wat moet je met vrienden die niet geinteresseerd in je lijken te zijn?

Daar loop ik ook wel eens tegenaan. Heel frustrerend......
Vooral mijn man heeft dat met sommigevan z'n kameraden wel eens. Dan zeg ik altijd Tegen hem: je bent gewoon te sociaal. Die anderen merken het niet dat ze nooit eens vragen hoe het gaat. Maar omdat je het zelf wel doet merk je bij een ander dat ze het niet doen.
En wat doe je eraaan? Niks, gewoon zelf vertellen wat je hebt meegemaakt. Mogelijk luisteren ze wel en vragen door maar de kans is ook groot dat dat niet gebeurt.

Accepteren dat sommige mensen andere interessen hebben dan jij.
En misschien jouw verhalen bewaren voor wie ze wel graag horen.
Eventueel kan je deze "vrienden" degraderen tot (gezellige) kennissen. Dan trek je het je vanzelf ook minder aan.

erg herkenbaar , zulke vrienden hadden wij ook .
hun verhaal was interresant en byzonder .
Maar terug vragen was er amper bij .
We hadden het sammen wel gezellig op feestjes samen met gezinnen op vakantie kamperen ed .

het gevolg is wel dat de vriendschap doodgebloed is ,omdat interesse enzo verschillend waren .

Het lijkt wel alsof steeds meer mensen op zichzelf gericht zijn. Ik maak dat als volwassene ook steeds vaker mee.
De verhalen gaan over zichzelf, wat zij doen, vinden etc. maar voor jou is geen aandacht. Vragen nooit iets hoe het met jou is maar eisen alle aandacht op voor hun eigen problemen.
Het is goed om het daar eens met ze over te hebben als je denkt dat dit iets oplost. Heb je dat al eens geprobeerd dan zou ik zeggen dat het geen "vrienden" zijn zoals jij dat graag wilt. Uit je verhaal blijkt namelijk dat je wederzijdse interesse zoekt bij echte vrienden.
Laat deze mensen los of beschouw ze meer als kennissen.
Ga op zoek naar mensen die meer diepgang zoeken en bieden en deel met hen de dingen die jou bezig houden.
Mensen zijn tegenwoordig behoorlijk oppervlakkig en egoïstisch. Er zijn vast ook mensen die jouw manier van "vrienden" zijn delen en daar kun je een dergelijke vriendschap mee opbouwen.
Je groeit ook in je leven en soms krijg je daardoor meer afstand tussen de mensen die je eerst als vrienden zag.
Helemaal niet erg. Er zijn dan weer andere mensen die meer bij jouw manier van leven passen.
Het leven is vol van veranderingen, aanpassen en loslaten.

Blijf gewoon lekker je ding doen, neem afstand ( geen afscheid maar gewoon hen minder vaak zien) van die vrienden, laat hen op jou afkomen. Richt jij ondertussen je aandacht op jou en jouw groei en jouwe interesses en mensen bij wie je wederkerig contact hebt.
Is iemand die nooit naar jou vraagt alsnog geinteresseerd dan komt die vanzelf wel op je af. Vakantie hoeft hun natuurlijk niet zo zeer te interesseren, maar beetje belangstelling tonen gaat niemand dood aan. Waarlijk luisteren naar je medemens heb ik ook moeten leren pas nog hoor. Ik merkte dat sdoor de stress van het dagelijkse leven ik alleen nog maar op mezelf gefixeerd was. Ik merk ook dat als ik het over gevoelens heb en groei in je zelf, dat mensen toch al gauw interesse tonen. Ook voor creativiteit toont men veel interesse... probeer eens wat uit, Vraag hen eens welke raakvlakken jullie samen denken te hebben. Soms komt er alsnog een interesse praterij los :P
Ik heb gemerkt dat ik mensen te vaak aansprak, en te weinig tijd aan mezelf besteedde... Die mensen nemen dan ook afstand weer, omdat je hen iets te vaak contacteert. Zie het kan er allemaal mee t6e maken hebben... beetje afstand kan geen kwaad. Wie het echt goed bedoelt zoekt jou dan wel op.

Je schrijft "lijken" te zijn..... dat betekent naar mijn idee, dat je er niet helemaal zeker van bent.
Je zit in een leeftijdsfase, waarin mensen met zichzelf bezig zijn en zoekende zijn naar hun eigen identiteit: de puberteit. Klinkt misschien lekker hoogdravend en generaliserend, want niet iedereen is een egotrippertje en ook de groep is belangrijk natuurlijk.
Maar het zou een verklaring kunnen zijn, waarom je vrienden niet vragen naar jou.

Als antwoord: misschien zou je het ze eens kunnen vragen. Gooi het eruit en kijk hoe ze reageren. Grote kans, dat het niks met jou te maken heeft.
Succes!

Mensen die enkel in hun eigen verhalen geinteresseerd zijn heb je bij alle leeftijdsgroepen. Het gaat dan vaak niet alleen over vakantie, maar ook over hun kinderen of kleinkinderen. Jij moet steeds maar luisteren, maar naar jouw verhaal wordt nauwelijks geluisterd, laat staan gevraagd. Deze mensen hebben last van het ik-syndroom.

Je kan daar op verschillende manieren op reageren:
-Cijfer jezelf niet weg!
-Breek vaker in het gesprek in.
Dit lijkt een koekje van eigen deeg, maar het kan zijn dat hierdoor de balans wordt hersteld.
-Confronteer hem of haar.
Breng het subtiel. Zeg bijvoorbeeld: “Het valt me op dat het in onze gesprekken wel erg vaak over jou gaat. Ik zou het waarderen als je ook interesse in mij zou tonen”.

Helpt dit allemaal niet? Verminder of verbreek het contact met deze persoon. Vrienden die zich niet aan de elementaire regels van de conversatie houden, ben je beter kwijt dan rijk. Het is wellicht kort door de bocht, maar erg effectief. Je krijgt weer ruimte voor nieuwe mensen die niet enkel in zichzelf, maar ook in jou geinteresseerd zijn.

Ik denk dat ik interesse toon in hun door dinge te doen maar hun vragen nooit echt aan mij wat te doen en mijn moeder denkt dat het aan mij ligt
Maar denk van niet geen idee wat ik moet doen