Mijn moeder wil alle feestdagen met ons vieren maar wij willen wel eens wat anders. Maar zij wil verder helemaal niets, wie heeft een goede oplossing?

maak het eens bespreekbaar, dat jullie andere plannen hebben. laat vervolgens aan haar de keus; ook iets anders willen of een deel van de feestdagen niet met jullie vieren.

Als je nog een broer of zus hebt (of meerdere) die de plannen van je moeder ook niet zo ziet (zien) zitten, dan kun je dat toch overleggen met je moeder? Is je vader er ook nog? Dan is het misschien eerst met hem te bespreken.

Probeer een compromis te bereiken met je moeder. Kennelijk heeft zij een heel ander "kerstgevoel" dan jullie. Dus wellicht kunnen jullie het verdelen; 1 dag drukte, en de andere dag wat jullie graag willen.

Succes!

Is je moeder eenzaam of hulpbehoevend en heeft ze verder niemand waar ze heen kan? Dan is het logisch dat ze de feestdagen met jullie doorbrengt. Maar als het een zelfstandige vrouw is die veel plezier beleeft aan shoppen, kan ze toch beter lekker met een vriendin gaan feestdagshoppen dan met jullie?

Bespreek het met haar. Als ze toch de hele tijd bij jullie is, spreek dan bijvoorbeeld af dat jullie een dag organiseren, en dat zij de andere dag organiseert. De ene dag doe je dingen die jullie leuk vinden, de andere dag doe je dingen die zij leuk vindt. Als ze zich daar niet bij neer kan leggen, wordt het toch tijd dat ze in de gaten krijgt dat jullie ook wel eens dingen voor haar doen die jullie niet leuk vinden, en dat je wat wederkerigheid van haar verwacht.

Nee, ik ben geen zielige pisnicht, maar ik heb geen moeder, laat staan dat ik ooit feestdagen heb kunnen doorbrengen met haar die aangenaam waren.

Schraap jezelf bijeen en maak b.v. een compromis, zoals 1 van de 2 kerstdagen dat je in de avond lekker eet etc..

En waarom zou zij alleen haar zin moeten hebben?

Hoe oud ben jij?
Zijn er broers en zussen?
Is je moeder alleen?

De antwoorden op dit soort vragen maken het mogelijk > zouden het mogelijk maken een behoorlijk advies te geven.

Als jullie nog heel jong zijn en je moeder zorgt volledig voor jullie dan is het een ander verhaal dan wanneer
jullie uit huis zijn en een zelfstandig leven leiden.

Jouw probleem komt mij pijnlijk bekend voor..mijn moeder wilde altijd precies hetzelfde.

Elk jaar weer dat eeuwige gezeur totdat ze je murw had gekregen en je tenslotte de neiging kreeg toe te geven.

Heel de familie zocht naarstig naar een oplossing..

Tenslotte kwamen we samen tot de oplossing dat iedereen..is alle broers en zussen.. zich per kerst en oudejaar zou opofferen waardoor onze moeder dus nooit alleen zou zitten.

Wat denk je dat moeder op ons aller voorstel antwoordde: Juist..ze zei: 'Nee, ik wil dat IEDEREEN ..thuis komt'

Ik belde mijn moeder daarna op en zei: Ik ben met de feestdagen inderdaad THUIS..want MIJN thuis is bij MIJN gezin.

Moeder balen want voor het eerst in haar leven zat zij eens helemaal alleen..tijdens die december feestdagen.

We hadden allemaal wel medelijden met haar..maar ze moest eindelijk eens gaan inzien dat haar wens/eis zeer egoïstisch was.

En inderdaad ze leerde er wèl van..want de jaren erna koos zij eieren voor haar geld en bracht de feestdagen elk jaar bij een ander kind door..

Ook mijn moeder verlangde van ons veel reuring..maar we stelden als voorwaarde dat ze wèl bij ons mocht komen..doch dat niet ZIJ..maar WIJ bepaalden wat er al dan niet gebeurde.

Aldus konden we een compromis bedenken waarbij zij wat van de door haar gewenste drukte kreeg en wij..de rustige feestdagen die wij wensten.

Hopelijk brengt dit antwoord je tot de juiste oplossing..

Groet,

Ton

Als je iets aan de situatie wil veranderen zal je heel kordaat moeten zijn of je zit er voor jaren aan vast. Je viert met haar 1ste kerstdag, onder voorwaarden! Je zegt dat jullie SAMEN beslissen wat er die dag gebeurt en anders gaat het niet door.

Ik weet niet of je een relatie hebt, maar als die er is, moeten daar ook kerstvisites gedaan worden. En je moet toch ook naar je vader. Daar moet je moeder begrip voor hebben. Je kan jezelf niet in stukjes snijden, er zullen dagen zijn dat ze alleen is. Maar als ze gezond is, kan dat toch geen probleem zijn.

Je zal het been stijf moeten houden, om je moeder ook met jouw wensen rekening te laten houden. Anders worden het voor jou geen feestdagen, maar dagen van ergernis!

Ikzelf heb een compromis gesteld. Om het jaar Kerst bij mams en paps. Het andere jaar ga ik lekker op vakantie met kerst. 't is even een grote stap, maar als je doorzet, zal ze het accepteren en eraan werken. Vooral als je volhoudt. Je moet het heel duidelijk en zonder twijfel brengen, want nu merkt ze (misschien onbewust) dat je niet tegen haar in durft te gaan. Niet echt Dat heet loyaliteit van jou naar je moeder toe, hoe moeilijk persoon het ook is, die loyaliteit gaat heel ver en is vaak onbewust. Als je een kleine vinger geeft, zal ze die gelijk pakken. En jij laat dat toe.

Je voelt je waarschijnlijk schuldig omdat je enig kind bent. Maar het is niet jouw taak om haar gelukkig te maken. Het is biologisch gezien andersom zo dat jouw moeder voor jou moet zorgen en niet jij voor haar. Natuurlijk, je mag je soms best wel even vermannen en kerst bij haar vieren en wat doen om haar gelukkig te maken. Uitstekend. Maar het is de bedoeling (biologisch gezien) dat zij jou loslaat en dat jij je eigen weg gaat.

Toegevoegd na 1 minuut:
Je moeder zal waarschijnlijk niet meer veranderen en jij kunt haar ook niet veranderen. Dus dan moet jij zelf veranderen. Je bent volwassen, sta op voor jezelf. Accepteer de situatie, beter zal het niet worden, en haal er het beste uit.

Toegevoegd na 3 minuten:
t is heel moeilijk, weet ik uit eigen ervaring en het lukt mij ook niet altijd zo goed. Mijn hondje was ernstig ziek en het enige wat ze vroegen: wat kost de dierenarts? Dat kon mij nou helemaal niks schelen. Ik had verdriet om het hondje. Slechts een voorbeeld. Mijn ouders zijn ook heel negatief naar anderen en hebben vastgeroeste ideeën. Als je het er niet mee eens bent, dan deug je niet. Het kerstgebeuren is voor mij ook heel bekend.

Toegevoegd na 5 minuten:
*werken = wennen

Ow ow wat is dit moeilijk en, helaas, herkenbaar. MIjn moeder was precies zo en ik, ook enig kind, werd altijd uiteen gerukt door twee gedachten. Enerzijds wilde ik mn eigen ding doen, anderzijds wist ik dat ik dan weer weken treurverhalen moest aanhoren. Uiteindelijk deed ik dan wat zij wilde. Inmiddels is mijn moeder overleden en heb ik begrepen dat wat ik ook deed, het was niet goed. Bijvoorbeeld met winkelen; als ik meeging was het zo moeilijk omdat ze afhankelijk was, ging ik niet mee dan zat ze alleen thuis, ook moeilijk. Mijn moeder is inmiddels overleden en ik denk dat ik besef dat ik altijd haar zin heb gedaan omdat ik hoopte dat onze relatie nog eens zou veranderen (het blijft toch je moeder). Wat het nog ingewikkelder maakt is dat we geen broers en zussen hebben met wie je bijvoorbeeld de zorg voor moeder kunt delen of die je gevoel begrijpen.

Een goede oplossing kan ik je niet bieden, die hangt ook af van wat je eigen gevoel je ingeeft. Als ik had geweten wat ik nu weet nu mijn moeder er niet meer is, had ik haar eerlijk (in tactische woorden) verteld dat ze voor mij geen prettig gezelschap was en had ik meer afstand genomen maar -gezien het type mens je moeder is- ook geen prettige klus. Anderzijds, eerlijk duurt wel het langst. Eén keer een vervelend maar eerlijk gesprek en misschien wel duidelijkheid voor de komende 30 jaar..... Misschien wordt je sterker in zo'n gesprek als je bedenkt dat voor jou voorlopig de kerstdagen tegen je zin ingevuld zijn?

Ik wens je heel veel sterkte en alvast hele fijne feestdagen
Frysk Famke

Ik zou er veel voor over hebben als ik de feestdagen nog met mijn moeder zou kunnen vieren.
Maar zij is helaas overleden.
Jij hebt je moeder nog maak je moeder gelukkig door er voor haar te zijn.
Eens komt de tijd dat dit niet meer kan.
Als je ze niet meer hebt weet je pas wat je mist.
En accepteer haar zoals ze is.
Ze heeft zich ook niet zelf gemaakt.
Ik denk dat ze door alle omstandigheden die ze heeft meegemaakt zo is geworden.
Niemand is perfect we zijn allemaal mensen met goede en minder goede dingen.