Heeft het veel impact op je leven,ik bedoel met relaties,als je op jonge leeftijd een van je ouders verliest,door overlijden?

De meest stabiele fundering wordt gelegd bij het vertrouwen op ouders/ herkenning, nabootsen dna.
Wanneer deze fundering weg valt, onderga je helaas een gevoel van eenzaamheid, diep verlies.

Heeft niet "met de persoon" in kwestie te maken, een ieder zou zich ontaard voelen, misschien kan de een er meer bij voelen, maar deze diepe ontworteling heeft voor ieder gevolgen, hoe dan ook.

Natuurlijk laat een groot verlies op jonge leeftijd wel
een soort geestelijke wond na. In hoeverre die zal herstellen hangt heel erg van de persoon en de omstandigheden af.

Wat is veel impact?

Hoe en wat valt op geen enkele manier te voorspellen.

http://www.goeievraag.nl/vraag/kind-jonge-leeftijd-moeder-verliest.42457

Toegevoegd na 1 minuut:
Er zijn mensen die gooien alles wat er mis gaat in hun leven op een gebeurtenis in hun jeugd.
Die blijven dus hun hele leven in hun jeugd hangen.
"Makkelijk" als er iets mis gaat.

Er zijn ook mensen die heel gezond volwassen worden en de verantwoording voor woorden en daden
bij zichzelf houden.

Alles wat je meemaakt heeft impact op je leven, zeker traumatische ervaringen op jonge leeftijd.
Welke impact hangt af van hoe de persoon in elkaar zit en hoe het verlies is verwerkt.
Daar is niets van te zeggen.

Ik ben zelf in mijn vroege tienertijd een ouder verloren en andere naasten en familieleden in een korte periode daarna. Wat ik zelf merkte is dat ik mensen lange tijd op afstand heb gehouden. Dichtbij laten komen is hechten aan personen die toch alleen maar dood gaan en daar heb je dan weer een hoop verdriet van. Heb daar best een tijd last van gehad in relaties e.d, raakte afgestompt hierdoor.
Durfde ook geen professionele hulp te zoeken omdat ik bang was dat dit te confronterend zou zijn.
Is inmiddels al bijna 20 jaar geleden en nu gaat het goed. Denk zeker dat dit per persoon verschillend is, maar zo gold het voor mij in ieder geval.

dat kan maar dat hoeft niet.

iemand die het niet verwerkt en aanvaard kan bv last hebben van bindingsangst of verlatingsangst omdat deze persoon zich in feite in de steek gelaten voelt door het wegvallen van de ouders.

sluipenderwijze kan het gevoel of de angst erin sluipen dat iemand zich niet 100% kan binden aan iemand wat natuurlijk problematisch kan zijn bij het aangaan/onderhouden van een relatie.

dit kan weer een bodem zijn voor andere problemen (gevoel van paniek als mensen 'te close of te dichtbij komen) wat weer kan resulteren in paniekaanvallen.

en zo zijn er nog allerlei andere dingen mogelijk in alle gradaties, maar in feite zijn deze niet relevant.

van belang is dat iemand weet dat het wegvallen van ouders op jonge leeftijd de aanzet is die zich uit in andere situaties.

het gaat er dan ook om dat het verlies altijd (op een andere manier) verwerkt moet worden zodat het geen impact meer kan hebben op iemands doen/laten/gemoedstoestand.