Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Scheiding aanvragen partner manipuleer kind

Nu heeft mijn ex een van mijn dochters gebeld met de mededeling dat ik zn huis af ga nemen (overigens is de helft van mij) maar dat wordt gemakshalve door lijkt wel iedereen vergeten te zijn) Ook dat ie door zijn alcoholistishc gedrag mij in een dronken bui buitenshuis heeft gezet en ik weggegaan ben zonder een dak boven mn hoofd. Nu heb ik me helemaal weer opgewerkt met enorme kracht heb weer een huurhuis en krijg ik dit te horen. Ook heeft ie gezegd dat ik m kapot ga maken.

Het slaat nergens op, want het huis is afbetaald. Hij en ik hebben een aardige spaarrekening. Tenminste ik wel, waarvan hij de helft krijgt. Of hij zn geld nog heeft weet ik niet. maar goed zn inkomen is dermate dat hij makkelijk met mijn geld en zn inkomen een klein hypotheekje kan krijgen om mij uit te kopen.

Maar mn dochter werd boos op mij. Ik denk wat kan ik er nou aan doen. Ik moet toch gewoon scheiding aan kunnen vragen zonder dat ik mensen op mn dak krijg. Hij zit te manipuleren en mn dochter te bewerken en ik val haar nergens mee lastig

Ik heb gezegd dat als ie dat zegt ze ook kan vragen om de belastingpapieren van de laatste twee jaar. Dan kan ze zien hoe de zaken staan en dat ie gewoon niks te klagen heeft. Maar gewoon weer in de slachtofferrol zit. Maar ik dacht bij mezelf dat gaat ie toch niet doen, want dan valt ie meteen door de mand dat ie het werkelijk nog beter dan ik heb


Mn dochter gezegd dat ik vanaf nu niet meer over hem wil horen
Heb ik hier nou goed aan gedaan?
Dofa

Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
905

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Het beste is om met je kinderen af te spreken dat je niet over hun vader wil spreken.
Hoe oud je kinderen ook zijn, het is altijd fout om een ruzie tussen twee ex-en via de kinderen te spelen. Als hij dat wel doet, dan kan jij toch weigeren om daarin mee te gaan.
Maak de kinderen duidelijk dat ouders ruzie kunnen hebben, maar dat de kinderen niet een onderdeel van de ruzie zijn, daarom wil jij niet met de kinderen over hem praten en daarom mag hij niet met de kinderen over jou praten.
(Lees meer...)
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ik vind dit het beste antwoord. Lekker duidelijk en ongecompliceerd. dofa

Andere antwoorden (7)

Hoe oud is je dochter. Gewoon kalm alles bespreken met je dochter lijkt me heel belangrijk. Sterkte
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Persoonlijk vind ik juist dat je moet blijven praten. Met haar, maar ook met hem! Het heel erg om een bak sh*t aan beschuldigingen over je heen te krijgen maar het is wel je dochter. En misschien kan je juist daarom haar wel ook jou kant van het verhaal uitleggen/vertellen..
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Waarom vind je dat ze ook met hem zou moeten praten Atmotu?
moeilijke situatie!

ten eerste is je ex natuurlijk mega fout bezig om een kind hierin te betrekken, wan welke leeftijd dan ook.
van jou is het ook niet fair om haar te zeggen dat ze maar die belasting papieren in wil kijken.

je kan je dochter duidelijk maken dat je vind dat dit geen zaken voor haar zijn, en als ze dan toch vragen heeft dat ze deze kan stellen. aan jou is het hoeverre je dit uit kan leggen zonder je ex in een kwaad dachtlicht te stellen.
vertel dus in grote lijnen hoe het in elkaar zit met het huis en de spaarrekening.

het is vervelend dat hij jou in een dronken bui uit huis heeft gezet, jij je rot hebt moeten knokken om weer wat op te bouwen maar hier staat je dochter uiteraard buiten.

je dochter krijgt info van 1 kant zoals ik lees, en ze heeft hier vragen over. jij bent klaar met je ex, maar voor haar is en blijft het haar vader net zoals jij haar moeder blijft.
krijgt ze geen antwoord op vragen dan zal ze deze misschien voor zichzelf in gaan vullen, of erger nog.... hiermee naar haar vader gaan die ze waarschijnlijk maar al te graag in zal vullen. het risico op een loyaliteitsconflict is hierbij natuurlijk enorm aanwezig.

mijn kinderen zijn een stuk jonger maar hebben wel degelijk vragen. soms kan ik ze niet beantwoorden omdat ik vind dat ze hier te jong voor zijn of met een eerlijk antwoord hun vader van het ouderlijke voetstuk laat vallen dus zeg ik dat ze dit later mogen weten.
toch probeer ik vragen zo kort mogelijk te beantwoorden vanuit een neutraal standpunt, dus niet vanuit mijn beleving en ervaringen.

als hun vader van zijn voetstuk wil vallen moet hij dit dus echt zelf doen (al zijn de verhalen over mij ook niet altijd even prettig, dus is niet iets wat ik naar de kids toe hoef recht te zetten)

mijn tip is om het dus wel bespreekbaar te houden, maar op een normale manier, en in zo'n mate dat het kind niet belast wordt met bepaalde info maar toch duidelijkheid krijgt. kan je dit niet geven of wil je dit niet geven wees hier dan ook open en eerlijk in. sommige dingen zijn niet voor kinder oren, of ze nu 8 zijn of 18.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
+1 Eucje, openheid is het beste tenzij het even uitgesteld moet worden vanwege de leeftijd, maar ook dat begrijpen kinderen.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
je kan open zijn en het neutraal uitleggen naar de kids als ze nog heel jong zijn.
die van mij vroegen waarom papa altijd zo schreeuwde. (dat hoef ik niet uit te leggen dus)
dus ja....papa en mama waren eerst hele goede vriendjes maar dat was later niet meer zo en we konden het ook niet meer goed maken. daarom wonen we nu hier maar je papa blijft je papa en hij is nog steeds heel erg dol op jullie net als mama. als ie dan weer lijp kwam doen aan de deur wisten ze dat het kwam omdat we geen vriendjes meer waren en dat hun papa wel vaker zo boos kan worden ineens. had ik teveel verteld was het alleen maar onzekerder geworden, en had ik niets verteld dan hadden ze alleen maar nog meer vragen gehad.
op het moment dat kids met vragen komen kunnen ze dus ook dingen in een bepaald daglicht zien (weten wat gewoon en niet gewoon is, wat prettig is en niet prettig etc) en denk dat ze ook klaar zijn voor wat neutrale info op maat
info die nu te belastend zou zijn voor ze komt later wel... áls ze er dan nog naar vragen :)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
hmm, kwee toch niet zo goed of jouw aanpak ze goed heeft gedaan... als ik die foto zie... :))))) Volgens mij ben je daar goed in meid, met kinderen!
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
haha! tja die kids....daar kan ik niets ECHT niets aan doen!! (ik ontken álles!!) :OP ik kan idd met kids overweg en snap ouders hierdoor soms totaal niet. zal het proberen uit te leggen....
duidelijk is het als ouders vertellen dat hun kind dit of dat mankeert. (bijna ALTIJD negativiteit hierbij, ken het alleen op GV van Wendy anders) voordat het kind komt spelen of is uitgenodigd op een feestje.
maar als je een kind op zijn 'frequentie' benaderd en hier op inspeelt, is er niets meer aan de hand. elk kind is dan #een# (gewoon) kind en valt de frustratie weg bij het kind zelf. ze hoeven niet voldoen aan een opgelegd beeld dat niet haalbaar en/of onprettig is. geen verwachtingen, geen afkeuring, je niet anders moeten voelen, dus gewoon #rust# en zijn wie je bent want dat is okay.
kids hebben hun belevingskadertje (hun eigen persoontje, soms deels door een labeltje, beperking, of what ever ook bepaald) hiermee kunnen en mogen functioneren is het geheim. dán pas zijn ze zichzelf en hoef je hier niet tegenaan trappen of het kind er (indirect) op af te keuren want hiermee valt of staat een interactie (uitgangspunt verwachtingen)
simpele kleine dingen maken dan echt een wereld van verschil, bv het jochie wat zogenaamd agressief en onhandelbaar zou zijn afgelopen verjaardag van de jongst hier. (groep van 12 kids, zijn moeder schoot spontaan in de stress alleen al van #haar# idee hierbij)
tegen het jochie toen het dreigde te botsen met een ander kindje (fout ging het dus niet)
'hey kerel toch! ik zie dat je heel boos bent en snap waarom, maar kan je ook boos tegen mij zijn als je dit weer voelt? (zag dat dit wel mogelijk was want het zat nogal diep de bekende druppel die de emmer van frustratie deed overlopen. iets kleins triggerde een emotie die zich al weet ik veel hoe lang had op weten te bouwen) als je dan zo boos op iemand bent kom je zo snel mogelijk naar mij om tegen mij boos zijn want ik vind het niet erg. (wat zegt ze daar nou?) dan praten we er samen over als je weer wat rustiger voelt.(geen straf of uitbrander? huh?) daarna roep ik het andere kindje er even bij en dan probeer je uit te leggen hoe het komt dat net zo boos was. als je het niet uit kan leggen is dat helemaal niet erg want dan help ik jou hierbij en doen wij dat samen en kunnen jullie samen verder spelen en rekening houden met elkaar. de vermelding dat je trots bent op de kids, en de afspraak (beiden komen vertellen als er wat is)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
bezegeld met een stoere 'boks' onderstreept de waardering als 'team' en sluit het voorval af. merk dat ze makkelijker en sneller praten over dingen waar ze moeite mee hebben. na 2 kleine misstapjes (wennen en aanpassen aan andere aanpak, mijn vertrouwen op mijn woord noem ik het liever) was er echt geen fluit aan de hand met dat kind! de frustratie kreeg geen kans om op te bouwen door zoiets simpels als begrip. hoezo niet aan kunnen passen? een mega demo had dat jochie had laten zien! hij gaf zelfs een andere vorm aan het uiten van wederzijds vertrouwen en kroop steeds op schoot bij me (doet ie anders nooit aldus zijn moeder, met open mond, en opnieuw in shock door de positieve geluiden over haar 'moeilijke' zoon dit keer. ook dit paste niet in haar verwachtingen) (lang leve HSP!) inzien, aanvoelen en wat logisch denkwerk. het kind ontspande gewoon en was rustig (wat apart, thuis doet ie altijd ...yek yek yek!)
dat vind ik juist zo moeilijk omdat ik hierdoor zoveel verborgen leed zie waaraan juist ouders aan voorbij gaan maar eerst nog even over de gevoelige snaar heen walsen. wie past zich hier niet aan zei je?
tja....gek he, die frustratie en triggerende factoren bij die kinderen en al dat onbegrip naar elkaar toe.

kan je zoveel voorbeelden geven, het is mooi en triest tegelijk. en weet je....of het nu om kids gaat, volwassenen of huisdieren, in grote lijnen werkt het allemaal hetzelfde. (maar de volwassenen zijn het hardnekkigst, gewoon door #hun# verwachtingen en denkbeelden van iets of iemand) :OP
Het ligt wel een beete aan de leeftijd natuurlijk maar eerlijk gezegd?
Zou ik precies zeggen/precies willen horen, hoe je het hier hebt uitgelegd. Je maakt hem namelijk niet zwart je bent dan eerlijk en dat is bijna altijd het beste dat e kan doen!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ze is 33 jaar oud en getrouwd en moeder van een lieve baby
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
geheel eerlijk antwoord geven bouwt in dit geval vaak de beste band op! Je bent niet voor niks gaan scheidden en zolang je hem niet helemaal zwart maakt ben je gewoon eerlijk als je zegt hoe jij erover denkt.
Kijk als ze ruim onder de 18 was dan is dat moeilijker maar als ze al 33 is dan lijkt mi het beste om echt eerlijk tegen haar te zijn. Mijn moeder werd dit uiteindelik ook, al was het veel eerder want ik ben nu nog maar 20 maar hierdoor hebben we wel een veel betere band op kunnen bouwen. En wou ik zelf ook eerlijker zijn. Zeg dan ook gewoon eerlijk, dat e ook niet weet wat je er anders aan kunt doen. Maar dat het wel zo eerlijk is dat jullie allebei jullie eigen deel krijgen. Zeg gewoon hoe e erover denkt. En hoewel het misschien LIJKT alsof e hem dan ook zwart wilt maken, zou je kunnen zeggen dat je dat niet bedoeld maar dat als ze de belastingpapieren zou zien ze zou weten dat het hem niet veel zou doen en hij (als ik het goed lees) nog genoeg heeft.
je mag echt eerlijk zijn!
je kunt ook gewoon zeggen 'ik weet niet hoe ik het moet zeggen maar ik vind het jammer dat e boos op mij word omdat ik dingen moet doen om er nog een beete normaal uit te komen. Hi heeft genoeg dus hij red zich wel, etc.
Dit is dan niet de beste manier maara ik sta niet voor die keuzes. Toch, eerlijkheid duurt het langst...
Maar het werkt nog steeds het beste
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
33 is een leeftijd waarop je niets meer achter hoeft te houden. de info die je geeft hoeft dus niet meteen een wijzende vinger te zijn (jammer dat je ex dit niet snapt)
persoonlijk zou ik het wel bespreekbaar houden. het gaat dan niet meer zo zeer over je ex, maar puur informatief.
Bij een scheiding zit de ex altijd fout.het blijft altijd moeilijk om als buitenstaander een oordeel hierover te geven,maar 1 ding.probeer de druk bij je kind(eren) niet op te voeren.die hebben het al zo zwaar.afhankelijk van de leeftijd moeten ze vaak blijven concentreren op school.dit is echt moeilijk onder deze omstandigheden.probeer Ze met rust te laten.heel veel sterkte.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
maar druk opvoeren wil ik juist niet. Je kunt lezen dat ik juist helemaal niet met haar of met wie dan ook over hem wil praten. Met anderen over je ex praten veranderd niets aan welke situatie dan ook en levert niets op. Het is een scheiding en die is tussen twee mensen en niet tussen meerdere mensen. Dofa
Ik vind het nogal uitmaken dat je dochter 33 jaar is, dus geen jong meisje. Je zegt in een reactie dat de scheiding iets is tussen jou en je ex en dat verder niemand daar iets mee te maken heeft. Op zich terecht maar naar je dochter toe zou ik het toch anders benaderen. Misschien kan je haar eens vragen hoe het voor haar is dat haar vader en moeder scheiden. Het heeft voor haar (gelukkig) niet de consequenties als voor jongere kinderen maar jullie zijn wél haar vader en moeder. Het zal haar veel doen en misschien helpt het als je haar kan laten weten dat je begrijpt dat het voor haar ook moeilijk is.
Ik ben nog niet zo lang geleden ook gescheiden en mijn zoon deed, en dat was ik niet van hem gewend, behoorlijk narrig en stug. Uiteindelijk viel het kwartje bij mij en vroeg ik: ehm, ben je soms bezórgd om mij??
En dat was inderdaad zo. Dat was nieuw voor me maar weet je: misschien is jouw dochter ook wel gewoon bezorgd, om haar vader, om jou, om de situatie. Misschien zit er wel iets heel anders achter haar gedrag maar persoonlijk denk ik niet dat jullie er iets mee opschieten wanneer je erover zwijgt. Integendeel, het blijft altijd tussen jullie in hangen. Ik zou haar aanbieden dat, als ze vragen heeft, ze overal met je over kan praten. Ook over haar vader, en dat kan zonder hem zwart te maken wanneer je slechts uit je eigen gevoel spreekt. Zoals: - Voor mij was het beter om te scheiden van je vader, ik kan en wil niet langer omgaan met zijn manier van... etc.
Wees open en ga niet in op zwartmakerij van zijn kant. Ik weet dat het moeilijk is als hij je vals beschuldigd maar je kan beslissen dat je hem en zijn zwartmakerijen loslaat. Dat jij voor jezelf bepaalt in welk humeur je wilt zijn, niet hij. Dat is waarschijnlijk al te lang gebeurd anders zou je niet willen scheiden.
Maar van je dochter wil je niet scheiden, dus dan is openheid en praten geboden. Gewoon aanbieden en dan wachten tot zij met vragen komt. Als ze je beschuldigt kan je zeggen dat je het onprettig vindt als ze jou beschuldigd en dan rustig weer overgaan tot het beantwoorden.
Jij voelt je goed bij het besluit te scheiden en staat erachter en weet dat hij goed is achtergelaten, je dochter is mogelijk bezorgd over alles. Toch een goeie basis om te praten?
En als het je even teveel wordt, of als jij boos wordt, vraag dan even een time out aan bij je dochter tot je je weer rustiger voelt.
Je wilde namelijk alleen maar scheiden van je ex, niet van je dochter.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Goed geschreven, maar ik heb t idee dat je het niet zo goed gelezen hebt. Hij blijft mn dochter bellen en als ie merkt dat ik steeds maar moet vertellen aan mn dochter hoe het zit. Het blijft niet bij 1 keer.Vooral als ie merkt dat mn dochter boos op me wordt Dat manipuleren levert dan voor hem flink wat op. Ik ben al een keer helemaal uitgeput door dat stoken van hem en wil dat niet weer vandaar. Overigens leef ik al een tijdje gescheiden van hem, omdat ik eerst op verhaal moest komen had ik nog geen scheiding aangevraagd. Dus mn dochter weet allang dat ik wilde scheiden Daarom heb ik ook gezegd als je je bezorgd maakt vraag dan om zn papieren dan weet je in 1 keer hoe zijn situatie is.
Op die manier wil ik voorkomen dat ik aan de gang blijf met uitleggen. Bovendien moet ze mij dan ook weer op mijn woord geloven. En ik dacht als ze zijn belastingpapieren ziet ziet dan is alles klaar en duidelijk. Die van mij kan ze ook hebben dan. Als ie steeds zegt dat ie zn huis uit moet. Dan kan ze zelf zien dat daar niets van klopt. En dat hij en ik niets tekort komen. Dofa
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ik begrijp nu dat je het al vele malen aan je dochter uitgelegd hebt maar dat ze evengoed door hem beinvloed wordt. Dat is een moeilijke situatie voor je maar één die zich uiteindelijk met de tijd wel oplost als je dochter ziet dat hij het gewoon goed heeft en genoeg geld heeft.
Toch raar dat je dochter zich nog zo laat manipuleren. Ze is verdorie 33, ze zou toch ook moeten begrijpen dat er twee kanten aan een verhaal zitten? Als het gewoon niet helpt dat je het haar uitlegt is het waarschijnlijk toch een goed idee van je om het gewoon even te laten voor wat het is. Tóch zou ik haar aangeven dat je er graag weer met haar over wilt praten wanneer de scheiding en alle officiele kanten van de scheiding erdoor zijn;
Zij heeft er dan inmiddels beter zicht op gekregen dat haar vader inderdaad niets te klagen heeft.
En ook belangrijk: om een opening te houden. Verder wens ik je heel veel sterkte! ps, wij hebben een scheidingsmakelaar erbij gehad, echt een zegen. Zo iemand is kundig om het voor beide partijen goed te laten verlopen. 't Is maar een idee, misschien heb je er niets aan, maar ons heeft het opgeleverd dat we allebei het gevoel hebben er goed uit gekomen te zijn.
je zult altijd mensen op je dak krijgen, zo is dat nu eenmaal altijd bij een scheiding. Ik ben nog niet zo lang gescheiden, we zouden "goed" uit elkaar gaan, maar inmiddels weet ik dat dat een utopie is. Als je dochter oud genoeg is om zelf een mening te kunnen vellen zou ik eerlijk en rustig met haar praten en vertellen wat er precies aan de had is. Je dochter kan dan zelf een oordeel vellen. Misschien zal ze het beter begrijpen als ze beide kanten van het verhaal kent, maar als ik jou was zou ik me erop voorbereiden dat je nog een moeilijke periode met je dochter tegemoet gaat. Zo lang je ex haar kan manipuleren, zal ze jouw kant van het verhaal niet willen geloven. In dat geval is het denk ik beter om zelf een beetje afstand te scheppen tussen jou en "de mensen die je op je dak" krijgt. Het is helaas de enige manier om zelf verder te kunnen.
Sterkte!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding