kan ik wel een vriend krijgen als ik mezelf niet accepteer?

Wie niet van zichzelf houdt, kan niet van een ander houden. Ik zeg het hard, vervelend misschien, maar zo zit het wel in elkaar.
Je moet weten dat je iets waardevols te bieden hebt, en daarvoor moet je ook willen zien dat je waardevol bent.
Ieder mens heeft zijn/haar eigen mogelijkheden.

Begin eerst met zoeken naar iemand van wie jij zou kunnen houden. Straal uit dat je liefde wilt geven, en dan zal je het misschien krijgen.

Basis in een relatie is vertrouwen. Indien je jezelf niet ziet zitten, dan zul je je waarschijnlijk proberen beter voor te doen dan je (volgens jezelf) bent. Hierdoor voel je je ongemakkelijk in je eigen rol. Dit straal je ook uit, waardoor de ander tegenstrijdige signalen krijgt.

Je doet/zegt het een, maar lichaamstaal zegt het ander. Dan wordt het moeilijkom vertrouwen te geven.

Ik weet niet of dat DE reden is, maar het maakt het natuurlijk verdomd lastig. Als jij jezelf niet de moeite waard vindt, dan is het voor jezelf moeilijk om te geloven dat een ander dat wel vind. I have been there, toen ik jonger was. Het klinkt afgezaagd, maar ik denk dat het goed is als je met een professioneel iemand gaat praten. Ik heb dat zelf ook gedaan, net als veel boeken lezen. De Alchemist van Paulo Coelho was voor mij bijv. een eye-opener, maar dat ligt voor ieder natuurlijk weer anders. Ik weet namelijk zeker dat jij wél de moeite waard bent. En het is zo ongelooflijk zonde dat je dat niet ziet en je zo'n hekel aan jezelf hebt. Het breekt m'n hart in ieder geval :-( Ik denk echt dat je eerst van jezelf moet kunnen houden voordat je ander dat kunt laten doen... Succes meid...

Ja dat kan heel goed.
En als je het een beetje treft zal jou leren van jezelf te gaan houden en jezelf te respecteren.

Ook voor jou is iemand !!

Het kan wel, je ziet het om de haverklap, maar dat wordt voor die vriend dan een harde dobber, want die zal voortdurend alles op alles moeten zetten om het jou naar de zin te maken. En dat soort relaties leven niet lang, want ze eisen teveel van één kant. Maar als je echt een hekel aan jezelf hebt, straal je dat ook uit en trek je niet echt mensen aan. Het kan dus wel degelijk ook een oorzaak zijn van het niet-hebben van een relatie. Wat in die situatie dan wellicht ook wel weer verstandig is. Er is namelijk niemand die je van buitenaf gelukkig kan maken (en dat moet je ook nooit van iemand eisen). Eerst goeie vriendjes worden met jezelf, dan kun je vriendjes worden met een ander.

Als jij jezelf accepteert zoals je bent, en je vriend dat ook laat doen, heb je een veel ontspannener, prettiger en ongetwijfeld langduriger relatie. Een relatie beginnen zonder in het reine te zijn met jezelf is eigenlijk vragen om problemen, geeft je zeker geen beter gevoel over jezelf en zo loop je het risico in een vicieuze cirkel terecht te komen.

Een hekel aan jezelf hebben (structureel, dagelijks, altijd) is echter nogal wat, en zeker niet normaal. Ik denk dat het verstandig is daar eerst hulp bij te zoeken. Wie ben ik, wat wil ik van mezelf, wat moet ik doen om dat te bereiken, hoe verander ik een onbereikbaar zelfbeeld, wat is er goed aan mij en hoe werk ik dat verder uit, dat werk. Dat is op eigen houtje heel moeilijk.

Ik heb geen hekel aan mezelf, maar ik krijg ook geen vriend. Terwijl ik het wel zou willen. Want alleen is ook maar alleen Ik heb wel gezien dat vrouwen die goed kunnen flirten wel een vriend krijgen. Ik ben al 8 jaar alleenstaand.

Flirten dat kan ik gewoon niet. Dat is een spel wat ik niet machtig ben.
En ik heb ook niet de zin om het te leren. Het voelt gewoon niet goed. Ik ben best een waardevol en integer persoon.

Misschien kom ik ooit iemand tegen, die ook geen flirter is en goed bij me past.

Dofa

als je jezelf niet accepteert, kun je ook nooit een ander accepteren zoals die is.
mensen voelen zich veilig, prettig, zichzelf, als een ander ze accepteert, zichzelf laat zijn.