Back to frontpage
Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Ruzie met stiefmama : reageren of niet?

Mn moeder is al een hele tijd dood. Sinds 5 jaar heeft mn vader een nieuwe vriendin, type "moeder theresa". Hij is bijna blind, en zij doet veel voor hem : koken voor 7 dagen, strijk etc... Hij heeft de middelen om dit te làten doen door externen, maar hij heeft heel veel behoefte aan aandacht. Wij voelen dat het voor haar soms teveel wordt, ze neemt meer en meer afstand. Mn vader trekt nog goed zijn plan voor het overige, gaat geregeld op café, op stap met n vriend etc.
Wij hebben een erg moeilijke kindertijd gehad, hebben eigenlijk geen "vader" gekend. Door mishandeling etc..; is de band ook geschaad.
Toch hebben we beiden nog contact met vader, in de mate van het mogelijke (hij woont 100 km van me af, ik heb geen wagen, werk en renoveer mn huis zelf). Ik hou ook echt van hem, ook al blijft hij wat dezelfde trekken hebben dan vroeger. Mn zus echter kan hem niet van binnenuit vergeven. Zij heeft al aan stiefma uitgelegd wat er bij ons thuis allemaal gebeurd is.
Nu is er ruzie ontstaan, stiefma is boos op ons. Reden : wij zijn tijdens de kerstperiode niet langsgegaan bij mijn vader. Ze is zo boos dat ze ons niet meer wil zien, ze wil zelfs niet meer met ons praten. Ze is zelfs boos omdat mn zus dat allemaal verteld heeft.
Ikzelf heb de neiging om niet te reageren. Als ze met iets zit, kan ze me altijd bellen. Dit vind ik manipulatie. Mn vader al kennende, zal hij er ook wel voor iets tussen zitten.
Maar is dit correct? Maak ik het zo niet erger?

liveisgreat
12 jaar geleden
1.3K

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Het beste antwoord

vergeet het bemiddelen en de goede lieve vrede.

je hebt een geschiedenis (je jeugd) en dit heeft een bepaalde invloed op je.
hier kan je stiefmoeder boos om zijn of niet, maar veranderen doet ze het niet.

ik heb er alle respect voor dat je toch contact wil houden met je vader.

je kan je stiefmoeder zeggen dat jij ook je verplichtingen hebt rond de kerstdagen, en dat 'niet langs komen' echt niet betekend dat iemand ook uit het hart is of dat je niet aan iemand denkt.

je weet wat jij wil. je kan haar aangeven dat het in het verleden al moeilijk genoeg was en dat je het daar waar mogelijk achter je wil laten en verder wil gaan met je leven en het op deze manier oppakt (contact etc)

je kan haar schrijven (als ze niet wil praten) dat je het jammer zou vinden als het verleden in het heden alsnog impact heeft en dat je haar waardeert (als stiefmoeder en als goede vrouw voor je vader.. als dat het geval is tenminste)

laat haar maar aangeven wat de bedoeling is: wil ze praten en kan ze op een gegeven moment ook vergeven en het verhaal van je zus een plaatsje geven (het gaat haar zeker niet in haar koude kleren zitten lijkt me, dus er is kan dat het zwijgen puur frustratie is over het hele gebeuren en niets met jou en je zus te maken heeft)

jij zou graag normaal contact willen maar werkt ze hier niet in mee zit er helaas niets anders op dan dit te accepteren.

laat je niet opjagen, laat je niet leven door een ander. jij hebt je eigen leven, je verbouwing, je woont niet om de hoek, je hebt geen eigen vervoer, en je werkt!!!

jij kan niet meer doen dan je best, dus wijk niet af van je gewone doen omdat een ander hierop af stuurt. voel jij je fijn bij de manier waarop het ging? hou hier dan lekker aan vast.


ik lees eigenlijk niet wat je vader ervan vindt. heb je hem wel gevraagd naar wat hij wil? wat jij ervan vindt? of hij ook zeggenschap heeft over het contact? in feite bepaald je stiefmoeder het nu voor je vader....


laat je niet gek maken, nogmaals: alle respect dat je toch contact met je vader hebt gehouden. mocht het stoppen ligt het niet aan jouw, dus hou hoe dan ook de eer aan jezelf. je mag hier echt wel trots op zijn, ook al weet je stiefmoeder het niet te waarderen. (dat is háár probleem!)


sterkte gewenst voor jou en je zus, en voor je stiefmoeder wens ik wijsheid ;-)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
liveisgreat
12 jaar geleden
Bedankt voor je antwoord en je zeer bemoedigende woorden!
Vanmiddag nog met mn zus gechat ...Ik (en zij ook) denk dat de eigenlijke oorzaak van de ruzie bij mijn vader ligt. En dat alles komt omdat stiefma met haar lippen in het water zit door de aandacht die hij vraagt, en dat niet meer kan opbrengen. Zij verwacht van ons dus dat wij inspringen, zodat zij zich niet schuldig voelt. Wij doen dat niet, dus ze bouwt frustratie op (ze kan zich dat niet indenken, bij haar kinderen is dat zo anders gegroeid). Denk ik.
Vader voelt dat ze afstand neemt en grenzen stelt, bv. niet meer elk weekend de hele tijd bij m blijft maar een keer per maand gaat fietsen, etc Dus doet hij wat hij altijd gedaan heeft : geen verantwoordelijkheid opnemen en in een slachtofferrol kruipen... en zo de boel manipuleren
Dus gaat het van "zie mij hier alleen zitten, mijn kinderen komen niet" met een paar tranen die hij uit zn ogen prest uit zelfmedelijden. Waarop stiefma haar reeds opgebouwde frustratie naar de kinderen "die niets doen" natuurlijk nog hoger oplaait.
Ik hoop echt dat ze ooit terug wil praten... ze is een zeer aardige dame, een echt moedertype. Ik dacht ook altijd dat ze ons heel graag had, ze heeft dit vaak gezegd. Vlak voor kerst kregen we nog een leuke mail van haar met wensen, die we beiden beantwoord hebben. Haar kwaadheid - zeker in die mate - kwam voor ons beiden heel onverwacht.
Misschien moet ik zoals jij zegt idd eens schrijven binnen enkele dagen (nu zou ze dit toch verkeerd opnemen...). Voor mij gaat het niet over het verleden, maar over het nu. Ik kan me voor mijn vader niet opofferen en wil dat ook niet. Ik wil best zorgen dat hij professionele hulp krijgt, hij heeft hiervoor genoeg middelen. Plus kan dit ook nog gedeeltelijk aftrekken van zn belastingen.
Wat mijn vader wil is me niet duidelijk. Hij zei gisteren tegen mn zus "tussen ons verandert er niks toch he...". Dus blijkbaar is hij toch bang dat het contact zal verdwijnen. Dat ben ik zeker niet van plan, al heb ik nu wel behoefte aan een time-out.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
dank je wel voor je reactie. een time out kan idd een heel goed idee zijn. ff wat rust creeren, en ieder kan nadenken over de persoonlijke grenzen en wat hierin haalbaar is. je pa lijkt me wat passief (als dingen maar gebeuren) hij kan ook wat initiatief nemen en zijn mond open trekken door voor jou en je zus op te komen? jij hebt voor jezelf heel duidelijk wat je wel en wat je niet wil. lekker zo laten. je hele jeugd ben je overgeleverd aan fratsen van een ander waarin je geen keuze had.
nu heb je WEL een keuze dus blijf in eerste instantie voor jezelf kiezen. ook jij moet je er fijn bij blijven voelen. bevalt het ze niet, dan is het spijtig, maar niet jouw probleem.
je stiefmoeder is de persoon die veranderingen heeft aangebracht, en verandering wil aanbrengen zonder fatsoenlijk overleg, en niet jij of je zus. je stiefmoeder heeft waarschijnlijk ook teveel hooi op haar vork genomen. heel vervelend voor haar, maar geen reden om van anderen te verwachten dat ze inspringen. als ze het niet meer trekt kan ze dit aangeven op een normale manier. vind het moeilijk toe te geven dat ze 'faalt' omdat het niet haalbaar blijkt te zijn dan zal ze bij zichzelf te rade moeten gaan lijkt mij persoonlijk. misschien kan je een ingang vinden als je laat weten dat je je ook zorgen om haar maakt? dat ze zichzelf voorbij loopt? als ze idd toe kan geven en kan accepteren dat het gewoon teveel is kan hulp idd een oplossing zijn. zo komt ze wat meer aan haarzelf toe en is ze meer dan iemand die in eerste instantie garant staat voor goede zorg.
ze is ook nog een partner dus wellicht dat er met hulp van instanties een mogelijkheid is dat ze een keer aan haarzelf toekomt, en leuke dingen kan doen zonder het verplichtende karakter met de stempel 'zorg' (wat in feite een rol is die ze zichzelf heeft toegewezen uiteindelijk)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
als je pa zichzelf zielig vind hoeven anderen dat nog niet te vinden natuurlijk. ook hij moet eens na gaan denken over de dag van morgen, hij mag blij zijn dat je het verleden los kan zien van de huidige situatie dus m.i. is hij niet in de positie om medelij te krijgen. miss duikt hij in de slachtofferrol omdat hij op deze manier pijnlijke confrontaties uit de weg kan gaan.
contact op een basis van medelij waarbij iemand het gevoel heeft zich op te offeren is ook maar een zeepbel vol verplichtingen, en als jij daar niet aan mee wil werken is dat je goedrecht. ieders zijn verantwoording. in eerste instantie naar en over jezelf, en dan pas naar/over een ander.
hierin loopt je stiefmoeder wat verder achter dan jij dat doet, en je pa lijkt helemaal stil te staan hierin. organisaties genoeg die rollen kunnen vervullen en hiermee ruimte kunnen creeren zodat iedereen zichzelf prettig kan blijven voelen zodat betrokkenheid en contact van fam een gezondere basis heeft lijkt me. laat je dus niet opeisen of in een situatie dwingen waar jij je helemaal niet prettig bij voelt hoor. die tijd ligt achter je, dus kies voor wat JIJ wil.
liveisgreat
12 jaar geleden
allemaal heel juist eucalypje, weer veel wijsheid waar ik over kan nadenken en iets aan heb.
De slachtofferrol en het theater dat daar bij hoort (van mn pa) is enkel om dingen van mensen gedaan te krijgen. Als het niet lukt kan hij van één seconde op de andere omslaan in een briesend monster en je uitkafferen etc.
Wat je over mn schoonma zgt is m.i. zeer juist ingeschat. Zal het ook es aan mn zus laten lezen, dit geeft echt n steun voor haar denk ik. Super gewoon! bedankt!
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
oei nare eigenschap van je pa (bij kinderen is het een fase: eerst vragen en bij nee ontploffen van frustratie) ;-) het scheelt dat je het 'karretje' herkent dus je kan voorkomen dat je je ervoor laat spannen :)
(of een beetje meehobbelen omdat je stiefmoeder nu voor het karretje loopt maar het niet te doen is in haar uppie) fijn te lezen dat je hier wat aan hebt, en hoop dat je er beiden wat steun aan kan hebben.
waarschijnlijk sta je samen sterker dan men zou willen zien.

macht om dingen te veranderen die je zelf niet wil krijgt iemand pas als jij dit de ander ook #geeft#
pas dan kan een ander iets voor je bepalen, eerder niet. spelen op iemands gevoel heet dat toneelstukje.
als je je hiertegen weet je te weren en op je strepen blijft staan kan je hier dwars doorheen prikken en raakt het je ook niet meer.
onmacht vanuit een egocentrische invalshoek wat in feite niet persoonlijk bedoeld is, maar naar elk willekeurig persoon die niet aan bepaalde verwachtingen wil of kan voldoen. als ik het zo lees doet het me heel sterk denken aan een dissociale persoonlijkheidsstoornis (ook wel ASP of narcisme genoemd) het kan maar zo zijn dat je stiefmoeder heeft aangegeven dat ze niet meer #kan# voldoen aan de eisen van je vader, maar dat dit voor hem geen zier uitmaakt omdat hij niet in staat is om rekening te houden 'met' en begrip te hebben 'voor' (laat staan het te accepteren)
liveisgreat
12 jaar geleden
inderdaad, wij dachten ook aan narcisme...Maar daar weten we te weinig over om dit met zekerheid te zeggen (buiten wat ik tijdens mijn opleiding leerde dan, maar dat is nog niet voldoende voor een echte diagnose omdat we vooral de "zware" gevallen bestudeerden).
hoe narcisme werkt in de dagdagelijkse omgang daar heb ik dus nog geen weet van. Ik zoek het verder op!
bedankt nog es eucalypje!!!!!!
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
geen dank!!! mijn ex was een narcist dus als je iets wil weten over de dagelijkse ''omgang'': vragen staat vrij. diagnose gaat moeilijk worden want er is natuurlijk niets aan de hand dus waarom en wat zou je in godsnaam moeten onderzoeken? in feite gaat het er voor jezelf om dat je handvaten kan vinden om met een dergelijk persoon om te gaan. http://mens-en-samenleving.infonu.nl/man-en-vrouw/48668-narcistisch-misbruik.html http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/48685-herstellen-van-narcistisch-misbruik.html
(in real life gaan de fases niet altijd op deze volgorde overigens) ;-)

Andere antwoorden (2)

Omdat ik ook eerdere vragen van jou heb gelezen, denk ik dat je je gevoel gewoon moet volgen: niet reageren. Kies voor jezelf! Jij hebt geen verantwoording af te leggen aan je "stiefmoeder". Jij woont zelfstandig, zij is nog maar vijf jaar in het leven van je vader, je hebt al veel met hem meegemaakt; allemaal goede redenen om je niet te mengen in deze ruzie.
Nogmaals; kies voor jezelf, je bent zo goed op weg!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Wat voor jou op dit moment het beste aanvoelt is voor jou correct.
Soms is het beter om over dit soort conflicten wat tijd te laten overgaan zodat de oplaaiende emoties kunnen bezinken.
Als jij dat geduld en die tijd kan opbrengen gun je in ieder geval jezelf de kans om eens goed na te denken over jouw positie in deze kwestie. En ook over de niet te benijden positie van jouw stiefmama.

Ik kan aannemen dat jouw stiefmama liever niet wil verstrikt raken in de emotionele wirwar van het verleden.
Zij kent jouw vader op een andere manier en bovendien kan noch jij, noch jouw vader jouw ervaringen uit het verleden ongedaan maken.

Van zodra jij een duidelijk standpunt hebt ingenomen in deze kwestie kan je jouw stiefmama ook een brief schrijven en haar om Begrip vragen voor jouw standpunt.
Volgens mij is het geenszins haar taak om tussenbeide te komen in kwesties die ver voor haar tijd en buiten haar weten hebben plaats gehad. Dit is iets wat jij/jullie met jullie vader persoonlijk dienen af te werken.

Weet je, later als jullie zelf in de positie van ouder of grootouder zullen verkeren dan zullen jullie beter begrijpen waarom kwaad blijven om het verleden enkel maar extra conflicten uitlokt en hierdoor verhinder je vooral voor jezelf de mogelijkheid om NU voluit te genieten van al het moois wat er non-stop aangeboden wordt.

Dat vraagt tijd, dat besef ik best want Iedereen heeft zaken te verwerken uit het verleden en de ene slaagt daar sneller in dan de andere.

Ik wens het jou van harte toe dat je een keuze kan maken die jou in staat stelt om steeds Bewuster op Begripvolle Wijze aan "Het Leven" deel te nemen want dan hou je behoorlijk wat ongewenste weerstand en/of ziek makende stress van je lijf.

Succes ermee!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
liveisgreat
12 jaar geleden
Hej Gerdamaria, bedankt voor je wijze antwoord. Ik ben al "ouder" hoor, van een ferme dochter van 27 met wie ik ontzettend goed opschiet. Plus heb ik ook een pleegdochtertje van 24 die een kindje heeft van 4. En daar schiet ik ook erg goed mee op. We hebben nog een zalige kerst gevierd met zn allen dit jaar. Ik heb gelukkig de beker niet doorgegeven aan het nageslacht...
Het verleden achter me laten, dat is inderdaad wat ik wil. Daarom heb ik ook nog contact met mn pa en kan ik van hem houden. Mn ouders waren ook slachtoffers van hun eigen verleden, dus ik vergeef het hen graag wat er gebeurd is hoor.
Wat je schrijft over mn schoonma, daar kan ik me helemaal in vinden. Dat zal waarschijnlijk ook zo zijn, en ze heeft idd niets te maken met het verleden. Dat zal niet zo leuk voor haar geweest zijn toen mn zus dat allemaal vertelde, allicht zat ze er wat mee verlegen.
Alleen zou ik - mocht ik haar zijn - wel begrijpen waarom wij niet even betrokken zijn op onze vader dan haar kinderen op haar. Wij hebben altijd alleen moeten geven, van kinds af aan. Dat is bij haar niet het geval : zij was een echte moeder voor hen.
Maar idd, haar positie is ook niet te benijden...dat begrijp ik wel. Ze is een echte schat, maar zoals veel mensen die zich opofferen duwt ze haar negatieve emoties teveel weg denk ik. en als ze dan es boos wordt...
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Bekijk alle vragen in deze categorieën:

  • Ouders & Kinderen
  • Kinderen
  • Ouderschap & Opvoeding
  • Zwangerschap