Hoe kan ik mijn vader duidelijk maken dat zijn hobby nu toch echt uit de hand loopt? Of moet ik zwijgen?
Mijn vader gaat wekelijks naar een paar rommelmarkten en neemt altijd spullen mee naar huis. Ondertussen puilen de schuren uit van de rommel, je kunt er niet eens fatsoenlijk lopen. De rommel ligt dan wel niet tot het plafond maar er valt niets meer te vinden, dat is vroeger wel eens anders geweest.
Als ik er een opmerking over maak dan is hij gelijk op zijn teentjes getrapt, mijn moeder en broer zijn ook wel een beetje klaar met de troep maar laten het niet zo duidelijk merken. Mijn moeder vindt het zijn hobby en het is zijn verdiende geld maar ik vind dat je er wat van moet kunnen zeggen als partner of familie zijnde. Moet ik ze maar laten gaan totdat ze zelf een keer vastlopen?
Ik gun hem zijn plezier op de rommelmarkt het is immers zijn vrijetijdsbesteding en dat respecteer ik ook maar deze hoeveelheid aan prullaria gaat naar mijn idee te ver. Ik word er soms ook behoorlijk boos/verdrietig om als ik de troep zie want hoe wil je zoiets in godsnaam opruimen?
Is deze verzamelwoede psychologisch te verklaren? Is hij bang om iets te kort te komen?
Voor de rest zijn we gewoon een leuk/gelukkig gezin.
Graag goed advies gevraagd en niet zeuren dat ik zeik :P
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.