Hoe zie je in dat iets niet altijd erg is en hoe accepteer je dit?
Er was een tijd dat ik heel erg bezig was met scenario's en toestanden te verzinnen die ik nooit wilde dat ze uit zouden komen. Ik bedacht in me hoofd van alles dat al die scenario's nooit de waarheid konden worden. Allerlei soorten theoieën stortte ik hier op. Eigen theorieën maar ook wetenschappelijke theorieën. Hierdoor werd mijn kijk op bepaalde dingen weer sterk. Als er iets is waar ik zeker over ben en er gebeurd iets waardoor ik even kan gaan twijfelen ga ik er van alles aan doen omdat weer om te buigen. Kost je in ieder geval heel veel energie.
Maar nu ben ik rustig en zie alles weer rustig in. Toch blijf ik er soms nog een beetje mee bezig. Ik ging bijvoorbeeld allerlei dingen testen op bepaalde personen. Als iemand wat bazig was, terwijl die gene dat van nature niet is maar als die gene gelijk heeft dat wel is, ging ik gelijk denken dat die gene altijd wel bazig zou zijn. Dit ging totaal tegen mijn gevoel in maar ik moest allerlei soorten theorieën daar op los gaan en om zeker te zijn van een waardevol antwoord liet ik mezelf heel lang zien dat die gene ook zo was. Ik ging vragen stellen aan die persoon en zo testen of diegene echt zo was. Heel raar als je weet dat het niet zo is maar toch.
Nu weet ik beter maar ik vind het onwijs vervelend dat ik dit heb gedaan. Hoe kan ik dit ooit vergeten en is het wel zo erg als dat ik het voorstel bij mezelf?
Ik neem het mezelf erg kwadelijk dat ik dit heb gedaan en weet niet hoe ik het moet accepteren dat het niet erg is.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.