Hoe reageer je op een ouder iemand die naar huis wil, maar dat niet meer kan?

Ik weet niet of ze lange heldere momenten heeft?
Mijn oma had dit ook, dat ze heel graag naar mijn opa wou die toen net was overleden, en als we zeiden dat hij was overleden en dat ze niet meer terug naar huis kon, kon ze het ene moment ontzettend huilen en ze kon het ook ineens weer vergeten zijn.
Misschien kun je kijken wat voor moment ze heeft, of ze echt helder is of heel warrig.
Misschien kun je in de warrige periode die ze dan heeft, proberen eroverheen te praten?
Of vertel hoe mooi ze het nu heeft, begin over een foto ofzo die ze in de kamer heeft staan..

Het is en het blijft ontzettend moeilijk, vooral ook omdat je niet weet hoe iemand ergens op een bepaald moment kan gaan reageren..

Ik denk dat je voor zo'n mensje allereerst heel begripvol moet optreden...want hoe zou je je zelf voelen als je als oud mens voor je gevoel 'ergens opgeborgen wordt'

En natuurlijk is het voor iemand in die omstandigheden onmogelijk om weer zelfstandig te gaan wonen.. maar dat is een 'WETEN' voor ons.

Voor zo'n mevrouw geldt enkel haar GEVOEL van verlangen naar haar eigen vertrouwde omgeving.

Als ze er weer eens over begint..zeg dan dat je haar zo vreselijk goed begrijpt en dat jij net zo graag als zij, zou willen dat het mogelijk was aan die wens te voldoen.

Vang haar met heel veel liefde en begrip op èn schaam je er niet voor als er bij jou ook een traantje loskomt.

Kort samengevat zou ik zeggen: Wees een begripvolle en liefderijke moeder voor haar en zorg ervoor dat JIJ er altijd voor haar bent...dan wordt het verpleeghuis op den duur..haar huis.

Groet,

Ton

Wat ik zoiezo weet is dat ze het beste op de buitenplaats waar de ouderen kunnen luchten een bushalte kunnen plaatsen.
Je kan gewoon tegen ze zeggen dat ze de bus naar huis moeten nemen, en terwijl ze staan te wachten vergeten ze waar ze mee bezig zijn, want in werkelijkheid is het een nephalte, de bus komt toch nooit.
Dit is een heel vredige manier om ze in het verpleegtehuis te houden.
Zo hoef je ze niet te dwingen daar te blijven, maar geef je ze hun zin, en terwijl ze die krijgen vergeten ze dat ze naar huis wilde.