waarom mag ik niet vaker oma zijn?

Laat je man eens duidelijk uitleggen waarom hij zich aangetast voelt in zijn privacy. Dat argument raakt kant noch wal vind ik.

Natuurlijk is het leuk om oma te zijn en dat moet je ook gewoon blijven doen. Misschien kun je oppassen in het huis van je dochter, dan heeft je man meer privacy dan hij zich kan wensen.

"Weet je wat, als het kind hier komt ga jij ook wat leuks voor jezelf doen, is dat een idee?"

Ik neem aan,dat je man zelf geen kleinkinderen heeft? Ik kan me niet voorstellen, dat iemand zijn vrouw het enorme plezier,dat je aan je kleinkinderen beleeft, misgunt. Helpt het ook niet als je hem er meer bij betrekt?

Een supertrotse opa.

U en Uw man moet zoveel mogelijk zijn eigen
gang gaan , als U oppast op Uw kleinkind, dat is U plezier
en dat mag U man U niet afnemen.
Uw man moet zijn eigen gang gaan, en zelf wat zoeken
wat hij leuk vindt.
Ik kan U zeggen ik ben ook opa, en ga ( behalve het oppassen ) elke week 1 keer wat leuks doen met mijn
kleinkind, trek daar een dag voor uit, en ik zelf, maar ook
het kleinkind vindt het geweldig.
Het is geweldig om opa (oma ) te zijn, want de kinderen
zijn maar 1 keer klein, en dan moet je er van genieten.

Je man klinkt als een moeilijke dominante man. Hij klinkt als mijn vader. Bah...

Ik denk dat als je hem niet kan overtuigen met te zeggen dat je er gewoon heel blij van wordt, van oppassen die ene dag in de week, dat niets hem zal kunnen overtuigen.
Vergeet niet dat jij ook in jullie huis woont en dus rechten hebt. Waarschijnlijk heb je hem al die jaren zijn zin gegeven in veel dingen (net als mijn moeder), waardoor je man denkt dat je nu ook wel je oren zult laten hangen naar zijn wens.
Maar het is jouw dochter die jij wil helpen en het is jouw kleinkind dat jij wil verzorgen, dus wat dat betreft heeft hij er niets mee te maken. Ik neem aan dat je ook je financiële bijdrage levert aan de huur/hypotheek, dus dan zou je kunnen aandragen dat het ook jouw huis is en dus rechten hebt.
Is het een heel druk lawaaierig kind? Dan zou je kunnen overwegen veel naar buiten te gaan met haar (kinderboerderij, wandelen, naar een kindvriendelijk café, boekjes lezen in de bibliotheek) en thuis het kind in een kamer te houden met veel speelgoed, boekjes, een tv en dvdspeler, muziek-installatie, enz.
Als je man het niet uithoudt, dan kan hij naar buiten gaan om te wandelen/sporten, de bibliotheek te bezoeken om kranten/tijdschriften te lezen, koffie te drinken in een café of vrijwilligerswerk te doen in een verzorgingshuis bijvoorbeeld.
Sterkte!
Ps. Het zou geen kwaad kunnen om je eens te verdiepen in het boek "Als hij maar gelukkig is, vrouwen die te veel in de liefde investeren." van Robin Norwood. Of volg eens een assertiviteitscursus!

Toegevoegd na 1 uur:
Ik wilde nog even toevoegen dat het waarschijnlijk ook met jaloezie te maken heeft. Jij bent nu op de oppasdagen veel minder met je man bezig en meer met je kleinkind. Dat frustreert hem.
Je zou eens een boek over jaloezie kunnen lezen om te kijken of er wat instaat waar je wat aan zou kunnen hebben.

Wat jammer dat hij niet kan genieten vah het kind van jouw dochter! Het zal er misschien aan liggen dat er geen bloedsband van hemzelf in zit. Mannen zijn vaak rare wezens vind je niet?
Ik weet zeker, indien zijn eigen kind voor nageslacht had gezorgd, dat hij zich anders zou opstellen en jij als moeder én als vrouw zijnde dan ook dit kind in je armen en hart had gesloten.
Ik denk dan ook dat geen enkel argument hem zal overtuigen, hij zal zich aan de drukte en het hebben van een klein kind in huis blijven storen, vrees ik. Misschien zit er zelfs iets van jloezie achter. Jij bent al 'echt' oma en hij nog niet (vanwege de bloedband dan hè).
Ik denk echter dat, wanner het kindje wat meer loopt en praat, hij ook niet anders kan dan lachen om de prietpraat en het aandoenlijke van zo,n hummeltje.
Jij moet gewoon genieten van je kleinkind en vooral nu.
Ze zijn nog zo afhankelijk en ontroerend als je ze bekijkt terwijl ze slaapt bijv. Geniet met volle teugen van dit kleine wonder, want dat blijft het, altijd!

Toegevoegd na 14 minuten:
Trek je niets aan van je man. Ik weet dat het niet leuk voor je is dat hij niet zo in jouw gevoel meegaat, maar
het is niet anders helaas. Jij hebt net zo goed zeggenschap in jouw huis en sta op je strepen. Negeer zijn gedrag en laat hem maar mopperen, maar ga niet ruzieën waar je kleinkind bij is, want zo klein als ze nu nog is, zoveel krijgen ze onbewust al mee. Op zo'n manier
zou ze afstandelijker kunnen worden van hem omdat opa altijd boos doet. Woordenwisselingen dus altijd buiten het kleinkind om doen en haar er niet in betrekken!

Ik ken een aantal mensen, die er precies zo over denken als je man. Voor hem is 'his home is his castle' en misschien beschouwt hij de gezeur met zo'n kind zelfs helemaal als ongein. Het is bovendien niet eens zijn kleinkind. Dat geneuzel met kleinkinderen vind ik ook storend, om eerlijk te zijn. Je zou er dus ook bij mij niet inkomen met zo'n kind.

Het enige wat ik je kan aanraden is: pas op het kind bij de ouders thuis en belast je man er niet mee.

Soms zijn opa's net kleine kinderen en willen ook gewoon aandacht of zijn jaloers niet zoveel aandacht te krijgen. ;-)

Wellicht is hij gewoon een oude zeur, of vindt hij het niet leuk, er telkens aan herinnerd te worden, waarom hij geen opa is. Voor het kleinkind is hij echter wel de opa (of zou dat kunnen zijn)!

Ik denk dat er geen goede argumenten zullen zijn om hem te overtuigen, ook al praat je als Brugman. Gevoelens kun je namelijk niet dwingen. Bovendien heeft je man geen bloedband met jouw kleinkind. Een beetje bot gezegd ziet hij jouw kleinkind op zo'n dag misschien wel als een blok aan z'n been. Ik ken zelfs biologische oma's en opa's die weinig behoefte hebben aan hun kleinkinderen om hen heen. Die de kinderen willen zien wanneer het hen uitkomt, wanneer het in hen drukke sociale leven past. Dus zo vreemd hoeft het niet te zijn dat hij er geen zin in heeft. Maar goed, wat nu? Kijk, gevoelens kun je niet dwingen, afspraken zijn wel te maken. Je zou met elkaar tot een compromis kunnen komen, dus dat je beiden water bij de wijn doet. Zoals het kind één dag in de week bij jullie en als het meerdere dagen per week worden, dan ga je naar het ouderlijk huis van je kleinkind. Op deze manier laten jullie elkaar in jullie waarde.

Als je man het niet prettig vindt om jouw kleinkind in huis te hebben, blijft dat natuurlijk altijd een probleem als het er zo vaak (minstens een dag per week) is.

Het lijkt me interessant om te onderzoeken wat het precies is wat hem dwars zit. Daarvoor hebben anderen al genoeg suggesties gedaan.

Maar ik zou zeker ook de mogelijkheid bekijken of je niet vaker zelf naar het huis van het kind toe zou kunnen. Bijkomend voordeel is dat daar al het speelgoed en andere faciliteiten aanwezig zijn. Maar vooral val je dan je man er niet mee lastig, die het kennelijk - om wat voor reden dan ook - als onprettig ervaart.

Het zal dan op vrijdagen wel heel stil in huis zijn voor hem. En wie weet kiest hij op een gegeven moment wel eieren voor zijn geld, en geeft hij er uiteindelijk toch de voorkeur aan dat jullie thuis zijn. Maar dan moet zijn weerstand wel eerst minder zijn. Want om op dit moment iets te forceren, zal volgens mij alleen averechts werken.

Je kunt ook bij je dochter op je kleinkind passen. Jij vindt het leuk om op te passen en je man hoeft zich niet aangetast te voelen in zijn privacy. Vraag hem wel waarom hij zich hier voor jou niet overheen kan zetten of een compromis kan sluiten.

Jij hebt evenveel recht als hij. laat hem een maand in een bejaardenhuis gaan zitten dan weet hij wat inbreuk op je privacy is... Hij kan toch een dagje ergens anders heen gaan dan of in ene andere kamer gaan zitten om jou dat plezier te gunnen? ik zou gewoon op mijn strepen gaan staan... is dit allemaal niet mogelijk dan ga zelf ergens heen met het kind desnoods... heb je toch je dag en hij zijn rust... of afspreken om beurten er vantussen te gaan... wel zo eerlijk

Een heleboel antwoorden lees ik hier waarin jouw man wordt weggezet als een boeman, egoïst, jaloerse man, en wat al niet meer. Maar bekijk de zaak nu eens van zijn kant. Je past al iedere vrijdag op. Heel veel opa's en oma's beginnen zelfs daar niet aan. Ziekte van een kind komt altijd op een ongelegen moment. Misschien net op een moment dat jouw man heel andere plannen had dan oppassen, die nu dus gedwarsboomd worden. Vergeet niet, hij is met jou getrouwd omdat hij een vrouw wilde, niet omdat hij opa wilde worden. En het is niet zijn kleinkind, dus hij zal er lang niet zo'n binding mee hebben als jij. Hij zal misschien vinden dat je dochter haar eigen verantwoordelijkheden moet nemen als haar kind ziek is, vrij van werk nemen, thuis werken of zo, en eerlijk gezegd vind ik dat hij daar niet helemaal ongelijk in heeft.

Toegevoegd na 1 minuut:
Ik weet dat ik op dit antwoord veel minnetjes ga krijgen...die zijn welkom.

Wat ik mij allereerst afvraag is of er van tevoren goede afspraken zijn gemaakt over het oppassen. Het is natuurlijk niet leuk als je samen iets gepland hebt om te gaan doen en het kan niet doorgaan omdat je opeens op moet passen.

Ik vind niet dat je dochter kan verwachten dat je alles voor haar laat vallen, maar als jullie niets gepland hebben en jij het heel leuk vindt om op te passen moet je dat gewoon doen.

Het is trouwens wel van groot belang om een goed contact te hebben met je kinderen en kleinkinderen, zeker als je ouder wordt en vrienden om je heen weg gaan vallen en je hulpbehoevend wordt, al zou het alleen maar zijn om de professionele hulpverlening te coördineren.


Nu ben jij degene die hulp biedt door op te passen, maar er kan een tijd komen dat jullie hulp nodig hebben en uit ervaring weet ik dat bejaarden met kinderen en kleinkinderen een grote steun aan hen kunnen hebben (de uitzonderingen daargelaten).

Ik zeg altijd maar zo: "de ene dienst is de andere waard".