Mijn zoon heeft een relatie met een man, hoe vertel ik het aan mijn man?

Als jouw zoon het hem niet zelf wil/durft vertellen, zou ik zeggen: doe het dan in ieder geval samen. Als het zo is dat je man het niet accepteert, dan houdt hij niet echt van jullie zoon. Het enige dat je als ouder wilt is toch dat je kind gelukkig is? Als je man dat niet kan of wil aanvaarden is hij niets meer of minder dan een egoïst die een ander zijn eigen keuzes niet gunt.

Gewoon op een rustig moment vertellen, liefst met je zoon erbij, je man houdt ook van je zoon en ondanks dat hij dit naar jouw mening niet accepteert, kan hij verrassend uit de hoek komen, liefde doet wonderen.

Het beste is zelf als je zoon het aan hem zelf verteld. Dit is zeker niet makkelijk en zeker niet als ik het zo hoor. Daarom adviseer ik, laat hem het woord doen en ondersteun hem tijdens zijn coming out.

Je man leeft onderhand in 2012 waarbij homosexualiteit gewoon dood normaal is en heeft de plicht om zijn zoon de accepteren. Jullie ouders willen toch het liefst dat hij gelukkig is? Misschien is hij in het begin er nog niet helemaal mee eens, maar dat kan ook komen door de schok. Laat hem er ook aan wennen en praat erover!

Ik zou niet willen dat mijn vrouw zoiets belangrijks mij niet zou vertellen.

Een huwelijk is gebaseerd op vertrouwen, een vertrouwen dat in mijn ogen ernstig geschaad wordt door het niet te vertellen.

Kan dan ook enkel de raad geven;

Vertel het tegen uw man, als hij het niet accepteert is hij niet langer de liefde van uw zoon waard, als vader heb je namelijk de keuze van je kinderen te respecteren, of het nu om een zon of een dochter gaat, het is het leven van het kind, niet het leven van uw man.

super dat je het zo het opgepakt, en helemaal in de situatie die je beschreef.

heeft je zoon een idee hoe hij het kan brengen, of kan je het beter samen vertellen?

je man zal ook tijd nodig hebben om het te laten bezinken dus een spontane reactie zal er waarschijnlijk niet op komen. toch denk ik dat het tijd nodig heeft.

wat je man ook mag beslissen: je zoon blijft je zoon en een keuze die hij maakt maakt hij voor zichzelf.

mij lijkt het niet iets om geheim te houden, maar vraag me af of het wel verstandig is om de manier waarop jij het te weten kwam ook te vertellen. (dit kan op anderen enorm triggeren)

wellicht dat jullie het samen kunnen vertellen zodat je zoon ook steun aan jou heeft en de volgende ontmoeting tussen je man en zoon niet zo gespannen of niet zo'n drempel is?

het is natuurlijk heel moelijk maar zou er persoonlijk voor kiezen om het samen te vertellen, maar wel benadrukken voor die tijd dat je bang bent voor zijn reactie en het feit dat hij je zoon afwijst/niet meer zal accepteren.
geef aan dat je bang bent dat jij uiteindelijk tussen je zoon en je man moet staan omdat hij het niet accepteert.

in feite doet een geaardheid niets af aan een persoon zelf, maar jij bepaalt zelf tot hoeverre je man dingen kan gaan bepalen voor jou of je zoon. je man kan je 'dwingen' en de relatie tussen jou en je zoon te forceren, maar jij hebt de regie hierin of je dit toestaat of niet.

mij lijkt het verstandig als je voor het te voeren gesprek dit soort dingen voor jezelf duidelijk hebt. (stel dat hij zegt: hij komt er hier niet meer in' wat doe jij dan?)

heel veel succes!!!

Wat ben jij in een moeilijke situatie beland. Je voelt je tussen je zoon en je man geplaatst en wilt dit geheim niet dragen maar tegelijkertijd er ook niet over beginnen. En hoe langer je wacht hoe zwaarder de last wordt.
Ik denk dat er niet eenvoudige manieren zijn om dit te vertellen aan je man. Maar ik denk wel dat je het moet doen. Natuurlijk zou het goed zijn als jouw zoon het zelf deed, maar hij woont in Nederland en jullie wonen in Italië.
En jij kunt deze last neit te lang dragen.
Ik denk dat je zo dicht mogelijk bij je eigen gevoel moet blijven als je het vertelt. Er komt geen geschikt moment, dus maak dat moment zelf. Liefst vandaag nog. En vertel hem dat je in Nederland iets hebt meegemaakt waar je heel erg mee in je maag zit. En vertel dan "gewoon" dat Jan/Piet/ Klaas een relatie heeft, met een man. Misschien is dan een verder gesprek (eerst) onmogelijk, omdat je man wegloopt of woest wordt ofzo. Dan praat je later verder.
Als hij stil blijft zitten vertel je over de onverwachte ontmoeting. Laat ondergoed en slaapkamer achterwege, want dat voegt niks toe. Vertel ook hoe erg je het vindt dat jullie zoon dit geheim tot zijn 28e heeft bewaard, omdat hij blijkbaar bang was/is voor de reactie van zijn ouder(s).
Accepteer dat je man dit heel moeilijk zal vinden, want het is echt een rouwproces waar hij (en jij!) door heen moet(en). Jullie moeten afscheid nemen van een ideaalbeeld en een verwachting die je had voor je zoon. Maar elke ouder wil uiteindelijk vooral dat zijn of haar kind gelukkig is.
Misschien verrast je man je wel. Hoe je ook ergens over denkt, als het je eigen kind betreft ben je misschien wel veel milder.
Vertel het, verlicht je zware gemoed en troost elkaar. Om daarna langzamerhand stapje voor stapje een nieuw evenwicht te vinden in jullie relatie met jullie zoon.
Ik wens jou en jullie heel veel sterkte!!

Ik zie dit als volgt:

Jij lijdt hieronder (als je niks zegt) of je man lijdt (als je het vertelt).

Helaas zit jij nu in de positie dat JIJ de keuze moet maken wie lijdt, echter realiseer je, dat als je kiest om het NIET te vertellen jouw man het JOU ook kwalijk zal nemen als hij er ooit wel achterkomt, dus ik denk dat je geen keus hebt, je moet het vertellen.

Ik zou het ook zo naar hem brengen. Ik zou zeggen: er is iets aan de hand waar ik vrede mee heb maar jij vind het VRESELIJK. Ik zit met een dilemma, je wordt doodongelukkig als ik het vertel, maar als ik het niet vertel ben je uiteindelijk ook boos op mij omdat ik het heb verzwegen, wat wil JIJ?

10 tegen 1 dat hij zegt: zeg op:

Dan zeg je nog 3x , je vind dit echt vast moeilijk weet je het zeker? Maar uiteindelijk gooi je het er gewoon uit.

Toen jij het ook niet wist was er niks aan de hand, nu staat dit ook tussen jouw relatie met je man.

Veel sterkte

Toegevoegd na 20 minuten:
De essentie van wat ik dus probeer te zeggen is dat je hem afleidt van "het feit" en hem de ruimte geeft om uitgebreid te klagen hoe vreselijk hij het vindt, en dat kun je dan ook beamen (dat zei ik toch voordat ik het vertelde...., daarom zat ik er toch zo mee om het je te vertellen....). Daarmee verwijder je jezelf minder van je man, ONDANKS het feit dat jullie hier verschillend over denken

Vraag het je zoon eens, wat denkt hij?

Of doe wat ik altijd doe in situaties, die ik moeilijk te begrijpen vind..

Verplaats jezelf. Nou ben JIJ de vader, hoe zou jij willen dat je het vertelt word?

Niet.. tja.. logisch.. maar als het nou tóch moet, (zoals nu) wat is dan de beste (minst ''hard aankomende'') manier?

Volgens mij zal het niet helpen of je het vertelt op een of ander moment.. je moet een moment kiezen, (als je het zelf vertelt) dat redelijk ''rustig is''.

Niet rustig, in de vorm van: Je bent op vakantie, aan een caribisch strand, en het dan vertellen.. Dit kan het erger maken (net nadat hij denkt te ontspannen, moet hij zijn kop kraken voor dit)

Maar ook niet in drukte: In de metre, bus, net van zijn werk..


Gewoon een drankje op de zondagmorgen (Ju'drange, Koffie, Thee etc.) en het dan vertellen.

Ik persoonlijk zou het niet anders willen, als ík kon kiezen, zou ik dát moment kiezen.



En als laatste, zoals hierboven was gezegd, maak je niet al te veel zorgen. Hij zal het accepteren. Het is immers je zoon.. Die vergeef je alles, en die gun je alles. Als hij tevreden is, is de vader dat ook.


Alles op zijn tijd,
pak het tactisch aan,

Succes..

Het beste is als je zoon het hem vertelt, maar zo te merken komt dat er misschien niet van, omdat hij daar teveel tegenop ziet.

Dan toch zelf maar vertellen, het is niet anders...hij zal misschien een tijdje teleurgesteld zijn, maar daar kun jij...en ook je zoon ook niks aan doen en moet hij er maar aan wennen.

Zeg tegen hem.. wat heb je liever...dat je zoon ongelukkig wordt met een meisje...of gelukkig met een jongen !

Ik wens je veel sterkte !!

Je zoon is groot genoeg om het zelf te vertellen, en jij bent oud en wijs genoeg om te weten dat hij dat ook echt kan, en het is niet aan jou om dat te doen. Je kan het je man wel vertellen, maar is het niet verstandiger als je zoon dat zelf doet? Als je zoon redenen heeft om het nog niet te willen vertellen, dan kan je ernaar vragen en misschien wil hij wel uit de kast komen als je aan tafel zit met je man en hij met zijn vriend? Vraag aan je kind hoe hij het gaat vertellen, en of hij ook wil dat jij het je man / zijn vader, van te voren inlicht. Stel jezelf eens voor in een dergelijke situatie, en je gaat vertellen aan je ouders dat je op vrouwen valt, maar je ouders weten het al... dat is niet fijn uit de kast komen (lijkt mij). Kortom, praat met hem, en vraag wat hij precies wilt..

Persoonlijk: ik zou het niet willen horen van mijn (ex)man, maar van mijn eigen kind.

Toegevoegd na 2 minuten:
laatste zin is natuurlijk wat ik in jouw plaats zou doen, als mijn (ex)man het al zou weten en mij haarfijn uit de doeken zou doen wat hij heeft gezien.

Hallo Marion,

Een begrijpelijk dilemma, aan de vele reacties te zien leeft dit enorm onder de mensen.
Zo ook bij mij, ik had ook een vader met een dergelijke overtuiging. (Hij is al 20 jaar niet meer).
Als iemand fundamenteel intolerant is naar homoseksualiteit dan is dat nauwelijks of niet te veranderen.

Ik vind jouw standpunt heel oke, maar het is uiteindelijk wel het beste om het te gaan vertellen. Hoeft niet meteen, maar als het jou blijft irriteren (dus stress oplevert) dan zou ik de knoop toch doorhakken.
Wellicht is 1 of meerdere van je andere kinderen toleranter naar homo's toe? Dan kan die er wellicht bij zijn als je het pa vertelt, incl. de zoon die homo is.
Samen sta je sterker is hier zeker een feit, want met meerdere tegen één sterk karakter heb je altijd behoorlijk tegengas.
Het zal je vast gaan lukken, je hebt er in elk geval al een goede voorbereiding bij!

Veel sterkte ermee en wellicht nog 's tot mails.

Gegroet MrSolution (Jos)

Voor jou wat deze confrontatie een klap. Je hebt daar even de tijd voor nodig om dit te verwerken. Maar ook wellicht om je zoon opnieuw te leren kennen. Want al die tijd heb jij een beeld van hem gehad, die hij in feite niet werkelijk van binnen was.
Neem deze tijd om je zoon opnieuw te leren kennen.

Je man is kennelijk minder ruimdenkend dan jij. Maar wellicht is je man zelf ook verwikkeld in een innerlijke strijd. Niet een strijd om homoseksualiteit, maar om een strijd van normen en waarden. Een strijd van hoe hij als man gezien wordt door zijn omgeving en de maatschappij.

Als jij het idee hebt dat jij je zoon 100% omarmt en hem ook meer hebt leren kennen in zijn nieuwe leven. Dan kunnen jullie samen dit gaan vertellen aan je man.
Je kunt redelijk voorspellen wat er gaat gebeuren, en ook je man zal een klap krijgen, en de noodzaak om dit te gaan verwerken. Daarin kan jij je man ondersteunen. Ook je man zal (als hij naar de volgende stap door wilt gaan), je zoon opnieuw leren kennen.

Wat je man ook kiest om te doen (na het verwerken van de klap), het is voor je zoon belangrijk dat hij kan blijven zoals hij van binnen is. Met of zonder zijn vader gaat hij door met zijn manier van leven. Hij kan niet anders.

De twee ergste zaken die je man zou kunnen doen is je zoon vermoorden, of je zoon verbannen. Erger kan niet... zijn dit reële zaken die bij je man passen?

---

Bel je zoon wat vaker, ga bij hem langs als dat kan. Stel hem de vragen die je wilt vragen. Leer je zoon weer opnieuw kennen en beter kennen. Dit hoeft niet meer als een paar weken te duren. Daarna kunnen jullie het samen aan je man gaan vertellen.

Draag dit niet alleen, deel dit samen met je zoon. Ook hij heeft momenteel jou steun nodig en jij de zijne. Wees er voor elkaar in deze periode.

Kan mij niet voorstellen(ben man van 70)dat je hier
als ouder problemen mee kan hebben,echt niet ,we leven toch niet meer in 1800 verdorie,het geluk van je kinderen gaat toch boven alles,nee weetje wat pas schrikken is?als ze je vertellen dat ze ernstig ziek zijn of een misdaad begaan hebben waar ze voor naar de gevangenis moeten, maar homo? nou en?ja, en Uw man zal zich toch moeten schikken hetero worden doet hij nooit meer,vertel het zo snel mogenlijk dan bent U er maar van af.
Sterkte.

Even afgezien van de reacties die ik al gegeven heb wil ik natuurlijk nog wel helpen met de vraag hoe je het iemand gaat vertellen.

Misschien is het een idee (wanneer het gewoon direct vertellen geen optie is), om eens naar het programma van Arie Boomsma te kijken, "uit de kast" heet dat volgens mij. Samen met je man dan natuurlijk. Volgens mij kan dit voor veel begrip zorgen bij je man over de situatie. De opluchting van het uit de kast komen bij deze jongeren is zo groot. Het enige wat zij willen is ook gewoon gelukkig leven op de manier die zij voor ogen hebben.

Met een geheim leven is voor jou veel te zwaar. Je zoon zou een brief kunnen schrijven en jullie zeggen dat hij heel gelukkig is met zijn partner. Pa zal wellicht reageren maar dan kom jij als moeder en zegt dat je achter het geluk van jullie zoon staat. Jullie zoon is een zelfstandig mens en heeft het recht op zijn eigen keuzes in het leven. Vaders denken vaak nog zo primitief over dit onderwerp. Vooral uit bepaalde landen. Zijn pa is Italiaan zeg je. Je zoon zal nooit een padre familia zijn. Nou en! Sterkte moeders. En wees trots op je zoon.

Ik denk dat de verantwoordelijkheid bij jou ligt om dit toch te vertellen, als partner.
Als je je zoon hierbij betrekt en er een probleem van jullie tweeën van maakt is dat niet echt een volwassen houding van je. Je bent moeder van hem, en de volwassen partner van je man. Hou er dus rekening mee hoe je 'staat', als moeder, en als vrouw van..
Er is dus geen 'hoe', maar vertel het gewoon.. en vertel het niet als probleem maar als mededeling.