Normaal om angstig te zijn als familielid op vakantie gaat?

ja natuurlijk is dat normaal. Als bijv. mijn beide ouders een lange reis gaan maken zit ik er ook weleens over in of het goed gaat en heb soms rampscenario's in mijn hoofd met "wat als.."...

Echter de angst moet natuurlijk niet je hele leven gaan beheersen, als dat zo is wordt het wel tijd om eens te gaan praten met iemand hierover. Misschien kan je jouw angst delen met je ouders, ook zij hebben zorgen om hun dochter maar hebben geleerd het een plaatsje te geven, misschien helpt het om met hun te praten.

Ik vind het normaal dat je 'bezorgd' bent, en dat je hoopt dat je familie veilig weer naar huis komt. Misschien verwar je dat gevoel wel met angst.
Ik ben ook bezorgd als er mensen ver weg gaan, waar ik heel erg van hou. Maar langs de andere kant moet je ook blij voor hen zijn, omdat ze een welverdiende vakantie krijgen. Ongelukken kunnen overal gebeuren, daar mag je niet constant mee bezig zijn, want dan heb je geen leven meer.
Probeer om op een positieve manier aan je zusje te denken. Zie voor je hoe ze zich amuseert, gelukkig en ontspannen is op haar vakantieplaats. En prijs je gelukkig voor mobieltjes, want op die manier kan je elke dag contact hebben, en met een gerust hart gaan slapen.

Bezorgdheid of een milde ongerustheid is normaal.
Een echte (extreme) angst, die je echt de hele dag bezig houdt of waar je zelfs wakker van ligt, is dat echter niet en doet denken aan een echte angststoornis, danwel de reeele mogelijkheid er eentje te ontwikkelen.

Is dat laatste het geval, dan is het echt niet overdreven dat eens flink aan te kaarten met in elk geval je ouders, en als die je niet helemaal serieus nemen, hoe gek het ook klinkt, de huisarts. Want nogmaals, het zou niet normaal zijn als je niet een beetje ongerust of zenuwachtig was, maar daadwerkelijke ángst is niet gezond. Vooral voor jezelf niet.