Hoe kan ik mijn ex laten inzien dat een leven samen leuker is dan enkel maar zijn vrijheid?

Je zou hem eens uit kunnen nodigen voor een gesprekje en dan bovenstaande aan hem uit kunnen leggen.

Maar wil je wel nog een relatie met iemand die je in een rotperiode in je leven laat vallen? Of denk je dan dat je er beiden anders mee om kunt gaan?

hij zit in een fase van dat hij niet weet wat hij moet doen. als je weet dat hij nog van je houd. dan zal hij ook uiteindelijk merken dat jij veel voor hem bent. aangezien jullie al negen maanden hadden lijkt het me logisch dat een ziekte daar niet tussen hoort te komen, maar toch zal hij de afstand bewaren vanwege zijn verwarring.
je moet er voor zorgen dat hij wat duidelijker gaat denken want dan zal hij inzien of hij nog steeds van je houdt of niet. dat is wel het risico dat je zal moeten nemen.

dus je zal moeten doorzetten om hem terug te krijgen en zijn vrijheid, dat zal hij moeten opgeven voor jouw meer kan je niet doen. het zal uiteindelijk een beslissing zijn die hij moet maken.

succes ;)
AK

Rot dat dat precies in deze nare periode gebeurt, toch kun je hem beter eerst volwassen laten worden, voordat je probeert hem terug te winnen, je hebt iemand nodig die er voor jou is als je hem nodig hebt en daar is hij nu nog niet aan toe. Het alleen revalideren kan je ook veel opleveren, je moet alles zelf kunnen, dus wil je alles zelf leren, denk aan je eigen toekomst, met of zonder partner. heel veel sterkte.

Is dit een man die jij nodig hebt in je leven? Is dit een liefde die van jou houdt in voor én tegenspoed?
Tuurlijk zijn er periodes in je leven dat je niet te genieten bent? Dat is bij ieder mens, denk ik zo.

Ik vind je erg wanhopig overkomen. Iemand met weinig zelfrespect.
Als je van iemand houdt is het erg moeilijk om ervan los te komen, dat onderschat ik ook niet. Maar als dit jou wel lukt en jij eerst zoekt naar een man die echt van jou houdt dan zal jouw leven een stuk gelukkig zijn, denk ik zo.

Overigens denk ik dat niet dat jij hem kan beinvloeden mbt zijn liefde. En kun je dat wel, dan zal dat voor tijdelijk zijn.
Sorry als bovenstaande hard klinkt, maar ik gun je een man die van echt van je houdt.

Je moet hem in iedergeval niet lastig vallen, geeft hem rust, dat zal voor jou heel moeilijk zijn maar als je aan gaat dringen stoot je hem alleen maar af.
Als hij de tijd krijgt,gaat hij jou misschien weer missen, ik zou zeggen heb geduld.

Daar kun je helaas niet voor zorgen. Liefde kun je nooit dwingen. Voor hem geldt misschien dat hij liever alleen gelukkig (en vrij) is, dan in een relatie met iemand waar hij niet gelukkig mee is. Hij kan nog best veel om je geven ("wat voor je voelt"), maar voor hem is dat blijkbaar niet genoeg. En wil jij een relatie met iemand die niet echt van je houdt, echt helemaal voor je gaat?
Hoe moeilijk het ook is: Er zal niks anders opzitten dan door te gaan met je leven. Als jullie voor elkaar bestemd zijn komt het wel goed, en anders niet. Klinkt hard, maar helaas zijn alle clichés waar, zoals: If you love someone, let him go. If he comes back, he's yours. If he doesn't, he never was.

Helaas ben ik zelf door schade en schande wijs geworden op dit gebied.... Maar geloof me; je gaat je weer goed voelen, óók zonder hem!

Misschien heb je hem teveel afgeschrikt met je hartstikke chagrijnige buien en heeft hij ten aanzien van jou een negatief beeld over je gekregen. Een prille liefde is zeker geen onvoorwaardelijke liefde.

Misschien zit je inmiddels beter in je vel en ben je minder chagerijnig, dan zou het kunnen dat de positiviteit de boventoon gaat voeren en kan hij langzaam maar zeker zijn beeld over jou gaan bijstellen. Misschien zelfs zodanig dat hij zijn vrijheid er voor op wilt gaan geven.

Probeer hem niet te claimen, of hem als potentiele verpleger te zien. Hou je motieven en je liefde zo zuiver mogelijk.

Waarom heeft hij het eigenlijk uitgemaakt? Omwille van je spierziekte of omwille van het feit dat je "chagrijnig" was of omdat hij zijn vrijheid wilde ....? Dat is me uit je vraag niet erg duidelijk. Hebben jullie nog contact met elkaar na de breuk? Je schrijft dat hij niet wist wat hij moest doen, heeft hij je dat nadien gezegd misschien?
Ik denk eigenlijk dat hij een beetje "angst" gekregen heeft door heel die situatie. Het is begrijpelijk dat iemand wat door elkaar geschud wordt door slecht nieuws, maar het is niet fair om dit helemaal op de andere te projecteren.
Hij was allicht wel bezorgd, maar kon (doordat je chagrijnig was) wellicht niet veel "goed" doen in je ogen. Bij mannen is het zeker belangrijk dat je duidelijk aangeeft wat je van hen wil, zodat ze ook weten hoe ze "goed" voor jou kunnen zijn. Hij heeft zich in die periode m.i. erg onzeker gevoeld en dat is vooral voor (vele) mannen niet makkelijk te hanteren.
Nu hoef je je daarover ook niet schuldig te voelen. Schuldgevoel maakt dit niet goed, integendeel, je gaat je dan bovendien ook nog slecht voelen. Want al heb je allicht dingen gedaan waarvan je nu zegt "oeps", een relatiebreuk is de verantwoordelijkheid van BEIDE partijen.
De weg die je kan bewandelen is :
- begin met jezelf te vergeven voor wat jouw aandeel is. je kon toen allicht niet anders, en hebt er alleszins iets uit geleerd.
- laat hem op de één of andere manier weten dat je hem vergeeft, voor vroeger en voor nu. dat je waardeert wat hij wél voor je gedaan heeft. dat zal zijn onzekerheid voor een deel wegnemen, al moet je ook niet verwachten dat dat meteen gebeurt.
- en loop hem vooral niet achterna. Als hij schermt met zijn vrijheid, is het belangrijk dat jij ook je vrijheid neemt. Niet als revanche of zo natuurlijk, maar voor jezelf. Geniet van het leven, oprecht, je hebt hem hiervoor helemaal niet nodig! Zorg ervoor dat je oprecht gelukkig bent zonder hem.
Op die manier word je wellicht ook weer aantrekkelijker voor hem (en/of voor andere mannen...)
- bedenk : there are many fishes in the sea. geloof erin dat jij een leuke relatie verdient. Schep een beeld van wat voor jou een "goede" relatie is, wat je nodig hebt om gelukkig te zijn in een relatie.
Als je goed op je eigen benen staat ivm geluk en je hebt een beeld van waar je naartoe wil op relatievlak, dan ben je al goed "gewapend".
En misschien doet het er dan ook in wezen niet meer toe of je het geluk bij hem vindt of bij iemand anders.

Wanneer jullie beiden ervoor openstaan om te zien of er nog een weg is samen, dan is een eerste stap om met elkaar te gaan praten.

Ik kan uit jouw bericht niet opmaken of jouw ex nog wel openstaat voor communicatie, en ook niet of hij nog openstaat om samen verder te gaan. In mijn antwoord ben ik ervan uitgegaan dat deze openheid er wel is.

In jullie gesprekken is het belangrijk dat je elkaar de ruimte geeft om te praten. Zorg er voor dat niet alleen jij aan woord bent over hoe het voor jou is geweest, maar stel hem vragen waarin je hem uitnodigt te vertellen hoe het voor hem is geweest. Wat voelde hij toen de diagnose bij jou gesteld werd, hoe was het voor hem om met jouw wisselende stemmingen om te gaan.
Let erop dat je open vragen aan hem stelt, die geven hem ruimte om te antwoorden. Vuur niet de ene vraag na de andere op hem af maar zorg ervoor dat er stiltes vallen, die ruimte is nodig voor hem om na te denken over jouw vraag en zijn antwoorden. Het kan heel goed zijn dat in het praten er meer naar boven komt, vandaar dat die ruimte om de vraag te verwerken belangrijk is.

Je bent erachter gekomen dat een relatie voor hem te benauwend is. Vraag hem wat hij daarmee bedoelt. Bedoelt hij dat een relatie met jou hem benauwd, of een relatie in het algemeen. Afhankelijk van zijn antwoord kun je daar dan weer samen naar kijken. Laat hem in kaart brengen op welke manier hij een relatie zou willen beleven, misschien zijn er vormen en mogelijkheden waarmee hij wel in een relatie wil zijn maar die hem meer vrijheid geven.
Belangrijk hierin is natuurlijk wel dat deze vorm niet voorbij gaat aan jouw grenzen. Dus je zult ook voor jezelf in kaart moeten brengen welke relatievorm voor jou acceptabel is en welke niet.

Ervoor zorgen dat zijn liefde voor jou meer opweegt dan zijn vrijheid is een onmogelijke taak. Je kunt hem niet veranderen, je kunt hooguit hem helpen bewust te worden van waar de waardes voor hem liggen. Maar uiteindelijk is hij het die de keuze moet maken op welke manier hij zijn leven wil invullen, en welke plaats de relatie met jou daarin inneemt. En dat geldt dan aan de andere kant ook voor jou, ook jij maakt jouw eigen keuzes en moet je eigen afwegingen maken.

Sterkte ermee.

je kan er niet voor zorgen want het is zijn vrij keuze. iemand is niet over te halen of te dwingen tot een andere gedachte.

welk klote dat hij jou in deze periode heeft laten zitten.
niemand zal te genieten zijn met het nieuws van een ziekte die niet meer over zal gaan.

het is logisch dat je kwaad was, woedend, teleurgesteld en het hele proces voor je het kan aanvaarden en accepteren. blijkbaar heeft het jullie relatie de kop gekost.

als hij het niet los kan zien van 'houden van' denk ik dat je je energie beter ergens anders in kan steken dan achter hem aan te lopen in de hoop dat hij er anders over gaat denken en het anders zal voelen.

wat je wel kan doen is praten erover, zonder een bepaald doel. misschien is hij ook wel gekwetst een een stukje vertrouwen kwijt.

kijk niet enkel naar wat jij wil om je hier vervolgens blind op te staren, maar probeer ook te praten over het ideen en gevoel wat je ex hierbij heeft, en wat het met hem heeft gedaan.

men zegt niet voor niets dat het van 2 kanten moet komen.

sterkte en succes, zowel met het oog op je ziekte als op een toekomstige relatie