Hoe ga ik om met mijn bekvechtende ouders..?

Haal eerst een week de één en dan een week de ander in huis, verwen ze, praat dan alleen met ze, laat ze ook merken dat het anders kan en als ze mekaar twee weken uit de haren zijn en zelf ook een week alleen zijn geweest komt ongetwijfeld de hunker naar elkaar ook weer terug.. Kijk, geen garanties, maar baat het niet schaat het zeker niet.

Door hen beiden als zodanig te respecteren, zou je een omgeving kunnen nscheppen voor hen om dat ook te doen... En meer kun je niet doen in mij optiek...

Maar het begint om beiden totaal te respecteren...
Zo pak je dat aan als kind, en wees alert dat je dat als kind toch niet gaat echoën...

Misschien kan je laten weten, als ze bekvechten waar jij bij bent dat je dan vertrekt.
Dat je komt voor de gezelligheid en niet om te horen hoe ze elkaar al bekvechtend naar het leven staan.
Laat nogmaals blijken dat je het vreselijk vind om dat aan te moeten horen

het gaat om jouw genzen niet de hunne, als je indd aangeeft niet tussen ruzie te willen zitten en te vertrekken als ze jou daar aan blootstellen is dat geen chantage maar het stellen van je eigen grens. je moet gewoon eerlijk zijn, en zeggen dat het je oprecht kwetst dat 2 mensen waarvan je houd elkaar lelijk behandelen. soms moeten dingen heel expliciet worden uitgesproken voor dat mensen begrijpen wat je bedoeld. maar nogmaals als je je eigen grenzen aangeeft doe je alles wat in je macht ligt en hoef je je niet schuldig te voelen over gedrag van anderen. maar ik snap dat dat moeilijk is als het mensen zijn die zo dicht bij je staan.

Vervelend voor jouw dat je ouders hebt, waarbij jij je onzichtbaar hebt moeten maken om niet een slachtoffer te worden.
Ik kan me voorstellen dat jij achter de kast vluchtte wanneer die twee er weer eens tegenaan gingen. Achter de kast, bang, maar ook machteloos tegen die sterkere personen.

Je geeft ook aan dat je het onderwerp niet mag aansnijden. Je hebt nooit jouw emoties mogen uiten bij je ouders. Ook dat lijkt me heel moeilijk.

Weet dat vechten (dus ook bekvechten) een oergedrag is. Hij ontstaat wanneer er in een gezin geen ruimte is om over emoties te kunnen praten.
Vechten is de onmacht om te communiceren. Je ouders hebben nooit geleerd hoe zij kunnen praten over emoties.
Dit komt omdat hun ouders dat nooit gekund hebben (dus geen voorbeeld). Of als het niet mocht om over emoties te praten. Net zoals ook bij jouw.

Hoe aan te pakken. Weet dat je je ouders al je hele leven hebt willen veranderen. Dit is tot nu toe nog niet gelukt, toch.
Die methode werkt niet. Je kan je ouders niet veranderen. Ze kunnen zichzelf wel veranderen.

Ik zou vragen: Waarom zijn jullie nog bij elkaar?

Laat ze eens denken over de goede dingen.

Vraag dan daarna: Waarom maken jullie dit kapot dan?

Er zijn momenteel twee soortgelijke vragen die je ook kunnen helpen...
http://www.goeievraag.nl/vraag/overerven-overgroot-ouders.24092
http://www.goeievraag.nl/vraag/agressie-gemeen-aangeboren-aangeleerd-gedrag.24090

Je ouders zitten veel bij elkaar omdat ze niet meer werken en bijna niks te doen hebben. Als ze een hobby hebben kan ik alleen maar aanraden om dit los van elkaar te beoefenen. Zo zitten ze niet elke dag op elkaars lip en hebben elkaar ook nog wat te vertellen.
Het is logisch, de kinderen het huis uit en alleen elkaar.
En inderdaad: als de liefde weg is praten/bekken ze helemaal niet meer.. Dus is er in mijn ogen nog wel liefde aanwezig.

Ik ben bang dat je daar niets meer aan kunt veranderen!
Na zoveel jaar elkaar steeds in de haren te hebben gezeten,lijkt het me erg moeilijk om ze liefdevoller met elkaar te leren omgaan.
Ze hebben natuurlijkook niemand anders tegen wie ze hun ongenoegen kunnen uiten,dan elkaar.
Je kunt natuurlijk dreigen om niet meer thuis te komen als ze zo doorgaan en misschien helpt dat,maar wat gebeurt er
dan zodra je weg bent?
Ik wens je veel sterkte!