Ik weet het niet meer..Wel of niet doorgaan met de relatie? Ik kies natuurlijk niet alleen voor mezelf maar ook voor mijn zoontje van 11 maanden..

Aap zijn gedrag eens een weekje na, snauw hem af als hij iets verkeerds doet, luister niet naar zijn verhalen.

Ik vermoed dat hij er dan al snel iets van gaat zeggen, dan kun je hem er op wijzen dat hij precies hetzelfde doet bij jou.

Praat er dan samen over, waarschijnlijk komen jullie er dan zelf wel uit wat het beste is voor jullie drieën

Je kunt er met hem over praten en voorstellen een tijdje uit elkaar te gaan. Je moet vooral voor jezelf en je zoontje kiezen, dat is toch echt het belangrijkste. Als het echt niet werkt tussen jou en je vriend, dan is dat ook niet goed voor jullie zoontje.

Meis, lees jouw vraag nog eens even door, je hebt allang een keuze gemaakt. Wegwezen dus.
Denk maar zo, wil je dat een kind opgroeid bij "ouders" die elkaar echt niet meer liggen? En wat dacht je dat zijn irritaties richting jou nu gaan doen als het kind ouder is? Die gaat er ook last van krijgen. (als hij dat al niet heeft)

Enne, als hij misschien de ware Jacob is, denk ik dat je jouw visie bij moet stellen. Na zo'n korte tijd al zoveel geneuzel, dat jij op jouw tenen moet lopen en rekening houden met achterlijk gedrag van zijn kant, dat jij jezelf maar moet wegcijferen, dan is het geen Ware Jacob maar een Foute Hendrik.

Dan kan hij wel leuk zijn met jouw zoontje, maar stort jouw zoontje van ellende in als je die jongen laat gaan? Is jouw zoontje afhankelijk van zijn aanwezigheid? Weet wel zeker van niet.

"Dikke doei, ervaring rijker, was leuk, tot ziens maar ik kies voor mijn leven en dat van mijn kind."

Zo simpel? ja eigenlijk wel.
Sterkte me jouw keuze!

Hoi bezorgde mama,

Het is natuurlijk lastig advies geven omdat wij jouw situatie natuurlijk niet 100% kennen. Wat je vertelt over zijn gedrag vind ik óók niet normaal, dus daar zou je in ieder geval iets aan moeten proberen te veranderen.
Ga gewoon op een rustig moment, natuurlijk niet als hij je net heeft afgesnauwd, met hem in discussie hierover. Natuurlijk is er de kans dat hij daar niet naar wil luisteren maar zeg dat jij het echt belangrijk vind en dat je graag aan jullie relatie wilt werken. Je hoeft niet direct te krijgen wat je wilt in dit eerste gesprek, als hij maar in ieder geval een stap de goede richting op wil gaan en zo kan je er op een gegeven moment samen aan werken.

Ik wil niet direct zeggen dat je anders maar beter kan stoppen met de relatie, want ja, hij schijnt lief te zijn en ook goed voor je kind (en dat is heel wat waard).. maar toch, als hij niet aan dat punt in zijn persoonlijkheid wil werken dan blijf je ermee zitten. Dan heb je de keus om dat te accepteren ook al vind je het eigenlijk niet normaal, of om een leven vol ruzies in te gaan waarop jullie uiteindelijk toch misschien uit elkaar gaan en tegen die tijd is je zoontje van 11 maanden al zo gehecht aan zijn nieuwe papa dat dat alleen maar erger zou zijn.

Samenvatting van mijn advies: ga er eerst rustig met hem over praten en als hij niet wil veranderen.. kijk of je dat kan accepteren. Kan je dat niet.. dan zie ik helaas geen andere oplossing. Maar hee, als het een lieve jongen is dan zal hij toch wel naar je willen luisteren hierover?

Succes in ieder geval!

Het klinkt mij een beetje in de oren alsof jij een beetje op de tweede plek komt en jouw vriend zichzelf belangrijker vind dan jij.
In een relatie draait alles om vertrouwen en en wederzijds respect, iemand die je afsnauwt omdat je een paar broodjes laat liggen heeft naar mijn idee niet echt veel respect.
Als hij werkelijk de ware Jacob zou zijn, zou hij je hooguit vriendelijk op zulke 'fouten' kunnen wijzen en nog beter zou hij zijn mond houden en zelf die broodjes pakken.
Als ik jou was zou ik hem hier echt eens op wijzen en zeggen dat je zulk gedrag niet leuk vind, als je ook dit pas mag doen als hij er de bui voor heeft zou ik mijn conclusies trekken en verder op zoek gaan naar de échte ware Jacob.
Succes!

jouw kind heeft meer aan een gelukkige moeder, dan aan een moeder die zich respectloos laat behandelen, je kunt overwegen in relatietherapie te gaan, hij moet gaan inzien dat je niemand zo kan behandelen. Hij is ook het voorbeeld voor je kind, je moet zelf overwegen of je dit wilt.

Weet je, in elke relatie zijn er ergernissen die altijd weer terugkomen en dat komt door het karakter van iemand of de opvoeding. In het begin is het altijd anders, want je bent verliefd en de ander kan niets fout doen. Doet dat ook niet, want je vindt alles goed wat de ander doet.
Door die verliefde roze bril wordt nooit helder gekeken!
Je schrijft; ' we hadden veel gelijkenissen'. Die zijn toch niet verdwenen? Als dit wel zo is, dus hij blijkt ineens geen gelijkenissen meer met jou te hebben, dan zou hij zich in het begin anders hebben voorgedaan en dan moet je oppassen. Dan heeft hij zijn ware aard verborgen en komt die nu pas aan het licht. Dan moet je wegwezen!
Maar je zegt dan; 'verder is het écht een lieve jongen' en dat zeg je niet zomaar, dat zou betekenen dat hij een lief karakter heeft. Hij heeft dan zijn ware aard niet verborgen.
Het snauwen is dan een karaktereigenschap die altijd voor ergernissen zal zorgen en ik kan me dat levendig voorstellen dat je dat niet accepteert. Niemand verdient dat, maar het hoort bij iemand die weinig geduld heeft of nooit geleerd heeft eerst tot 10 te tellen, het hart dus op de tong heeft.
Mijn man is een schat, maar heeft ook lange tenen en floept er ook snel iets uit met harde stem als hij zich ergens aan ergert. Ik negeer het volkomen en ga er niet eens op in, want na 2 tellen is hij het alweer vergeten en
hij merkt het wel aan mij als hij te ver is gegaan. Hij weet dan dat hij zijn excuses moet aanbieden, wil ik weer gewoon doen. Wij hebben hier toen ik het begon te registreren eens uitgebreid over gesproken en ik heb dit toen ook duidelijk aangegeven dat ik het niet accepteerde.
Hij weet dus wat hem te doen staat als het weer voorkomt
Het is zijn karakter en daar kan je niets aan veranderen, wel iets meer op letten en dat probeert hij ook. Kijk, ik weet dat mijn man gek op mij en ons kind is, dat moet jij nog leren te weten, maar jij voelt wel of hij gek op jou en jouw kind is. Je moet dus ook eens goed met hem praten en hem duidelijk maken dat jij het niet verdient om afgesnauwd te worden en het niet accepteert. Respect voor elkaar is het allerbelangrijkste in een relatie en als hij dat niet kan opbrengen, kan hij gaan en dat moet echt duidelijk zijn voor hem. Als hij dan af en toe uit zijn slof schiet, moet één blik van jou al genoeg zijn om hem erop te wijzen. Geen woorden meer aan vuilmaken en negeren.

Je zegt zelf: 'Inmiddels ben ik bijna 6 maanden samen met een jongen, waar ik me erg goed bij voelde'

Goed bij voelde? dus dat betekent dat zijn gedrag wel een groot impact heeft op jouw geluk...

Je zou inderdaad relatie therapie kunnen gaan doen, of er tientallen keren over kunnen praten, maar mijn ervaring is, is dat je het aard van het beestje niet even kunt veranderen, dan wel helemaal niet.

De belangrijkste vraag is... is dit een goede basis voor jouw kindje? Ben jij gelukkig? zie jij jezelf over tien jaar nog met hem zitten?

Volgens mij ben je er wel uit.

Hoi bezorgde mama,
denk eens na je hebt een super lief zoontje. En voor een klein jongetje dat nog aan dingen moet wennen is het zeker niet fijn als hij de hele dag dat gesnauwd moet aanhoren van je 'vriend' alleen omdat je iets verkeerds hebt gedaan iedereen maakt fouten. De reacties zijn niet gewenst volgens jou. als ik jou was zou ik gewoon eerlijk zijn jij verdient een betere vriend/man iemand die ook goed voor je zoontje zorgt maar ook iemand die normaal reageert en iemand die dan ook naar je luistert en je begrijp voor je zorgt en ondersteunt. je moet dan ook niet denken dat je zo een nieuwe vriend vindt. maar jij zal vast de echte ware vinden iemand die in ieder geval altijd klaar voor je zal staan ! ik zou stoppen met deze relaties doe het wel op een fatsoenlijke manier en leg uit waarom je wilt stoppen. denk eens aan jezelf en aan je zoontje en wat is voor jullie samen beter. even met z'n tweetjes zijn en uiteindelijk de 'echte'' vriend vinden of in de situatie blijven leven hoe je nu leeft. heel erg veel succes en hoop dat je de goede keuzes maakt !!

Een man die bepaald, wanneer jij je verhaal kwijt kan en die je afsnauwd is niet iemand die jou en je kind gelukkig kan maken. Dit zijn gedragingen die je er niet uitkrijgt, na een goed gesprek. Dit hoort bij iemands karakter.
Kies voor je kind. Je kind heeft een gezonde en gelukkige basis nodig. Jij bent niet gelukkig met deze man. Dan wordt je kind het ook niet.

Deze relatie heeft geen schijn van kans .Hij regelt wel wat jij wel of niet mag!! Kies voor je kind want je kind zal later de dupe worden van een slechte relatie.

De irritaties en het slechte gedrag dat jij beschrijft komen denk ik in MEER relaties voor MAAR NIET NA 6 MAANDEN als het goed is.

Dat na 25 jaar één van de twee niet altijd zin heeft om te luisteren is zeker niet goed te praten maar bij elk gebruikt komen er slijtage plekken, dat is bij schoenen maar ook bij relaties.

Meestal heeft zo'n relatie dan al zo'n solide basis dat een enkele "dit kan eigenlijk echt niet" actie wegvalt tegen de goede punten.

Zes maanden is nog zo pril (al dwingt de aanwezigheid van een kind je wel gelijk volwassener te zijn). Jullie zouden nog in de wolken moeten zijn. Dat wil niet zeggen dat er niet af en toe een knallende ruzie mag zijn maar dit is gedrag dat pas kan als er een mega basis onder je relatie zit (en dan NOG liever niet).

Het is gevaarlijk dat ik het zeg want iedereen is anders maar ik reken uit dat je hem ook vrij snel had na het stuklopen van je vorige relatie.

EN vergeet niet dat je het eerste jaar na de bevalling moet ontzwangeren en een heel verstoorde hormoonhuishouding hebt. ik denk zelf wel eens dat je dan als vrouw een beetje "ontoerekeningsvatbaar" (grapje) bent maar je bent eigenlijk niet in staat grote beslissingen te nemen.

Misschien is dat jou nu wel overkomen. Je zoontje is 11 maanden dus jouw lijf en geeft beginnen weer een beetje terug te keren naar "normaal" en NU krijg je ook twijfels over je relatie.

Niemand kan voor je kiezen dat moet je zelf doen maar neem de signalen die je zelf afgeeft aub serieus

sterkte

Toegevoegd na 2 minuten:
jou lijf en geeft = jouw lijf en geest

Het lijkt mij raar om te denken dat hij de 'ware jacob' is als je al na 6 maanden denkt dat het gewoon niet verder kan gaan.
Bedenk maar dat 'de ware' nog rondloopt die jij nu laat gaan. Want bij de 'ware' voel jij je thuis en mag je zijn wie je bent.

De enig die weet wat jij voelt ben jij en jij bent je eigen best raadgever in deze jou eigen innerlijk gevoel wat zelf ook hier boven heb neer gezet vertrouw op zelf .
En als hij jou toch afsnauwt zegt dit toch al genoeg dan ontbreek in mijn ogen dan al respect voor jou .
een ding heb uit eigen ervaring geleerd een gelukkig mama maakt gelukkig kind dus als jij twijfelt zal jou kleien dit ook voelen.
Dus volg je gevoel neem nooit alles maar zo maar lief vertrouw jezelf heb geduld dan zal die juist die jou wel respecteert voor bij komen.
Heel veel sterkt je gewenst in volgen van jou keuze!