Waarom kunnen mensen (in dit geval mannen) zo slecht tegen afwijzing?
Ik heb de afgelopen 2 mannen moeten afwijzen op relationeel vlak en vanaf het moment dat ik aangaf dat ik niet verder wilde met hun, begonnen ze heel gemeen te doen.
Ze begonnen mij aan te vallen op mijn levensstijl en dat ik oneerlijk geweest zou zijn.
Maar vooral dat laatste kan ik niet plaatsen, ik ben van het begin af aan heel eerlijk en duidelijk geweest over wat mijn levenstijl is en dat ik niet weet hoe de toekomst eruit zal zien.
Beide heren zijn erg aardig, maar hebben iets wat mij zo afstoot dat ik geen relatie met hun kan aangaan.
En ik ga geen relatie aan met iemand omdat ik het zielig vind voor die persoon.
Ik heb dit niet tegen hun gezegd en heb ze rustig en beleefd laten weten dat het niets gaat worden en dat ze moeten verder zoeken.
Maar ik begin nu haast te denken dat ik beter hard kritiek had moeten leveren en ze hard onderuit had moeten halen. (hoewel ik niet opzettelijk iemand wil kwetsen)
Nu zit ik er zelf niet mee, maar ik vind het wel interessant waarom zij zo gereageerd hebben.
Ik hoop dat jullie wat heldere ideeen hebben.
Of een generaliserende mening over mannen in het algemeen.
Of niet onderbouwde meningen over jouw keuze
in mannen.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.