg en naderhand, op haar 31 ste de aanvulling: met kenmerken van ADHD. Zij vertelde haar ervaringsverhaal, wat zo herkenbaar en dagdagelijks was.
Ik nodig je uit om haar site op te zoeken(zie bron).
Haar zoektocht naar wie ze is, wat ze nodig heeft, haar strijd en hoe ze er mee om gaat.
Knap van jou om deze vraag hier te stellen. Dat betekent dat je jezelf waardevol vind, jezelf kwetsbaar opstelt met als doel jouw eigen leven en persoonlijkheid te verrijken.

Houd het er maar op dat destijds de verkeerde diagnose gesteld is.

Het is zeker niet de eerste keer dat artsen op een eerdere diagnose moeten terugkomen.

Artsen zijn immers ook 'maar' mensen. En zo gemakkelijk is de lijn tussen de beide 'kwalen' bij een kind nu ook weer niet te trekken.

Groet,

Ton