Hoe kan ik de relatie/communicatie verbeteren?

Nienke, er zijn zwijgers en praters. Denk niet dat je van jouw vriend ooit een prater maakt.
Je kunt mensen bijvijlen, maar echt veranderen moeten ze zichzelf doen.
Als het niet in zijn karakter zit om gedachten te verwoorden en discussies aan te gaan, zal dat nooit gebeuren, hoe graag je dat ook wilt.
Je kunt hem vertellen wat je dwars zit, maar ondanks dat hij het (misschien) zal begrijpen en een keer een poging zal doen om meer en langere zinnen te antwoorden, zal het bij een poging blijven die op termijn weer verzandt in zwijgzaamheid.

Ik vrees het ergste voor je. Blijf niet hopen op iets dat nooit gebeurt. Trouwens, mensen die goed kunnen luisteren zijn ook goud waard, of mankeert het daar ook aan?

Hoi Nienke,

Dit klinkt misschien een beetje raar. Maar zoals de vorige antwoordgever al zei: het is gewoon geen prater en dat kan je niet veranderen. Dit hoeft absoluut niet te betekenen dat hij niet van je houd.

Wat je zou kunnen proberen is om het een dikke vette mail te sturen naar hem met je gevoelens. Er is een grote kans dat hij zijn verhaal wel kwijt kan in een "antwoordmail". Zoals ik al zei is dit misschien een beetje raar omdat het je eigen vriend is, maar ik weet vrij zeker dat hij je een hele goede mail terug kan sturen omdat hij dan lekker lang kan nadenken over wat hij allemaal zou willen zeggen tegen je.

(Ik praat uit ervaring, en voor mij heeft dit enorm geholpen)

Succes!

Mijn idee is, niet opgeven als er nog mogelijkheden tot verbetering zijn.

Dit is een goede, maar ook moeilijke vraag. Als ik het zo lees dan praat hij sowieso weinig en daardoor komt vervolgens het dieptegesprek ook niet.
Misschien moet je hem voorzichtig - maar steeds vaker - wat open vragen stellen. Niet om gelijk de diepte in te gaan, maar om hem aan het praten te krijgen. Als eerste stap dus. Open vragen stellen die je niet simpel met ja of nee kan beantwoorden, maar zal moeten toelichten. De zinnen komen dan vanzelf.
Dus niet: Vind je dat lekker? Want dan zegt hij simpel ja of nee. Maar: Waarom vind je het dan lekker? Wanneer wil je het weer? En waarom juist dan? Hoe zou je het dan willen?

Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Ha Nienke!

In plaats van dingen tegen hem te zeggen over dat jij graag diepgaande gesprekken wil kan je ook je eigen gedrag veranderen. Probeer de rollen eens om te draaien. Als jou vriend je vraagt hoe het thuis is, vertel jij waarschijnlijk hele verhalen wat je thuis hebt meegemaakt. Jij praat, hij luistert. Door juist eens zo weinig mogelijk te vertellen kan hij de rol van luisteren niet aan blijven nemen, er valt immers weinig om naar te luisteren dan. Als je een bestaande rol gaat overnemen, forceert dit andere mensen om een andere rol aan te nemen aangezien hun eigen rol is ingenomen.

Daarnaast zou je is over een onderwerp kunnen beginnen te praten wat jou vriend interesseert, ongeacht of dat nu werk, hobby, religie, politiek, etc is. En stel alleen maar vragen. Vertel zelf niets, vraag alleen maar. Dwing hem om verder na te denken. Geef hem geen antwoord mogelijkheden, wacht gewoon af.

Toegevoegd na 12 minuten:
Met dwingen bedoel ik niet antwoorden van hem eisen maar door open vragen te stellen zet je mensen wel aan het denken, door daar weer op door te vragen gaan mensen nog dieper nadenken.

'We hebben een goede relatie' en 'we praten niet' zijn in principe tegenstellingen die niet samengaan.

Want...wat is er dan zo goed aan die relatie ?
Dat je samen leuke dingen doet ? Dat gaat een keer over natuurlijk , of een keer vervelen. Een goede relatie is ook goed als je een keer twee hele weken alleen maar thuis bent, zonder spannende, opwindende of gezellige uitstapjes. Vermoedelijk is de sex ook nog leuk/goed/spannend/nieuw, maar ook dat zal een klein beetje gaan slijten, onvermijdelijk. (Om ook weer over te gaan in iets beters, maar ook daar is een zekere mate van communicatie voor nodig).

Ik zou niet meteen van een relatie durven spreken als het voornamelijk leuk speelgoed is, en leuk in de sociale omgang. Het moet namelijk vooral leuk zijn als je met zijn tweetjes alleen bent. Gewoon, door te genieten van elkaar en elkaars gezelschap, zonder enige activiteit.

Ik heb een hele aardige, lieve, sociale, behulpzame man. Sinds we kinderen hebben doen we eigenlijk vrijwel niets meer met zijn tweetjes (of het moet eens in de maand boodschappen zijn), maar we praten en praten en praten. Veel oppervlakkig, praktisch of brainstormen, maar ook hele diepe filosofische, politieke en emotionele gesprekken. In de eerste weken van onze relatie hadden we dagelijkse telefoongesprekken van meer dan 5 tot 7 uur, dus binnen een maand besloten we maar samen te gaan wonen.

Praten is dus feitelijk al van meet af aan de kern van onze relatie, ook toen we nog vrijwel elke dag gingen stappen en de vonken er nog dagelijks vanaf vlogen. En hoe ouder we worden, hoe meer de nadruk op de communicatie gaat liggen.

Maar....het moet WEL ergens over gaan. Een man krijg je niet makkelijk aan het praten over tv-sterren, kleren, schattige diertjes, affijn, noem maar wat van die 'vrouwenonderwerpen'. Met gesprekken over dergelijke items valt er inderdaad snel een stilte. Als je de juiste onderwerpen EN de juiste momenten kiest (niet 's avonds als hij eindelijk even moe voor de teevee hangt) zal hij weinig tot geen sjoege geven. Geeft hij NOOIT sjoege omdat hij gewoon maar een heel beperkt interessegebied heeft....tja, dan zul je je wellicht toch nog eens achter de oren moeten krabben...

Na al de voorgaande antwoorden waarin heel veel goede raad en allerlei tips worden gegeven heb ik toch ook nog wel wat toe te voegen.

Allereerst je hebt al 3 jaar een goede relatie. Er bestaat geen handboek voor een goede relatie. Een relatie is vooral een kwestie van je goed voelen bij. Dat is het belangrijkste en je geeft zelf al aan dat je je vriend niet kwijt wilt. Dus gezien de goede eigenschappen van je vriend, die je in het begin al aangeeft vind ik dat ook niet gek.

Toch bespeur ik wat twijfel, want accepteer je je vriend uiteindelijk nog wel als hij toch niet zo'n prater blijkt te zijn of na alle goede raad wordt.

Het belangrijkste is je kunt mensen niet veranderen. Je kunt wel wat schaven en boetseren, maar echt veranderen lukt niet.

Dus als je vriend geen prater is dan wordt hij dat ook niet, tenzij er geen sprake is van geen prater zijn, maar van niet weten waarover te praten. Trouwens heel veel mannen zijn van nature niet zo'n praters dat laten ze graag aan de vrouwen over.

Maar er is natuurlijk wel een verschil in "gewoon" praten en min of meer diepzinnig praten. Dit zal dan dikwijls hoofdzakelijk komen door het verschil in opleiding of interesse(s).

Stel je vriend is automonteur voetbalt in zijn vrije tijd maar leest nooit een boek. Jijzelf bent directiesecretaresse bij een groot bedrijf verslindt elk boek en besteedt heel veel tijd aan musicals en toneel spelen.

Dan zal hij best wel spraakzaam zijn als het over auto's gaat en de voetbalcompetitie. Maar als je hem vol enthousiasme over Evita en Mary Poppins gaat vertellen zal het gesprek snel stokken.

Wat wel belangrijk is in een goede relatie is toch een bepaalde interesse tonen in elkaars werkzaamheden, bezigheden en hobby's.

Als je dan als iemand die graag discussieert een relatie met iemand begint die naar je al snel ontdekt geen prater is dan hoeft dat helemaal geen probleem te zijn, maar je moet je dat wel goed realiseren.

Denk je dat komt wel goed of ik verander dat wel, dan ligt een teleurstelling voor de hand als hij toch niet echt zin blijkt te hebben in diepzinnige gesprekken. Maar denk je jammer dat hij niet meer praat maar daar staan zoveel positieve eigenschappen tegenover dat ik dat maar op de koop toe neem. Dan accepteer je hem en zul je elke kleine verandering ook weten te waarderen.