Je bent er zelf toch bij om uit elkaar te groeien?

Je hebt slechts je eigen deel van de relatie in de hand. Hoe je partner zich ontwikkeld en in de relatie staat heb je wel invloed op maar geen veto over. Je kunt je partner niet dwingen.

Nee, uit elkaar groeien heb je niet zelf in de hand.
Als jouw interesses en die van hem heel erg uit elkaar komen te liggen, dan kun je jezelf wel voor de gek houden en hem maar volgen, om het uit elkaar groeien maar tegen te gaan, maar op een gegeven moment gaat je dat opbreken.
De kans is zelfs groot dat je dan rancuneus gaat worden. Hem gaat verwijten dat je alles voor hem aan de kant heb gezet, om hem maar te volgen.

Nee, je moet je relatie gewoon zijn beloop laten. Genieten van alles.
Twee vrienden van me hebben echt een top relatie. Ze hebben veel gemeenschappelijke interesses, doen veel samen, maar doen ook heel veel dingen apart. Ik ga elk jaar met mijn vriendin enkele dagen op vakantie in de herfst, haar man gaat dan met collega's de bergen in.
Zo zijn er meer dingen die zij met mij doet en waar haar man dan met andere vrienden andere dingen doet.
Zij laten elkaar vrij, hebben hun eigen dingen, maar groeien absoluut niet uit elkaar.

Maar ze proberen dan ook niet krampachtig om hun relatie goed te houden. Ze laten elkaar vrij en dat is volgens mij het sleutelwoord in elke goede relatie: Het vertrouwen hebben om elkaar vrij te laten.

Je ontmoet elkaar of niet en je groeit uit elkaar of niet...

Het gebeurt gewoon... Er is een wederzijdse aantrekking, die aantrekking is een motief... Dat motief is meestal leren... Je wilt iets leren van die ander... En hopelijk de ander van jou...

Wat nu als de les voorbij is en geleerd?

Dan kan het zijn dat de attractie weg is, want de les is geleerd... Dan is de kans dat de twee uit elkaar gaan heel groot... Er moet iets nieuws te leren zijn of de relatie bloeit dood... Daar doe je niets aan... Het gebeurt gewoon... Wees dankbaar voor wat je hebt mogen leren en ga verder op je pad, ieder afzonderlijk...

Maar heb je echter het geluk de tweelingziel te pakken, dan is het versmelten en jij als eenling verdwijnt, lost op in het geheel, dan is er nooit meer sprake van uit elkaar gaan omdat er geen TWEE meer zijn en dat is een continue leerproces tot in het einde der tijden...

In basis kan ik je daar gelijk in geven. Het rust op het principe dat een relatie krijgen niet zo moeilijk is maar een relatie goed houden een hoop werk is. Maar als je beiden werkelijk tijd en liefde in je relatie steekt, krijg je (vrijwel altijd) een uniek verbond voor terug

Je hebt dit niet in de hand, je maakt dingen mee de 1 kan er beter mee overweg dan de ander. Door de dingen die je mee maakt in het leven kan je ook veranderen en soms groeit je partner niet mee en kan je toch uit elkaar groeien.

De uitdrukking zegt het eigenlijk al, uit elkaar 'groeien' op dat 'groeien' heb je niet zoveel invloed.Wel op de manier waarop je er mee omgaat. Je kan een hele tijd met iemand samen 1 kant op 'groeien' ook al is dat niet helemaal zoals jij zou willen, maar op een gegeven moment wordt het verschil te groot. Afhankelijk ben je ook zeker van hoever de ander met jou wil mee'groeien'. Dus je bent er idd zelf bij maar je invloed is beperkt.

Ja, dat klopt. De grap is, je moet er wel ALLEBEI zelf bij zijn. Net zoals een relatie geen op zichzelf staand 'ding' is waar je het mee moet zien te redden, is het ook geen eenpersoons karwei. Je moet beiden bereid izjn de schouders eronder te zetten (of de tanden er in) om er voortdurend (! - het is nooit 'af') iets van te maken.

Overigens hoef je daarvoor ECHT niet ALLES te delen, hoor. Ik moet er niet an denken 24/7 bij mijn man in eén ruimte te zitten en alles samen te doen. We zijn een echtpaar, geen Siamese tweeling ! En elkaar vrijlaten om jezelf te zijn en je eigen ding te doen, is ook een heel essentieel onderdeel van een relatie.

Echt uit elkaar groeien gebeurt pas als er OF inde basis altijd al iets niet helemaal goed heeft gezeten, of je allebei zo in beslag bent genomen door je 'eigen' dingetjes (werk en kinderen scoren hier hoog, vooral in het spitsuur van het leven) dat je beiden langdurig vergeet dat er ook nog een 'wij' is. En dat is het stukje waar je zelf bij bent. Maar nogmaals, wel allebei. Als de één bereid is te praten en concessies te doen en de ander is helemaal niet meer van plan er nog energie in te stoppen of zit te wachten tot het vanzelf komt, wordt het wel een heel hachelijke onderneming.

Als je wel lief en leed deelt maar verder weinig interesse voor elkaar kunt opbrengen, heb je een broer-zus relatie die wellicht heel lang kan duren, maar waarin je beiden natuurlijk niet goed tot je recht komt. Wanneer één van de twee daar geen genoegen meer mee neemt, is er werk aan de winkel.

Je eigen investering heb je dus helemaal in eigen hand. Het aandeel van je partner heb je dan vervolgens maar weinig invloed op. Dat zijn dan ook wel belangrijke dingetjes om in het prille begin van een relatie, zeker als die serieus wordt, goed te proberen in te schatten.

Ja, heb je voor 50% zelf in de hand.
Jij hebt alles in handen van jouw eigen leven.
Laatst nog een relatie over zien gaan na 7 jaar.

Waarom? Geen tijd meer voor elkaar. Geen dingen die ze meer samen deden. Hierdoor zijn ze elkaar als vrienden gaan zien.

Je moet je er alleen bewust van zijn maar dat is niet echt zoals het 'hoort' in een relatie.
Normaal groeit het vanzelf zo. Is dit niet zo, moet je er heel bewust mee bezig gaan.

Het sleutelwoord is "communicatie".
Een stel dat niet meer met elkaar communiceert, of niet meer op de juiste manier met elkaar communiceert groeit uit elkaar.
Er moet altijd onderlinge communicatie zijn, en dat wil niet zeggen dat je alles met elkaar moet delen, want dat is weer erg benauwend. Je hoeft niet elke stap te zetten met je partner aan je zijde.
Maar over de belangrijke dingen in het leven moet je wel met elkaar blijven communiceren, en interesse tonen in elkaars bezigheden, en in elkaars "ander zijn".