Mijn vriend is boos geworden om mijn vraag hier over seksueel misbruik en de omgang hiermee. Wat moet ik doen om het goed te maken? Zie omschrijving..

door jouw vriend durf jij waarschijnlijk niet meer zulke vragen te stellen op goeievraag. Waardoor hij dus jouw vrijheid beperkt, en dat moet ie niet doen. Hij is waarschijnlijk gewetst omdat hij zijn best voor je probeert te doen, en jij dat niet wilt. Waarschijnlijk had hij zelf niet door dat het uit de hand begon te lopen.. Probeer gewoon te praten met hem als hij niet meer zo boos is.

Uw vriend is vooringenomen met zijn zienswijze omtrent uw verleden.
Zolang jullie geen overeenstemming bereiken omtrent het aanpakken en verwerken van deze materie, zal dat altijd tussen jullie in blijven staan.
En anders volgt u de clown Pipo in zijn wijze woorden:
Dag vogels, dag bloemen, dag ,,vriend,,
Hij behoort u lief te hebben en u op handen te dragen,
en als hij dat niet kan of wil, dan is het einde oefening.

Ik snap ook wel zijn kant. Misschien wilt hij gewoon dat jij met hem praat inplaats van het als vraag te stellen. Ik zal in ieder geval zorgen dat hij deze vraag niet ziet staan.

Volgens mij kan iemand (jouw vriend) zich niet inleven in jouw probleem. Dat is hem niet aan te rekenen. Als je zelf zoiets niet hebt meegemaakt, weet je niet waar het slachtoffer van seksueel misbruik doorheen gaat.
Zelfs al is hij van goede wil, al wil hij alles voor je doen, dan kan je nog niet van hem verwachten dat hij de juiste hulp biedt.
Jullie moeten dus geen ruzie maken, maar professionele hulp zoeken. Misschien zelfs samen. Dan kunnen ze ook aan je vriend uitleggen hoe hij jou het beste ter zijde kan staan.

Seksueel misbruik grijpt heel diep in. Jullie kunnen samen een fijn leven opbouwen als je nu verlost wordt van alle angst en afkeer. Ga naar je huisarts en vraag waar je die hulp het best kunt halen.

Volgens mij 'profiteert' je vriend van jouw verleden. Hij gebruikt het als excuus om jou te domineren. Deze conclusie trek ik aan de hand van je reactie dat je je niet mag kleden zoals jij het zelf wil. Dat is een teken van dominantie. Hij vindt het goed dat jij je 'klein' voelt. Zo kan hij jou kneden naar zijn hand.

En net daarom is hij nu zo kwaad. Want nu heb jij het aangedurfd om onze meningen te vragen over jullie situatie. Dat wil hij uiteraard niet, hij wil dat jij onderdanig alles aan hém komt vragen zodat hij alle controle heeft! En nu maakt hij je bang met te zeggen dat je niet meer om hulp moet komen vragen. Smerig hoor.

Jij wil geluk met je vriend, maar sorry dat ik het zeg, volgens mij kan je geen geluk vinden met deze man. Hij behandelt je niet op een manier die een liefhebbende vriend zou moeten doen. Dus ik vind dat jij niets moet doen om het goed te maken. Hij moet zich verontschuldigen voor zijn buitensporige reactie. Als alles ok was tussen jullie had jij die vraag hier niet moeten stellen. Dat hij daar maar eens over nadenkt.

Je vriend wil je beschermen, zegt hij, zodat jou niet opnieuw zoiets overkomt. Lijkt erg mooi en liefdevol. Maar dat is het dus maar gedeeltelijk of misschien zelfs helemaal niet. Deze vriend is ontzettend dominant en wil zijn macht over jouw, ja JOUW, leven uitoefenen. Jij moet overal verantwoording over afleggen, over hoe je je kleedt, over waar je naartoe gaat, over met wie je omgaat enzovoort. Hij beknot jou op alle mogelijke manieren in je persoonlijke vrijheid en dan moet jij nog dankbaar zijn ook. Als jij erover wilt praten begint hij erover hoe het voor HÉM is wat jij hebt meegemaakt, inplaats van dat hij met jou meeleeft.
Het gaat mij niets aan maar mijn advies is dat je breekt met deze man, of je moet de rest van je leven onder de plak willen blijven zitten. Aan jou de keus.

Het lijkt mij tevens dat niet jij maar hij iets moet doen om het goed te maken. Het gaat hem namelijk geen snars aan waar en aan wie jij welke vragen dan ook stelt. Zometeen krijg je nog een spreekverbod als je die kul serieus neemt. Laat je niet zo manipuleren!

Toegevoegd na 5 minuten:
Dreigen met te zeggen dat jij geen hulp van hem hoeft te verwachten als je die nodig mocht hebben is een vorm van chantage, wist je dat?

Ik heb je vorige vraag gelezen en ook deze heb ik goed doorgelezen. De antwoorden op deze vraag vond ik allemaal veel te heftig. Ik zie dingen zoals "hij wil je domineren" etc. Dat slaat vind ik heel overdreven omdat wij sowieso niet zo goed kunnen oordelen omdat we alleen jouw kan van het verhaal kennen. Ik bedoel daarmee niet dat jij liegt maar dat het moeilijker is om een objectief antwoord te geven. En het is al helemaal onmogelijk om conclusies te trekken zoals "hij wil je domineren" etc. Terwijl wij maar een heel klein deel van het hele verhaal kennen.

Uit de informatie die je ons geeft kan ik vooral opmaken dat jouw partner er heel moeilijk mee om kan gaan. Hij wil jou overal tegen beschermen terwijl jij zelf nu eindelijk redelijk hersteld bent. Je zal natuurlijk al heel vaak hebben gezegd dat je dit niet wil maar zo niet, dan zou ik het zeker zeggen. En ik denk dat je je ook moet afvragen waar het vandaan komt dat hij je overal tegen wil beschermen? Heb jij jouw gebeurtenissen misschien te veel bij hem gelegd waardoor hij zich verantwoordelijk voelt? Probeer uit te vinden waarom hij dit doet en probeer er dan samen uit te komen.

Waarom hij zo boos is dat jij die vraag hebt gesteld? Hij voelt zich misschien vernederd iets in die richting. Maar daar kan jij niks aan doen. En zijn reactie was misschien wel heel heftig maar komt dat omdat jullie relatie al best spannend is? Probeer echt uit te vinden waarom jullie dingen doen en praat veel. Samen kom je er vast wel uit!

Dat je dit hebt meegemaakt hebt wil niet zeggen dat je overbeschermd wilt worden. Je wilt je vrij bewegen en je ontwikkelen net als alle anderen.
Je bent eerlijk geweest naar je vriend en dat is goed veel mensen weten niet hoe ze met mensen die misbruik meemaakten moeten omgaan. Veel vrouwen durven niet of kunnen moeilijk alleen zijn. Menige vriend is zo steunend dat de relatie meer op een van hulpvrager-hulpverlener gaat lijken, dat is jammer. Je zou voor jezelf kunnen nagaan hoe dat nu zit met die afhankelijkheid; gaat die meer van jou of meer van je vriend uit? Het lijkt mij dat jij wel het vermogen en de durf hebt om je eigen leven naar eigen wensen en behoeftes te vullen bespreek het nog een keer met je vriend en vraag eens waar zijn angst dat er met je iets gebeuren zou vandaan komt. Mogelijk kun je er dan iets mee.

Je vriend heeft je blijkbaar gered uit een hele vervelende situatie en dat is te prijzen natuurlijk! En het is heel logisch dat jij hem daar zeer dankbaar voor bent. Nu is de situatie ontstaan dat jij je over alles verantwoorden moet en dat hij zegt je niet nog eens te zullen redden als je niet naar hem luistert en daardoor weer in de problemen zou komen.
Het probleem is dus dat je vriend denkt dat hij nu jouw leven kan beheren omdat hij jou gered heeft, dat is een groot misverstand en emotionele chantage, ook al zal hij zichzelf er zelf hoogstwaarschijnlijk niet van bewust zijn.

Als je vriend je werkelijk liefheeft zal hij proberen om je het verleden te laten vergeten door je blij te maken. Door je te helpen weer zeker van jezelf te zijn/worden. Door te zeggen dat zulke dingen wel eens gebeuren maar dat je moet proberen daar niet je hele leven door te laten vergallen. Hij zou trots op je kunnen zijn dat jij door die ellende heen bent gekomen en het een plaatsje hebt kunnen geven. Hij zou met vreugde moeten zien dat die ellendelingen je niet gebroken hebben maar je sterker hebben gemaakt!
Hij doet het tegendeel.
Hij houdt je daar, in dat deel van je leven waar je ongelukkig was en waar je niet wil zijn.

In een ander antwoord stond het advies om op een verdedigingscursus te gaan. Zou ik zéker doen, er zijn cursussen op dat gebied voor vrouwen. Die manier kan je helpen weer je eigen leven in eigen handen nemen. Hoef je niet te schrikken als je vriend zijn bescherming van je weghaalt.
En als hij er tegen zou zijn als je zo'n cursus wilt gaan doen wordt het nog duidelijker: dan zou hij jou in zijn macht houden onder de noemer liefde. Liefde gebaseerd op dankbaarheid en angst kan echter geen echte liefde zijn en niet opbloeien.
Want liefde juicht het juist toe als de kwetsbare geliefde opstaat voor haarzelf, opkomt voor haarzelf, want hij weet dat hij haar niet altijd en overal beschermen kan.

En meis, dankbaarheid is iets anders dan liefde. Je kan hem eeuwig dankbaar blijven voor het feit dat hij jou gered heeft, maar iemand eeuwig liefhebben om dat feit... bij liefde spelen toch echt andere dingen ook mee.
Ik hoop dat jij nu niet dingen laat gebeuren en/of afdwingen die je eigenlijk niet wilt.

Laat je dus niet in de war brengen door hem.

Hoe dan ook.
Of hij jou gered heeft
en of jij hem dankbaar bent
en of hij veel om jou geeft
en jij om hem.....

zij reactie op jouw vraag hier is zwaar overdreven en echt OVER de top!

Jij bent niet dankbaar genoeg?

Het ging anders wel om jouw leven en alleen jij en jij alleen kan bepalen hoe je met die traumatische beleving kunt omgaan en verwerken.
Niet hij, hij heeft het niet meegemaakt.
Het was niet zijn lichaam wat onteerd werd.

Hij voelt zich beet genomen om een vraag hier
en dat weegt zwaarder dan wat jou is overkomen?

Dat deugt niet hoor meisje!

Alleen al bij het woord 'dankbaar'' gaan mijn nekharen overeind staan. Jij had dit in eerste instantie helemaal niet mee moeten hoeven maken, dus jij bent nu eigenlijk dankbaar voor iets wat vanzelfsprekend hoort te zijn.

Ik kan mij voorstellen dat je een gevoel van dankbaarheid hebt naar jouw vriend toe, maar dat hoeft niet ten kostte van alles, en zelfs van jouw eigen geluk. Want dan ben je toch van de regen in de drup gekomen dan.

Hij haalt je uit de ene ongelukkige situatie, en plaatst je net zo snel weer in een andere ongelukkige situatie door zijn gedrag.

Hoe lang is hij van plan om je hiervoor nog te laten afbetalen?

Je vriend is nu bezig met van "Jouw probleem" zijn probleem te maken. Dat houdt in dat als hij iets van je vraagt en jij weigert, of hij vind van wel en jij van niet, dat hij zijn reddingsactie bij jou gebruikt als chantagemiddel. Hiermee kan hij jou vertellen dat hij jou wel even gered heeft uit die situatie en het liefst zou hij willen zien dat jij hem zijn leven lang zijn voeten kust zogezegd en op je knieen gaat maar dat is natuurlijk helemaal de verkeerde motivatie om iemand te helpen.

Iemand help je uit een nare situatie omdat je zelf ook gered zou willen worden, omdat dat nu eenmaal van mensen verwacht wordt en het belangrijkste.....omdat je van iemand houdt. Dit doe je omdat je het voor iedereen zou doen en het geeft je een goed gevoel over jezelf. Het is niet nodig iemand zijn levenlang hieraan te herinneren en diegene je levenlang te bedanken, maar ik krijg wel het idee dat je vriend dat wil. Dat is misbruik maken van de situatie en aangezien jij je al misbruikt voelt en emotioneel misschien wat zwakker bent lijkt hij mij wat te dominant voor jou.

Misschien (het klinkt hard) ben je beter af en gelukkiger zonder deze vriend. Dit is jouw verleden, jouw probleem, het is een klus voor een psycholoog en niet van en voor je vriend. Laat hij voor zijn eigen probleem (waar hij nu jouw probleem van maakt) zelf naar een psycholoog gaan en zijn probleem niet op jou botvieren.

Heel veel succes en hoop dat je snel weer de oude bent.

Het is jammer dat door een misverstand er spanning is ontstaan.
Dat kun je uitleggen.
Je heb behoefte om vat te krijgen op de situatie.
Je bent NIET zijn lijfeigenen en geen klein kind.
Je hebt DUS het recht om je inzicht te ijken en eventueel bij te stellen.
Het gedrag van je vriend komt mij over als argwanend, alsof hij zijn invloed op jou zou verliezen.
Als dat zo is, dan is je vriend het probleem.
Dus moet hij kiezen tussen een relatie met een vrouw die haar zelfbewustzijn wil ontwikkelen en dat ook moet mogen , of geen relatie met jou.
Helaas vormt hij door deze houding inderdaad een dwarsligger voor jouw ontwikkeling.
Je mag hem dit laten lezen.
Ik ben ervaringsdeskundige in het begeleiden van incestslachtoffers.

Toegevoegd na 17 uur:
Zie reacties

Ik heb je vorige vraag ook even gelezen om een goed beeld proberen te krijgen van de situatie. En ik vind het heel knap en bewonder het in je dat je zo goed met zo'n ingrijpende vreselijke gebeurtenis weet om te gaan.

Ik denk dat dat ook de beste manier is, maar wij GV-ers die zoiets nooit hebben meegemaakt hebben makkelijk praten en adviseren.

En daar zit ook direct het gevaar dat je vriend toch teveel te negatieve reacties krijgt. Ik vind zijn reactie ook niet juist, maar nogmaals wij hebben makkelijk praten. Hij zal het er ongetwijfeld ook moeilijk mee hebben en het een plekje moeten geven.

Hij voelt uiteraard veel onmacht en ik denk vooral woede en dat valt ook heel goed te begrijpen, maar hij is niet het echte slachtoffer dat moet hij toch wel gaan beseffen.
Verder valt er van jou uit niets goed te maken je hebt echt niets verkeerds gedaan, integendeel je toont je sterk en dat moet hij ook willen en kunnen snappen Het is natuurlijk heel erg goed dat jij gewoon verder wilt met een normaal leven zonder onnodig opgelegde beperkingen en controles en dat moet je vriend natuurlijk ook begrijpen.

Dat jij ondanks het feit dat je vriend jou nu afvalt en jij hem desondanks niet laat vallen, maar integendeel juist toch geluk met je vriend zoekt moet hij toch helemaal positief waarderen.

Maar al die zaken begrijpen dat kan hij nu (nog) niet en natuurlijk is het belangrijk om daar samen over te praten, maar ik denk dat praten met een deskundige toch uiteindelijk de aangewezen weg zal zijn.

Er bestaan nou eenmaal gebeurtenissen die een deskundige aanpak vereisen en ook in de juiste volgorde.
Jij hebt dit zelf ook al ervaren want in je vorige vraag schreef je al dat je hulp hebt gehad.

Dus misschien is het een idee om samen naar jouw therapeut(e) van toen te gaan en als hij niet wil hem/haar om advies te vragen hoe je vriend toch te overtuigen.
En anders lijkt me het beste om samen een andere therapeut te zoeken zodat hij het ook een plaatsje kan gaan geven.

Ik vind je in ieder geval een kanjer en als je vriend verstandig is zal hij beseffen dat hij zijn handen dicht kan knijpen met zo'n vriendin die kiest voor een positieve kijk op het leven - ondanks al de haar overkomen ellende - en op een hopelijk voor jullie samen gelukkige toekomst.

Van harte toegewenst.

Praat er anders met je ouders over, misschien geven zij wel uitleg op je probleem.
Als je je niet veilig voelt bij hem, zal je ook moeten praten over de scheiding.