Ik trouw as woensdag, mn ouders dreigen mn trouwdag te verpesten. Wat moet ik doen?

Vertel je ceremoniemeester wie er niet welkom zijn en steek jouw energie in hopelijk de mooiste dag van je leven.

Geen uitnodiging is geen toegang lijkt me. Vraag de ceremoniemeester daar iets beter op te letten dan normaal nodig is.

Er zijn drie manieren waarop je hier mee om kunt gaan.

1: je volhardt in je voornemen om ze niet te laten komen, je maakt ze duidelijk dat ze niet zullen worden toegelaten en je geeft ze op deze manier macht over jouw feest (want jij loopt nu te tobben en je zorgen te maken over wat er woensdag gaat gebeuren).
2: Je probeert om nog voor a.s. woensdag de strijdbijl te begraven. Ga naar ze toe en praat het uit. Het zou kunnen dat het uitdraait op een flinke ruzie waarna ze niet meer willen komen (kan ook goed zijn), het kan ook zijn dat het echt tijd wordt om te vergeven en vergeten.
3: Zet je er echt overheen. Als je er echt klaar mee bent, moet het je helemaal koud laten dat ze nu proberen toch binnen te komen bij jouw feest. Doe, als ze toch komen, gewoon koeltjes vriendelijk tegen ze en geef ze geen macht over jouw gevoelens. Laat ze letterlijk zien dat jij ook gegroeid bent en niet meer dat kleine ventje/vrouwtje van toen bent dat zich onder z'n nagels laat zitten.

Een dingetje he: hoe schat jij de kans in, dat ze het menen? Dat ze tot inkeer gekomen zijn en dat ze best weer een normaal contact met jou willen? Dat ze die moeilijke tijd achter zich willen laten? Vraag je eens af wat hun belang is bij het verzieken van jouw feest. Kun je (bij wijze van experiment) eens proberen om uit te gaan van het beste in de mens in plaats van het slechtste?

Wat rot voor je dat je op zo'n manier naar deze dag toe moet leven! Ik zou zorgen dat een paar echt goeie en betrouwbare vrienden een oogje in het zeil houden en jou ouders indien mogelijk ruim van te voren te onderscheppen en ze nogmaals duidelijk te maken dat ze echt niet gewenst zijn. Hoop voor jou dat het op een positieve manier toch een onvergetelijke dag wordt :o)

Sterkte!!

Misschien kun je ze een alternatief bieden:
Bijvoorbeeld dat je hun wel wilt ontmoeten maar niet op je trouwerij. Of je spreekt bijvoorbeeld het weekend met hen af en kijkt hoe dat gesprek verloopt.
Of je zegt dat ze wel bij de trouwplechtigheid mogen zijn maar dat je ze niet op het feest wilt hebben

Het kan ook heel goed zijn dat je ouders helemaal niet beseffen wat ze je aangedaan hebben en misschien kan een gesprek dan opheldering verschaffen.

Ik denk ook dat het met de verpesten wel mee zal vallen. Ze zeggen immers veel van je te houden, wat ook best mogelijk is ondanks dat ze je altijd gekleineerd hebben. Mensen doen soms rare dingen.
Als ze toch ,tegen je zin ,op je trouwerij komen, probeer dan niet te veel aandacht aan ze te schenken en laat ze maar
(als ze het niet te bont maken natuurlijk).

Jammer dat je je ouders niet laat komen. Het is mij niet duideleijk wat je bedoelt dat ze je trouwdag gaan verpesten. Bedoel je dat ze toch komen?

Eerlijk gezegd krijg ik het idee dat je erg in de slachtofferrol zit.
Het kan heel best dat je ouders een steek hebben laten vallen bij de opvoeding.

maar evengoed ben je nu volwassen en kun je keuzes maken.

Door in de slachtofferrol te zitten ( ik ben vroeger slecht behandeld en daarom.............)

Wat ik schrijf is alleen als opbouwende kritiek bedoeld. Want in de slachtofferrol blijven zitten levert de rest van je leven helemaal niet op. Integendeel het zou nog wel eens heel erg in je nadeel kunnen gaan werken

Door je ouders erbuiten te laten heb ik het idee dat je en hekel aan ze hebt om vroeger. Misschien zelfs haat. En dat ze daarom niet van je mogen komen zodat je ze terug pijn kunt doen.

Jammer meid want het is geen actie van een volwassen mens, want je van plan bent te doen

Ik hoop dat je de goede beslissing neemt en wens je een grandioze trouwdag toe.

Dofa

Je zit er blijkbaar nog heel erg mee wat er vroeger gebeurd is. Dat kan ook niet allemaal nog even uitgesproken worden voor de bruiloft. Het is jouw dag, jij en je geliefde bepalen wie er wel of niet komen. Ook al zou het betekenen dat je ouders verdrietig zijn dat ze er niet bij mogen zijn.
Het is dus zaak om aan je ouders duidelijk te maken via post, email, of persoonlijke benadering dat jij hen niet op de bruiloft wenst. Tevens kan je een paar vrienden vragen om de ouders dat nogmaals te vertellen nog voor zij binnen kunnen komen. Ook ik heb er eens voor gekozen om zonder (schoon-) ouders te trouwen tot hun verdriet dus ik weet wat je bedoelt met: ze zullen het verpesten. Niet dat ze het letterlijk zullen verpesten maar het is jouw wens niet en omdat het contact niet hersteld is geeft het jou een negatieve spanning op de dag waarvan je wilt dat die juist zo mooi is.
Dus duidelijk zijn naar je ouders is de remedie.

Toch nog dit:
Hoewel het volgende voor mij ook geen reden was om ouders destijds tóch uit te nodigen, geef ik het je toch ter overweging.
Stel dat later, ooit, misschien, het contact hersteld gaat worden, van jou uit dan, omdat je ouder wordt en dingen anders gaat benaderen, dan kan het zijn dat je het toch heel jammer vind dat ze er niet bij waren.
Zeker na het overlijden van mijn vader merkte ik ineens dat ik niet blij meer was met mijn trouwfoto's omdat hij er niet opstond...

Weet je, ik hoop dat je een besluit vanuit je hart kan nemen, niet vanuit angst. Angst is nooit een goede basis voor een besluit. En geloof mij maar: áls je je ouders vraagt reken er maar op dat die alles zullen doen om het een mooie dag voor je te laten zijn... ze weten dat ze zich op dun ijs bevinden en kijken echt wel uit, ze willen je terug. Je kan dan misschien aangeven dat het niet de bedoeling is om voor de bruiloft alles uit te praten maar heel misschien later.

Maar goed: welk besluit je ook neemt, sta erachter. Elk besluit is goed want je neemt het omdat het je op dat moment het beste lijkt. En als je je besluit genomen hebt maak dat dan naar je ouders duidelijk. Voor je eigen gemoedsrust.

En geloof me, ouders kunnen ontzettend stomme fouten maken naar hun kinderen toe waar ze zelf ook spijt van kunnen krijgen/hebben.
Gelukkig heb ik uiteindelijk mijn ouders kunnen vergeven
en mijn zoon mij.

Ik wens je de meest mooie en prachtige trouwdag toe die je je maar wenst!

Lieve groet, Kristal

Gelet op de inhoud van uw vorige vraag kan ik vaststellen dat er echt teveel is gebeurt, en dat komt nooit meer goed.
Licht uw schoonouders zoveel mogelijk in over de voorgeschiedenis. Zij zullen u echt wel steunen.

Uw ouders zullen het echt niet te bont maken, en u hoeft ze ook niet aan te spreken of samen op de foto.

Leg het e.e.a. uit aan de ceremoniemeester.
Overleg ook met uw partner mbt hoe te handelen op de trouwdag.

Ik wens jullie een fijne trouwdag toe.

Komt tijd, komt raad.

Ze dreigen, maar zullen niets verstoren. En wel hierom: ze zijn veel te gevoelig voor wat mensen over ze denken. Dat blijkt uit wat ze je schoonfamilie laten geloven. De schijn die ze tegenover de buitenwacht ophouden, zullen ze niet voor het oog van diezelfde buitenwacht uiteen laten spatten en zichzelf blootgeven.. Ze bluffen, let maar op.
Maar er is wel iets waar je serieus mee aan de slag moet en dat is het feit dat je nog steeds bang voor ze bent. Als je huwelijk woensdag een feit is, zullen ze ook daarna blijven stoken en problemen veroorzaken. Hoe ga je er dan mee om. Misschien kun je beter een oplossing zoeken die op de langere termijn voor jou en je vrouw beter is. Je bent straks mede-verantwoordelijk voor het geluk en welzijn van een echtgenote en kinderen die jullie misschien gaan krijgen. Vind je het verstandig hen te laten opgroeien in een levenssituatie vol spanningen. Want niet alleen jij loopt ermee, maar je belast ook de mensen om je heen. Je kan nu nog zorgen voor een betere situatie, nl dat ze gewoon bij je huwelijksvoltrekking kunnen zijn.. Zij zijn dan tevreden, jij hebt nu en straks geen nachtmerries, je huwelijk zal de spanning van geweerde ouders niet hebben en je evt. kinderen hebben gewoon een opa en oma.
En geef jezelf een kans om(voor een later tijdstip) te leren omgaan met je frustraties van het verleden en een ontspannener manier van leven te creeren. Voor jezelf en je geliefden.

Toegevoegd na 39 minuten:
ik heb net pas je vorige vraag gelezen. Ik dacht dat het om een alledaags conflict ging, maar incest is wel even een ander verhaal. Niet te verteren, gewoon. Zorg goed voor jezelf!

Probeer iemand te vinden, broer,zus,oom,tante,die hierin wil bemiddelen. Wat als je dit niet oplost voor woensdag zal je constant over schouder kijken of ze er al zijn. En dit geeft veel onrust op deze belangrijke dag. Als je sterk in je schoene staat kun je nartuurlijk ook zelf gaan. Su6 en ik hoop dat het een geslaagde dag gaat worden.

het is absoluut niet triest dat jij je ouders niet laat komen , dat is jouw keuze, ik heb mijn vader ook niet uitgenodigd omdat ik wist dat hij mijn dag zou verpesten , nu heb ik ook geen contact meer met hem , maar om terug te komen op je vraag , als jij daar zo bang voor bent zou je ook is kunnen informeren bij de politie , bel ze is en kijk wat je kan doen want als ze daar op komen dagen dan komt er meestal ruzie en vechten ed en dat wil je niet op je dag , meestal zijn het ook wel grote monden maar komen ze niet , dus neem is contact op met de politie

Hebben ze naar jou gedreigd of hebben ze dat via via gedaan? Als ze zeggen van je te houden, willen ze toch je trouwdag niet verpesten? Dat zegt genoeg over hun liefde voor jou. Op welke manier willen ze je dag verpesten?
Door er te zijn? Of de boel op stelten te zetten?

Wat misschien goed is, is om (samen met iemand die zich rustig kan houden) met je ouders praat vóór je trouwdag.
Leg ze uit dat je had besloten het contact met ze te verbreken (dat zal vast een hele heftige reden hebben anders doe je dat niet zomaar) en dat dit niet de dag is om dat contact op te bouwen.
Als ze van je houden en ze oprechte bedoeling hebben om wat er in het verleden is gebeurd, te bespreken en een stap naar je toe te zetten, dan kan dat NA je bruiloft.
Wil je niet met ze praten, stuur ze dan een brief, waarin je uitlegt wat je wilt en waarom je het prettiger vindt als jullie contact op een ander moment wordt gelegd omdat je geen tijd voor ze hebt op je trouwdag deze kloof te herstellen.

Vraag wat ze hiermee willen bereiken en dat het voor jou een belangrijke dag is die je graag prettig en positief wilt beleven. Mocht je daar niet uitkomen dan kun je een stevig iemand inhuren om bij de deur te zetten en de ongenodigden buiten houdt.

Het wordt prachtig weer dus ik hoop dat je een stralende dag hebt met een ontspannen trouwerij.

Een eerlijk en duidelijk verhaar NAAR JE SCHOONOUDERS, daar zou ik mee beginnen.

Als je ouders niet af te stoppen zijn , is er een plan B nodig.
Ze opvangen en afvoeren is een ook voor jullie als trouwenden een vernederende situatie.

Niet iedereen (ergens gelukkig) beseffen dat sommige ouders echt zakkenwasser kunnen zijn.

Ook mijn vader heeft mijn trouwerij verpest en dat zag ik NIET aankomen.

Het is JULLIE DAG.

Als het niet anders kan, trouw dan elders dan vermeld staat en licht betrouwbare intimi in.
Laat anderen weten dat het feest NIET doorgaat.

Als je schoonouders , na hen goed ingelicht te hebben, er voor kiezen trouw aan JULLIE te zijn, laat hen dan zeker deze dag meemaken, kunnen ze dit respect niet opbrengen door naar jouw ouders te zwijgen , dan kunnen ze ook niet participeren in het huwelijksfeest.

Weest op een verstandige manier egocentrisch.
Deze dag kun je NIET overdoen.

Als er geen werkend model te vinden is, trouw dan in het geheim met twee of meer getuigen.
Het gaat er om dat JULLIE een fijne dag hebben en mensen die jullie na aan het hart liggen zullen dit begrijpen, respecteren en mogelijk maken.

Je schoonouders hebben op zich een status aparte maar toch moeten ze zich conformeren aan jullie wensen.

Als je nu slap met jullie belangen omgaan, kunnen ouders jullie geluk behoorlijk verklooien, ook en vooral in de toekomst.
Dat moet je niet willen en niet toelaten.
Word samen gelukkig en laat echt dierbaren hiervan getuigen zijn en meegenieten.

Ik wens jullie een heel gelukkig huwelijk toe.

Wees de sterkere. Ze zullen er waarschijnlijk zijn, doen alsof er niets aan de hand is. Vreet jezelf niet op, voor hen is de buitenwacht kennelijk belangrijk, dus zullen ze uit álle macht proberen er als een picture perfect plaatje uit te komen zien (heb het zelf ook meegemaakt)...

Als je je opvreet, heb jij er last van. Zij voelen daar niets van. De enige die je er mee hebt, ben je zelf en is je aanastaande. Hij kan je niet helpen met dat stuk verwerking, maar hij zal zich wel onbekwaam voelen, hulpeloos.

Negeer ze, laat ze compleet links liggen, geef ze géén aandacht, en geniet van de mooie momenten die voor jou je leven mooi maken. Even doorzetten en je zult ze een lange tijd weer niet tegen komen...

Sterkte, en een héle mooie dag toegewenst! Probeer er toch van te genieten, en kop op! Je kunt het!

Heel vervelend dat er mensen zoals jou ouders bestaan. Een bruiloft is ook niet de dag om vervelende emotionele gebeurtenissen naar boven te brengen. Dit soort gesprekken zijn wel goed, maar niet op een bruiloft. Een bruiloft moet een leuke vrolijke dag zijn, niet de dag om meest pijnlijke gebeurtenissen uit je leven naar boven te brengen en ter verwerken.

Ik zou het persoonlijk ook niet meer willen goed maken als ik in jou schoenen stond. Erg jammer, want het zijn toch je ouders. Sommige dingen gaan eenmaal niet.

Over jou trouwdag. Je kan beter zorgen dat je ouders niet op je bruiloft komen. Deel het eventueel met vriendin of familie dat ze direct ingrijpen als je ouders iets willen proberen. Of huur eventueel bewaking in om te zorgen dat je ouders de bruiloft niet binnen komen.

Ik wens je veel succes voor je bruiloft.

je ouders laten komen en laten weten dat je het fijn vindt, dat ze er zijn
als je later kinderen heb begrijp je waarom

Ik heb al je antwoorden en reacties gelezen.... en ik mis nog 1 andere optie.
Het is heel kort dag, je trouwdag is over 3 dagen: maar je kunt ook afzeggen..... en een nieuwe datum uitzoeken, waarbij je alleen de mensen uitnodigt die je vertrouwt, zodat je ouders er niet achter kunnen komen.
Optie is dan bijvoorbeeld, om het heel klein te houden, en er, samen met je partner en intimi een fijne dag van te maken.

Waarom deze optie: je zou een fantastische dag moeten hebben, en die heb je niet. Dat is mijn idee na het lezen van deze en je vorige vraag.
Wat er ook gebeurt, je bent bang, dat je ouders toch komen en dat er allerlei maatregelen genomen moeten worden om ze te stoppen.
Je kunt niet ontspannen toeleven naar die fijne dag (ook de voorbereidingen zouden leuk moeten zijn en zonder al deze toestanden), en ook op de dag zelf leef je constant in angst of ze niet tóch komen. Dat is dus constante spanning en stress.

Stel, je zou deze optie overwegen (en het is een hele grote beslissing, dat realiseer ik me terdege): mensen die van je voorgeschiedenis en huidige situatie weten, die zouden jou en je geliefde daarin onvoorwaardelijk moeten steunen.
Dàt zijn de mensen, die er voor jou zijn, mensen waar je wat aan hebt.

Het uitstellen van je trouwdag heeft nog een andere mogelijkheid in zich: misschien komt er in de tussentijd op 1 of andere manier een oplossing met je ouders.

Ik wens je veel wijsheid toe in deze moeilijke situatie!
En ik hoop voor je, dat je trouwdag een fijne dag wordt met mooie herinneringen.

Mijn twee ooms hadden decennia lang een vete over geld en zaken. Gingen nooit met elkaar om en dat breidde zich uit naar de kinderen. Maar met het huwelijk van mijn broer waren ze er allebei en ze konden het toch redelijk met elkaar vinden.

Je kan het tot je dood nadragen maar je kan het ook uitpraten.

Een bekend voorbeeld van twee broers die elkaar tot de dood bleven haten waren de Duitse broers Adolf en Rudolf Dassler. Die kregen ruzie over hun sportschoenenhandel, de ene richtte het merk Adidas (afkorting van Adi Dassler, diens verkorte naam) op en de andere het merk Puma, beiden gevestigd in dezelfde plaats. Mensen van Adidas gingen niet om met mensen van Puma en vice versa. Uiteindelijk werden ze beiden begraven op hetzelfde kerkhof maar aan de uiterste zijden zodat ze zover mogelijk van elkaar lagen.

Laat het niet zover komen!

Licht de ceremoniemeester in, geef hem/haar een lijst van gasten en maak duidelijk dat verder niemand tot de plechtigheid en het feest toegelaten mogen worden. Zorg evt. voor beveiliging. En geniet vooral zelf van de feestdag.

Gefeliciteerd dat je gaat trouwen (of is er een ander woord dan gefeliciteerd bij bruiloften?)
Ik zou de ceremoniemeester een gastenlijst geven. Of je huurt iemand in, een soort van uitsmijter.

volgens mij moet jij je niet druk maken en gewoon genieten ik bedoel hoe weten zij nou waar die bruiloft plaatsvind ?

PS. als ze het wel weten sterkte !

Communiceren :P

Wat erg! :O Je kan ook proberen naar je ouders toe te gaan en te zeggen dat je gewoon zoveel van hem houd enzo, Maar als ze er dan tegen in gaan, Stiekem het opnemen! En aan je vriend en schoonouders te laten horen! Dan geloven ze je vast wel, En dan zie je maar even wat je verder moet doen ik zou het in iedergeval als ik jou was even proberen,,

Sterkte !!

Er bestaan beveiligingsbedrijven!!
Doe jezelf een lol, en investeer in een beveiliger die je ouders op afstand houdt als er nood aan de man komt.
Een beveiliger is niet goedkoop, maar het zorgt er wel voor dat je zorgeloos en met veel plezier kan gaan trouwen!
Het moet immers wel 1 van de mooiste dagen van je leven worden, dus een dure beveiliger kan echt geen kwaad!

Waarom ga je ervan uit dat zij jouw dag verpesten zouden? Zouden zij zich gaan misdragen, terwijl ze naar de buitenwereld toe zeggen dat ze zoveel van je houden?
Ik denk het niet, als het waar is wat je schrijft

Je kunt ze toelaten en er het beste van maken, of ertegen vechten, en heel erg gefrustreerd raken door dat geknok. Vraag is: welk aandeel heb jij erin om jullie trouwdag zo prettig mogelijk te doen verlopen, ondanks de omstandigheden????

Denk eraan, je ouders draag je constant met je mee, op je schouders, in je hart, in je denken, in je hele wezen. Je kunt het contact uiterlijk verbroken hebben, echter dit compenseert zich altijd, zoekt naar balans, door het innerlijk uit te vergroten
Erken het vader en moeder deel in jezelf, en eerbiedig hen als de poort waardoor jij hier in dit bestaan bent gekomen.
Je hoeft ze niet te bedanken voor hetgeen waar je van ervaart ze in tekort geschoten zijn. Hoe dan ook hoef je ze ook niet te verwensen voor het feit dat je door hen hier bent gekomen en het leven leert te aanvaarden zoals het komt.

Weet dat je altijd en overal je wereld zelf schept, zelfs met je gedachten erover. Je kunt ervoor kiezen het als uitdaging te zien, en je overgeven aan de bewuste dag, of ertegen vechten zoals Don Quyichotte tegen de windmolens die hij als draken zag. In het laatste geval ben jij de verliezer, je partner zal daarin delen, en met jullie veel aanwezigen.

Maak je keuze bewust