Mijn moeder slaat me nog op 18 jarige leeftijd, wat kan ik hieraan doen, praten helpt niet...

Ik weet niet precies waarom het gaat. Gebeurt het regelmatig vaak en hard, of af en toe een tikje?
Je kan eens op http://www.huiselijkgeweld.nl/ kijken of op http://www.kindermishandeling.nl/
Wie weet dat als je hier een stap in hebt ondernomen, je moeder wel bereid is om te praten..
Of praat eens met een vader of ee docent....
Het is een begin, alles kan helpen.
Kom op voor jezelf!

Is dit een corrigerende tik of een dreun op je neus?
Dit maakt enig verschil natuurlijk, en het maakt ook verschil in welke situaties ze je slaat en waarom ze dat doet. Heeft ze alcohol problemen? Geestelijke problemen?

Zonder deze informatie zul je veel antwoorden krijgen maar weinig constructieve.

Uiteraard is het niet goed voor een ouder om een kind te slaan, om welke reden dan ook, maar pas als je de oorzaak weet kun je actie ondernemen.
Als er geen goede oorzaak is, en praten werkt niet, dan ben je oud genoeg om het huis te verlaten in ieder geval.

euhm misschien beetje terug slaan of in iedergeval beetje verdedigen en ga naar je familie

Heb je al geprobeerd heel zelfverzekerd met krachtige stem te zeggen dat het onmiddellijk afgelopen moet zijn? (Vast wel, maar je weet nooit). Heel zelfverzekerd overkomen kan de ander namelijk soms een toontje lager doen zingen. Terugslaan is geen goed idee en toegeven, je zomaar laten slaan, is ook niet goed. Heb je hulp gevraagd van buiten af? Je huisarts, je school of opleiding, slachtofferhulp?
Ik weet dat bij sommige mensen praten totaal niet helpt. Maar je moet er zelf van doordrongen zijn dat het gewoon afgelopen moet zijn! Je kutn studiefinanciering aanvragen, een opleiding beginnen en uit huis gaan, je bent achttien.
Vertel misschien nog wat meer, dan heb je misschien ook meer aan de antwoorden die je krijgt.
heel veel sterkte.

Je kunt aangifte doen wegens mishandeling. Heel erg veel sterkte.

met 18 jaar vind ik dat je gelijk staat en maar eens terug moet meppen!

Heb jij je wel eens af gevraagd waarom ze je slaat en dat dit te gek voor woorden is. Het is in ieder geval onmacht van je moeder. Als ze het weer doet ga dan gelijk het huis uit en probeer hulp te krijgen, ze hoort je gewoon niet te slaan.
Ik heb mijn kinderen nog nooit geslagen en ze zijn toch goed terecht gekomen.

Iemand die mishandelt vindt altijd wel een reden: je praat verkeerd, of teveel, of te weinig.
Jullie onderlinge relatie is verstoord.
Je zou uit huis kunnen gaan, maar dat verbetert de relatie natuurlijk niet.
Je kunt zelf naar een psycholoog gaan en zo werken aan je weerbaarheid (mentaal), en kijken of je moeder mee wil werken aan jouw therapie (waarbij ze zelf feitelijk net zo goed in therapie is), maar als ze dat niet wil wordt het lastig.

Als je niet aangiften oid wilt doen, kun je op kamers gaan wonen, op deze manier haal je jezelf uit deze situatie zodat je op jezelf kunt concentreren, dit heeft ook een negatieve invloed op jou, en hierdoor is tijd voor jezelf geen overbodige luxe. Na een tijdje sta je sterker in je schoenen en kun je familietherapie voorstellen aan je moeder om jullie relatie te herstellen. Sterkte

Je zou eens kunnen bellen met het AMK, meld en adviespunt kindermishandeling. Wellicht kunnen zij je tips geven, hoe hier mee om te gaan! Je kunt desgewenst anoniem blijven!

Advies- en Meldpunt Kindermishandeling Landelijk nummer: 0900 - 123 123 0 (€ 0,05 p.m.)

Ik zou mijn eigen plekje gaan zoeken! Als ik je zo hoor, dan lijkt dit iets wat al langer speelt. Een gesprek zal dan vast niet meer helpen. Als je googled op begeleid wonen, dan vind je woningen met begeleiding op maat. Je woont dan op jezelf, maar dan is er ook iemand die je een beetje in gaten houdt. Misschien is het dan ook mogelijk om aan de relatie met je moeder te werken, dat gaat vaak niet als je nog zo dicht op elkaars lip zit. Heel veel sterkte en succes!

Zeggen: Als je me nog één keer slaat doe ik aangifte wegens mishandeling. En het dan de eerstvolgende keer ook doen.

Terug patsen en hard ook voor al die kinder mishandeling ( voor je 18de )

Beste lalaop,
Je hebt hier veel antwoorden gekregen die je vast enorm aan het denken zullen zetten. Ik denk dat iedereen het erover eens is dat het gedrag van je moeder niet gepast is, en we vinden het allemaal erg naar voor je.

Je zegt dat praten niet helpt. Maar heb je wel eens geprobeerd om er op een rustig moment over te praten? In plaats van gelijk aangifte te gaan doen, zou je de situatie ook eens aan de orde kunnen stellen. Doe dat dan wel op een rustig moment, bijvoorbeeld in de avond als je gezellig op de bank zit. Liefst op een dag dat er geen ruzies zijn geweest.

Dan zou haar kunnen vertellen dat je ongelukkig bent omdat jullie zoveel ruzie hebben. Je kunt haar zeggen dat je het niet correct vindt dat zij je zo vaak slaat, en dat dit door de maatschappij gezien wordt als kindermishandeling. Je zou ook kunnen zeggen dat nu je 18 bent, je haar gemakkelijk terug zou kunnen slaan, maar dat je dat ook niet wilt. Je kunt zeggen dat je overweegt om maar het huis uit te gaan omdat het zo niet langer houdbaar is, maar dat je dat eigenlijk nog niet wilt. Maar op deze manier is het voor jou niet langer houdbaar.

Hopelijk kan zij op zo'n rustig moment haar hart voor je openen en zien dat dit geen fijne manier is om met elkaar om te gaan. Dan kun je vragen of jullie niet samen een oplossing kunnen bedenken voor deze situatie.

Als er minder vijandigheid is, zul jij misschien ook minder geneigd zijn om kwetsende dingen tegen haar te zeggen, en zal zij zich minder in het nauw gedrongen voelen en geweld gebruiken. Eigenlijk zitten jullie een beetje in een vicieuze cirkel, en je zou kunnen proberen om deze te doorbreken.

Mocht het niet lukken, dan denk ik dat het jou zeker een beter gevoel zal geven om te weten dat je het nog geprobeerd hebt. En dan kun je alsnog aangifte doen, vertrekken, enz. Dan is het nog steeds een heel droevige situatie, maar heb je haar in ieder geval de kans gegeven om begrip te hebben voor jouw kant van het verhaal, en haar gedrag te veranderen. Ik denk dat dat uiteindelijk beter voor je uitpakt. En misschien dat jullie zelfs na je vertrek op een gegeven moment weer tot een betere relatie kunnen komen. Ik hoop in ieder geval het beste voor jullie. Veel succes.

Mijn vader had bij mij wel eens van die neigingen. Toen het weer een keer gebeurde toen ik een jaar of 17 was, heb ik de slag weten te blokkeren en hem heel duidelijk gezegd dat dit toch echt de laatste keer was en dat ik een eventuele verder zou gaan dan een simpele afweerbeweging.

Daarna was het afgelopen.
(Overigens speelde er toen meer, wat inmiddels allemaal afgehandeld is, gelukkig)

Moeilijke vraag. Ik denk dat jullie allebei baat zullen hebben bij hulp van buitenaf. Heb je het daar wel eens met je moeder over gehad?
En ik denk dat jij voor jezelf op moet kunnen komen. Dan lijkt terugslaan me niet de beste optie, maar ik denk wel dat je het voor een deel zelf in de hand hebt, wat je je moeder je aan laat doen. Maar dat ik misschien wel wat te makkelijk geredeneert. Ik wens jullie allebei veel sterkte en wijsheid.

Je kan aangifte doen bij de politie, een ouder mag volgens de wt zowiezo een kind niet slaan, maar nu je volwassen bent, val je misschien onder een andere atgorie, maar het is ook verboden voor de wet, dat je een ander mens, slaat, je kan je moeder een waarschuwing geven, dat ze een wetsovertreding maakt en dat als ze het nog zteeds doet, jij naar de politie gaat.

ik zou zeggen,jullie hebben een probleem.maar jouw probleem kun jij aanpakken.zoek hulp,want of je nu thuis blijft,of uit huis gaat,jouw probleem blijft bestaan en zal in elke nieuwe relatie de kop opsteken.als 18 jarige je laten slaan,nog laten slaan,wat erop wijst dat er al langer geslagen wordt,duidt erop dat je een stoornis hebt opgelopen,en dus professionele hulp nodig hebt.pas daarna kun je bekijken of er nog iets te redden valt van de relatie met je moeder.
sterkte ermee.

het maakt niet uit hoe oud je bent, waarom je een tik krijgt, of je hierom vraagt, en wie wat (terug doet)
feit blijft dat deze situatie schadelijk en beslist niet gezond is!

praten helpt dus niet en zo is het niet mogelijk om zelf een manier te vinden om zelf of samen de vicieuze cirkel te doorbreken.
(jij bent gefrustreerd over iets, dit triggert je moeder, jij ben hier kwaad over en verheft je stem want je bent gefrustreerd)

vertel op een rustig moment dat je dit niet meer wil en dat je dit wil veranderen. laat weten dat je snapt dat je moeder dit ook niet wil maar jullie niet weten hoe je deze 'gewoonte' kan doorbreken, maar hier samen met haar uit wil komen.

vertel wel duidelijk dat je van je moeder verwacht dat ze hierin ook haar steentje bijdraagt en haar verantwoordelijkheden moet nemen om dit mogelijk te maken en jij haar hiervoor ook de tijd en de kans wil geven.

als ze dit niet wil kan je altijd melding maken op het politiebureua, en maak ook dit kenbaar aan je moeder als extra stok achter de deur.

via de site huiselijk geweld kan je kijken welke organisaties er bij jou in de buurt zitten om jullie hierbij te helpen. (zie link, laat je niet afschrikken door de bewoording in de link zelf, het gaat over huiselijk geweld)

verwacht geen korte termijn wonderen, maar maak er wel werk van! anders veranderd er niets en kan de hele situatie escaleren als jij het echt een keer niet meer pikt of je moeder een keer volledig door het lint gaat!

heel veel succes gewenst!

Ze hoort je helemaal niet te slaan!!

Je krijgt zo ook het verkeerde voorbeeld, nl dat je problemen oplost door slaan, hoge toon praten of kwetsen. Je leert problemen op te lossen door leren communiceren en probleemoplossend te werk te gaan. Schreeuwen en slaan vallen daar zeker niet onder.
Het is wel goed dat jij al door hebt dat dit niet normaal is, ook al weet je van je zelf dat je het ook wel eens doet(door bijvoorbeeld te schreeuwen). Het is juist heel belangrijk dat je je op een goede manier leert uiten.

Hier even een oplossing voor vinden is moeilijk. Het is gedrag wat je niet even veranderd. Het is denk ik inderdaad verstandig om eens met iemand te gaan praten. Misschien is er op school een vertrouwenspersoon of een docent met wie je goed overweg kan? Kijk eens op de sites die Lyla (eerste reactie) geeft.

Je moeder (of wie dan ook) hoort jouw nooit te slaan.Het is zeker niet normaal, en je moet het er ook niet bij laten! Heel veel succes er mee.

als ik jou was deed ik aangifte natuurlijk weet ik niet wat en hoe maar slaan mag natuurlijk niet je zou eerst even kunnen proberen om te praten en vragen aan haar waarom anders stappen ondernemen

Als je 18 bent, ben je officieel niet meer van je ouders!
Je bent verantwoordelijk voor je zelf, en je ouders hebben in principe niks meer te zeggen over wat je doet.

Slaan mag dus helemaal niet. Je kan aangifte doen.
Als je bang bent dat je ouders hier achter komen dat jij aangifte hebt gedaan, kun je bellen met meld misdaad anoniem: 0800-7000
Als je liever zelf officieel aangifte wil gaan doen, dan kan je naar het politie bureau, of je kan bellen met 0900-8844
Mocht je echt in een noodsituatie komen kan je bellen met 112.
Het is niet normaal dat ouders je op deze leeftijd nog slaan, en dan moet je ook absoluut geen dag langer meer toelaten, want je maakt jezelf er ook mee kapot als je dit toelaat.
Je bent een volwassen mens, en niet meer afhankelijk van je ouders. Je moet veel meer dingen zelf beslissen, dus als je ouders je kinderachtig opvoeden, hoef je dat niet meer toe te laten, want als je 18 bent, hoort het hoofdstuk ''opvoeden'' al lang afgelopen te zijn!

Ik heb even gekeken naar je andere vragen.
Die vind ik eerlijk gezegd HELEMAAL niet passen bij een meisje van 18, eerder bij iemand van 13.

Ik ben daardoor bang dat er in jullie gezin meer mis is. OF jij bent nog niet zo heel volwassen, of jouw moeder houdt jou (on)bewust heel klein.

In beide gevallen is het een beetje te verklaren (al is het niet goed te keuren) dat ze je (af en toe) een tik geeft en ik wil hiermee geen discussie starten over wel of niet slaan, maar er zijn ouders die heilig beweren dat ze hun kinderen NOOIT slaan maar die plegen in mijn ogen geestelijke soms mishandeling en dat vind ik persoonlijk erger.

Ik zou je toch willen aanraden met een officiele instantie te praten, of de kindertelefoon te bellen.
Die kunnen je, als je je verhaal wat uitgebreider horen adviseren wie in jullie geval hulp nodig heeft, je moeder of jullie allebei.

Ik denk dat wij dat hiervandaan niet kunnen beoordelen

sterkte

Het ligt er aan wat WIL jij eraan doen?
Wil je dat je moeder daarvoor gestraft word? Als dat zo is dan moet je gewoon aangiften doen wegens mishandeling. En maak een foto als ze je heeft geslagen van je blauwe plek, want door zulk bewijs word ze waarschijnlijk zwaarder (maja wat is zwaar...) gestraft dan als je zonder bewijs gaat.

En als je het je moeder niet wil aan doen (want het is toch je moeder...) Dan kan je beter gewoon op jezelf gaan wonen, want terug schreeuwen/slaan werkt toch alleen maar meer averechts .

Maar ik persoonlijk zou (als het me echt te veel zou worden en ze me echt onterecht slaat) een pan of iets anders hards pakken en alle klappen die zij mij ooit heeft verkocht terug laten voelen... Ik vraag me ook af hoe jij het tot je 18de hebt kunnen vol houden! Hoe kan je dat nou pikken VAN JE MOEDER ?! Pure mishandeling, onbegrijpelijks dat bij jou nog nooit iets geknapt is na haar toe...

een keer met volle vuist en volle kracht terugslaan. waarna de woorden: ik ben geen kind meer, mam.

Heel veel mensen hebben al goede antwoorden gegeven waar ik niets meer aan toe te voegen heb .. behalve dat je je niet hoeft te laten slaan en de leeftijd maakt daarvoor niets uit .. ouders moeten met de pootjes van kinderen blijven .. aangifte zou je kunnen doen .. alleen helaas dat de politie dat in de vergeet bak gooit en er nooit weer naar omkijkt dus ..

Neem maatregelen voor jezelf door op kamers te gaan .. sommige mensen veranderen nooit, ik heb ook zo een moeder ik ben 25 jaar en heb geen contact meer met mijn moeder omdat ik voor mezelf op kwam .. ik zeg niet dit te doen .. maar als het tot nu nu je al 18 bent niet beter is geworden .. wanneer word het wel beter ..

Jij bent op deze wereld gekomen en je moet altijd voor jezelf kiezen .. Jij bent belangrijk .. jij hebt de macht over jou leven . misschien moet je er nog aan wennen omdat je net 18 bent .. leef je leven .. laat het niet verzieken want je hebt recht op een beter leven ..

in de bijbel staat "een man zondert zich af van zijn ouders, en trouwd een vrouw" misschien is het nu tijd voor jou om je eigen huis/kamer te bewonen en je eigen weg te gaan. zeker als je relatie niet zo goed is. hoge stemmetjes, dat moet jij niet doen. het is respectloos naar je ouders toe en als zij dat wel doet zecht dat meer over haar dan over jouw.

Slaan is onmacht. Dan kan men het niet met woorden af...En je wordt nog steeds geslagen zelfs nu je 18 bent. Dan is het huiselijk klimaat niet goed voor jou. Grote kans dat je die negatieve opvoeding later weer doorgeeft.

Naar je huisarts en doorverwijzing vragen naar en psycholoog. Je bent al te veel beschadigd en daarom heb je hulp nodig....

Als alle andere middelen falen , een klap terug geven die net (niet) zo hard is.
Dat geeft een schrikeffect die vaak wel doordringt.
In de meeste gevallen is het dan meteen afgelopen.
Je mag nooit beginnen te slaan. Dat geldt ook voor je moeder!

Toegevoegd na 12 minuten:
Het doen van aangigte is niet zelden een heilloze weg en kan door de rest van de familie als verklikken gezien worden.
Dat vind ik zelf overigens NIET.
In jullie geval is het dat het woord van de een tegen die van de ander en kom je er niet uit.
Je moeder spreekt met de taal die ze verstaat: een klap geven.
Zonder je aan te willen zetten je moeder af te drogen, is een klap voldoende, wel een die alleen een deuk in haar ego slaat, niet in haar lichaam!
Blijf onder die omstandigheden dan ook rustig en redelijk.
Sla dus niet uit kwaadheid.
Dan sla je verkeerd en (vaak) te hard.
Zo hard hoeft die klap niet te wezen, de psychische invloed van de onverwachte reactie moet het werk doen.
Met vuisten slaan raad ik in alle toonaarden af, de kans dat je dan schade berokkent aan haar gezicht oid. is dan veel te groot.
EEN overwogen tik met de vlakke hand beschadigt niets maar genereert een communicatieniveau die ze verder niet zal begeren.
Laat je NIET uit huis jagen maar zoek rustig naar andere mogelijkheden.
Ik wens je veel wijsheid toe.

Houd je moeder eens een spiegel voor.
Lukt dit je niet alleen? Zoek dan iemand waar jullie je beide vertrouwd bij voelen, weet je niemand zoek professionele hulp.
Je hebt nu -waarschijnlijk- je eerste stap gezet door op internet om advies te vragen, heel goed, blijf actief en laat je niet kisten!

Na een waarschuwing dat je de volgende keer terugslaat haar de eerstvolgende keer een flinke mep teruggeven.
Dit werkt zeer effectief.

Als praten met je moeder niet helpt, dan is het belangrijk dat je er met iemand anders over praat. Zoals jij het schrijft lijkt het vaker voor te komen en dat is niet normaal.
Je moeder geeft hiermee aan niet om te kunnen gaan met bepaald gedrag, woorden of houding, van jou en denkt dat dit de oplossing is.
Wellicht heeft ze zelf nooit geleerd om op een goede manier met problemen om te gaan. Dat praat haar gedrag naar jou toe niet goed. Jij bent haar dochter en hebt recht op een veilige omgeving.
Daarom adviseer ik je om met je huisarts, ouders van een vriendin, of andere vertrouwenspersoon te praten.
Vraag hen jou te helpen jouw situatie te verbeteren.
Je bent 18 jaar en kunt, als dit de enige manier is, op jezelf gaan wonen of (tijdelijk) bij een familielid of vriendin gaan wonen. Laat je moeder zien dat het menens is en dat dit voor jou geen houdbare situatie is. Ze zal zelf haar eigen problemen moeten oplossen en weet misschien ook niet goed hoe ze dit kan aanpakken.
Vraag aan degenen die jou helpen of naar jou luisteren of ze een manier weten om weer een beter contact met je moeder te krijgen. Dat is denk ik wel wat jij nog steeds wilt.
Dat licht er ook aan hoe je moeder hiermee omgaat.

Wellicht verandert er al veel voor jou als je merkt dat je hierin niet alleen staat en dat er een uitweg is om deze situatie te stoppen.

Je huisarts kan je vast doorverwijzen naar iemand die jou verder kan helpen en waar jij je verhaal aan kunt vertellen.
je hoeft dit niet alleen te doen!

Warme groet,
Yvonne