Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

hoe erger ik me minder in mijn schoonmoeder?

Mijn schoonma is 80+. Mijn vriend doet er veel voor, omdat ze zelf nauwelijks nog iets kan door reuma etc. Ze heeft enkele dingen meegemaakt (overval 10 jaar terug, arm gebroken door val op straat...) en wil niet meer naar buiten. Maar volgens mij
- is ze heel eisend. als mijn vriend bv. enkele minuten te laat arriveert, laat ze duidelijk blijken dat dit haar niet bevalt
- heeft ze rare verwachtingen. Zo wil ze bv. altijd drie bakken bier in huis hebben, en "slaapt niet" als er een bak leeg is en niet vervangen wordt.
- hangt ze ongelofelijk het slachtoffer uit maar doet niets om haar situatie te verbeteren. Zo zeurt ze bv. dat ze niet meer naar boven kan, maar wil geen traplift laten installeren omdat ze "geen vreemden in huis wil".
- is ze altijd 'ziek" maar ondertussen eet en drinkt ze er op los omdat dat "het enige is wat ze nog heeft".
Plus :
- bij de minste tegenstand "slaapt ze niet" :-)
- alles is te "ingewikkeld" of moeilijk. Ze is al gevallen en raakte nauwelijks nog recht maar wil zelfs geen gsm in haar zak steken met alarmfunctie die met één knop te bedienen is.
Mijn vriend slooft zich ongelofelijk uit om haar te "helpen". Zo vroeg ik hem aub honing mee te brengen. 's Avonds hoorde ik "ik ben er niet geraakt, sorry". Intussen liep hij wel voor haar om haar wekelijkse 15 gedroogde worsten etc.
"Zij heeft vroeger voor mij gezorgd, nu is het mijn beurt" zegt hij altijd. Ik wil me er echt niet in ergeren, maar doe het wel. Hoe geraak ik hier uit?

liveisgreat
13 jaar geleden

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Het beste antwoord

Hierboven staan goede antwoorden met goede redenen waarom je jezelf niet zou 'moeten' ergeren.
Ik ben het hier mee eens, maar wil nog een stukje toevoegen.

Feit is namelijk wel dat je deze gevoelens hebt, of ze nu 'juist' zijn of niet. En daar zit je maar mooi mee!

Ik weet uit ervaring, niet met een schoonmoeder overigens, dat het heel lastig is om dergelijke gevoelens in de hand te houden. Zij wekt afkeer in je op en daardoor zie je de dingen niet meer helder.
Wanneer je man jou geen kopje thee geeft wanneer je grieperig bent, koppel je dit meteen aan zijn moeder.
Maar er zijn zoveel mannen die dit niet doen!
Ze 'zien' het gewoon niet, het komt niet in ze op. Ze willen eigenlijk dat je zo snel mogelijk weer opgeknapt bent en lachend door het huis gaat.
Dit heeft niks met zijn moeder te maken!
En dat hij het bij zijn moeder wel 'ziet', heeft weer niks met jou te maken!

Ik zou dus op de eerste plaats deze dingen los proberen te koppelen.

Laat je man gewoon zijn ding met zijn moeder doen, laat het los en doe je eigen ding, onafhankelijk van hem.

Verder kun je ook proberen om bepaalde dingen met humor te bekijken. Kijk naar haar, in jouw ogen, vervelende gedrag alsof je naar een vervelende oude dame in een humoristisch stuk kijkt.
Wedden dat je een beetje moet lachen in jezelf, dat is beter dan jezelf ergeren en een goede manier om de dingen wat meer los te laten.

Verder zou je ook kunnen proberen te relativeren door tien jaar verder te kijken. Zijn de dingen waar je jezelf nu aan ergert dan nog steeds van belang? Of doen ze er dan niet meer toe?

Ik denk dat je nu bezig bent met ieder klein negatief dingetje heel erg uit te vergroten. Probeer ze juist eens te verkleinen in je hoofd. Er minder op te letten, je schouders eens op te halen, er eens in jezelf om te lachen.

Je maakt het nu vooral jezelf heel erg moeilijk, terwijl je er echt niks mee verandert.

Laat het los, maak het jezelf makkelijk en wanneer je graag wil dat je man een kopje thee voor je zet, vraag het dan gewoon, in plaats van dat je hem met een boze blik aankijkt terwijl hij niet weet wat er aan de hand is. En jij op die momenten weer nieuwe negatieve gevoelens ten opzichte van zijn moeder opspaart in je lijf, omdat je onder die boze blik denkt: voor háár doet ie het wel...

Toegevoegd na 1 uur:
Oh ja, nog wat, over die honing. Wees blij dat hij zoiets wel eens vergeet. Dat wil zeggen dat ie geen peur voor je heeft maar zich goed genoeg bij je voelt om wel eens wat te kunnen vergeten ;) Beter, toch?
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
liveisgreat
13 jaar geleden
yep, dit laatste heb ik me ook al bedacht. maar dat kopje thee, dat begrijp ik niet zo goed. Ik wil best aanvaarden (en zelfs waarderen) dat hij dat bij zijn moeder ziet, maar waarom ziet een man dat dan niet bij zijn partner? raar vind ik dat toch wel...
Heeft dat met de hoeveelheid liefde te maken? Of met wie hem het beste gedrild heeft (oh wat ben ik weer gemeen, sorry :-I)
Nee serieus, hoe kan dat nu dat hij het bij mij niet ziet als ik griep heb met 40° C koorts (en idd wil dat ik snel weer mooi en lachend door het huis loopt) en zich bij zijn moeder uitsloofd als zegt dat ze wat keelpijn heeft? Ik bedoel dit niet egoïstisch, ik vraag me gewoon af hoe dat komt, hij ZIET mij toch?
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Je vraagt je af waarom hij het niet ZIET?
Ben jij toevallig de spil in huis?
Zo'n liefdevolle zorgzame vrouw? Zo kom je een beetje op me over ;)
Sommige mannen zijn dan net als kinderen, hebben als het ware een soort blinde vlek hiervoor. De spil moet maar weer vlug op de been zijn zodat alles weer normaal is.
Ik denk dat je dit niet moet proberen te begrijpen, maar gewoon moet accepteren dat het zo is.
Kijk jij zult waarschijnlijk niet steen en been liggen te klagen wanneer je ziek bent. Zijn moeder doet dit waarschijnlijk wel. Zie hier het verschil ;)
Maar wil jij op die manier ook je aandacht halen? Of gewoon even je man lief aankijken en vragen of ie een kopje thee voor je zet?
Dit heeft echt niks met liefde te maken, volgens mij ben jij juist hartstikke sterk in zijn ogen en merkt hij daarom deze dingen niet zo op.
Zijn oude zwakke mopperende moeder is echter wel in the picture wanneer ze wat heeft.
Daarom zeg ik ook, koppel dit los van elkaar.
Er zijn echt wel meer mannen die dit soort dingen gewoon niet opmerken. Heeft niks met zijn moeder te maken maar met jullie huishouden. Logisch dat dit soms irritant voor je is, maar jij zult ook wel je irritante kantjes hebben naar je man toe. En met communiceren kom je een heel eind, toch? Mits het op een niet verwijtende manier gebeurt.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Top antwoord +

Andere antwoorden (20)

Accepteer dat een dame van 80 gewoon inet zo scherp en tactisch is als een 40 jarige. Bedenk hoe je zelf zou zijn in haar situatie.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Misschien jezelf eens voorstellen dat je 80 jaar ben en maar 1 zoon heb.
Ik vind dit ongelooflijk lief van hem, want zo kan ze nog wel in haar huisje blijven wonen.
Je man wordt zo een 'mantelzorger' en daar moest eigenlijk veel meer waardering voor komen.
Mensen van 80 kunnen op een bepaalde manier echt veel eisend zijn.
Als er op een gegeven moment geen andere oplossingen meer zijn zal je man dat echt in de gaten hebben, maar steeds als jij daar tegenin gaat zal hij zich extra sterk maken voor zijn moeder.
Waarschijnlijk hebben ze een heel goede band, anders deed hij dit allemaal niet.
Dat potje honing????? Vergeef het hem, waarom??????
Als ik dit zo lees heeft hij een hart van GOUD.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
+
liveisgreat
13 jaar geleden
ze heeft twee kinderen, haar dochter woont vlak om de hoek. Plus twee volwassen kleinkinderen met een wagen. Dus niet alleen mn vriend.
Hij belde daarnet dat hij door de sneeuw 5 minuten te laat was bij zijn moeder en enorm op zn donder gekregen heeft. Terwijl wij de hele namiddag voor haar hebben zitten koken, zodat ze deze week eten heeft...
Ja en dan KRIJG ik het weer dus, tegen beter weten in :-(.
liveisgreat
13 jaar geleden
sorry, maar nog een vraagje : hoe komt het dat oudere mensen dan zo veeleisend worden? ik zou al blij zijn als mn zoon in zo een zware sneeuw überhaupt komt en zou liever hebben dat hij veilig rijdt dan dat hij zich haast...
Oud zijn betekent toch niet dat je onredelijk moet worden?
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ook al wordt ze 100, als ik dit stukje lees, zal ze echt geen 20 jaar meer thuis wonen.
Vind het gewoon super lief wat deze man voor zijn moeder doet.
Ook al zal ze in een verzorgingshuis gaan wonen, waarschijnlijk zal hij dan heel vaak bij haar langs gaan.
capthavoc
13 jaar geleden
ik vind het al heel wat dat je man je belt dat ie wat later komt ? zo begrijp ik het althans ?
verleg het aandachtpunt een beetje wordt het toch positief. en tja
je kinderen zijn je zwakte en sterke punt tegelijkertijd
ook zoiets wat je maar moeilijk kan sturen.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Vraag me af of je zelf kinderen heb?
Daarbij ook: Indien ja: Hoe ga je met hen om?
liveisgreat
13 jaar geleden
ik heb een prachtige dochter van 26 waar ik een goede band mee heb, net als met mijn vader trouwens (mijn moeder is overleden) en met mijn stiefmoeder.
@capthavoc : nee mijn vriend belde me overstuur en dronken omdat hij van zn moeder (die in een andere stad woont) op zn kop gekregen had en nadien iets was gaan drinken. en niet meer tot bij mij geraakte. wat ik totaal geen probleem vind trouwens : ik heb liever dat hij veilig is dan dat hij persee naar hier moet komen. maar hij zat dus in zak en as omdat hij op zn donder gekregen had toen hij door de sneeuw vijf minuten te laat was bij mams, met zakken vol eten dat wij gekookt hadden voor haar. En dan begrijp ik niet van haar : als je van je kinderen houdt, vind je het toch beter dat ze veilig zijn dan dat ze tijdig zijn? en wat zijn nou vijf minuten? kan ze niet gewoon dankbaar zijn dat hij zoveel voor haar doet en haar eisen wat intomen?
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Er valt mij opeens wel iets op in het hele verhaal.
Waarom wil je schoonmoeder van 80+ dat er 3 bakken bier in huis zijn.
Ik vermoed dat je daar 3 kratten bier mee bedoel.
Nu dit stukje, dat je man nadien wat was gaan drinken en niet meer thuis komt slapen.
Tenminste zo pak ik dit op.
Hoe kun jij dit plaatsen?????
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Als je 80 bent wil niet zeggen dat je alles kan maken., Ook een oudere mag aangesproken worden op haar gedrag.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
leeftijd, afhankelijk of onafhankelijk zijn van anderen, moeder of andere familieband, het maakt geen hol uit. NIEMAND heeft het recht om een ander zo voor zijn karretje te spannen en zo op te eisen.
maar goed, je kan het proberen. als het lukt heb je geluk.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Tuurlijk vind ik ook dat je een oudere mag aanspreken op het gedrag.
Maar dit is een situatie tussen 2 personen, deze is er altijd geweest (dan kun je er beter niet tussen komen, want uiteindelijk trekken ze toch partij voor elkaar)
Waarom vraagstelster er nu problemen mee krijg vraag ik me af.
Vraagstelster heeft ook nog niet gereageerd op mijn reactie hierboven.
Misschien is er een heel andere oorzaak??????????
liveisgreat
13 jaar geleden
@z11 :oepsie, had over je vraag heen gelezen, sorry. nee hoor, hij had gewoon bij zijn moeder enkele trappisten gedronken en bij ons is het nu "actie vodka" met bijna nultolerantie als je teveel promille hebt. hij wil dat risico niet lopen want dan is ie zijn rijbewijs kwijt en hij moet absoluut zijn wagen hebben voor zijn werk. Dus niks "iets gaan drinken " hoor, hij is gewoon bij haar blijven slapen (in de logeerkamer natuurlijk)...Ik krijg er nu problemen mee omdat ik zo een beetje het type ben van de spreekwoordelijke "druppel". Ik erger me, nog een beetje, nog een beetje, denk "och, kom", blijf kalm, dan gebeurt er weer iets enz... En dan is plots de maat vol voor mij en zit ik er helemaal in, zoals nu...
en het gaat idd over kratten bier, dus van 24 flessen.
liveisgreat
13 jaar geleden
ja, sorry, hij is idd nog "iets gaan drinken" met n vriend (vroegere buurjongen toen hij nog thuis woonde)...bedenk ik me nu. maar eerst dus bij zn moeder enkele trappisten. hij zei aan de telefoon dat hij even "buiten" moest zijn want dat ze hele namiddag gezeurd had over van alles en nog wat. hij is geen dronkaard,hoor. Drinkt normaal gezien nooit in de week, enkel tijdens het weekend en dan nog met mate (op uitzonderingen na). Hij heeft gewoon n vriend gebeld omdat hij wat van slag was door reactie van ma en er even uit wou zijn.
maar dat is de essentie van mn vraag niet : ik wil gewoon dat hij veilig is, okee dan als hij bij ma slaapt ipv nog helemaal naar hier te rijden. zij wil dat hij bij haar is, en op tijd, ook als het sneeuwt en hagelt etc. "moet je maar op tijd bij hààr vertrekken" zei ze laatst tegen hem toen hij door een ongevalfile later bij mama aan kwam"je wist dat je om 12 uur bij je moeder moest zijn". Ze éét niet 's ochtends en heeft dan 's middags erge honger, vandaar zit ze zo hevig te wachten (zegt mn vriend). Heb als de suggestie gedaan dat ze dan misschien toch best iets kleins kan eten (voordat ze doodvalt van de honger :-) neenee dat zei ik er niet bij...)
ze is 80 hoelang heeft ze nog?
Je kunt zo iemand toch niet meer veranderen
Dus erger je je er aub niet aan.en accepteer het
want je hebt alleen jezelf er maar mee.
Dit is gewoon een fact of life op dit moment
lastig maar niet te veranderen.
en ook je vriend moet je dit gewoon laten doen
het is nutteloos om hier spanning om te creeren.
(Lees meer...)
13 jaar geleden
liveisgreat
13 jaar geleden
tja, inderdaad, dat zegt hij ook altijd "zolang ze nog leeft wil ik alles voor haar doen". Heeft idd geen nut om hierover spanningen te maken, maar ik kan er gewoon niet tegen dat hij zo over zich laat rijden. Terwijl hij bij mij zo vaak angst heeft onder mn pantoffel te liggen als hij teveel voor me zou doen...Bakent dan ook duidelijk zijn grenzen af tov mij. Maar totaal niet tov zijn moeder. Ik vind dat ze toch een beetje de consequenties moet ondervinden van haar gedrag. Ik zie wel dat hij er "onbewust" agressie naar opbouwt, dat uit zich in kleine dingen (bv. hij laat zijn moeder meer betalen dan zijn werkelijke uitgaven, terwijl ze hem al zo vaak geld geeft). Als ik hem zeg dat hij dan toch beter gewoon zijn grenzen kan stellen, zegt hij "ik doe er toch genoeg voor zeker, dus dit geld komt me toe", want grenzen stellen durft hij enkel tegen mij (hij durft dit ook niet tegen zijn kinderen omdat hij bang is dat ze anders niet meer bij hem op bezoek komen...).
Ja, ik ben me weer aan het ergeren, het zit blijkbaar diep. Je hebt gelijk het is een "fact of life", ik haal het niet met rationele argumenten denk ik. Hier zit iets diepers achter, waar ik niet bij kan en wschl. ook niet bij hoef te kunnen...
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
en wat als je zegt dat het je kwetst juist OMDAT ie alles maar totaal geen blijk van waardering of respect krijgt van zijn bloedeigen moeder?
dat het je pijn doet dat hij zichzelf voorbij loopt en wegcijfert? nu is het geld v.s. dienstverlening. dat kan ie ook uitbesteden aan mensen die hier hun beroep van hebben gemaakt zodat hij zich niet hoeft te ergeren, meer tijd voor zichzelf overheeft, en misschien op een andere basis met zijn moeder om kan gaan. zoals het nu gaat zit er toch geen mensenlijk aspect bij? als hij nooit grenzen stelt heeft ie ook geen respect voor zichzelf. hoe kan ie het dan van anderen verwachten? en waarom is ie zo onzeker? was moeders vroeger heel misschien ook al een beetje veeleisend en was er enkel waardering (nu in centen) als men dit door de mate van functioneren of productiviteit had verdiend? er zit ook nog een PERSOON achter, die dezelfde dierbare persoon blijkt OOK als deze zijn grenzen aangeeft, maar ken je dat niet dan wordt het lastig en ben je onzeker als je wil dat mensen ook rekening met jou houden omdat jij je grenzen aangeeft. misschien is het een idee om het echt zakelijk te zien? elke klacht/gedram/commentaar/neg opmerking kost 5 euro. elke klepboodschap of mierengeneuk kost 10 euro. spontaniteit levert wat op: een knuffel, respect, waardering, en OPRECHT contact. (je zou toch bijna een pot honing halen met de honingraat er nog in en er bewust niet voor waarschuwen als ze een lepeltje honing neemt voor een zere keel... BIJ WIJZE VAN)
liveisgreat
13 jaar geleden
hij loopt zichzelf idd voorbij. zo zei hij bv. laatst dat hij voor zichzelf suikervrije confituur wilde halen. hij gaat naar een reformzaak en koopt van alles voor haar, maar vergeet de konfituur (waar hij eigenlijk voor ging). Hij is gewoon geobsedeerd, heel raar is dat, hij wil "scoren "bij haar, een "goede zoon zijn", maar zij is zo veeleisend dat dat mission impossible lijkt voor mij. Ze eist ook altijd meer en meer , hij moet de dingen doen als ZIJ dat wil (bv; haar rekeningen gaan betalen als ZIJ dat wil niet als het voor hem uitkomt). Hij is soms precies in trance als hij iets voor zijn moeder moet doen, heeft een onweerstaanbare dwang om veel meer te doen (bv. zij vraagt om 20 worsten mee te brengen (haar weekrantsoen) en hij koopt als in trance ook ribbetjes, pattee... 'want dat eet ze zo graag). Het is echt een soort trance, hij heeft dan van die rare ogen...Wordt ook heel onrustig als hij tegengehouden wordt (bv. slager is onverwacht gesloten) of zijn moeder te lang moet missen (bv. op reis).
Hoi,
Probeer in ieder geval je schoonmoeder te
accepteren,ze is uit eindelijk 80.
Ik weet dat het niet mee valt natuurlijk erger jij
je groen en geel, maar ik vind dat je ook aan je
vriend moet denken, het is natuurlijk wel zijn
moeder,en hij voelt dat natuurlijk anders dan
jij, en weet je, probeer gewoon te doen, straks
krijgen jullie hier zelf problemen over,want zijn
moeder blijft zijn moeder, en trouwens ook wel
lief van jouw vriend dat hij zo veel voor zijn
moeder doet, dan moet hij voor jou ook wel
onwijs lief zijn toch?
Zet je verstand op nul en doe net of je gek
ben zet de relatie met je vriend niet op het
spel, ik wens je wijsheid met je schoonmoeder
(Lees meer...)
13 jaar geleden
liveisgreat
13 jaar geleden
hij is idd lief, maar zijn moeder gaat altijd en in alles voor op iedereen (ook op zichzelf). kan je iemand van 80+ dan geen grenzen stellen als ze onredelijk zijn?
maar ik vind je antwoord wel heel leuk, bedankt (heb er zelfs een beetje mee moeten lachen omdat je het zo heerlijk eerlijk verwoordt)
Ik begrijp jou ergens ook wel weer. Het klinkt wel een beetje lastig ja. Eruit geraken zal je niet lukken: niet fysiek bedoel ik. Wel kun je er emotioneel afstand van nemen. Bemoei je niet te veel met haar. Blijf zelf een beetje op afstand. Je bent er te veel mee bezig. Je vriend zit natuurlijk ook in een spagaat tussen haar en jou. Hij heeft eigenlijk niet zo veel keuze. Omdat hij wel een goede band heeft met haar kan hij belangrijke beslissingen een beetje forceren: zoals die traplift. Hij kan haar misschien wel zo ver krijgen om dit te laten installeren.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
liveisgreat
13 jaar geleden
nee hoor, ze wil niets, maar dan ook helemaal niets veranderen. mijn vriend is ook een beetje "blind" wat haar betreft. zo zegt ze bv. dat ze de dokter niet kan bellen want als hij komt zou ze wel es op toilet kunnen zitten omdat ze elke vijf minuten moet plassen. Dus moet hij komen als de dokter komt.
Als hij me dat vertelt en ik antwoord "ze moet toch helemaal niet elke vijf minuten plassen, kijk, we hebben er zes uur gezeten en ze heeft geen enkele keer geplast" schrikt hij even en zegt dan "tja".
Ik zeg tactisch niets tegen haar, maar moest het mijn moeder zijn zou ik haar wel antwoorden "dat is toch zo niet moeder, je moet toch helemaal niet zo vaak plassen, waarom zeg je dat nou?".
Misschien is dat ook niet correct, maar je moet een oudere mens toch ook nog serieus nemen? Als je dat niet doet, lijkt het wel alsof je hem/haar beschouwd als een klein kind. Oudere mensen zijn toch ook nog verantwoordelijk voor hun eigen daden en denken (tenzij ze dement zijn of zo natuurlijk...). Ik vind dat je mensen juist in hun waarde laat als je niet naar hun pijpen danst, maar gezonde grenzen stelt bij onredelijke verlangens. Je hebt toch ook recht op een eigen leven?
En zijn zus en kinderen kunnen toch ook es inspringen?
Het lijkt me dat het hier gaat om een zoon die erg veel voor zijn moeder over heeft omdat hij zich zorgen om haar maakt. Bedenk dat iemand met zo'n karakter waarschijnlijk net zo veel voor jou over zal hebben als je dat nodig hebt. Zulke mensen zijn goud waard. Voor hun partners kan het soms wel lastig zijn om daarmee te leven.
Misschien kan je aan je vriend voorstellen dat de angsten van zijn moeder niet door jullie op te lossen zijn en dat misschien professionele hulp nodig is. Ik denk dat het voor je vriend erg prettig moet zijn om steun van jou te krijgen in een situatie die hem vast ook onder druk zet en waar hij misschien ook geen uitweg in ziet.
Je moet onderkennen dat haar veeleisende gedrag te maken kan hebben met de wens haar zoon veel om zich heen te hebben en hem op die manier aan zich te 'binden'.
In de basis kan je medelijden met haar hebben omdat haar leven zo wordt beheerst door angst dat er niets meer te genieten valt. Misschien dat dat besef helpt om de irritatie te verminderen. En samen met je vriend doelgericht zoeken naar een verbetering van haar situatie kan ook helpen om jouw gevoel van irritatie in positievere banen te leiden. Er zijn zorgsteunpunten waar jullie samen de toestand kunnen bespreken met ervaren hulpverleners. Weet dat de situatie niet uniek is en dat er ook hiervoor hulp te krijgen is.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
+!
liveisgreat
13 jaar geleden
hij noch zij willen externe hulp. Ik denk dat zijn oververantwoordelijkheid deels komt door situaties uit zijn kindertijd. Zijn moeder had astma en is een keer in een zware aanval afgevoerd. Ze had ook vele vaginale bloedingen etc. Zodat zijn vader op een bepaald moment aan zijn zoon gevraagd heeft (tussen 2 mannen) welke "kist ze gingen nemen" voor haar begrafenis. Ik denk dat zij altijd het zorgenkind was in huis, degene om wie het allemaal moest draaien omdat ze zo ziek was. De vader was een afwezige man, vaak op stap voor zijn hobbies.
Dus ik denk dat de zoon wat een vervangende vaderrol gespeeld heeft.
Naar mij heeft hij dat zeker niet. Nu ben ik ook een ander mens dan zijn moeder : ik ben niet flauw, zal niet gauw zeuren als ik hoofdpijn of dergelijke heb (zeg dat dan meestal zelfs helemaal niet), verlang niet dat mensen voor me springen als ik iets mankeer. Maar zo af en toe zou het toch wel leuk zijn mocht ik op moeilijke momenten (bv. griep) ook es wat steun krijgen... Dan sta ik er gewoon alleen voor, want hij moet naar zijn moeder, geen tijd om voor me te gaan winkelen of even wat eten op te warmen, of een theetje te maken...
Pas op : hij is wél attent als ik gezond en fit ben hoor. Maar voor me "zorgen" als het echt nodig is, doet hij niet.
liveisgreat
13 jaar geleden
waarom moet ze haar zoon in godsnaam al 30 jaar aan zich binden ipv eens wat steviger op haar benen te staan? Verlies je dan je eigen zelfrespect als je ouder wordt? Toch niet per definitie hoop ik (zie CG Jung, die tot boven de 9O nog heel actief en gewaardeerd (waardig) bleef. en vele anderen met hem...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Een buitenstaander als ik kan niet beoordelen wat er aan de hand is in iemands hoofd. Maar als het je zo stoort kan alleen jij beginnen er iets aan te doen. Ik lees uit je woorden dat je hier erg veel moeite mee hebt. Mijn advies is om de zaken goed af te wegen, eerlijk beide kanten van de zaak te bekijken en de consequentie van de uitkomst te nemen. Soms is besluiten om je niet meer te ergeren heel erg bevrijdend. Laat ieder zijn eigen prioriteiten stellen, ga vrolijk verder met je eigen leven, doe samen met je vriend leuke dingen, en als hij geen tijd heeft doe je ze zonder hem, dit alles echter wel zonder rancune of negatieve bij gedachten. Als je dit niet kunt zul je stevig met jezelf in overleg moeten wat de consequenties zijn en daar dan ook naar leven. Met andere woorden, neem het heft in eigen handen met inachtneming van alle gevolgen. Denk er om, in je leven kan je nooit in alles je eigen zin krijgen maar is het leven met het ongemak fijner dan leven zonder je vriend!
liveisgreat
13 jaar geleden
ik volg je wel, Mariannedue... bedankt voor je reactie. Ik herken mezelf ook niet ben normaal niet zo een ergermens. Maar kan zo moeilijk begrip opbrengen in deze situatie al probeer ik het wel hoor. Kan niet anders dan het aanvaarden, ook mezelf aanvaarden en es kijken wat er achter die hele ergernis zit....Ik denk onderdrukte kwaadheid misschien van iets van lang geleden dat ik op deze situatie projecteer? denkwerk aan de winkel...
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ik wens je veel sterkte. Ik lees je reacties en ik denk dat je een gevoelig mens bent die het even erg moeilijk heeft met de hele situatie. Kerst en zo?? Nogmaals veel sterkte en trouw zijn aan je mooie zelf.
liveisgreat
13 jaar geleden
idd, het is gewoon even moeilijk, idd kerst e.d. zijn van die periodes....
En nadien werd ik nog echt boos ook omdat ik hem aan de lijn had en omdat ze meer aan zichzelf denkt dan aan de veiligheid van haar zoon. Terwijl wij uren voor haar gekookt hadden.
Tja, ik moet er echt gewoon afstand van nemen en mijn eigen deel hier zien. Ik kan haar niet veranderen, en het is beter om hen hun eigen dynamiek te laten oplossen. Zij vinden dit evenwichtig, ik moet dit respecteren, I know.Bedankt nog es en fijne feestdagen voor jou
Als jij ooit de leeftijd van 80 jaar en ouder mag bereiken dan hoop ik voor jou dat er iemand is die zo voor jou zorgt.
Want deze mensen bestaan bijna niet meer.
ieder is teveel met zich zelf bezig zoals jij nu doet.
Oudere mensen zijn meestal hulpbehoeftig en wat is er mis mee dat jou vriend hier zorg voor draagt .
Nu kan hij nog wat terug doen voor alle jaren dat er voor hem is gezorgd.
En hij heeft zijn moeder nog en geniet van de levenslust die zijn moeder nog heeft.
Er zijn mensen die als ze konden er alles voor over hadden om hun ouders nog eens deze zorg en liefde te kunnen geven.
Bied zelf ook ondersteuning aan je vriend en laat zien dat je waardeert en respecteerd wat hij doet.
Stop daar je energie maar in en niet in het ergeren op.
(Lees meer...)
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Alsof je als 80 jarige alles kunt maken....Ook haar mag je aanspreken op haar gedrag. En verder moet het niet vanzelfsprekend zijn dat je voor je moeder/vader gaat zorgen. Het moet wel gewaardeerd worden natuurlijk. Kinderen kiezen er niet voor om geboren te worden. Ouders moeten dan ook niet zomaar verwachten dat kinderen voor de gaan zorgen. Die tijd hebben we wel gehad. Dus een beetje dankbaarheid kan dan geen kwaad.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ik ben het met platje eens. Ik had vreselijk veeleisende oma's die ook de controle niet uit handen konden geven. Ik heb al tegen mijn kinderen gezegd dat als ik ooit zo word, ze me in m'n sop gaar moeten laten koken.
Lastig hoor!

Jullie zijn zogenoemde mantelzorgers.

In Nederland bestaat de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, die door de gemeentes wordt uitgevoerd. Dan kun je een professional laten langskomen, die de problematiek inventariseert, en voorstellen doet.

Mij komt voor, dat haar welbevinden slechter is dan gemiddeld bij tachtigjarigen.

In Nederland worden mantelzorgers ondersteund. Er zijn informatieavonden, en je krijgt zelfs een financiële tegemoetkoming.

Is er zoiets niet in België?
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
+
liveisgreat
13 jaar geleden
jawel hoor, maar ze willen allemaal niets weten van ondersteuning door anderen. moeder is nogal mensenschuw en mijn vriend ziet dit als een verdienste als hij het allemaal "alleen" aan kan...
ze zijn sowieso erg wantrouwend naar alles wat vreemd (lees : geen familie) is...
je vriend laat dit soort dingen toe dus maakt je schoonmoeder erg gebruik van (zou het zelf misbruik noemen)

in feite vraag je: hoe accepteer ik het dat mijn schoonmoeder mijn zoon niet respecteerd en waardeerdeerd wat hij voor haar doet.

dat een moeder voor haar kinderen zorgt is niet ongewoon, dat is de PLICHT van een moeder naar haar kinderen doe. krijgt ze daarmee extra credits waardoor ze haar eigen zoon als loopjongentje en slaaf kan gebruiken? nou, volgens mij niet hoor!

het stellen van grenzen kan een oplossing zijn:
jij wil geen alarm? ik maak me zorgen: dan bellen we elkaar om en om op een bepaalde tijd.

wil ze geen traplift en moet een van jullie met haar zeulen? niet doen: bed beneden zetten (al zou het klemvast staan tussen de kasten bij wijze van)

ze wil niet meer naar buiten? prima, er is de mogelijkheid om via supermarkten boodschappen te laten bezorgen ,en er bestaat zoiets als een rijdende winkel. wil ze speciaal van die en die winkel? heeft ze te wachten tot haar wensen ook in JULLIE schema passen.

je vriend laat zich gebruiken waardoor ze steeds mee eisen gaat stellen en zich bovendien afhankelijker maakt.
ze heeft geen verzetjes want ze komt niet buiten, is gefrustreerd en reageert dit af op de persoon die dit toch wel pikt.

als je vriend goed voor haar wil zijn lijkt het mij verstandig als ie een stapje terug doet en haar zelfredzaamheid bevorderd zodat ze zelf OOK verantwoording kan nemen.

zo is er misschien tijd voor een gezellig babbelje bij de thee, met respect en waardering over en weer?

en wat de gordijnen betreft: mocht ze haar armen kunnen gebruiken... er bestaan van die stokken waarmee je gordijnen op en dicht kan doen. kwartiertje lichaamsbeweging voor je schoonmoeder lijkt me niet verkeerd. ;-)

ziet je vriend het niet zitten zou ik er persoonlijk voor kiezen om dit helemaal los te gaan zien van je vriend (het is zijn keuze om het zo te doen, dit heb je in feite maar te accepteren grof gezegd) en afstand te nemen van je schoonmoeder. misschien dat je haar een foldertje kan geven over maaltijdbezorging of een verzorgingstehuis, want voor je vriend is het niet vol te houden, al is de wil er wel bij hem.

succes, ik hoop dat jullie (met zijn drieen?) een oplossing kunnen vinden.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
He he eindelijk een antwoord, waar ik me goed in kan vinden . Wilde zelf ook een gelijksoortig antwoord gaan geven. Maar niet meer nodig +
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
thanx! :)
voel je eigenlijk wel een kenau door dit antwoord (heb wel mijn best gedaan om het netjes te verwoorden) ;-) kan me voorstellen dat de oude dame niet lekker in haar vel zit, maar om alle frustratie nu op een ander te richten, gewoon sch##t aan hebben aan anderen?
no way! het wordt enkel meer beladen, gefrustreerd contact waarbij enkel de nadruk ligt op presteren en waarschijnlijk ook erger als niemand hier paal en perk aan stelt. ik denk dat de schoonmoeder onzeker is geworden omdat er veranderingen zijn geweest (gebroken arm etc) waar ze geen grip en invloed op had. voor oudere mensen worden daar vaak enorm onzekerheid van.
máár: zekerheid kan je vinden d.m.v. controle, dingen laten gebeuren zoals jij het wil. door die controle heb je de regie hebben waardoor (het idee van) zekerheid gewaarborgt is. maar het kan een gewoonte geworden en extreme vormen aannemen als niemand hier wat aan doet. door hulpinstanties in de schakelen kan iedereen even ademruimte krijgen, en is persoonlijke (spontane en wederzijdse!!!) aandacht wellicht wat makkelijker. misschien helpt het ook om te vragen hoe het met haar is. (niet wat klachten zijn over iets of iemand, hoe het met HAAR is) voelt ze zich goed? maakt ze zich zorgen? gewoon het menselijke en persoonlijke blijven benadrukken. bv bijpraten over van alles en nog wat, de week doornemen, feedback vragen : vind u dat nu niet leuk? dat had ik niet verwacht, u wel? etc. of bv pindaslingers op het balkon/tuin hangen. praten over de vogeltjes, vragen naar de vogeltjes, samen kijken naar de vogeltjes: dus de interactie bevorderen en afleiden van het negatieve 'ik wil, jij moet'. ziet ze slecht, dan vertellen over de vogeltjes. krant lezen of voorlezen en hier wat over praten.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
ik zou een etter zijn in haar ogen en haar uit die vertrouwde omgeving trekken (oef protesteren!iets ergers bestaat er volgens mij niet) in een rolstoel zetten (als ze niet wil/kan lopen) en naar de eerste de best gelegenheid gaan waar ze koffie/gebak/broodjes serveren: neutraal terrein, neutraal gesprek aangaan. al zou ze niet eens luisteren: koetjes kalfjes, jezelf, familie, werk...alles zou de revue passeren, zolang het maar spontaan en pos. is.
stoom afblazen: elke keer als ze zeurt zou ik haar'straffen' door op pad te gaan als is het maar 10 minuten in de buitenlucht. de 'voldoening' (die ze in werkelijkheid echt niet heeft) van het zeuren en bepalen (waar het in feite niet om gaat) zal er snel af zijn. helemaal als ze ziet dat het geen impact heeft. ze zal kunnen in gaan zien dat er meer is dan een kamertje en eisen die ingewilligd moeten worden: er is meer achter de horizon waar je deel van uit kan maken nu het nog kan. maar most of all: afspraken maken.
déze dagen en tijden kom ik er voor jou en dan help ik je,
we prikken een vaste dag dat we er samen uitgaan: ik heb heel veel voor je over maar ben geen robot dus ik wil ook wat MET je doen en niet alleen wat VOOR je doen.
24/7 tot je dienst staan of elke keer tussen de bedrijven door kan en wil ik niet meer (eigen leven)
in noodgevallen of voor een gezellig praatje kan je me altijd bellen. en het mooie: duidelijkheid en structuur geven ook zekerheid waar ze op terug kan vallen.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Denk dat het ook belangrijk is om een ciz indicatie aan te gaan vragen voor haar. Dan heb je meer kans om gebruik te gaan maken van diverse mogelijkheden.
Ben het dus echt met je eens dat het gedrag niet vanzelfsprekend moet zijn. Ik werk met ouderen en spreek mensen hoe oud ze ook zijn, aan op gedrag. Dat moet ook op die leeftijd nog kunnen.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
herken het: thuiszorg, huishoudelijke ondersteuning. sommigen vergeten idd het menselijke aspect. met respect aangeven wat je niet zo prettig vind en waarom scheelt al een hele hoop.
vragen hoe het gaat, interesse tonen in hun ding (of dat nu kaarten maken is of biljarten doet er niet toe)
vaak duurt het een tijd voor ouderen accepteren dat ze hulpbehoevend zijn, en dan ook nog een vreemde in je huis. of ze zijn nog zo gewend aan de andere hulp.
het lijkt mij ook geen pretje tenslotte.
ik vroeg dan ook altijd hoe ze het willen hebben/zelf gewend zijn te doen, maar ben daarmee nog geen assepoester natuurlijk he. maar het kan ook enorm dankbaar werk zijn. (bij sommigen zag ik het niet eens meer als werk, als deed ik natuurlijk wel waar ik voor kwam)
zo had ik een schat van een client die met haar krakkemikkige pijnlijke lijf aan het stoffen ging voordat ik er was zodat we wat langer konden kletsen bij de koffie. ik nam weleens strijkwerk mee naar huis als we langer bleven kleppen, of bleef wat langer om een extra klusje te doen. een boodschapje op mijn weg erheen, deed een belletje om te vragen hoe het bij de dokter was gegaan, en tekening van de kids voor haar, een belletje als ze naar de dokter was geweest etc. en andersom net zo. ze vroeg naar de kinderen, hing een natte jas op de verwarming, gaf altijd een centje voor de kinderen en een stuk fruit voor mij mee.
ze vroeg hoe het met me ging las ik een keer naar de dokter moest voor eenmoedervlekje, zei dat ze aan me had gedacht omdat ze e.o.a. op tv had gezien bv. we lagen soms in een deuk samen. ze was pas gevallen toen we samen bij haar raam stonden om over het weer te klagen. we keken op de deelnemers van een wedloop en ze zei: nee, dit jaar doe ik maar niet mee maar volgend jaar zijn ze de pineut dan ben ik weer van de partij!!
of: en NU kom je even zitten (zo sprak ze NOOIT!) want je hebt rust nodig, je bent verkouden. ik had net thee op met een lekkere koek, maar had 1x mijn keel geschaapt ...ze wou nog even zitten kletsen met een drop pot voor mijn neus. was totaal niet verkouden! echt een lieverd, maar helaas is ze er niet meer. tja, het zijn de 'kleine' dingen die het 'm doen (of juist kunnen verprutsen uiteraard) ;-)
liveisgreat
13 jaar geleden
wel, idd, ik voel me heel erg begrepen. daar gaat het uiteindelijk om. Ik wil haar heel graag in een rolstoel zetten (heb er al ene voor haar gekocht) maar ze wil zoals gezegd niet buiten.
en haar zoon wil haar op geen ENKELE manier "dwingen". 'Ze wil niet" zegt hij dan. Dus ik loop na mn werk na die ene bepaalde slager voor die ene bepaalde soort biefstuk en naar die ene bepaalde soort handel voor dat ene bepaalde soort hoeslaken. want waar ik ze koop zijn ze natuurlijk" niet van dezelfde kwaliteit".
Ik ben maanden bedlegerig geweest na een ongeval, heb toen nauwelijks iets aan mijn vriend gehad want hij moest naar zijn arme oude moeder. Nu ben ik ook geen kreng : ik pas mijn "eisen" aan aan de omstandigheden. Mijn vriendinnen gingen toen voor me naar de winkel, en ik had gewoon zoiets van "prima", gelijk wat voor winkel dat was. het moest niet van daar of daar komen, het maakte me niet uit, ik was zo dankbaar dat ze het deden.
Moederlief wil echter geen externe hulp, ook geen boodschappendienst van supermarkten want het moet blijven zoals ze het "gewoon" was vroeger. En idd, we krijgen niks van waardering, mijn vriend slooft zich ontzettend uit maar krijgt bij elke kleinigheid op zn kop, troggelt haar dan geld af uit frustratie en stelt zijn grenzen heel erg tov mij als ik (UITZONDERLIJK) iets vraag want "ik ben je knecht niet"
Dat is het idd wat me ergert, al weet ik ook wel dat dat geen zier zal veranderen, en ben ik ook dankbaar voor de vele tips over hoe ik me minder kan ergeren.
Het gaat idd niet om dat hij iets voor zijn moeder doet, maar wel om de onredelijkheid van haar houding, haar hoge eisen, en zijn slaafse volgzaamheid....
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Krijgt hij op zijn kop waar je bij ben?????
Of komt je vriend thuis met het verhaal dat hij op zijn kop kreeg?????
Dit zoals die 5min. te laat, daar was jij niet bij.
liveisgreat
13 jaar geleden
deze keer was ik er niet bij. maar ik ben er wel al bij geweest. We kwamen met haar verjaardag 2 (TWEE) minuten te laat omdat we hadden moeten aanschuiven bij de bakker voor haar verjaardagstaart. Was me dat even een scène "aha, het zal tijd worden dat jullie er eindelijk zijn" enz.. ik schrok me een hoedje.
Heb hem al vaak gezegd : neem marge. Zeg dat je er zal zijn tussen 12 en half één, zoals wij zelf met elkaar afspreken. Maar dat durft hij blijkbaar niet...
Weet je, moeder en zoon dat is vaak een onovertroffen band! Heel anders vaak dan moeder en dochter. Een dochter uit zich eerder in ongenoegen. ik denk dat ze bij haar dochter dan ook niet zo vaak beslag legt, de dochter zal haar dit wel aan het verstand hebben gebracht. Maar een zoon..... Het blijft zijn moeder en hij wil haar blijven plezieren. Als kind waarschijnlijk al, zo zijn kinderen nu eenmaal. Dit blijkt al uit het feit dat hij ermee zat dat hij op zijn donder kreeg toen hij te laat bij haar was.
Deze vrouw is zo gewend dat hij er voor haar is en ze is ook vast overtuigd dat zij hierin in haar recht staat.Met 80
kunnen ze ook nog een een persoonsverandering ondergaan en veeleisend worden en ontevreden. Het gaat allemaal niet meer zo als zij willen. Je kunt er van zeggen wat je wilt, ook al heb je gelijk en weet hij dit in zijn hart ook vast wel, maar hij zal altijd een excuus voor haar vinden. Het is een macht der gewoonte en die verander je niet meer na zoveel jaren. Je kunt je dus het beste op de vlakte houden en blij zijn voor hem dat hij zijn moeder nog heeft. Het is zwaar voor een kind dat gewoon van zijn moeder houdt, ondanks alles, om haar te moeten missen. Hij weet dat het punt van afscheid nadert en wil van zijn kant haar leven nog enigszins leefbaar houden en het haar nog wat naar de zin maken. Hij zal ook af en toe wel eens moeten slikken om haar gedrag te accepteren, maar het blijft zijn moeder! Als buitenstaander kan je je zijn gevoel voor haar misschien niet voorstellen, maar het is er voor hem wel degelijk. Laat hem dus met een goed gevoel zijn als hij afscheid van haar moet nemen, want dit kan ineens gebeuren. Er is niets zo erg dan ruzie te hebben en het nooit meer goed te kunnen maken.
Dit moet je voor hem niet willen, dus laat hem en blijf zelf gewoon een paar keer (woede) wegslikken.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
liveisgreat
13 jaar geleden
je antwoord is heel herkenbaar je zegt exact wat hij ook zegt : ze heeft niet meer lang, ik ben wees als ze sterft want pap is al dood enz....
Hij heeft idd een grote loyaliteit naar zijn moeder, weet ook wel diep van binnen dat ze veeleisend is, maar kan er niks mee...
Moest ik ooit tegen hem tekeer gaan omdat hij vijf minuten later is, sjeezes, het huis zou te klein zijn( ik zou dat trouwens nooit doen hoor, ik ben niet zo een stiptheidsmaniak).
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ja, ik begrijp het heel goed jouw dilemma. Je zou natuurlijk het liefst de eerste persoon in zijn leven zijn, dat is ook normaal want jij zorgt voor hem en hij zorgt misschien meer voor haar dan voor jou. Zo voel je dat.
Van haar kan hij meer hebben, je hebt het gevoel dat hij haar meer respecteert, meer van haar accepteert dan van jou.Dat is waar het bij jou gevoelsmatig om draait.
In feite wil jij bij hem op de eerste plaats komen!
Een heel natuurlijk gegeven en ik denk dat de meeste vrouwen in jouw plaats zo zouden voelen. Kijk, van haar accepteert hij meer omdat hij tegen haar niet tekeer kan gaan. Hij heeft het waarschijnlijk nooit gedaan want ze heeft hem denk ik altijd met vaste hand opgevoed en daarin pikte ze het niet dat hij tegen haar tekeer ging.
Althans zo lijkt ze me wel. Tegen haar zou hij het dus niet durven. Jij staat met hem meer op gelijke voet, want jullie leven samen en kennen elkaar, overleggen samen en hebben geen terughoudendheid bij discussies of meingsverschillen. Bij jou zal hij zich dus eerder laten gaan.
Klinkt als een heel lastige situatie. Maar alhoewel ze 80 is heeft ze niet het recht je vriend op te eisen.
Je kunt eens alleen met je schoonmoeder gaan praten, en het hebben over hoeveel haar zoon voor haar over heeft, en hoe dankbaar ze daar wel niet om moet zijn. Vertel haar hoeveel moeite hij doet voor haar en hoe getroffen hij is als zij teleurgesteld of kwaad is (wat waarschijnlijk juist komt doordat hij zoveel van haar houdt). Vertel haar hoe hard hij zijn best doet om het haar naar de zin te maken en dat je niet kan begrijpen dat ze zelf geen maatregelen wil treffen om haar zelfstandigheid te behouden/vergroten en minder afhankelijk te zijn van haar kinderen. Spreek haar ook aan over haar veiligheid en de stress die dat je vriend waarschijnlijk bezorgt.

Misschien is het een idee haar, als ze geen gsm of traplift wil, ze beter in een verzorgingstehuis gaat? Daar zijn altijd mensen in de buurt als ze valt en iets breekt. Waarom stelt ze trouwens al die vreemde eisen, zoals een paar bakken bier enzo?
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
liveisgreat
13 jaar geleden
ik heb al geprobeerd met haar te praten maar dan wordt ze bijna hysterisch. Ja, hij houdt enorm veel van haar, hij is alleen maar gelukkig als zij gelukkig is. Hij zit eigenlijk voortdurend met haar in zn hoofd. Ook als we op reis zijn, de eerste dagen wil dat nog wel lukken, vanaf de vierde dag wordt hij onrustig omdat hij zijn moeder niet kan steunen.
Ik denk dat het echt toch es tijd wordt dat er anderen ook inspringen. Zijn zus zegt dan wel hoe belangrijk het voor moeder is dat hij zoveel voor haar doet, en hij vindt dat zo heerlijk omdat hij zich zo bevestigd voelt. Lekker makkelijk voor de zus toch (die 100 m. van de moeder woont, hij moet er een stukje verder voor rijden). Zijn kinderen doen helemaalniets voor oma, behalve geld opstrijken...
Maar het is een gesloten systeem, ik kan er niet in. Als ik eens voorzichtig iets zeg krijg ik de hele boel later op mn kop....
Waarom ze die vreemde eisen stelt is me totaal niet duidelijk. Mijn vriend denkt "door de ontberingen in de oorlog" maar waarom heeft ze dat dan vooral met trappist en niet bv. met limonade?
Uw partner moet leren delegeren om de lasten mbt de verzorging van zijn moeder te verdelen onder de andere familieleden.
Doordat hij dat nu nog niet doet komt dat tussen jullie in te staan.
Hij dient te overwegen om professionele hulp in te schakelen mbt voeding en verzorging voor zijn moeder en zich niet te laten ringeloren.
Ook voorzieningen in huis dient hij aan te vragen.
Ook het onjuist afrekenen van de boodschappen is afkeurenswaardig.
Bezie in hoeverre u nog mee kunt gaan in deze materie met uw partner, vraag anders of hij niet beter zijn bed daar neer kan zetten.
Aan u ligt het niet, u beschikt nog over een behoorlijke dosis gezond verstand.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
liveisgreat
13 jaar geleden
u hebt meer dan gelijk. dat onjuist afrekenen is een daad van agressie omdat hij niet tegen haar durft in te gaan. hij weet in feite heel goed dat hij overheerst wordt maar is niet tegen haar sterke karakter opgewassen. Nietes arm oud mensje, ze weet heel goed haar wil door te drijven en hij kan er niet tegen op.
Dat van dat bed is wel grappig, maar dat vraag ik natuurlijk niet, want dan wordt ie zeker erg boos. Hij wil helemaal geen professionele hulp voor zijn moeder. Zij heeft bv. nierstenen van de grote van een kippenei, maar wil niet naar de niersteenverbrijzelaar. Ze wil niks, niks en nog eens niks, alleen maar aandacht van één iemand : haar zoon
liveisgreat
13 jaar geleden
ze noemt haar zoon trouwens vaak per ongeluk met de naam van zijn vader ... dus ik denk dat die arme man ook niet veel te zeggen had thuis :-)
Vroeger zag ik datzelfde gedrag aan mijn oma en hoewel zij 2 zonen heeft, eisde zij net zoveel aandacht van ze allebei. Mijn moeder en mijn tante ergerden enorm van dat gedoe. Nu wordt mijn schoonmoeder ouder en ik merk dat zij ook in die richting kijkt. Heb geduld, zei mijn moeder, oude mensen zijn net kinderen- veeleisend, ondankbaar en ongeduldig. En over je vriend- eerlijk zeggen zou ik heeel graag willen dat mijn zoon dicht bij mij is als ik 80 ben, maar natuurlijk niet ten koste van zijn gezinsleven. Misschien vreest je vriend dat zij straks er niet meer is en probeert nog zo veel mogelijk te hebben met zijn ma
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
liveisgreat
13 jaar geleden
dat laatste is zeker het geval, dat zegt hij ook...
hallo lieverd, ik denk dat je het te wit en zwart ziet hoor. per slot van rekening is dit een oude dame. beeld je eens in, dat jij zo oud bent en misschien wel lastig ? en dan nog, ze heeft maar een zoon, dus wie moet het anders voor haar regelen? wees eens een sterke meid en kijk door je vingers als er eens niet zo loopt als wat jij wilt. en wees blij dat hij zo zorgzaam is, zo zal hij later ook voor jou zorgen. spiegel je daar maar in.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
misschien door samen de laatste jaren van haar zo aangenaam mogelijk te maken..
je vriend heeft wel gelijk, zij was er vroeger voor hem, toe hij nog poepte in zijn broek, was mama die hem verschoonde, toen hij ziek was, zat mama aan zijn bed, toen hij buiten viel op straat, was mama het die hem troosten, toen hij zijn schoen bij de haard zette met sinterklaas, was mama het die zijn hart blij maakte door die schoen te vullen...en ga zo maar door...
misschien ga je later als je zelf tegen die leeftijd aan zit, pas begrijpen waarom je vriend dit deed voor zijn moeder...
denk er maar eens over na...

succes
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
liveisgreat
13 jaar geleden
(dat minnetje komt niet van mij hoor...)
Ja okee, maar ik vind het helemaal iets anders dat je een kind maakt en er uiteraard voor zorgt dan als je dan voor de rest van je leven pasmunt gaat eisen voor die "goede zorgen". Alles wat je beschrijft van moeder naar zoon hoort b
ik weet het echt niet hoe ik zal zijn met 80, misschien ook zo, geen idee. alles wat je beschrijft van moeder naar zoon hoort m.i. gewoon bij het moederschap.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Klopt daar ben moeder voor.. Ik wou dat ik het nog kon doen .. Voor mijn moeder zorgen ik zou het met liefde en plezier doen..
Vraag je vriend om de zorg voor zijn moeder voor zichzelf te houden. En er met jou niet over te praten, of in ieder geval zo weinig mogelijk. En vooral, vraag zelf niet van alles. In ieder geval niet de dingen die je ergernis voedden.
Zoals je de verhaaltjes gedetailleerd omschrijft in je vraag lijkt nogal dat je wel van alles van haar wilt weten.
Wel, hou daar gewoon mee op.
Je ergert je namelijk aan de verhalen over je schoonmoeder, niet aan je schoonmoeder zelf.
Dit is net het verschil waardoor je gewoon makkelijk, en praktisch er iets aan kan doen: Laat de verhalen (roddels) los.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
liveisgreat
13 jaar geleden
nee hoor, het is niet de roddel. Ik zie het gewoon ook gebeuren....
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Je ziet het gewoon gebeuren, maar je vind er van alles van..
objectieve verhalen zijn in de trant van "ik zie het gewoon gebeuren".
subjectieve verhalen zijn zoals jij je vraag beschrijft.
En subjectieve verhalen zijn roddels/ klagen.

Onderzoek eens wat meer op de voorgrond is bij je;
1 de behoefte om te klagen
2 de wil om echt iets aan het ergeren (het probleem) te doen In de reacties die je weer op reacties schrijft van anderen lijkt is het eerste nogal overheersend. Het kan dus zijn dat jou ergeren en daaruit voortkomende kunnen klagen iets is wat je diep van binnen eigenlijk prettig vind.
Ik krijg de indruk dat deze moeder haar kinderen uitbuit. Het riekt naar emotionele chantage. En dat is net zo goed een hele vervelende situatie als de moeder al oud is. En misschien speelt dit al vanaf de jeugd van je vriend.
Zo te zien heeft je vriend er nog (steeds) niet echt mee leren omgaan als ik zijn reactie op de boosheid van zijn moeder lees.
Wat voor jou misschien nog het lastigste is, is niet zozeer het gedrag van je schoonmoeder, maar hoe je vriend op zijn moeder reageert.
Ik zie veel antwoorden waarin men het opneemt voor de oude dame, maar je mag ook je grenzen als kind aangeven wanneer je moeder je manipuleert. En dat heeft deze vriend nooit geleerd.
Ik vermoed als hij de moed op kan brengen om assertief te leren zijn naar zijn moeder, op een vriendelijke maar besliste manier, dat jouw ergernis naar je schoonmoeder een stuk minder zou kunnen worden.

Maar dan heeft je vriend wel hulp nodig van buitenaf. Want dat probleem los je niet even op en hij zou heel goed deskundige hulp kunnen gebruiken lijkt mij. En die fixatie van hem op jouw borsten zóu dan misschien wel eens te maken kúnnen hebben met een tekort aan warme moederliefde. Maar dat zeg ik heel voorzichtig want ik ben geen psycholoog. Het zou me alleen niet van mijn stoel laten vallen van verbazing als het daarmee te maken heeft.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Mee eens, Kristal. En ik had dat van die borsten ook al gedacht.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dank je Klaas.
liveisgreat
13 jaar geleden
idd, hij kreeg nooit warme moederliefde, ook nooit borstvoeding, werd gevoed "op tijd" en niet als hij honger had (met een fles dan).
Moeder is qua borsten "groot geschapen", en idd zou er wel het één met het andere kunnen te maken hebben. Ik herken me volledig in je antwoord, vraag ik hoe ik me minder kan ergeren. Want dat is toch nutteloos. Hij ziet het probleem niet, sil zeker geen hulp zoeken, wordt soms boos op mij als ik (voorzichtig) kritiek lever op zijn moeder. Bv. de opmerking maak dat ze al bij al toch wel gezond is als ze vertelt "ik zat net twee kwarteltjes te bakken toen de deurbel ging...". Dan ben je toch niet immobiel (kwartels bakken als je niet kan bewegen lijkt me onmogelijk.). Ze eet ook heel erg veel vet, drinkt lustig heel wat alcohol; dus niet meteen de aanwijzing van een zwakke gezondheid. Okee, die reuma is zeker waar, ik kan me voorstellen dat dat vervelend is, ze wil immers alles zoals ze het zelf in haar kop heeft en kan daar nu niet meer voor zorgen, ze moet leren loslaten.
Ik heb ook al gezegd dat ze meer buiten moet komen (al is het in haar tuin) voor vitamine D omdat ze anders kalktekort kan krijgen. Plus is i beweging blijven van belang. Maar als hij dan boos is, komt dat ook aan de orde "jij begrijpt mijn moeder niet, je zegt dat ze comedie speelt, dat het allemaal haar schuld is enz...".
Ik denk idd dat die emo chantage al uit de vroege kindertijd moet stammen. Ik zie ook mijn vriend heel rare loyaliteiten hebben, hij kan bv. ineens aanvallen krijgen waarbij hij alleen wil eten wat moeder vroeger kookte en dan doet hij heel erg raar. Precies alsof hij zich hierover tov mij moet verantwoorden. Bv. eet hij dan kilo's gehakt, want "ik ben een werkmansjongen, mijn moeder maakte dit bijna driemaal per week..."
Het zit heel erg diep bij hem, ook die schuldgevoelens als hij geniet (bv. aten wij laatst mosselen, hij zei dan "oh zo erg, mijn moeder kan dit niet meer kopen". Ik zei "dan maken wij toch gewoon es mosselen voor haar?" Haar reactie : "ik wil dit enkel met jou (mijn zoon) eten, niet met haar erbij, dat is teveel werk voor mij (terwijl zijn totaal niks moet doen... wij doen alles dan, ook de vaat etc). Dat is toch raar?
Maar zoals gezegd : mijn vraag is niet hoe ik hen kan veranderen, maar wel hoe ik me er zelf minder in kan dik maken...
"Zij heeft vroeger voor mij gezorgd, nu is het mijn beurt"

Dat waren de woorden van je vriend.
Maar zorgen is iets anders dan iemands leven opeisen wat je schoonmama doet.
Zij heeft toch vroeger ook een gewoon leven op kunnen bouwen op die leeftijd zonder dat haar ouders volledig beslag op haar legden.
Ik zou je vriend de keuze laten, of een leuke toekomst opbouwen met jou, of lekker voor zijn mama zorgen maar dan zonder jou.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
liveisgreat
13 jaar geleden
zo ver wil ik nu ook weer niet gaan hoor. mijn schoonma is geen concurrente. al heb ik in het begin (toen zat hij meer bij zijn moeder dan bij mij) deze aanpak wel eens overwogen. Maar dan meer : ik kan beter uit zijn leven verdwijnen, zodat hij en zijn moeder rustig hun innige symbiose kunnen beleven. Het leek me toen alsof hij zijn "hart" bij zijn moeder had en voor mij was voor de lichamelijke geneugten. Moeder heeft ook pas na jaren mogen weten dat haar zoon een vriendin had want dat zou haar "erg verontrusten".
Maar ondertussen is het wel veranderd, en heb ik niet meer het gevoel dat ik weg wil of zoiets voor moeder. Nu heb ik het veeleer moeilijk met haar eisende, egoïstische instelling, haar ondankbaarhaar, haar voortdurend gezeur over haar reuma/diabetes (die ze niet eens heeft...)/hooikoorts/slaaploosheid voor die vervelende buren etc...Ze zeurt aan één stuk door, niemand luistert nog.
En vooral : mijn vriend stelt nooit of te nimmer zijn grenzen, wat hij tov mij (gelukkig) wel doet...Want ze is "oh zo oud"...
Maar ik geloof de antwoorden hier ook wel, ik moet het gewoon op een andere manier bekijken...En ik wil me ook niet persee ergeren, dit tast mijn persoonlijk vrijheid aan plus het helpt helemaal niets.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Oké, dat begrijp ik dat je niet zover wilt gaan, maar toch denk ik dat je je vriend duidelijk moet maken dat hij geen schuldgevoel moet hebben als hij niet op alle eisen meegaat van zijn moeder.
Hij zal zijn moeder duidelijk moeten maken dat iemand loslaten ook houden van is.(ook al zal dat moeilijk zijn)
Maar het is ook beter voor hem zelf als zijn moeder komt te overlijden dat hij niet te close is met zijn moeder.
Hij zal dat dan beter kunnen verwerken.
Het is erg verleidelijk om de aandacht te (blijven) richten op wat iemand doet en hoe het gedrag is.

Maar uiteindelijk komt het toch op 1 ding terecht:
Zonder die vrouw had jij niet je vriend en de liefde daarbij kunnen hebben.

Hopelijk zal je je wat minder ergeren.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
liveisgreat
13 jaar geleden
mooi liefdevol antwoord. bedankt.
Schoondochter en schoonmoeder relaties zijn complex. Beiden strijden bewust if onbewust om de aandacht van 1 man. Concurrentie speelt dus een rol. De schoondochter wil graag haar man voor zuch alleen. Terwijl ze vergeet dat de band tussen moeder en zoon er zeker minimaal al 20 jaar bestond voor zij in beeld kwam. De man in dit verhaal is een goede man voor zijn partner en voor zijn moeder. Dat is zeer bijzonder te noemen. Uitzonderlijk en positief. Toch staat ook in de Bijbel dat de man zijn ouders moet verlaten om 1 te zijn met zijn vrouw. Anders kan hij zijn vrouw niet goed toegewijd zijn. Wat voor jaloezie en spanningen kan zorgen en tweespalt in huwelijk brengt. Echter, nood breekt wet. Is hij een soort mantelzorger is van zijn moeder. Fysiek en / of mentaal.. Dan is het loyaliteit door overmacht. Dan zou zijn partner hem zelfs mogen steunen hierin. Het zou hen zelfs dichter tot elkaar brengen. Helaas zijn de meest vrouwen te concurrerend t.o.v elkaar om bondgenoten te zijn. Ze zouden een puntje aan zuigen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
3 jaar geleden
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Bekijk alle vragen in deze categorieën: